Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

De aanhalingstekens bleken niet misplaatst. Gisteren heeft Leah zich haast de hele dag verscholen ofwel in haar holletje, ofwel in het schoenenrek, achter de kapstok met jassen. Om te eten kwam ze er wel eens uit en om haar behoeften te doen in haar privéwc'tje ook. Maar daar bleef het grotendeels bij, al zette ze wel heel voorzichtig een paar stapjes in de woonkamer en zelfs even tot in de slaapkamer, aan de krabpaal, zonder deze echter al te gebruiken waarvoor hij bedoeld is. 's Nachts liet ik dan de deur tussen haar privévertrekken en die van Henriette en mij open, in de hoop dat ze er toch van zou profiteren om wat rond te wandelen (ze had overdag ook nauwelijks beweging gehad). En dat heeft ze inderdaad gedaan, want ze had van het bakje kattengras "gesmuld" en ook wat overgegeven. Zij is duidelijk wat meer vertrouwd met het concept dan Henriette die gewoon de grassprieten eruit trekt zonder er verder nog veel mee aan te vangen; ze probeert ze wel op te eten, maar...

Als tegengewicht voor de magistrale droefenis hieronder dan maar wat andere muziek, die hier zonet ook op stond. Larry Graham was (is? want hij leeft nog maar of hij nog speelt?) een van de meest invloedrijke bassisten uit de moderne populaire muziek (soul, funk, dus niet echt "popmuziek") maar hij is grotendeels miskend of zelfs onbekend. Hij was de bassist van Sly & The Family Stone, een groep die eind jaren '60 de hits aaneenreeg en enkele absolute klassiekers op z'n naam heeft staan.  Hij verliet de groep op een bepaald moment  (nadat het daar om een aantal redenen bergaf mee begon te gaan?) en richtte er zelf een op: Graham Central Station. Dit nummer komt uit hun tweede album, "Release yourself", uit 1974 en is een cover. Maar ondanks dat dit hoogstwaarschijnlijk geplaybacket is ("Soul train" was toentertijd een legendarisch programma in de zwarte gemeenschap), spat het spelplezier er wel van af, wat ook goed hoorbaar is zelfs als je alle...

Het is al een poosje geleden (relatief gezien dan) dat het hier nog eens over muziek ging. Eerder kwamen de eerste 2 albums van Tindersticks hier al eens aan bod en dus moest ik het (volgens mijn logica althans) ook eens over het 3de hebben, want die 3 vormen voor mij een soort van trilogie van tristesse en doem en dat hebben ze later in mijn ogen niet meer geëvenaard.  Dit nummer is de openingssong op "Curtains", hun derde plaat dus. De CD was de allereerste van de groep in mijn collectie (de andere kwamen later) en was een cadeau van mijn geliefde, net na het uitkomen ervan, in '97 of '98. Dus los van de "contenu" (😉) heeft de "contenant" ook een emotionele betekenis. Enfin, om kort te gaan, ik ben niet verder geraakt dan het beluisteren van dit eerste nummer. Om meerdere redenen heb ik snel een andere cd opgezet. De andere nummers van de schijf hebben een gelijkaardige teneur en ademen dezelfde sfeer, wat ik ook heel goed wist, vandaar wellicht...

Gisterennamiddag weer de baan op, ditmaal richting Wervik, om Leah op te halen, een reeds volwassen blauwe Rus die eigenlijk bedoeld was als de vrouw des huizes maar door omstandigheden dus de rol van 2de gezelschapsdame toebedeeld kreeg. En we zullen ons moeten beredderen zonder vrouw des huizes maar wel met 2 in het grijs uitgedoste hofdames. Valt mee te leven, als je het mij vraagt. Na de administratieve formaliteiten en betaling kon de terugkeer worden aangevat. Leah liet enkel in het begin wat van zich horen maar bleef daarna de hele tijd stil. Een blik opzij af en toe leerde wel dat er een grote druppel aan haar lippen hing maar voor de rest zorgde de stress er blijkbaar voor dat ze gewoon kalm bleef en mogelijk zelfs wat geslapen heeft. Na dik anderhalf probleemloos uur rijden en zonder hinder van eventuele vakantiedrukte kwamen we in Molenbeek en m'n appartement aan. Daar had ik er de hele week dat Henriette er al was voor gezorgd dat ze nooit in de hal-WC-berging was gewee...

