Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Daarstraks denk ik voor het eerst echt vastgesteld dat iemand m'n fiets heeft trachten te stelen. Moest nog even terug naar het werk en i.p.v. dit snel morgenochtend te doen (telewerk morgen) toch maar deze avond nog heen en weer gereden. Was op ongeveer een half uur terug. Maar toen ik in onze fietsenstalling kwam, zag ik dat er aan mijn slot was geprutst en dat men blijkbaar geprobeerd had het te forceren en ook om de nummercombinatie te vinden. Maar m'n slot (van dun Aldi ) heeft het gehouden en zijn werk gedaan. Wel een onaangenaam gevoel natuurlijk 😒en misschien moet ik wel investeren in een nog wat degelijker slot. Denk wel dat de dader eerder een gelegenheidsdief in spe was, want iemand die er bedreven in is, zou met het slot wel raad geweten hebben, vermoed ik. Nu vraag ik me wel af onder welk label ik dit zou moeten catalogeren : "varia" of "(over)leven in Brussel/S-J-Molenbeek". Of misschien toch maar "sores"? 😖😉

of toch iets gelijkaardigs zit met ruim (+)20 uur op m'n prikkaart, die om middernacht automatisch naar 12 uur wordt bijgesteld (12 uur is het maximum dat je hier bij het begin van de maand kan hebben), dus ik verlies er 8 of iets daaromtrent (afhankelijk van hoe laat ik deze namiddag weer op m'n werk vertrek; vlottende werkuren weetuwel). Zowat elke maand "verlies" ik zo wel enkele uren; m'n werkgever doet hier dus fameuze winst of ik ben onnozel genoeg om meer uren te werken dan ik eigenlijk zou moeten en er dan niet op te letten deze tegen het einde van de maand naar beneden te compenseren zodat ik weer mooi tegen 12u aanschuur op de 30/31ste van de maand.  Vanmorgen was ik dus niet bijster gehaast om naar m'n werk te vertrekken en heb me dan maar eerst met andere nuttige dingen beziggehouden zoals daar zijn: strijken 😃. Zo hoef ik dat vanavond toch al niet meer te doen en kan ik me volop concentreren op wat aangenamer zaken als afwassen, stof opvegen, lei...

ditmaal of Union toch nog Belgisch voetbalkampioen wordt in de 1ste klasse. Na eergisteren en het gelijkspel bij de grootste concurrent Antwerp is de kans wat gestegen. De sterren staan namelijk niet zo heel slecht, dat zit zo: doordat de Royal Union Saint-Gilloise en Antwerp in het Bosuilstadion gelijkspeelden, sloop Genk door zijn winst tegen Brugge tot op 1 punt van de beide traditieclubs, die allebei ex aequo staan met 46 punten. Maar Antwerp en Genk moeten nu zondag tegen elkaar spelen en in plaats van een wedstrijd zonder inzet voor Genk, zullen de spelers van deze ploeg hun vel nu duur verkopen omdat ze nog volop meestrijden voor de landstitel, al hebben ze hun lot niet volledig in eigen handen. Een overwinning is het enige dat hen daarbij kan helpen, en dus verlies van Antwerp. Bovendien speelt Genk thuis, wat vaak een bijkomend voordeel is. Langs de andere kant moet Union tegen het al lang uitgetelde en misschien intussen ook wat uitgebluste Club Brugge. De Brusselse club kan ...

Gisterenavond naar een verjaardagsfeestje dat een goede vriend voor zijn vriendin had georganiseerd zonder dat ze het wist, een verrassing dus. Plaats van afspraak: de zomerbar in het Georges Henripark, waar ik nog nooit eerder geweest was. Dat ligt vlakbij metrostation Gribeaumont dus er naartoe gaan was vrij eenvoudig. Wegens het relatief goede weer (zonnig maar toch redelijk fris door de wind) zaten de terrasjes onderweg allemaal goed vol en de tafels van de zomerbar idem. Gelukkig had de organisator er twee voor onze groep gereserveerd, want blijkbaar waren er 15 à 20 mensen uitgenodigd. Had de uitnodiging een tijdje eerder al ontvangen. Omdat ik geen energie had om me er het hoofd over te breken en omdat ik niet weet wat ze graag had, maakte ik het me makkelijk en ben gewoon naar een Griekse winkel in m'n buurt gegaan om daar een pot olijven (met de bedoeling dat deze ter plekke zouden worden gegeten), biologische olijfolie en een fles droge witte wijn te kopen als geschenk. D...

Vandaag een krantencommentaar uit De Morgen van vrijdag gelezen, waarin de auteur (hun sterreporter die na het vertrek van de gewaardeerde Walter Pauli nu alweer zoveel jaar geleden de rol van huisintellectueel met branie mag uithangen en dat ook maar al te graag doet door het te doen voorkomen dat hij de waarheid in pacht heeft) nu al de doodsklok luidt over de partij Groen. Dit nadat verschillende kopstukken te kennen hebben gegeven geen nieuw mandaat meer na te streven in de parlementen waarin ze zetelen, maar zich liever concentreren op het lokale niveau (lees de gemeente). Hij zal wel niet helemaal ongelijk hebben, de partij heeft het inderdaad moeilijk en zit alweer in de hoek waar de klappen vallen, maar zo zijn er nog wel. Echter, hoe kun je met twee bekwame ministers, Petra De Sutter (Overheidsbedrijven, ambtenarenzaken, telecommunicatie en post) en Tinne Van der Straeten (Energie), die echt wel weten waar ze mee bezig zijn en degelijk werk afleveren (ook met het oog op de lan...

