Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

... gedaan vandaag, m'n eerste dit jaar. Op m'n eigen terras wel, waarop ik in de late namiddag toch een uurtje de krant heb zitten lezen, met een anderhalf glaasje Grieks aperitief.  

...gisteren, met naast de gebruikelijke bezigheden ook nog 2 'culturele' activiteiten: op de middag een bezoek aan het Cauchiehuis aan het Jubelpark en in de namiddag de Peter Lindbergh-tentoonstelling bezocht. Aangezien deze binnen 2 weken afloopt, werd het stilletjesaan tijd indien ik dat nog wilde doen. Met m'n Art nouveaupass had ik dus een bezoek gereserveerd aan het Cauchiehuis. Mooi op tijd vertrokken en ook ter plaatse aangekomen. Alleen had ik er niet aan gedacht m'n pass mee te nemen; had enkel het toegangsticket voor het huis bij en dat telde blijkbaar niet, dus heb ik alsnog inkom moeten betalen... Wat nog overschiet op m'n pass valt gratis te bezoeken, dus veel rendement ga ik er niet meer uit halen. Bon, niet zo heel erg. Het gebouw is een van de bekende overgebleven exponenten van de art nouveau in onze hoofdstad en het heeft net als bij enkele andere bekende werken van deze stroming weinig gescheeld of het was helemaal gesloopt. Een wakkere en moedig...

Donderdagavond, in het kader van het muziekfestival Les Nuits Botanique naar een dubbelconcert geweest, zonder echt goed te weten wat te verwachten. Ik werd erheen gelokt door Lucrecia Dalt, die ik heel wat maanden eerder 's avonds op de radio had gehoord en die m'n aandacht trok. Deze Colombiaanse is niet zozeer een zangeres als wel een geluidskunstenaar, ook al zit er ook zang in haar nummers. Ze heeft ook een a-typisch professioneel parcours en haar studies en job spelen blijkbaar een rol bij haar kunst. Haar recentste plaat stond al die tijd in m'n wenslijst genoteerd dus misschien kon ik die daar wel op de kop tikken. Maar eerst was er Daniel Blumberg, iemand die me totaal onbekend was. Hij bracht een set die, als ik het goed begrepen heb, uit 1 lang nummer bestond van ruim een half uur lang. Tijdens dat stuk speelde hij zelf hoofdzakelijk een mondinstrument maar wat dat precies was, kan ik niet zeggen; er kwam in alle geval een vreemd geluid uit. Daarnaast was er iets...

Alles is afgehandeld tussen ons en alle formele/wettelijke banden doorgeknipt.  Ik ontving een mooie som geld maar waarvan ik (nog) niet weet wat ik ermee aan moet. Het is te weinig om er vastgoed mee te kopen en tegelijk is het wellicht ook niet 'verstandig' om het gewoon op een bankrekening te laten staan, gezien de huidige inflatie. De gedachte om het gewoon te verkwisten en bijvoorbeeld door neus, longen, keelgat en/of aderen te jagen is al bij me opgekomen, maar voorlopig is dat toch niet de meest waarschijnlijke optie. Dus ja, je krijgt zogezegd je onafhankelijkheid terug en daarbij zelfs een "bonus" die voor wat financiële autonomie kan zorgen of zelfs over projecten kan doen dromen bij de mentaal normaal geconstitueerde mens... Maar het stelt je meteen ook bloot aan opdringerige bankbedienden die je per se willen aansporen het geld toch maar te beleggen en te beheren als een "voorzichtig en redelijk persoon" (het genderneutrale begrip dat "goede...

vandaag voor het eerst sinds ik hier woon een vishandel binnengestapt. Weer buitengestapt met een veel te groot stuk kabeljauw, dat ik bovendien nog deels zelf moet ontvellen. De visboer wilde het wel zelf te doen, maar dat aanbod heb ik maar afgeslagen. Eerst eens zien of ik het zelf niet kan. Mogelijk eindigt dat met een compleet verkruimeld stuk kabeljauw. Soit; of anders misschien eerst op youtube op zoek gaan naar een tutorial . Nu ja, indien het onverhoopt toch vlot gaat, kan de helft dan meteen de diepvries in voor een volgende keer. Nu nog zien of ik wijn in huis hebt die daarbij past. Aanvulling: het vel heb ik eraf getrokken en dat ging redelijk vlot, al was het niet speciaal aangenaam. En de wijn heb ik ook gekozen.

...de titelstrijd in de tweede voetbalklasse (challenger pro league heet dat tegenwoordig blijkbaar).  Intussen zijn we daar ook in het stadium van de play offs beland en enkel de ploeg die eerst eindigt, promoveert naar 1ste klasse. Momenteel staat RWDM nog steeds op kop, met 1 punt voorsprong op de tweede, Beveren. Die situatie duurt al enkele weken en vorig weekend stond in Brussel (dus thuisvoordeel voor Molenbeek) de topper tussen beide teams op het programma. Die eindigde onbeslist op 1-1. Dit weekend werd de op 2 na laatste speeldag afgewerkt en het verschil is na afloop daarvan 1 punt gebleven in het voordeel van RWDM, want beide ploegen wonnen. Het is dus nog 2x spelen voor geweten is welke van de twee uiteindelijk naar de 1ste voetbalklasse mag gaan. Als het RWDM wordt, zullen er volgend seizoen 3 Brusselse ploegen in 1ste klasse spelen; geen flauw idee wanneer dat nog eens gebeurd is. Misschien eens aan Delbeke vragen, onze wandelende voetbalencyclopedie.

