Motorreis - Durango

Het opstaan in de vroege ochtend verliep na de vorige dag/avond ies minder gezwind dan gewoonlijk...

Maar de dag zou toch in het teken staan van beginnen inpakken, en eveneens... een laatste restaurantbezoek, voor een middagmaal van blijkbaar 5 gangen... Eigenlijk niet nodig hier te vermelden dat m'n maag daar toch enige bedenkingen bij had.

Er opnieuw te voet naartoe en uiteindelijk bleek dat ik m'n motorjeans dan toch niet voor niets had meegenomen. Het idee erachter was dat ik wellicht toch 1x met de motor naar een wat chiquer restaurant zou moeten gaan, maar uiteindelijk is dat er niet van gekomen omdat het gekozen etablissement niet open was op momenten dat het mij paste. Een motorjeans is nog steeds een motorbroek maar ziet er voor de leek uit als een jeansbroek; de protectoren zijn er redelijk goed in weggestopt en ik had die enkele weken voor de reis voor een prijsje nieuw op de kop kunnen tikken. Zo kun je al eens wat meer onder de mensen komen dan met een (felgekleurde) leren motorbroek, dat was althans de achterliggende gedachte. En dus beslist die toch maar mee te nemen, wat uiteindelijk relatief makkelijk ging ondanks de wat beperktere bagagemogelijkheden.
Maar dus het oorspronkelijke plan viel in het water doordat restaurant Aboiz niet wilde meewerken 😡

Gezien mijn wedervaren van de dag ervoor was de "geklede broek" die ik mee had niet meer zo gekleed, want besmeurd met wat psychedelisch aandoende en niet zo welriekende vlekken... Dus was er weinig andere keuze (tenzij ik een short aantrok). Op tijd vertrokken om te voet tot daar te gaan (het centrum van Durango), denkend dat een wandeling en de bijhorende beweging me wel eens goed zouden kunnen doen. Het was relatief rustig op dat moment en aangenaam om er rond te slenteren.

Het restaurant in kwestie is in een hotel gehuisvest en zou een mooie tuin hebben, maar die heb ik niet kunnen bekijken. Het menu bestond dus uit 5 gangen: 2 voorgerechten, 2 hoofdgerechten en 1 nagerecht.

Mits heel wat moeite lukte het tegen de verwachtingen in om alles op te eten. Hierboven een van de voorgerechten. Een hele tijd was ik de enige in het restaurant maar na een half uur of zo begonnen de andere gasten toe te stromen en uiteindelijk raakte het restaurant haast vol.
Tijdens de maaltijd ontving ik een deugddoend bericht vanwege KP die op weg was om m'n brievenbus te legen. Een heel mooi gebaar, ook al bleek het niet noodzakelijk en het kikkerde me een paar dagen op. Hoe "kleine" gebaren soms "grote" effecten kunnen hebben; haast een krop in de keel.

Na het eten besloot ik ondanks de dreigende regen/onweer nog wat in Durango te blijven drentelen, want het was de laatste keer dat ik die kans kreeg. Het was er aangenaam; heel wat mensen die op pleinen en terrassen aanwezig waren en keuvelden zonder een grote drukte op straat.
Wat ik bijleerde n.a.v. deze tekstjes is dat Durango tijdens de Spaanse burgeroorlog ook een dodelijke luchtaanval te verwerken kreeg en dat nog enkele weken voor het bombardement op Gernika. Dit is veel minder bekend, misschien ook omdat het niet om een tapijtbombardement ging en er ook heel wat minder slachtoffers waren. Niettemin evengoed een drama uiteraard. Omdat ik dit toen niet wist, ben ik  niet naar sporen daarvan op zoek gegaan maar vermoedelijk doet er nog maar weinig aan denken.

Na een poosje was het toch tijd om terug te gaan, ook gezien de dreigende wolken, maar eerst passeerde ik toch nog eens langs het kerkhof, misschien om de hoornaar uit te dagen die me enkele dagen eerder te grazen had genomen. En daarna ging het loftwaarts om me op m'n gemak voor te bereiden voor het vertrek 's anderendaags.

Over hoornaars gesproken: dit dode exemplaar lag op straat na de hoosbui die losbarstte net nadat ik aangekomen was. Geen idee of het mijn belager was, maar het was wel zo'n exemplaar dat me stak.