's Morgens vroeg vertrokken in Molenbeek richting het Luikse en dat voor een rit van anderhalf à twee uur.  Voor de heenrit had ik m'n USB-stick mee met tal van albums maar ook vele afleveringen van een van m'n lievelingsprogramma's op de radio: "Un jour dans l'histoire" van La Première (RTBF). Er is een tijd geweest dat ik er wekelijks wel een paar van downloadde omdat het een boeiend programma is waarin de presentator, Laurent Dehossay, in een dik uur tijd 2 geschiedkundige evenementen of personages belicht, samen met een gast. Dus leerrijk! En gisteren eindelijk een paar afleveringen gehoord die ik eerder eigenlijk nog maar hoogstens 1 keer had beluisterd: - over de Rothschild-dynastie en hoe ze zoveel macht, rijkdom en invloed hebben verworven, - over de laatste jaren van Nina Simone, - over The Doors en hun beruchte concert in Miami en de gevolgen daarvan The Doors was naast Talking Heads de groep die me eind jaren '80 en begin jaren '90 het m...

Gisteren voor het eerst in een hele poos (paar jaar?) nog eens naar het circuit van Spa-Francorchamps geweest waar dit weekend de International GT Open te gast was. Zoals de naam aangeeft, gaat het om GT-wagens dus uiterlijk grosso modo op sportwagens gelijkend die je hier op de openbare weg zou kunnen tegenkomen (zonder de sponsoring dan natuurlijk). Onderhuids is het natuurlijk een ander verhaal. Ik was er op een eerdere editie ook al eens bij ( mogelijk zelfs twee, weet het niet zo goed meer...) en aangezien het een gratis evenement is en het lang geleden was dat ik nog eens races had bijgewoond, leek het me wel een goed idee om nog eens naar het circuit te gaan. Daarnaast was het ook een goede afleiding van zorgen allerhande. Daarenboven waren er de vorige keer amper toeschouwers (vergeleken met grotere events als de 24u van Francorchamps of de jaarlijkse F1-race bijvoorbeeld), dus dat zou mooi meegenomen zijn; dan hoef je nergens aan te schuiven en kun je zomaar je plaatsje in de...

hoe ogenschijnlijk kleine gebaren toch een (groot) verschil kunnen maken en dus eigenlijk, zonder dat het per se de bedoeling was, veel betekenen. Deze nacht een stuk beter geslapen als die daarvoor. Ik kan niet zeggen of er echt een (groot) oorzakelijk verband is, maar volgens mij speelde het naast de vermoeidheid zeker een rol. Veel dank daarvoor, KP; het deed me waarlijk goed. 

Lisa Gerrard "solo" ditmaal, om toch maar niet te blijven dooremmeren over die groep. Denk dat het nu ook wel goed geweest is. Ontving eerder deze week een cd van haar die ik had gekocht, haar eerste soloalbum: The Mirror Pool. Dit is het 7de nummer daaruit.  

de wellust van minister Matthias Diependaele (niet toevallig N-VA, maar het had uiteraard ook gewoon Open VLD of Vooruit kunnen zijn indien deze laatste partij in de Vlaamse regering had gezeten) in zijn jacht op "fraudeurs" onder meer m.b.t. sociale woningen. Dit wordt ook met medeplichtigheid van sommige media gecoverd, inclusief de VRT, die dit erg gretig en zonder enige kritische noot brengen en daarbij de "officiële" terminologie klakkeloos overnemen. er zullen ongetwijfeld "profiteurs" tussen zitten of mensen die de boel belazeren maar of dat zomaar bij alle "betrapten" het geval is? De minister draaft dan telkens fier als een gieter op in de journaals om erop te wijzen hoe krachtdadig en doeltreffend wordt opgetreden tegen "bedriegers" en dat dit de Vlaamse kas ten goede komt. En zo gaat dat maar door, al jarenlang, mensen die in de penarie zitten systematisch met de vinger wijzen en stigmatiseren totdat het vaste prik is geworde...

...vandaag voor het eerst aangehad dit jaar. De welbekende Braziliaanse teenslippers maar wel een wat duurdere, luxe-uitvoering 😀, met een iets dikkere doch nog steeds erg soepele zool en mogelijk nog een hele resem verbeteringen 😆 Sober doch stijlvol ! Vorig jaar ginder gekocht zonder te beseffen dat ze wat duurder waren als ik had gedacht maar eens aan de kassa was het te laat om van gedacht te veranderen. Het verschil in euro was ook helemaal niet groot als ik het me goed herinner. En dus vandaag nog eens geprobeerd, maar toch niet heel lang, want hierbinnen, achter een computer vond ik het na een tijdje toch wat frisjes worden. Dus toch maar weer m'n sokken en gewone pantoffels aangedaan. 

weinig en slecht geslapen vandaag, zoals vooraf gevreesd. Door een "slip of the tongue" vernomen dat hij vandaag (en het hele weekend?) daar zou zijn. Intussen is de "Braziliaanse connectie" (Luiz, Marcos, moeder, Rogerio) ook op de hoogte maar ik hoop dat ze zich gaan rustig houden. Ik waardeer hun intenties en luister naar hun advies maar hoef dat niet noodzakelijk allemaal te volgen. Ook lastig om over dergelijke zaken te praten in een groep van personen waarvan er eigenlijk maar 1 is of hoogstens 2 met wie je dergelijke zaken ooit al deelde, en om je zo kwetsbaar op te stellen, in het bijzonder t.o.v. je eigen moeder met wie je zulks zo goed als nooit besproken hebt en er ook angstvallig over waakte om dat niet te doen... Dus vanmorgen maar extra vroeg opgestaan, want was toch wakker, eigenlijk alsof het een werkdag was en maar beginnen puzzelen tot na de middag. Gewoon om met iets bezig te zijn en me op iets anders te concentreren (deels vergeefs). Ziehier he...

Aan de ene kant van de straat ligt m'n werkplaats, een lang en relatief smal gebouw dat toch zeker 100, mogelijk 150m van die kant bestrijkt. Langs de andere kant staan verschillende typische appartementsgebouwen van de jaren '60 of '70. En mijn bureau, op de 4de verdieping verschaft een inkijk in enkele van de appartementen in het gebouw er rechtover. Het toeval wil dat er een tijdje een relatief jonge vrouw in een ervan gewoond heeft dat haast op gelijke hoogte is als mijn bureau. Ze vertoefde graag op haar terras, waar van 's morgens vroeg de zon ook vol op schijnt, tot ergens de vroege namiddag. Het stoorde haar ook niet om lichtjes gekleed op haar terras te blijven zitten. Soms kwam er ook een vriendin bij haar op bezoek, voor wie mooi weer het sein was om bijna volledig uit de kleren te gaan; meermaals zat ze in monokini op het balkon. En ik had daar dus een bevoorrecht zicht op, al probeerde ik er meestal niet van de profiteren door niet te staren. Maar af en toe...

