'Knusjes' met z'n drieën - welkom Leah (2)

De aanhalingstekens bleken niet misplaatst.

Gisteren heeft Leah zich haast de hele dag verscholen ofwel in haar holletje, ofwel in het schoenenrek, achter de kapstok met jassen. Om te eten kwam ze er wel eens uit en om haar behoeften te doen in haar privéwc'tje ook. Maar daar bleef het grotendeels bij, al zette ze wel heel voorzichtig een paar stapjes in de woonkamer en zelfs even tot in de slaapkamer, aan de krabpaal, zonder deze echter al te gebruiken waarvoor hij bedoeld is.

's Nachts liet ik dan de deur tussen haar privévertrekken en die van Henriette en mij open, in de hoop dat ze er toch van zou profiteren om wat rond te wandelen (ze had overdag ook nauwelijks beweging gehad). En dat heeft ze inderdaad gedaan, want ze had van het bakje kattengras "gesmuld" en ook wat overgegeven. Zij is duidelijk wat meer vertrouwd met het concept dan Henriette die gewoon de grassprieten eruit trekt zonder er verder nog veel mee aan te vangen; ze probeert ze wel op te eten, maar dat lukt nog niet zo goed. En of ze doorheeft wat de bedoeling er eigenlijk van is, da's nog maar de vraag.

Henriette heeft haar ettelijke keren (op)gezocht maar dit was nooit een succes, want telkens eindigde dat met geblaas en ook 1x een uithaal met de poot. Ze waren zich de hele dag van elkaars aanwezigheid bewust maar dat leidde dus nog niet tot een echte toenadering; het was vooral Leah die er zich nog niet lekker bij voelde, want Henriette leek eigenlijk nieuwsgierig en had gewoon zin om te spelen met haar speeltjes.
Ik van mijn kant heb toch verschillende malen geprobeerd om haar wat gerust te stellen; weet niet of dat enig effect heeft gehad, maar ze waardeerde het wel afgaand op die enkele likjes en het timide gespin.

Deze toestand duurde dan tot deze namiddag.
Henriette was wat moe en ging rusten, ik profiteerde ervan om een 2de poging  te doen om vandaag te puzzelen (bij de 1ste kwam Henriette daar een pootje tussen steken... maar gelukkig haalde ik de doos toch maar een tweede keer tevoorschijn; het deed me goed, want had er behoefte aan m'n gedachten te verzetten) en de radio en tv stonden uit. Blijkbaar moet die relatieve rust Leah bevallen zijn, want ze begon ineens rond te wandelen in het appartement en dat wat beter te verkennen. Uiteindelijk koos ze een rustplaatsje uit dat haar beviel en daar zit ze intussen nog steeds.
Of anders was het het blikje tonijn waar ze elk een beetje van kregen dat hen inspireerde...

Na haar "ontwaken" vond Henriette haar niet meer terug op haar gebruikelijke plekje en begon Leah te zoeken. Uiteindelijk heeft ze haar dan ook gevonden en op mogelijk 1x wat geblaas na, bleef het redelijk rustig. Henriette miauwde wat lichtjes binnensmonds zoals katten kunnen maar veel meer gebeurde er niet. Ze ging nog wel een paar keer terug kijken maar kwam telkens doodgemoedereerd terug.

Benieuwd wat het morgenvroeg zal geven als ik weer naar het werk moet. Als ze tegen dan redelijk met elkaar overeen lijken te komen, zal ik ze niet in aparte ruimtes moeten zetten, maar vermoedelijk is het daar dan nog net iets te vroeg voor.
Ook spannend waar Leah vannacht gaat slapen, weer in de hal en haar 2 favoriete plekjes of toch in de slaapkamer, waar wij ook allebei liggen.
Afwachten maar.