Motorrit

Door alle commotie en ermee gepaard gaande emoties deze week was ik er nog niet toe gekomen om iets te schrijven over een groepsmotorrit waar ik vorige zondag aan had deelgenomen. Het was de eerste keer in minstens 10 jaar dat ik nog eens in groep aan een motorrit zou deelnemen en aan dergelijke evenementen heb ik meestal wel goede herinneringen overgehouden, maar ook niet altijd, onder meer wegens een onnozele val (onnozel door de oorzaak) met een motor waarbij ik zowel de mijne (zwaar) als die van iemand anders (lichtjes) beschadigd had. Dit voorval deed m'n zelfvertrouwen geen goed en dus ook niet de zin om nog veel in groep te rijden.

Maar dus om mezelf toch te dwingen wat met de motor te rijden, buiten te komen en ook wat nieuwe uitrusting te testen voordat ik die nodig zou hebben voor een grote onderneming, besloot ik me toch maar op te geven voor deze rit.
Vertrek was in het Naamse Dorinne (bij Spontin) gepland en dan zouden we een rit van 250 km rijden doorheen (vermoed ik) stukjes Henegouwen, Luxemburg, Namen en ook heel even in Frankrijk. 
Uiteindelijk stonden we met 5 aan de start i.p.v. de verwachte 8 of 9. De anderen hadden diverse redenen om uiteindelijk af te haken. Jammer maar al bij al ook wat praktisch omdat we zo gewoon in 1 groepje de rit konden afwerken i.p.v. ons op te splitsen in 2 of 3. 

Weet niet meer precies hoe laat we zijn vertrokken, ergens tussen 10u30 en 11u en in de late namiddag was de rit gedaan. Daartussen zaten twee rook- of plaspauzes en een eetpauze. Alles verliep probleemloos en onze voorrijder, Paul, hield een ritme aan dat ik als laatste (die moet doorgaans het meeste toeren uithalen om de anderen weer bij te halen), weliswaar met enige moeite soms, toch kon volgen. 

Het terugrijden naar Molenbeek 's avonds was een ander paar mouwen. Wegenwerken die voor vertraagd en stilstaand verkeer zorgden in de rijstrook die ik had uitgekozen (smaller dus ik kon de auto's voor me niet voorbij rijden) en dan in Brussel nog veel tijd verloren door grote wijkfeesten in de buurt van Montgomery...

Domper voor mij was dat ik m'n spiksplinternieuwe uitrusting zo goed als niet heb kunnen tonen, want die ging volledig verborgen onder m'n regenkledij, die na juni vorig jaar ook zondag haar deugdelijkheid bewezen heeft. De nieuwe vest past qua kleuren beter bij m'n broek en is ook van hetzelfde merk, zodat m'n uitmonstering wat uniformer is. Heb die ook voor de helft van de oorspronkelijke prijs nieuw op de kop kunnen tikken.
Voordeel van het slechte weer is dat ik er dus een regenvest over heb moeten aantrekken en dat daardoor de leergeur beter bewaard is gebleven zodat die ook nu nog merkbaar aanwezig is wanneer ik eraan snuffel. 

Los van de rit op zich was het ook fijn om die mensen, Paul, André, Bert en Mark, na zoveel jaren nog eens terug te zien. Ze waren amper veranderd.
Bedankt voor de organisatie, de rit en het gezelschap!

Wie meer wil weten, kan hier terecht.

La Piccola was uiteraard nog een stuk vuiler bij terugkomst dan bij vertrek en maandagochtend haar dan maar voor het eerst hier in Molenbeek gewassen. Niet heel grondig en zonder speciaal daartoe bestemde producten maar toch het grootste vuil verwijderd en ze blonk toch weer mooi daarna.
Was toen relatief tevreden, zowel met mezelf (wegens het kuisen) als met hoe het (verlengd) weekend tot dan toe was verlopen.
Tot dan iets later de hemel op m'n hoofd viel...