Vanmorgen regende het toen ik de deur uitging en ik besloot dus nog eens met de fiets naar het werk te gaan. Een minuut later stopte het met regenen... Daar aangekomen, zat collega Ph. R. klaar om aan zijn wacht te beginnen en toen hij me zag voorbij rijden, merkte hij op dat mijn banden toch eens moesten worden opgepompt, want anders zou ik vroeg of laat wel eens lek kunnen rijden. Ph. is een collega die we ruim 10 jaar geleden eens op vakantie in Italië (Misano) tegengekomen zijn, toen we zonder het van elkaar te weten in hetzelfde hotel verbleven. Daarvoor kende ik hem alleen van naam, maar vanaf dan kon er ik ten minste een gezicht op plakken en sindsdien groeten we elkaar telkens als we elkaar tegenkomen en slaan we al eens een praatje. Hij is een vriendelijke en joviale kerel. Sinds enige tijd heeft hij op het werk ook een eigen atelier voor het nazicht (en de herstelling?) van fietsen, blijkbaar nadat hij een avondcursus fietsherstelling (of iets dergelijks) had gevolgd. Daar we...

Reeds de avond zelf dat Henriette (gedwongen) bij me introk, sloeg de twijfel al toe: was dit wel een goed idee geweest? Dit was immers een beslissing die wellicht lang gevolgen zou hebben; een kat leeft toch makkelijk 10 jaar en sommige karthuizers halen de 15 jaar. Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit alleen voor een huisdier moeten zorgen en nu ziet het ernaar uit dat we voor ettelijke jaren samen vertrokken zijn. Had ik dit wel voldoende overdacht? Was dit gewoon niet heilloze vlucht vooruit voor mezelf en de eenzaamheid? De eerste avond was dus redelijk intensief, want we waren voortdurend met elkaar in "gesprek". En tot nu toe heb ik gemerkt dat er inderdaad veel tijd en energie in kruipt om ervoor te zorgen dat ze het naar haar zin heeft. Zo spelen we elke avond, waarbij gewone kleine balletjes tot nu toe haar favoriete speeltjes zijn. Eerst een groen dat ik in Turnhout had "gestolen" en daarna nog twee andere die ik gekocht had: een citroengeel en ...

Vandaag was het de bedoeling de volledige dag te telewerken, iets waar ik wel naar uitkeek, omdat ik dan de hele tijd bij Henriette zou zijn. Dit in tegenstelling tot de voorbije 3 dagen, toen ze overdag alleen zat.  Het is immers overduidelijk dat ze gezelschap erg op prijs stelt; telkens als ik de ruimte waarin we ons alletwee bevonden, verliet, ook op de dagen dat ik er de hele tijd was, volgde ze me immers bijna systematisch of anders begon ze haast ogenblikkelijk te miauwen. Dus een hele dag alleen moet voor haar niet echt een pretje zijn geweest. Vandaar dat het me toch verheugde dat ik vandaag in principe in m'n appartement zou blijven, zodat we deze week ten minste 1 volledige dag samen zouden zijn. Maar bij het raadplegen van m'n mails werd het haast meteen duidelijk dat ik toch naar kantoor zou moeten vandaag wegens een dringende brief die eigenlijk gisteren al had moeten vertrekken... Er nog thuis wat aan gewerkt (lay-out) en toen lag ze gewoon rustig in m'n buur...

Vrijdag 21 juli was niet alleen de nationale feestdag maar er was ook een bescheiden feestelijke gelegenheid ten huize "momimol": die dag kon ik namelijk het kitten gaan halen dat eigenlijk als 2de, als compagnon bedoeld was van het 1ste dat in mijn oorspronkelijke plannen bij mij zou komen wonen. Maar gezien de sterilisatie moest dat dus wat worden uitgesteld en werd de Karthuizer eigenlijk bevorderd tot eerste "gezelschapsdame". Het was al sowieso mijn bedoeling om relatief  vroeg te vertrekken om zo ergens rond 10u in Sibret aan te komen, maar toen ik op de radio hoorde dat er enkele tunnels zouden worden afgesloten en misschien ook wel een ervan die ik nodig zou hebben om richting Namen en verder Aarlen te rijden, heb ik niet te lang meer gewacht en snel ontbeten. Op de baan was het niet druk en Brussel uitrijden verliep uiteindelijk volgens plan; een omweg nemen wegens een afgesloten tunnel was dus (net?) niet nodig. Oef. Ook niet erg druk op de baan, hoewel he...