We kennen elkaar sinds ik hier werk, dus al ruim 20 jaar; hij is een fijne maar soms vermoeiende collega in die zin dat hij het maar niet kan laten om haast dageljiks te klagen en te zeuren over hoe het hier vierkant draait/hoe vierkant het hier draait en welke wantoestanden hij hier meent vast te stellen. Als je dat regelmatig moet aanhoren, begint dat soms toch wat op je systeem te werken en hij kan die frustratie ook niet gewoon laten varen, zelfs niet na zowat 30 jaar dienst hier (in zijn geval dus). Maar daarnaast heeft hij ook een weliswaar niet bijzonder fijnzinnig maar wel goed gevoel voor humor, waarbij hij enkele favoriete doelwitten heeft maar zonder deze uit te lachen of hen bewust te willen kwetsen. Ik behoor tot deze categorie en gisteren was het alweer zover n.a.v. de verschillende (vrouwelijke) collega's die regelmatig m'n bureau (om hoofdzakelijk puur professionele redenen) binnen komen vallen.  Gelukkig kunnen we, zoals gisteren het geval was, allebei toch nog...

Ben eindelijk bijna helemaal bij qua kranten lezen, nog maar 2 à 3 dagen achterstand en zal up to date zijn. Kranten met vertraging lezen is niet echt een hobby van me maar het voorbije jaar heb ik ze om diverse redenen bijna alleen maar op die manier doorgenomen. Heeft als voordeel dat je ze sneller kunt doornemen omdat sommige artikels, maar zeker niet allemaal, hun actualiteitswaarde al wat verloren hebben of eenvoudigweg al achterhaald zijn. Daarnaast is mijn interesse door allerlei perikelen ook wat beperkter geworden. Maar anderzijds zijn er nu thema's waarvoor ik me vroeger helemaal niet zou hebben geïnteresseerd en die nu wel m'n aandacht trekken. Zo de voorbije 2 dagen een artikel over polyamorie en een ander over een koppel dat uiteengegaan was, waarbij een van de partners het moeilijk had met de wens van de andere om met rust te worden gelaten. Bij dit tweede werd advies gevraagd aan een experte en met die persoon heb ik een aantal jaar soms redelijk intensief intern...

Was eigenlijk niet van plan om vandaag een bericht te posten, maar de beluistering van Tindersticks II bleek dan toch iets sterker dan dat voornemen. Zou het iets hebben uitgehaald als ik je dit in september '21 had laten horen? Of misschien had het eigenlijk omgekeerd moeten zijn en had jij me dit nog wat eerder moeten laten beluisteren? Zou m'n frank dan gevallen zijn? Niet zeker...  En aan een gebrek aan inspanningen en pogingen van jouw kant om me echt aan de praat te krijgen en het me aan het verstand het brengen, zal het ook niet gelegen hebben.

Ik weet niet waarom, maar vanavond kreeg ik de ingeving om de 1ste cd van Tindersticks te beluisteren. Had tot nu toe zorgvuldig vermeden om naar hun werk te luisteren, omdat het me zo vaak diep raakt en de nummers vaak over liefde en stuklopende of stukgelopen relaties gaan, verlies, obsessieve afwezigheid. Sinds ik hier woon, heb ik er hoogstens nog maar 1 cd van opgezet. Met dus ditmaal inderdaad ook alweer het gevreesde/verwachte effect; maar tegelijk blijven hun eerste albums zo mooi dat je de ontroering/tranen haast dankbaar voor lief neemt. Tindersticks is een van de groepen die ik helemaal zelf ontdekt heb, na ze in de jaren '90 eens op de radio te hebben gehoord (weet niet meer welke uitzending of welke zender, waarschijnlijk wat nu Radio 1 heet); geen vrienden dus die ze me leerden kennen. Integendeel, ik was diegene die hen de groep leerde kennen en ook zij luisteren er bij mijn weten nu nog (sporadisch?) naar. Een klein egoboostje toch. Op de foto boven is de zanger te ...

na een paar dagen twijfelen... Die Christophe Vekeman heeft toch wel een irritante stem en ook een vervelende stijl om boeken te bespreken (in "Pompidou", elke weekdag op Klara) 

een nieuwe bezigheid/hobby? Een van m'n favoriete tijdverblijven van de voorbije dagen in alle geval, veel meer dan voorheen, zowel op het werk als "thuis"

en een fameuze al ettelijke dagen, in m'n spijsverteringsstelsel maar hopen dat het geen gordiaanse is 😄 heb wel regellmatig een hongergevoel maar kan precies niet de daarmee overeenkomstige hoeveelheid verwerken; de porties die ik binnenkrijg zijn toch beduidend kleiner dan wat je aanvankelijk zou vermoeden bovendien lijkt het alsof ik vandaag zonder maag of ingewanden rondloop; precies gepurgeerd (enfin, zo stel ik het me voor), enfin een licht en wat zweverig gevoel omdat het daar zo leeg aanvoelt en het laatste gaatje van de riem is maar net voldoende...

Ik vind hondeneigenaars (in gezelschap van hun hond) meestal geen aangenaam gezelschap. Alsof dat beest een soort vrijgeleide is om meer te mogen. De hond zonder baasje lijkt me dan soms nog te verkiezen.

