'Knusjes' met z'n drieën - welkom Leah (1)

Gisterennamiddag weer de baan op, ditmaal richting Wervik, om Leah op te halen, een reeds volwassen blauwe Rus die eigenlijk bedoeld was als de vrouw des huizes maar door omstandigheden dus de rol van 2de gezelschapsdame toebedeeld kreeg. En we zullen ons moeten beredderen zonder vrouw des huizes maar wel met 2 in het grijs uitgedoste hofdames. Valt mee te leven, als je het mij vraagt.

Na de administratieve formaliteiten en betaling kon de terugkeer worden aangevat. Leah liet enkel in het begin wat van zich horen maar bleef daarna de hele tijd stil. Een blik opzij af en toe leerde wel dat er een grote druppel aan haar lippen hing maar voor de rest zorgde de stress er blijkbaar voor dat ze gewoon kalm bleef en mogelijk zelfs wat geslapen heeft. Na dik anderhalf probleemloos uur rijden en zonder hinder van eventuele vakantiedrukte kwamen we in Molenbeek en m'n appartement aan.

Daar had ik er de hele week dat Henriette er al was voor gezorgd dat ze nooit in de hal-WC-berging was geweest, zodat Leah toch een ruimte zou hebben die niet te veel naar haar toekomstige huisgenootje rook en ook een eigen plekje dat Henriette nooit gezien of bezocht had, zodat ze toch een tijdje enigszins op haar gemak kon zijn, of althans dat was toch de bedoeling. Daarbij werden ze van elkaar gescheiden door een glazen deur, die ik voor een stuk had afgeplakt met karton maar niet helemaal zodat ze eventueel toch al een glimp van elkaar konden opvangen, wat ook gebeurde. Ik hoorde daarbij enig geblaas, misschien eerder door het schrikken?
Leah gaf gisterenavond toch al wat kopjes en likjes dus het lijkt erop dat het goed kan komen tussen ons beide.

Vanmorgen dan nog voor 6 uur opgestaan omdat Leah wat leek te miauwen; Henriette was gewoontegetrouw ook al wakker op dat uur dus het bed dan maar uit.. Kort daarna ging de deur open zodat ze elkaar eventueel al in de ogen konden kijken en beter kennis konden maken. 
Nu, rond het middaguur zijn ze beide toch nog steeds onwennig en dan vooral Leah, voor wie dit alles nieuw is natuurlijk. Ze heeft de slaapkamer al wel een beetje verkend maar zit toch nog het liefst in de hal, verscholen tussen de schoenen en achter de jassen. 
Henriette is wel benieuwd maar laat het toch niet al te veel aan haar hart komen dat er een nieuwkomer is en vindt met balletjes spelen ook nog belangrijk.

Benieuwd hoe de band en pikorde tussen beide poezen, het kitten en de volwassen kattin, zal evolueren. Van het eerste hoop ik goed en tot nu toe valt het nog mee. Van het tweede maakt het mij niet zoveel uit of er een komt en wie er dan de 'leidersfiguur' zou worden.