Op vrijdagavond dus naar Vosselaar om eens een kijkje te nemen naar een nestje karthuizers dat begin mei geboren was. Een groot huis met grote tuin en vele dieren die er binnen (en buiten) rondliepen. De dame die er woont, is dierenarts, dus dat zou wel een voordeel zijn indien de keuze op een van haar kittens viel; niet noodzakelijk om tot daar te gaan met het beestje maar om via mail raad te vragen bijvoorbeeld. En je mag er dan toch van uitgaan dat de beestjes de nodige zorg krijgen en in de juiste omstandigheden opgroeien. De katten (niet alleen karthuizers maar ook iets groot ros/oranje) liepen of lagen op hun dooie gemak in de woonkamer. Er waren blijkbaar nog 2 wijfjes beschikbaar en die leken goed in hun vel te zitten en het naar hun zin te hebben. De eigenares was ook sympathiek en het gesprek verliep vlot, wat ook fijn en vertrouwenwekkend is. De dag erop dan naar Wervik. De rit erheen verliep vrij probleemloos; dat het vakantie is en bovendien op een zaterdagnamiddag, nadat ...

Dus de keuze qua soort huisdier was al bij al vrij snel gemaakt. Van een hond  kon geen sprake zijn, daar heb ik zelfs haast een aversie voor en het betekent veel te veel gedoe. Vissen zijn leuk om even naar te kijken en weg te dromen, maar vragen toch relatief veel verzorging en qua affectie heb je daar meestal toch ook niet zoveel aan. Reptielen, amfibieën of andere beesten die je in een terrarium moet houden, daar heb ik helemaal geen ervaring mee of interesse voor. Dus werd het een kat. Maar wat voor eentje dan? Een gewone Europese korthaar ("straatkat") of een raskat? Iemand liet me weten dat een raskat doorgaans wat rustiger is dan een straatkat en vermoedelijk worden die ook makkelijker binnen gehouden de eerste maanden, dus probeerde ik dat maar eerst. Mijn persoonlijke voorkeur ging lang uit naar een 3-tal rassen (vroeger ook al toen we nog samen zochten naar een raskat als gezelschap voor de Maine coon die nu in Turnhout woont): een Egyptische mau, een Abessijn of e...

Allee, de Spaanse verkiezingen zijn lang niet de gevreesde afstraffing geworden van links en dus geen vrijgeleide voor (extreem-)rechts. Tof maar het belooft nog lastig te worden. Buiten Brussel lijkt Spanje me wel een fijn land om te wonen 😊.

Hopelijk behaalt links een beter resultaat dan verwacht en krijgt het land geen rechts/extreem-rechtse regering... 

Het besef begon toch wel door te dringen dat het waarschijnlijk het beste was om m'n leven enige zin te geven naast het gewoon elke werkdag naar kantoor gaan. Het drama dat zich al haast 2 jaar lang in m'n leven afspeelt, bleef maar onophoudelijk door mijn hoofd spoken en ik kon haast aan niets anders denken, zeker de voorbije weken, ook al verliepen die al bij al nog redelijk goed en aangenaam en dat was, zoals ik hier al eerder schreef, niet in het minst ook te danken aan KP. Tot voor een maand had ik ten minste bijna een jaar lang een of ander project in het vooruitzicht, een (mentale) bezigheid, dat meestal te maken had met vakanties (vorig jaar een reis naar Brazilië die enkele maanden voor afleiding zorgde en dit jaar de motorreis naar Baskenland, een idee waarmee ik vanaf eind december vorig jaar minstens in gedachten mee bezig was). De reis naar Baskenland is heel goed meegevallen en ik was bijzonder blij dit aangedurfd te hebben, maar na m'n terugkeer, nu zo goed a...

3 van de 4 bakkers die ik ken binnen een straal van pakweg 4 à 500 meter zijn minstens enkele weken met verlof. En de 4de is een Marokkaanse; op zich geen probleem en die hebben lekker brood, maar hun "gewoon" wit brood is gewoon industrieel brood en dat proef/merk je. In die mate dat ik geen zin heb om dat elke dag te eten. Dus moet ik alternatieven zien te vinden. En het eerste is een buurtsupermarkt met een leeuwenlogo, wat verderop, "over het water". Best lekker eigenlijk.

Hoor net dat het druk is op de wegen naar het zuiden en... naar Scandinavië 😯  Zou dat nu al komen door de opeenvolgende jaren van grote hitte in Zuid-Europa tijdens de zomermaanden? Moet toch veruit de eerste maal zijn dat ik hoor dat het haast aanschuiven is richting Scandinavië. 't Is een deel van Europa dat ik jarenlang ook beter had willen leren kennen, maar het is er tot nu toe eigenlijk zo goed als niet van gekomen (op een enkele city trip naar Stockholm na, ook alweer 7 jaar geleden).

De opener vanmorgen om 7u op het radionieuws: "Voor het eerst in 12 jaar zijn de huizenprijzen gestegen..." "Nou, nou, is dat nu de moeite om het nieuws mee te beginnen? Zal wel het tegenovergestelde zijn" En inderdaad, meteen daarna corrigeerde hij zichzelf. Nu ja, begrijpelijk dat hij het even niet meer wist, want het is een opvallende evolutie na zoveel jaren van alleen maar stijgende vastgoedprijzen; wel enkel voor huizen in Brussel en Wallonië blijkbaar.