Vorig jaar was ik voor de eerste keer een kijkje gaan nemen en dat viel best mee. Mooi weer, uitgelaten sfeer (zowel deelnemers als toeschouwers zoals ik), kleurrijk, muziek. Dit jaar echter ben ik niet geweest. Had andere dingen te doen en ook aan m'n hoofd. Wat me wel opviel toen ik het item op het journaal hoorde: 150.000 deelnemers en mensen die het geheel kwamen gadeslaan. Maar hier in Molenbeek was er omzeggens niets van te merken, terwijl het gebeuren in vogelvlucht amper enkele honderden meter verder plaatsvond. En ik heb me vandaag toch echt niet opgesloten in m'n appartement; wat inkopen gedaan bij lokale winkeliers en met de fiets naar Sint-Pieters-Leeuw gereden, langs het kanaal dus ook heel Anderlecht doorkruist. Je zou gezworen hebben dat er helemaal geen groots opgezet evenement aan het plaatsvinden was. Toch wel opvallend.

Deze nacht iets na 4'en tot iets voor 5'en zijn er toch enkele gepasseerd. Maar veel last heb ik daar eigenlijk nog niet van gehad; ik hoorde het duidelijk omdat ik wakker was en met het raam open slaap. Blijkbaar stond de wind zo dat ze het centrum van Brussel moesten overvliegen. Tot nu toe in alle geval onvoldoende reden om me bij een protestcomité aan te sluiten.

vandaag voor het eerst sinds ik hier woon (14 maanden intussen) ook maar eens de ramen gekuist. Ging een stuk vlotter dan ik aanvankelijk vreesde eigenlijk. Meer als die spuitbus en enkele lappen stof of een met stof bedekte aftrekker was niet nodig. Het tablet waar het product hier op staat, mocht ook wel eens worden afgestoft; het zag eigenlijk wel vies. Maar da's dus allemaal in hoogstens 45 minuten gebeurd en zonder dat er veel bij kwam kijken. Ofwel heb ik dat de hele tijd serieus zitten overschatten qua karwei ofwel ben ik een natuurtalent. De bovenbuur was beneden met z'n hond aan het wandelen en we hebben elkaar dan ook gegroet. Zo zie je maar waar kuisen allemaal niet goed voor is; het versterkt de sociale banden met de omwonenden. Wel bood er niemand (in négligé) me een kopje koffie aan... 😩 Het verschil kunt u hier zien:

...i.p.v. voor een keer de Flamand de service da's misschien nog een job die ik kan ambiëren, want ik maak precies nogal wat van m'n botten de laatste tijd. Hangen er bevorderingen in de lucht? Neen en mocht dat toch zo zijn, ben ik niet geïnteresseerd daarnet een collega er op attent gemaakt dat ik (wegens een brugdag van de vandaag aanwezigen  hiërarchisch het hoogst geplaatst) vond dat het toch beter was dat de deur van zijn bureau open stond, zodat de personen die willen langskomen meteen zien dat er toch wel degelijk iemand aanwezig is op de verdieping (zijn bureau is het enige dat zichbaar is vanaf de deur langs waar je moet binnenkomen) als hij er dan toch is, lijkt het me gepaster om dat ook te laten zien ipv zich gewoon in z'n bureau te verstoppen en te "wachten" tot de dag voorbij is gegaan zal mijn reputatie als "brave" misschien niet zo'n goed doen maar momenteel kan me dat niet zo veel schelen eigenlijk operatie "imagoherstel"...

Uit de vorig jaar tijdens m'n motorreis naar Centraal-Frankrijk (± Indre et Cher) in de abdij van Noirlac gekochte cd "Piazzolla 2021". Het is een eerbetoon aan de Argentijnse muzikant. Was eigenlijk aan het grasduinen op zoek naar muziek van Paco de Lucia, maar niet gevonden. Da's later ruimschoots goedgemaakt en dit vormde een welkome vervanging. Al moet ik toegeven dat de volledige cd in 1 keer aandachtig beluisteren wat te veel van m'n krachten vergt.

Vanmorgen was het nog eens tijd voor het intussen traditioneel trimestrieel bezoek aan Autoworld, waar een tentoonstelling loopt gewijd aan de 24u van Le Mans. Autoworld heeft de gewoonte om "grote" tentoonstellingen (die voor het grootste deel boven plaatsvinden) af te wisselen met "kleine" tentoonstellingen (doorgaans enkel beneden). Dit was een kleine tentoonstelling en eerlijk gezegd was het nogal teleurstellend. De wagens die er stonden, waren wel de moeite waard, maar ten eerste waren het er hoogstens 15 en ten tweede waren er bitter weinig die ik nog niet gezien had omdat wat er stond vaak ook te zien is op andere evenementen (classic races enz.). Aan dat tweede kan Autoworld dan wel niets doen, maar ze hadden toch wel een groter/interessanter aanbod kunnen verzorgen, zeker als je de titel van de tentoonstelling leest, die toch wel grote(re) verwachtingen schept (de oudste auto was van 1950, namelijk de Renault 4CV hierboven). Een deel van de verklaring daarv...

Als ze me nu eens gewoon zachtjes kwam halen, haast zonder dat ik er erg in heb. Ik zou er momenteel zeker vrede mee hebben. Misschien gewoon nog even wachten tot de maand juni voorbij is, dan heb ik die vakantie nog gehad en zijn de examens van de jongste voorbij?

Heb al een aantal jaren een account; mezelf laten meeslepen door de andere gezinsleden ermee bezig te zien toen het nog een "dingetje" was. Zij zijn nog amper actief voor zover ik erover kan oordelen (tenzij de oudste zoon die regelmatig iets post wat een dag later of zo weer verdwenen is), maar ik kan het momenteel nog niet laten. Sinds een week heb ik m'n account wel privé gemaakt, zodat niet zomaar iedereen kan meekijken. Niet omdat ik speciaal iets te verbergen zou hebben, maar om een andere reden.  Een fijne bijkomstigheid die ik sindsdien wel merk: ik word zo goed als niet meer getagd of vermeld (of hoe heet dat?) door dubieuze accounts dat ik zogezegd iets gewonnen zou hebben, terwijl dat voorheen al gedurende enkele weken dagelijks gebeurde... Nieuwe "vriendjes" maken verloopt nu ook wel moeizamer en er zijn een stuk minder 'likes" maar dat neem ik er voorlopig probleemloos bij; de bluts met de buil of zoiets. Had het dus eigenlijk al veel vroeg...

