Toch ook enige twijfel*

Reeds de avond zelf dat Henriette (gedwongen) bij me introk, sloeg de twijfel al toe: was dit wel een goed idee geweest? Dit was immers een beslissing die wellicht lang gevolgen zou hebben; een kat leeft toch makkelijk 10 jaar en sommige karthuizers halen de 15 jaar.

Zoals reeds eerder aangegeven had ik nog nooit alleen voor een huisdier moeten zorgen en nu ziet het ernaar uit dat we voor ettelijke jaren samen vertrokken zijn. Had ik dit wel voldoende overdacht? Was dit gewoon niet heilloze vlucht vooruit voor mezelf en de eenzaamheid?

De eerste avond was dus redelijk intensief, want we waren voortdurend met elkaar in "gesprek". En tot nu toe heb ik gemerkt dat er inderdaad veel tijd en energie in kruipt om ervoor te zorgen dat ze het naar haar zin heeft.
Zo spelen we elke avond, waarbij gewone kleine balletjes tot nu toe haar favoriete speeltjes zijn. Eerst een groen dat ik in Turnhout had "gestolen" en daarna nog twee andere die ik gekocht had: een citroengeel en een egelachtig blauw balletje dat ze intussen ook in haar mond meeneemt in plaats van het alleen maar met haar pootjes weg te keilen. En het zoeken ernaar, als er opnieuw eentje verdwenen is, neemt ook wel tijd in beslag...

Maar echt beklaagd heb ik het me tot nu toe gelukkig niet, ook al maak ik me toch ook wel zorgen om de  gordijnen bijvoorbeeld. En wat zal het geven als ze met 2 zijn? Misschien nog meer "ambiance" of net niet en heeft de blauwe Rus een kalmerende werking op Henriette; die kans lijkt me niet zo groot zolang ze nog een kitten is of nog niet gesteriliseerd.

Maar aan de andere kant is het dus wel leuk haar erbij te hebben en ik denk dat ze wel voor (broodnodige) afleiding zal zorgen, ook de komende weken, wanneer het hard nodig zal zijn.
Daarnaast, om het wat plat en plastisch te stellen, lijkt het me ook nog de enige mogelijkheid om nog (regelmatig) poesjes in m'n bed te krijgen; op een andere manier zie ik het helaas gewoon niet meer gebeuren. Henriette heeft tot nu toe namelijk elke nacht naast me geslapen, wat ik ergens wel hartverwarmend en troostend vind. Daarbij stoorde ze ook amper, op wat gelik af en toe na dan en het 's morgens systematisch ergens rond 5u wakker maken.
Het is ook fijn om een wezentje in huis te hebben waaraan je wel aandacht en affectie moet geven maar er ook merkbaar van terugkrijgt, ook al is het op haar voorwaarden en wanneer zij er zin in heeft 😀.