Vandaag m'n licht auberginekleurige kostuumvest nog eens aangedaan (had het ook aan toen ik n.a.v. J's verjaardag afgekomen was), nadat ik het een dikke week geleden wegens enkele mij onverklaarbare lelijke vlekken naar de droogkuis heb gedaan.  Kreeg er toch een compliment voor, alweer van een (mannelijke) collega. Maar dat doet niettemin plezier. Misschien moet ik toch maar een bijverdienste overwegen. Wie stijladvies wil inwinnen, mag me altijd inhuren 😆

  Stond vandaag nog eens op in de auto, zoals vroeger ook wel meer dan eens het geval is geweest, ondanks jullie tegengepruttel, gezucht of ooggerol 😁 Worden jullie hier nu niet instant nostalgisch van? Als jullie willen, kan ik van de volledige cd mp3'tjes sturen 😄 Onderstaande link is meer voor mezelf bedoeld, maar jullie mogen er uiteraard ook naar kijken 😈 Best interessant en Black Sabbath wordt er ook in vermeld!

Afspraak in Vosselaar vrijdagavond. Toen dat afgehandeld was, ging ik nog snel naar het vlakbij gelegen Turnhout om iets in de supermarkt te kopen dat in Brussel blijkbaar moeilijk te vinden is en ook om iets op te pikken in m'n vroegere woonst/thuis. Uit een eerder tekstbericht meende ik begrepen te hebben dat er daar mogelijk iemand zou kunnen zijn die ik niet noodzakelijk wilde zien (tussen de lijnen lezen is nooit een grote kwaliteit van mij geweest, maar ik ben er intussen iets beter in geworden). Maar wat later vernam ik dat op dat moment enkel de jongste zoon daar aanwezig was en heb hem dan ook even gezelschap gehouden. Ben gebleven totdat de oudste ook thuiskwam van zijn werk, zodat ik hem ten minste ook nog kon groeten en omhelzen.  Maar daar viel m'n oog ook op een paar spullen van hem die daar in al hun wrede eenvoud lagen, gewoon, op tafel aan de plek waar ik meestal zat om te eten. Ik mag daar niet boos om zijn, maar het maakte me wel droevig en met een krop in d...

Uit de cd "Nina revisited... a tribute to Nina Simone", die dit nummer ooit coverde. Er staan verschillende mooie en indrukwekkende versies van allerlei nummers op die ze bracht, door allerhande artiesten, maar vocaal is het dit dat mij persoonlijk het meeste trof. Eerst de studioversie, vervolgens een liveversie. Qua schoonheid verkies ik de studioversie maar hoe Alice Smith het live brengt en hoezeer ze erin opgaat, is toch wel indrukwekkend. Studioversie (daar kun je toch alleen maar stil van worden?): en dus hier voor publiek:

Bij Proximus was er vorige week een storing die heel wat mensen trof. Ik leek daar in eerste instantie niet bij te zijn, maar vanaf zaterdag merkte ik dat m'n gsm geen 4G-ontvangst meer had en dat duurde zo de hele week. Daarnaast besefte ik een paar dagen later dat sms'en versturen ook niet meer ging en gisteren leek het er zelfs op dat ik niet meer kon bellen.  Geen 4G wordt op den duur wel vervelend, maar kun je af en toe "verhelpen" door wifi thuis, op het werk of waar er gratis netwerken beschikbaar zijn. Maar niet meer kunnen bellen, vond ik wel zorgwekkend. Dus misschien was het dan toch maar eens tijd om Proximus te contacteren. Wat grasduinen op hun website leerde me dat het niet bepaald makkelijk is om hen een e-mail te sturen i.v.m. eventuele technische problemen. Ze hebben blijkbaar liever dat je belt of live chat; weet niet of dat voor iedereen even klantvriendelijk is; persoonlijk ben ik daarvan toch geen grote fan en leg het liever op m'n gemak schr...

...de fotoserviceafdeling van Google, die regelmatig contact opneemt met allerlei aanbiedingen i.v.m. de foto's gemaakt met m'n gsm. Moet ze ooit een of andere toelating hebben gegeven om er toegang toe te hebben (en ok, waarschijnlijk is er nog weinig menselijke tussenkomst en is het intussen haast allemaal AI achter de schermen). En dus voor de foto in een van de stukjes hieronder van de vuurtoren en een stuk kust van A Coruna hadden ze me al een hele tijd geleden gevraagd of ik geen versie wilde met nog iets fellere kleuren (blauw van de zee enz.), gewoon om vrijblijvend naast het origineel te bewaren. Dergelijke boodschappen zijn haast wekelijkse kost geworden. Af en toe aanvaard ik zo'n bewerkte foto en dank hen binnensmonds voor hun grote gulheid. Daarnaast was ik al ettelijke weken of nog langer aan het overwegen om die foto te laten uitvergroten en afdrukken om ergens in m'n appartement te zetten, want het is een van m'n favoriete van die reis. Toen ze me da...

