Welkom Henriette

Vrijdag 21 juli was niet alleen de nationale feestdag maar er was ook een bescheiden feestelijke gelegenheid ten huize "momimol": die dag kon ik namelijk het kitten gaan halen dat eigenlijk als 2de, als compagnon bedoeld was van het 1ste dat in mijn oorspronkelijke plannen bij mij zou komen wonen. Maar gezien de sterilisatie moest dat dus wat worden uitgesteld en werd de Karthuizer eigenlijk bevorderd tot eerste "gezelschapsdame".

Het was al sowieso mijn bedoeling om relatief  vroeg te vertrekken om zo ergens rond 10u in Sibret aan te komen, maar toen ik op de radio hoorde dat er enkele tunnels zouden worden afgesloten en misschien ook wel een ervan die ik nodig zou hebben om richting Namen en verder Aarlen te rijden, heb ik niet te lang meer gewacht en snel ontbeten.

Op de baan was het niet druk en Brussel uitrijden verliep uiteindelijk volgens plan; een omweg nemen wegens een afgesloten tunnel was dus (net?) niet nodig. Oef. Ook niet erg druk op de baan, hoewel het de eerste dag van een verlengd weekend was. En zodoende kwam ik net voor 10u ter plekke aan. Na het vervullen van nog wat administratieve formaliteiten en nog wat keuvelen ondertussen, kon ik het kitten meenemen. Nog snel afscheid laten nemen, maar de eigenares had er precies minder moeite mee dan ik dacht, of anders liet ze het niet blijken.
Op de terugweg nog gezien dat het in de richting van het zuiden intussen veel drukker was geworden met een heel eind aanschuiven op een bepaalde plek, dus het vroege vertrekuur was een goede ingeving. Een aangezien het wat lastiger zou kunnen zijn om langs het zuiden Brussel binnen te rijden, nam ik maar een (grote) omweg door in de buurt van Namen richting Charleroi te rijden om een eind verder af te buigen naar Brussel zodat we de stad via het westen (Anderlecht en Molenbeek) konden inrijden, langs de Ninoofsesteenweg die ik al zo vaak had genomen.
Tijdens de terugrit heeft ze regelmatig gemiauwd en om haar wat gerust te stellen, zei ik er af en toe iets tegen of stak ik een vinger door de reismand. Geen idee of het hielp. Na goed 2 uur kwamen we dan in Brussel aan en kon ze worden bevrijd uit haar lichtjes stresserende situatie om m'n appartement op haar gemak te verkennen en te wennen aan haar nieuwe leefomgeving en baasje.
Dat was ook een van de redenen om haar op een vrijdag te gaan halen; dan hadden we 2 daar volledige dagen voor, alvorens ik maandag weer naar kantoor moest.

Want voor mij is/was het eveneens wennen uiteraard. Gedaan met vrij zorgeloos vanalles laten rondslingeren en kunnen komen en gaan wanneer het me past zonder veel acht te slaan op iets anders als de eigen agenda. 
Sinds ik hier woon, heb ik 's avonds nooit eerder zoveel gepraat in m'n appartement als toen. Wel een contrast: van soms zo goed als geen woord uitspreken op een ganse avond, naar haast een spraakwaterval om te trachten haar toch op haar gemak te stellen. Veel spelen was er nog niet bij, daarvoor was het net iets te vroeg.
Al bij al moet dat toch enigszins gelukt zijn, want van bij de eerste nacht kwam ze naast me in bed liggen, wat ze sindsdien consequent gedaan heeft. Maar wel ieder op zijn/haar stuk!

Raskatten hebben blijkbaar een officiële naam, maar haar roepnaam werd na wat wikken en wegen: Henriette.
Rijmt een beetje op "choupette", wat een van haar koosnaampjes moet zijn geweest bij haar eerste baasje, dus misschien went ze er wel relatief snel aan.