Ik val al wel eens vaker in herhaling en vanavond dus opnieuw (zal er met het ouder worden vermoedelijk ook niet op verbeteren...). Deze concertopname in m'n collectie teruggevonden. We hebben de groep zelf in juni 2013 (hetzelfde jaar waarin deze dubbelaar uitkwam) ook live aan het werk gezien in Vorst Nationaal. Van wat ik me er nog van herinner had ik er toch iets meer van verwacht, maar mogelijk kwam dat ook door vermoeidheid bij mij. Daarnaast herinner ik me ook nog dat het voorprogramma wat vreemd overkwam; een soloartiest die iets met muzikale stenen deed. En tot slot een laatste herinnering: het was helaas de dag dat Allan Simonson overleed tijdens die editie van de 24u van Le Mans, nadat hij snel na de start een zwaar ongeval had. Reden voor dit bericht is dat ik deze opname voor het eerst sinds ettelijke jaren nog eens beluisterde en de uitstekende kwaliteit van het geluid valt echt op. Dit dankzij een redelijke geluidsinstallatie; aldus merk je wat een verschil zoiets k...

Een goede vriend van me heeft altijd beweerd dat er niets beter is voor het scheppen van kunst dan serieus in de miserie zitten. Het is dan dat volgens hem de beste kunst wordt gecreëerd. Ik heb zeker niet de pretentie om mezelf als een kunstenaar te beschouwen, maar sinds 8 mei heb ik hier wel al 34 berichten neergepleurd (inclusief dit). Nooit eerder was ik hier zo productief.  Geen enkel belang voor derden maar mij hielp het toch wel om dit tot nu toe door te komen; blijkbaar had/heb ik het echt wel nodig om hier m'n hart te luchten en regelmatig gedachten 'neer te pennen' die in de loop van de dag(en) bij me opkomen. ben ook nog wel "blij" of eerder opgelucht dat ik ten minste nog een zeker gevoel voor humor behouden heb, al snappen velen die waarschijnlijk amper of helemaal niet. Maar dat laatste maakt niet uit; er is naast 1 trouwe lezeres ook niemand die hier langskomt

...hem voorzichtigjes trachten weer op te pikken  bijvoorbeeld door schuchter de voorbereiding te hervatten van de volgende maand geplande reis  i.p.v. de zoveelste keer proberen wat bij te lezen (kranten) of compulsief huishoudelijke taken te vervullen

Heb onlangs gemerkt dat dergelijke foto's toch wel pakkend kunnen zijn... Niet dat dat hier de bedoeling is, maar alla , beter hier dan op Instagram vermoed ik kleine metamorfose t.o.v. m'n look tot en met het voorbije weekend het rimpelgehalte valt nog mee, het hoofdhaargehalte daarentegen... 😁 als de aanzoeken nu niet gaan binnenstromen, weet ik het ook niet meer

Gisterennamiddag de lopende tentoonstelling bezocht in het MIMA: Local Heroes. Aangezien het haast letterlijk op een steenworp van m'n appartement ligt en ze bovendien gaat over lokale inititatieven, zoals de titel ook aangeeft, vond ik dat het m'n "plicht" was om die toch ten minste één keer te bezoeken. Deze tentoonstelling zet lokale boksers en boksclubs in de spotlights .  Ze is relatief bescheiden qua opzet maar op z'n minst een verdienstelijk initiatief om de buurtbewoners en in het bijzonder de jeugd op een positieve manier wat aandacht te schenken. Voor iemand die van ver komt en (veel) meer wil te weten komen over de sport, zal dit waarschijnlijk teleurstellend zijn, want er wordt relatief weinig context gegeven. Het lijkt me echt meer te draaien om het 'vieren' van plaatselijke initiatieven. Ik herinner me nog dat er een tijdje geleden wat heisa was ontstaan omtrent een evenement dat hieromtrent zou worden georganiseerd: bokswedstrijdjes tussen p...

Vanaf vandaag is het gebruik van de oranje zak (voor organisch afval)  verplicht in het Gewest. Ik, als voorbeeldige burger, sorteer m'n afval ook: papier, blauwe zak voor drankverpakkingen e.d. en witte zak voor het restafval. Maar wat de oranje zak betreft, is m'n enthousiasme haast onbestaande om eerlijk te zijn. Ik los het zo op: broodzakken die ik bijhou, verstevigd door een plastic zak errond vullen met koffiedrab en ander organisch afval (meestal aardappelschillen of, heel uitzonderlijk 😬, een rot stuk groente of fruit e.d., ook al eens een verdwaald visvelletje). Eens die vol is, wat meestal enkele dagen duurt en heb zo dus bijvoorbeeld meerdere dagen kunnen genieten van een zekere visgeur in m'n appartement, doe ik de zak weg en laat hem achter in een van de publieke vuilbakken die in de buurt staan. Je moet daarbij je moment wel goed kiezen (meestal is de voormiddag een goed tijdstip, dan zijn de gemeentediensten langsgeweest), want anders zijn die vuilbakken vaa...