De voorbije week speelde de artiest The Weeknd 2 concerten in Brussel, waarna hij blijkbaar nog een hongertje had. Had deze foto gezien in de on line versie van een krant en dacht: "tiens, ziet die er dan zo uit? Precies wat veranderd", denkend dat het de persoon op de voorgrond betrof. Maar het ging dus eigenlijk om diegene die centraal op de achtergrond staat en het V-teken maakt. 

In de reeks "onverwachte luisterervaringen / muziek die je overvalt" (cf. Moussorgsky kort geleden) een nieuwe episode. Eerder deze week vlak voor het radionieuws van 18u op de RTBF werd dit nummer plots gespeeld. Ik werd er weemoedig van en, na toch al haast 2 jaar, geldt dit voor een (groot?) stuk ook nog steeds voor mij... Toen we elkaar beter leerden kennen, vanaf begin '93, was dit een van de artiesten die zij (jij?) graag hoorde. Ikzelf vond haar muziek toen ook beluisterbaar maar had nooit echt de moeite genomen om naar de woorden te luisteren (of anders was ik ze al lang vergeten)... Deze week echter wel en ze troffen me een stuk meer dan ik had kunnen vermoeden. 

Grasduinend in je muziekcollectie (om te zien wat op te zetten tijdens het telewerken), val je soms op parels waarvan je eigenlijk al vergeten was dat je ze had. Zoals deze. Een cd waar deze 2 albums op staan. Een nummer van elk. Dit is moeilijk voor mij: "Hope she'll be happier" Dit is (ook instrumentaal) zo koel/beheerst gebracht i.v.m. de beschreven situatie en net dat maakt het zo'n sterke versie van dit nummer:

  Nu nog een goede plaats vinden; niet evident, zeker gezien een op stapel staand project...

Omdat ik zaterdag cash geld nodig heb, ging ik vanmorgen naar m'n bankkantoor. Maar eerst nog snel langs de markt om wat groente te kopen. De markt ligt op het gemeenteplein, wat dan weer vlakbij Graaf van Vlaanderen ligt, een ander plein met metrostation met een tweetal bankautomaten. Na het bezoekje aan de markt met de slalotten, puntpaprika enz. naar m'n bankkantoor enkele honderden meters verder; maar een kleine omweg. Daar aangekomen stel ik vast dat van de 3 à 4 automaten die er tot voor kort stonden, geen enkele nog overgebleven is. Allemaal weg! Alleen nog een toestel voor het raadplegen van je rekeningstanden e.d. Had het er hier eerder al over maar dat ze ook op zo'n radicale manier zouden verdwijnen in bankkantoren had ik toch niet gedacht. Maakt het leven er toch weer iets lastiger op maar er valt vermoedelijk wel een mouw aan te passen, want de files die je doorgaans overdag aan de automaten in de buurt ziet, staan er nog niet als ik 's morgens vroeg naar d...

Vanmiddag ging ik warm eten in onze refter op het werk; frieten met balletjes in tomatensaus.  Uit beleefdheid en om niet elke keer alleen te zitten eten en m'n krant te lezen (zoals gisteren bijvoorbeeld), vraag ik aan 2 vrouwelijke collega's of ik aan hun tafel mag zitten. De jongste laat volop haar frustraties de vrije loop i.v.m. haar man en de verbouwingswerken waar ze nu mee bezig zijn. Wat later komt er nog een andere vrouwelijke collega bij zitten... en de andere twee beginnen het te hebben over hun respectievelijke spaakgelopen relatie en hun huidige/nieuwe relatie, die hen blijkbaar overviel en waar ze zogezegd helemaal niet naar op zoek waren. Ze gaven ook aan dat die nieuwe relatie toch een aanpassing is en dat het voor zeker een van beide ook nog lang niet duidelijk is waartoe het allemaal zal leiden. Een van hen liet ook weten dat ze soms nog lastige momenten meemaakt m.b.t. haar vorige relatie die, ook al werkte ze al lang niet meer, toch ook positiefs te bieden ...

