Toch wel ongemakkelijk*

Vanmiddag ging ik warm eten in onze refter op het werk; frieten met balletjes in tomatensaus. 

Uit beleefdheid en om niet elke keer alleen te zitten eten en m'n krant te lezen (zoals gisteren bijvoorbeeld), vraag ik aan 2 vrouwelijke collega's of ik aan hun tafel mag zitten. De jongste laat volop haar frustraties de vrije loop i.v.m. haar man en de verbouwingswerken waar ze nu mee bezig zijn.
Wat later komt er nog een andere vrouwelijke collega bij zitten... en de andere twee beginnen het te hebben over hun respectievelijke spaakgelopen relatie en hun huidige/nieuwe relatie, die hen blijkbaar overviel en waar ze zogezegd helemaal niet naar op zoek waren.

Ze gaven ook aan dat die nieuwe relatie toch een aanpassing is en dat het voor zeker een van beide ook nog lang niet duidelijk is waartoe het allemaal zal leiden. Een van hen liet ook weten dat ze soms nog lastige momenten meemaakt m.b.t. haar vorige relatie die, ook al werkte ze al lang niet meer, toch ook positiefs te bieden had en dat de vergelijking niet noodzakelijk altijd positief uitvalt in het voordeel van de huidige.
Lastig om dat allemaal te moeten aanhoren; ook dat het bij hen redelijk snel tot een nieuwe relatie kwam en hoe eenvoudig dat in z'n werk leek te zijn gegaan... Het bleef er al bij al ontspannen aan toe gaan, maar helemaal op mijn gemak was ik toch ook niet, al was het zeker niet alleen maar lastig of pijnlijk. Soms kan het al eens helpen om erover te praten, ook met mensen met wie je doorgaans niet over zo'n dingen praat al heb ik maar zedig gezwegen over de bedenkingen die ik had i.v.m. het onverwachte en het verschil dat ik zie tussen mannen en vrouwen (maar dat vooral gebaseerd is om mijn eigen, waarschijnlijk a-typisch parcours) als het erop aankomt iemand anders te ontmoeten en er iets mee te beginnen.