Niet de Turkse, maar de mijne. Heb dit weekend verschillende audioboodschappen opgenomen en die een tijdje later achteraf ook beluisterd. Het hielp me om een of andere reden een beetje. Wat me onder meer opviel, was dat m'n eigen stem me minder tegenstak dan vroeger het geval was bij opnames van mezelf die ik herbeluisterde. Ook over de inhoud of de vorm was ik niet ontevreden, ook al was ik meermaals merkbaar (erg) ontroerd. Misschien is ze veranderd of ben ik wat milder gestemd? Een (kleine) stap op de lange en nooit eindigende weg naar zelfaanvaarding? Addendum: Het is een vreemde ervaring (heel) emotionele berichten van jezelf met enige afstand opnieuw beluisteren. Vind al bij al dat ik het er niet zo slecht vanaf heb gebracht :)

RWDM is dus kampioen in de 2de klasse van het voetal. Heb het niet gevolgd, pas rond 22u eens gaan kijken op de website van Sporza hoe het ervoor stond. Toen was het 1-0, waardoor het dus spannend bleef. Wat later hoorde ik dan vuurwerk of ander lawaai dat daarop leek, waaruit ik afleidde dat  het gelukt was. Mogelijk ga ik volgend seizoen wel eens naar een of andere wedstrijd kijken. Die tegen Union en de grote buur zullen ongetwijfeld een vol huis lokken...  Een los ticket bekomen zal in alle geval wat minder vlot lopen dan die keer dat ik in oktober of november geweest ben.

PM: "M., le samedi 13 mai, t'as prévu quelque chose?" Ik: "Non, je ne crois pas." PM: "Et bien, si ça te dit, tu peux aller à une garden party au Palais Royal." Ik: "Euh..." Dat was anderhalve à twee maand(en) geleden en het zat me toch niet helemaal lekker, want ik ben totaal niet in m'n element op  social events  en dan nog zo eentje... Het duurde ook lang voordat meer (praktische) info werd verstrekt. Maar toen er dan een mail binnenkwam, was ik toch enigszins opgelucht te merken dat ik lang niet de enige was van m'n werk die een uitnodiging had ontvangen. Een van de richtlijnen was stadskledij; heb moeten opzoeken wat dat nu eigenlijk betekent... en een tijdje liggen tobben over de te maken keuze. Uiteindelijk ben ik er dan toch uitgeraakt. Gisteren dan te voet naar het verzamelpunt gegaan, waar een bus stond te wachten die ons ter plekke zou brengen. Van alle provincies was een delegatie van enkele tientallen personen uitgenodigd...

Door alle commotie en ermee gepaard gaande emoties deze week was ik er nog niet toe gekomen om iets te schrijven over een groepsmotorrit waar ik vorige zondag aan had deelgenomen. Het was de eerste keer in minstens 10 jaar dat ik nog eens in groep aan een motorrit zou deelnemen en aan dergelijke evenementen heb ik meestal wel goede herinneringen overgehouden, maar ook niet altijd, onder meer wegens een onnozele val (onnozel door de oorzaak) met een motor waarbij ik zowel de mijne (zwaar) als die van iemand anders (lichtjes) beschadigd had. Dit voorval deed m'n zelfvertrouwen geen goed en dus ook niet de zin om nog veel in groep te rijden. Maar dus om mezelf toch te dwingen wat met de motor te rijden, buiten te komen en ook wat nieuwe uitrusting te testen voordat ik die nodig zou hebben voor een grote onderneming, besloot ik me toch maar op te geven voor deze rit. Vertrek was in het Naamse Dorinne (bij Spontin) gepland en dan zouden we een rit van 250 km rijden doorheen (vermoed ik)...

...neen, ik heb het niet over het liedjesfestival waarmee we de voorbije week weer constant mee om de oren werden geslagen, maar of RWDM al dan niet naar 1ste klasse promoveert. Enkele weken geleden had ik het er al even over en hun voorsprong op de 2de, Beveren, is onveranderd gebleven, namelijk 1 punt. Ze hebben hun lot dus in eigen handen en spelen vanavond op eigen veld tegen de jongerenploeg van Anderlecht, die niets meer te winnen of te verliezen heeft. Het stadion is uitverkocht. Als de spelers hun nervositeit onder controle kunnen houden, zou het er logischerwijze toch van moeten komen. Maar bon, toch maar met 2 woorden spreken. Maar zal wel een feestje van jewelste worden mocht het inderdaad zover komen; al een geluk misschien dat ik niet in de nabijheid van het Edmond Machtensstadion woon. Delbeke wist me te zeggen dat het voor het eerst sinds de jaren '80 zou zijn dat er nog eens 3 Brusselse voetbalclubs in de 1ste klasse zouden spelen, wat ik later bevestigd zag in een ...

Een paar dagen geleden postte ik hier een bericht over een album van de Amerikaanse groep The National. Wel, sinds gisteren is de omvang van m'n collectie van die groep zomaar eventjes verdriedubbeld! Van 1 naar 3, waaronder dus ook hun laatste album. Wel nog geen van beide nieuwe beluisterd. Tegelijk had ik een klassieker van Isaac Hayes gekocht : 'Black Moses' en die heeft gisterenavond en vanochtend opgestaan. Soms redelijk pijnlijk omdat het gloedvolle, sensuele soulmuziek is die over liefde en seks gaat, wat hoorbaar is in zowel de woorden als de muziek, zoals ook bij die andere übergeile plaat van hem, "Hot Buttered Soul". 't Is een dubbelaar en die in een ruk beluisteren kan wel een kleine beproeving zijn omdat de violen en het vrouwelijke achtergrondkoor op den duur misschien kitscherig overkomen. Opvallend bij deze cd: de lay-out van de hoes. Nog nooit gezien bij een cd. De LP-versie heeft blijkbaar dezelfde vorm maar dan groter uiteraard en dus ook w...

of althans, toch van onze leidinggevende van het wagenpark 😄 Pascal, onze fietsende globetrotter was ook nauw verbonden bij de afhandeling van het dossier, dankzij al zijn technische expertise. een ladderwagen met een ladder van 64; minstens het dubbele van onze andere autoladders. Ik vermoed specifiek bedoeld voor interventies bij hoogbouw.

TZ, de collega die me twee dagen geleden aanmaande om meer te eten, staat ervoor gekend van wanten te weten en te zeggen wat haar op de lever ligt. Met vandaag dit als resultaat 😀  Ben wel geen fan van chocoladegebak, maar voor een keer maak ik een uitzondering. De chef sloeg m'n aanbod om te delen af Merci, T.!