een nummer uit zijn controversieel en nog altijd niet helemaal begrepen klassieker 'Berlin', een plaat die in 1973 uitkwam. De CD stond hier gisteren en momenteel alweer op.  Een (zoals dat vandaag dan heet) toxische relatie, een ménage à trois (ou quatre?) , overdadig druggebruik, (fysiek) geweld tussen geliefden, promiscuïteit, kinderen die van hun moeder worden weggehaald, zelfmoord. Het album baarde nogal wat opzien bij het uitkomen ervan en werd qua verkoop (aanvankelijk) een flop. Dat na zijn door David Bowie geproducete plaat "Transformer", met daarop enkele grote hits ('Perfect Day' en 'Walk on the wild side', naast nog een reeks tijdloze nummers). De bonzen van zijn platenmaatschappij, en lang niet alleen zij maar ook veel journalisten en muziekliefhebbers, moeten zich in hun koffie verslikt hebben toen ze deze plaat voor het eerst beluisterden. En mogelijk ook Lou Reeds toenmalige vrouw, Bettye Kronstadt, omdat er hoogstwaarschijnlijk heel wa...

...zet ik de radio op (RTBF) en hoor iemand nog net even over Iggy Pop en The Stooges praten en meteen daarna "Lust for life" starten. "Het zal toch niet dat hij dood is?!" Lijkt gelukkig (nog) niet het geval te zijn. Geen idee wat de aanleiding was van die bijdrage (heb dus enkel de laatste seconden gehoord), maar het leek even op een overlijdensbericht... Helemaal onverwacht zou dat niet gekomen zijn natuurlijk, gezien zijn leeftijd en vroegere levensstijl, maar hij is dus nog onder ons. De man was vorige vrijdag ook nog even ter sprake gekomen in het restaurant en blijkbaar heeft m'n oudste zoon toch echt genoten van zijn concert dat we in augustus vorig jaar samen bijwoonden. Mooi.

De groep is hier al aan bod gekomen. Vanmorgen nog eens naar "Stockholm" geluisterd, hun officiële live-album, uitgekomen na hun split en dit nummer treft me bij elke beluistering telkens weer. Ook omdat hetgeen erin beschreven wordt me ook overkomen is (verlies, alleen slapen en wakker worden, tasten naar de afwezige). De beeldkwaliteit is slecht, hoogstwaarschijnlijk gefilmd van een (oud) tv-toestel en het geluid ook niet top maar op Youtube lijkt de "Stockholm-versie" onvindbaar. De openingszinnen van David McComb zijn ongetwijfeld sarcastisch, want de groep ging uiteen wegens het gebrek aan succes, iets wat McComb mogelijk nooit heeft kunnen verkroppen.

Verjaardag en verjaardagsfeestje van onze jongste zoon eergisteren; met z'n 4'en. Was een aangename dag en hopelijk voor hem ook een fijne herinnering. Plaats van het gebeuren: het huis en ook Chinees restaurant Tai Tong, op de Turnhoutse Grote Markt, een pretentieloos, relatief sober ingerichte plek waar het gemoedelijk tafelen is.

gisteren en eergisteren voor het eerst eigenlijk de linker"buren" eens tegen het lijf gelopen (niet letterlijk). Elke avond 1 (andere) jongedame die net uit dat appartement kwam toen ik het mijne wilde binnengaan. Mijn vermoeden is dat het appartement eigenlijk wordt onderverhuurd (Airbnb of iets dergelijks), al kan ik dat (nog) niet hard maken en zit ik er misschien compleet naast. Dus wie er binnen en buiten loopt, het is goed mogelijk dat ik die persoon daarna nooit meer terugzie. Enfin, veel kan het me niet schelen; ze klagen niet over (te) luide muziek en zorgen tot nog toe zelf ook niet voor overlast. Hoe ik merkte dat het 2 verschillende dames waren (want aan m'n opmerkzaamheid schort sinds enige tijd redelijk wat): de ene had een opvallend volumineuzere boezem dan de andere. Dat ontgaat me voorlopig nog niet... Kon toch aan de verleiding weerstaan om ze mijn appartement in te sleuren.

