Het komt in golven, maar niet volgens een bepaald ritme of patroon
wel vaker of intenser als je alleen zit met je gedachten en deze afglijden
eerder (volledig) onvoorspelbaar en ertussen zitten zelfs momenten van rust, relatieve sereniteit, wie weet zelfs resignatie
en ook op de 4de dag blijft de pijn verschrikkelijk en kan ik op elk moment in huilen uitbarsten, ze liggen gewoon te wachten, geduldig, onverstoorbaar
en toch zit ik maar weer op kantoor
daarom ook dank aan Arthur en Jules voor de korte maar aangename momenten van afleiding de voorbije 2 dagen
Reacties
Een reactie posten