...toen ik gisterenavond wat verstrooid naar het nieuws keek dat een socialistische partij zonder enige gêne, zelfs zelfverzekerd of trots, zijn migratiestandpunt scherp naar rechts bijstuurt, deed toch mijn wenkbrauwen fronsen. Enig ongeloof... maar bij de krantencommentaren van vandaag kon CR blijkbaar toch op begrip, ja zelfs haast bijval rekenen begrijpe wie kan (maar dat zullen er wel velen zijn)

met de fiets door het Brusselse verkeer al is het nu wel rustiger, wegens de op haar einde lopende "paas"vakantie in het Franstalig onderwijs. met dit soort (erg) nat weer neem ik al eens vaker de fiets ipv te voet naar het werk te gaan; dat duurt toch maar half zo lang op die manier en dan kom je iets droger toe. "probleem" is dat ik de laatste dagen net dat ietsje roekelozer rondrij dan ervoor en minder geneigd ben om te remmen of wachten totdat de auto of andere persoon voorbij is. 't Is wel nog niet op het agressieve af (toch niet naar Brusselse normen). Door de regen ben je misschien ook net iets minder attent op de andere deelnemers aan het verkeer, ook wegens een natte bril. Almaar goed dat ik geen elektrische fiets heb, want nu ben ik al snel moe wegens relatief ongetraind en rij dus al spoedig na vertrek wat trager. De hellingshoeken echter blijven wel nog

Als je wat ligt te piekeren in bed komen er vanzelfsprekend allerlei gedachten in je op. Zo ben ik net tot het besef gekomen dat de kans reëel is dat hun relatie al beklonken en bezegeld was op de wijze waarop dat doorgaans gaat op het moment dat ze haar suggestie deed voor een ontmoeting en activiteit op 16 februari... Als dat inderdaad zo was, kwam dat dan mogelijk wel door een impulsieve reactie van haar kant, maar dat maakt het niet bepaald veel minder rottig voor mij. En op 16 februari zelf had hij natuurlijk al lang ettelijke keren haar gewillige, en ongetwijfeld zelfs gretige, hunkerende lichaam, op alle mogelijk manieren aangeraakt en hadden ze de nodige keren bij elkaar troost gezocht en gevonden... Dat doet wel niets af van het feit dat 16 februari een aangename, mooie en bij wijlen ontroerende (op een positieve manier bedoeld) dag was die ik me nooit beklaagd heb. In hoeverre zat hij niet mee aan de touwtjes te trekken toen er me vanaf pakweg september - oktober vorig jaar o...

Gisteren ondanks alle doffe ellende dus toch maar gaan werken; er stond namelijk een vergadering met de officieren op het programma (wat bij ons dus betekent de nagenoeg hele top van de organisatie, serieuze mensen,  quoi ) waarvoor ik haast alles diende te regelen en daar bovenop ook het verslag ervan moet opstellen. De voorbereiding verliep al bij al redelijk goed, totdat die IT'er niet opdaagde... dat probleem werd dus gelukkig mits enige creativiteit en goodwill opgelost door zijn sympathieke collega, op wie je doorgaans kunt bouwen.  Een ander probleem: het was warm in de klas waar we zaten. En de voorbije weken was het toch lastig inschatten wat voor kledij je moest aantrekken. Ik draag momenteel nog steeds truien want 's morgens kan het nog wel frisjes zijn tijdens de wandeling van 15 à 20 minuten. Onder de trui had ik gewoon een T-shirt aangetrokken, geen hemd, maar daarbij nog wel getwijfeld tussen het donkerblauwe of het zwarte exemplaar hieronder. Door de warmte ech...

 In een eerste berichtje over Belgische rockmuziek verwees ik terloops naar Dirk Blanchart, een Vlaams artiest die bij mijn weten in de jaren '80 toch wat airplay had op de radiozenders van de toenmalige BRT en vooral popmuziek maakte, dus niet echt iets waar ik voor warm liep. Door dit nummer heb ik hem eigenlijk leren kennen denk ik (al kan ik ook eerder ook al wel een nummer van Luna Twist gehoord hebben, weet het niet meer). In alle geval, om een of andere reden viel dit nummer me in positieve zin op en het is me altijd bijgebleven; denk dat het ook m'n favoriete van hem is. Niet dat ik zijn oeuvre goed ken, maar heb wel een soort van Best of waar toch wel meerdere liedjes op staan die al eerder gehoord heb (precies gekocht om deze song in huis te halen). Ook vandaag nog, haast 40 jaar later, vind ik het redelijk beluisterbaar. De look op de foto is wel vintage jaren '80

"Jezelf Wegcijferen" tot op het pathologische af misschien kan ik op de komende Olympische Spelen ons land mee gaan vertegenwoordigen voor de discipline in kwestie  misschien een gat in de markt waarin ik mezelf kan gooien en zo fortuinen binnenrijven? 

enerzijds, zo'n 28,5 jaar had ik een innige relatie met Kim. Ja, en wat dan nog? wel die is jammer genoeg afgelopen, iets wat u als trouwe lezer wel al begrepen had en da's een uiterst pijnlijke zaak voor alle rechtstreeks betrokkenen anderzijds, op m'n werk wordt regelmatig al eens iemand nieuw aangeworven, niet helemaal abnormaal op een plek met haast 1400 werknemers en het toeval wil dat er de laatste jaren ook 2 bij waren die allebei Kim heten (of Kimberley maar dat zegt haast niemand). Op de koop toe werken we alledrie op dezelfde verdieping... Gezien de huidige omstandigheden is het relatief pijnlijk dat ik die naam geregeld over m'n lippen moet krijgen als we elkaar groeten of kruisen in de gang niet omdat er met iets mis is met de naam op zich maar wegens de associaties die er voor mij aan verbonden zijn

Het komt in golven, maar niet volgens een bepaald ritme of patroon wel vaker of intenser als je alleen zit met je gedachten en deze afglijden eerder (volledig) onvoorspelbaar en ertussen zitten zelfs momenten van rust, relatieve sereniteit, wie weet zelfs resignatie  en ook op de 4de dag blijft de pijn verschrikkelijk en kan ik op elk moment in huilen uitbarsten, ze liggen gewoon te wachten, geduldig, onverstoorbaar en toch zit ik maar weer op kantoor daarom ook dank aan Arthur en Jules voor de korte maar aangename momenten van afleiding de voorbije 2 dagen