Toen ik half maart 1 jaar in Brussel woonde, stonden op deze blog grofweg 160 berichten. Nu zijn we net geen 4 maanden later en staan er hier al dubbel zoveel... Dit is hoofdzakelijk te wijten aan voor mij (nog steeds) bijzonder pijnlijk nieuws dat ik volkomen onverwacht en redelijk onvoorbereid vernam op een nogal lompe manier en die een hele stroom aan tekstjes op gang heeft gebracht. Sommige van amper een paar lijntjes die vaak praktisch geïmproviseerd waren of ter plekke uit het klavier rolden, over andere was al wat meer nagedacht. De kans is bijzonder groot dat dit ritme niet aangehouden kan worden, wat ook niet hoeft. We zien wel, maar m'n inspiratie lijkt toch wat op te raken. Echter, die indruk had ik al meermaals sinds deze blog bestaat en intussen zijn er op een paar uur nog 3 nieuwe bij gekomen.

voor m'n interesse in die taal ("liefde" lijkt toch nog niet de juiste term) zie ik 2 grote oorzaken: a) mijn italofiele voormalige schoonouders, waartegen ik ook postpuberaal toch wel "moest" ingaan. Deelde helemaal hun fascinatie voor Italië niet (kende het land ook niet toen ik m'n ex en hen leerde kennen) en had evenmin veel interesse in Spaans toen, eigenlijk zo goed als geen (we spreken over de eerste helft van de jaren '90). Ettelijke jaren later pas werd m'n interesse voor Spaans en Spanje wat gewekt, en wel door b) 1) "Traffic", een film van Steven Soderbergh en meer bepaald de openingsscène daarvan. Een spannende, broeierige scène waarin het personage van Benicio Del Toro en zijn partner denken in de woestijn een partij drugs te kunnen onderscheppen enkel en alleen maar om die meteen daarna te moeten afstaan aan het hoofd van de Mexicaanse drugsbestrijdingseenheid die met ze in hoogsteigen persoon met zijn zwaarbewapende manschapp...

...was een goede, mooie dag, waarvoor veel dank aan diegene die wel weet dat dit aan haar gericht is. overigens ook fijn dat het ooit geplande etentje er, weliswaar met enige vertraging, alsnog van gekomen is 😘 M'n werkgever zal misschien niet helemaal akkoord gaan, maar zal dit hopelijk wel voor een keer door de vingers zien en daarnaast ben ik toch wel degelijk nog wel voor hem in de weer geweest.

daarstraks nog even de deur uit enerzijds gewoon voor wat frisse lucht (alhoewel, "frisse lucht" hier in laag-Molenbeek?) en anderzijds om wat verse groente te gaan kopen. Kreeg ik vanop het trottoir zomaar een "salaam aleikum" toegeworpen van een oudere, mij compleet onbekende en me tegemoet komende heer. Eer ik van m'n verbazing was bekomen en een "salaam aleikum" teruggepreveld had, was hij waarschijnlijk al minstens 5 meter verder en heeft m'n groet dus wellicht gewoon niet gehoord. Zou het m'n (stijlvolle) verschijning geweest zijn die respect afdwong (proest)?

de laatste rechtstreekse trein op een weekdag vanuit Turnhout naar Brussel vertrekt om 21.04 uur. Blijkbaar idem voor als je met de trein in Antwerpen wil raken. Mogelijk wegens de vakantieregeling, maar is dat nog van deze tijd? Qua dienstverlening lijkt me dat toch maar zozo en beslist geen vooruitgang...

Was toch tevreden vast te stellen dat hetgeen ik had opgemerkt en hier soms heb 'neergepend' toch voor een groot stuk overeenkwam met wat de commentatoren van de Tour de France wisten te vertellen over het Baskenland in het algemeen en ook over sommige plekken of geschiedkundige gebeurtenissen in het bijzonder. Het was ook fijn om een aantal plekken terug te zien die ik had bezocht (al dan niet tijdens deze reis): Vitoria-Gasteiz (de Plaza de la Virgen Blanca), Bilbao, Gernika en dan ook nog de mooie toeristische plaatjes van de hele streek, iets wat vaste prik is bij de Ronde van Frankrijk en een van de redenen om af en toe toch eens te kijken naar de verslaggeving. Heb wel de indruk dat José De Cauwer meer mag zeggen van zijn huidige co-commentator dan van zijn vorige, waarmee hij toch ettelijke jaren verslag deed van de wegritten in het wielrennen en die er steevast een show van moest maken. De huidige houdt het toch iets soberder en doet blijkbaar zijn huiswerk ook redelijk...

Net zoals bij de heenreis was het de bedoeling onderweg 2x te overnachten.  a) de eerste rit zou gaan van Durango/Iurreta naar Saint-Flour in de Cantal (ten zuiden van Clermont-Ferrand) en verliep zo goed als probleemloos. Het enige lastige was de constante dreiging van regen, die er uiteindelijk ook gekomen is. Het is dan altijd afwegen of je stopt en je regenuitrusting aantrekt (en dus wat tijd verliest) of dat je er een tijdje doorrijdt in de hoop dat het wel snel zal minderen. Als ik het me goed herinner ben ik gestopt om alles aan te trekken, waarna het weldra ophield te regenen... Het traject bestond zowat voor 50% uit autosnelweg en 50% vlot berijdbare secundaire wegen en kronkelbaantjes en was met ruim 650 kilometer (haast) het langste van de hele reis. Zo ging het langs San Sebastián, Bayonne, Dax, Mont-de-Marsay, Montauban naar Rodez, waarna het mooiste en leukste gedeelte van de route volgde, vooral vanaf Espalion naar Saint-Flour. Na aankomst en inchecken kon ik naar de...