...er vallen er nu uiteraard wel een paar in elkaar om maar een heel banaal maar sprekend voorbeeld te nemen: beide keren dat je hier bent langsgeweest ben je ook naar het toilet geweest. Op zich niets speciaal en volstrekt normaal, maar je deed wel 2x de deur helemaal toe, zelfs niet op een kier. Dat contrasteerde zo hard met wat je gewoonte thuis was ...en het viel me meteen op, deed me ook verdriet en kwetste me maar heb er nooit iets over gezegd, tot nu dan maar

Een volle baard (mogelijk de volste die ik al heb gehad) vormt blijkbaar geen garantie tegen impertinente opmerkingen als zou ik wat meer moeten eten want dergelijke ingevallen wangen zijn zorgwekkend. Een collega vond het nodig me die opmerking te maken met de belofte dat we het er vrijdag nog wel eens over zouden hebben (ze vertrok naar het station). Zij is anders zelf ook erg rank. Maar ze heeft waarschijnlijk voor een stuk wel gelijk, ook al at ik zelfs de voorbije dagen nog min of meer voldoende (maar wel veel minder koekjes en snoep). Oordeel zelf, zo erg is het nu toch ook niet?

da's de naam van een van hun albums en het enige dat ik van hen heb. Ik beluister het te weinig maar deze week wel nog eens; enkele dagen voor de mokerslag. Het is echt mooie muziek en ik stop ze min of meer in hetzelfde hokje als Tindersticks, een andere groep die uitmuntte in treurmuziek. Herinner me dat we ooit eens een weekend naar een of ander Center Parcs park (of iets dergelijks zijn geweest). Die CD heeft op de heen- en terugrit opgestaan maar blijkbaar was geen van de gezinsleden speciaal onder de indruk. Onbegrijpelijk! Het onderstaande nummer heet "Sorrow". Vandaag las ik in de krant dan dat ze een prachtige nieuwe plaat uit hebben; moet ik maar eens in huis halen. Ongetwijfeld spek voor m'n huidige bek. Toevoeging: wat enkele dagen later dus ook gebeurd is

niet bepaald m'n sterkste kant maar daarstraks bij de kapper toch maar al m'n moed bijeen geschraapt om na een aanvankelijk akkoord toch maar de vragen of het alsnog wat korter kon. Als ik zo op de ingeslagen weg blijf verder gaan, zal er binnenkort niet meer met mij gespot worden! 

...op het werk lukt blijkbaar nog enigszins al kost het wel veel moeite  maandag had ik een verlofdag (Irisfeest) en maar goed ook; had niet op kantoor willen zijn toen ik het op die manier vernam maar gisteren en vandaag toch zo goed en zo kwaad als het ging aanwezig en het helpt daarenboven een beetje om m'n gedachten te verzetten en dat ik me op de koop toe toch nog nuttig kan maken daarstraks nog iemand al grappend onder z'n voeten gegeven, maar ik hoop wel dat de boodschap is aangekomen, want door zijn toedoen zaten we vanmorgen op een vergadering een tijdje in een lastig parket hoop dat hij het begrepen heeft ben het daarna ook aan zijn rechtstreekse collega gaan zeggen, die in zijn plaats is komen "depanneren", kwestie dat hij het toch ook weet dat ik hem een standje gegeven heb wie me (professioneel) kent, weet dat het zo goed als nooit gebeurt dat ik me zichtbaar opwind en boos maak op iemand. Hier dus ook niet maar er was zeker wel genoeg ergernis om toch ma...

een van de eerdere berichten heb ik intussen ook wat aangepast en een paar kleine bedenkingen aan toegevoegd; mogelijk verduidelijkt dat ook wel iets mbt de aanhef van dit bericht misschien moet ik het zien als een "boeiend" experiment: hoeveel klappen kan ik nog incasseren, hoe lang en hoe zwaar ooit moet ik toch eens breken en eronderdoor gaan, maar hoe dit zich dan zal uiten? ben ik een tikkende tijdbom in wording, een wandelend gevaar dat bij de onnozelste aanleiding kan ontploffen en iemand anders iets aandoen? voor zover ik mezelf een beetje ken, is de kans groter dat ik vroeg of laat door zelfhaat gevoede agressie tegen mezelf richt hopen dan maar dat ik het uithou tot ten minste half juni, wanneer er een vakantie op het programma staat waar ik toch naar uitkijk alleen ga ik al m'n geestelijke vermogens nodig hebben om er te geraken en momenteel staan die op een (erg) laag pitje; ergens geconcentreerd mee bezig zijn lukt me nog een stuk minder dan tot voor enkele d...

in die ruim twintig jaar dat ik in Turnhout woonde, heb ik daar nooit een sociaal netwerk uitgebouwd. Dit kwam in de eerste plaats door mezelf natuurlijk, m'n persoonlijkheid en mensenschuwheid of zelfs mysantropie, maar net zo goed omdat ik er de behoefte niet erg toe had, want ik had u  , en de kinderen; een veilig nest waar en bij wie ik me behaaglijk voelde, echt wel thuis, welkom... en daarnaast toch enkele vrienden in Brussel of Charleroi of elders met wie ik (heel) regelmatig mailde en die ik af en toe ook zag, en hier en daar een collega, dat ook nog wel. Maar de centrale figuur, die me (mentaal) het meest recht hield zonder dat daarvoor enige medicatie nodig was, was jij. Al die jaren volstond het voor mij om jou (naast, bij me) te hebben. Dat trok me meermaals door (erg) zware tijden op het werk bijvoorbeeld. jij kunt nu terugvallen op jouw eigen netwerk (en, blijkbaar sinds tal van maanden, een... ...nieuwe... ...geliefde...) om je er nu ook weer door te sleuren, zoals w...