Zaterdagavond, ergens rond 21u30 gaat m'n gsm af, iets wat maar zelden gebeurt (het afgaan en automatisch dus ook op dat uur). "Hmmm, dat kan praktisch maar 1 persoon zijn.". Wat bleek te kloppen; een ex-collega. "Salut [...]. Dis, j'ai besoin d'aide avec mes impôts car j'ai oublié d'envoyer la version papier. Si tu veux et si tu viens vers midi, tu peux rester manger ici." Bon, ok, hoewel het de bedoeling was om zondag gewoon opnieuw een dag rustig binnen te blijven, stel ik enigszins weifelend toch maar voor om eens langs te komen om te zien of dat iets zou helpen, want ze had dus nog nooit haar belastingen via Tax on web ingediend. Als het haar niet deerde dat een derde dergelijke vertrouwelijke informatie over haar te weten kwam, tja. Zo gezegd, zo gedaan; vanmorgen met het openbaar vervoer naar een uithoek van Ukkel (2x overstappen...) en daar ergens tussen 11u en 11u30 aangekomen. Net na aankomst wees ik haar erop dat eens ze met Tax on web...

Het opstaan in de vroege ochtend verliep na de vorige dag/avond ies minder gezwind dan gewoonlijk... Maar de dag zou toch in het teken staan van beginnen inpakken, en eveneens... een laatste restaurantbezoek, voor een middagmaal van blijkbaar 5 gangen... Eigenlijk niet nodig hier te vermelden dat m'n maag daar toch enige bedenkingen bij had. Er opnieuw te voet naartoe en uiteindelijk bleek dat ik m'n motorjeans dan toch niet voor niets had meegenomen. Het idee erachter was dat ik wellicht toch 1x met de motor naar een wat chiquer restaurant zou moeten gaan, maar uiteindelijk is dat er niet van gekomen omdat het gekozen etablissement niet open was op momenten dat het mij paste. Een motorjeans is nog steeds een motorbroek maar ziet er voor de leek uit als een jeansbroek; de protectoren zijn er redelijk goed in weggestopt en ik had die enkele weken voor de reis voor een prijsje nieuw op de kop kunnen tikken. Zo kun je al eens wat meer onder de mensen komen dan met een (felgekleurd...

Green grote wielerfan hier maar de occasionele wedstrijd/rit pik ik al wel eens mee ((voorjaars)klassiekers of bergritten bijvoorbeeld). Dit jaar start de Ronde van Frankrijk echter in het Baskenland, een regio waar ik tot 2 weken geleden ook tot m'n genoegen een poos verbleef. Het had een tijdje geduurd eer ik doorhad dat de Tour de France deze regio zou aandoen; daarvoor was het bezoek aan Vitoria-Gasteiz nodig waar vanalles in gereedheid werd gebracht met het oog daarop. En dan nog was het niet tot me doorgedrongen dat het in feite de 3 eerste dagen waren van deze wedstrijd dat het hele cirkus in het Baskenland zou vertoeven. Dus zo meteen maar eens de TV opzetten om er toch maar zo weinig mogelijk van te missen en de mooie landschappen te kunnen bewonderen. Afspraak vanaf 12.00 uur op France 2.

...voor het op m'n gezicht toveren van de eerste glimlach van de dag, voor wat alweer een zware periode lijkt te zijn. En dat al om 9u30 's ochtends! Dit wegens de beluistering van het album "Apocalypse Now" en de concertversie erop van een van hun klassiekers: Non-alignment pact. Bij gebrek aan die versie op youtube, stel ik me tevreden met deze, die mooi een concertervaring weergeeft ook al is de akoestiek ruk. Het filmpje dateert van een paar jaar na de periode dat ik 2 van hun concerten bijwoonde; eentje in de Handelsbeurs in Gent en eentje in de Botanique, Brussel. Voor de studioversie: En o ja, ze brengen nog steeds (goede) muziek uit, na ruim 40 jaar. Gevraagd naar zijn dieet, zou de voorheen redelijk stevig uitgevallen David Thomas (zanger) geantwoord hebben: "scheiding". Herkenbaar, al ben ik wel (nog) niet in zijn drankgewoontes vervallen. Maar misschien ben ik op de 'goede' weg; de twee glaasjes aguardente van gisterenavond smaakten alvast...