... zo'n afvalcontainer specifiek voor (frituur)olie vlak bij m'n werk. Bij het klaarmaken van bijvoorbeeld tortilla blijf je met redelijk wat olie zitten die je toch ergens kwijt moet, dus ik goot die na afkoelen in een eerder gebruikt flesje voor olijfolie en dropte dat dan met enige schroom beneden in het "afvalkot" van het appartementencomplex waar ik woon. Maar dat zat me niet helemaal lekker en het werd tijd om eens rond te kijken of na te denken over alternatieven zonder daarvoor telkens naar een containerpark te moeten trekken. En toevallig wandelde ik een tijdje geleden langs zo'n container, die sinds kort blijkbaar geplaatst werd op het traject van m'n werk naar het Noordstation (voor m'n verhuis stond die er nog niet, want passeerde er haast dagelijks). Mooi zo, opgeruimd staat netjes, want had al enkele maanden een gevuld flacon/flesje in de keuken staan.

Ik heb een vreemde relatie met Belgische/Vlaamse rock- en popmuziek; ttz er is er eigenlijk heel lang geen of amper een geweest. Dit omdat ik er gewoonweg weigerde naar te luisteren, wat enerzijds voortsproot uit een soort van afgunst en anderzijds een minderwaardigheidscomplex t.o.v. Engelse of Amerikaanse rock en popmuziek. Qua Engelstalige muziek vormde Dirk Blanchart mogelijk een uitzondering; hij heeft enkele nummers geschreven die ik wel goed vond (en vind). Vreemd genoeg had ik die reflex niet met kleinkunst; zo heb ik meerdere platen/cd's van Willem Vermandere, Jan De Wilde en nog een paar van die gozers. Daar is in de loop der jaren wel wat verandering in gekomen, maar al bij al redelijk weinig. Ter illustratie: ik heb bijvoorbeeld nooit een plaat van Deus gekocht en ken hun werk dus totaal niet, waarmee ik een curiosum moet zijn. Maar daar lig ik niet echt wakker van, integendeel. Artiesten waarvan ik in de loop der jaren wel al eens iets kocht : Daan en (veel) recenter E...

Sommigen onder ons vinden het leven zinloos, absurd in de zin van dat we er niet gekomen zijn (noch als diersoort, noch als individu) om een of ander doel te dienen/bereiken. Tenzij je een troonopvolger of zoiets was. Je moet dus zelf zin aan je leven geven (indien je dat zou willen, maar in se geldt dat op een of andere manier toch voor haast iedereen, inclusief voor mij). Een van de manieren waarop je dat kan verwezenlijken, is door gewoon je leven lang te blijven bijleren, iets wat de meesten onder ons dan ook doen. Hoeft niet noodzakelijk door het vergaren van (academische) kennis te zijn, maar kan ook door bijvoorbeeld "levenswijsheid", ervaring te vergaren, te leren anders tegen iets aan te kijken dan je steeds gewoon was te doen of verschillen te aanvaarden, te verwelkomen, hoe om te gaan met mensen, meer mededogen te hebben of net het tegenovergestelde enz. Voor mij is bijleren, meer te weten komen toch een van de dingen die ik haast dagelijks, doorgaans met plezier d...

ofwel het Suikerfeest bij de moslims, dat het einde van de ramadan markeert. Redelijk lastig om in Molenbeek niet te merken dat er iets gaande is/was vandaag, of je zou je de hele dag ergens binnen moeten opsluiten. Vanmorgen repten heel wat mannen, vaak in traditionele kledij gestoken, zich al naar de moskee (veronderstel ik). En deze namiddag waren heel wat mensen op hun paasbest gekleed voor ik weet niet welk evenement, vermoedelijk feesten met naasten. Zo goed als alle winkels aan het begin van de Gentsesteenweg zijn vandaag ook gesloten. Sommige zijn dat sowieso op vrijdag maar vandaag waren ze praktisch allemaal toe, toch wel erg uitzonderlijk (een Indische of Pakistaanse (?) supermarkt was daarentegen wel open; "Indiërs" zijn altijd al rasechte  commerçanten geweest. 

- "Een potje tomatensoep alstublieft" - "Tommattesoep? Ja!" Ruim 20 jaar heb ik als Vlaams-Brabander in de hoofdstad van de Kempen gewoond en werd daar dan uiteraard heel vaak geconfronteerd met het lokale koeterwaals dat ze aldaar spreken. De locals moeten dan op hun beurt het hunne hebben gedacht van mijn manier van spreken, te meer omdat ik toch probeerde om correct AN te praten. Zoiets laat sporen na... Vandaag een gelijkaardige ervaring meegemaakt met pa Olbrechts, de slagerij waar ik intussen ne vaste kallant ben geworden; al heeft hij duidelijk geen Kempische roots, afgaand op zijn uitspraak (Brusselse evenmin). Maar een beetje couleur locale , dat kunnen we precies wel van elkaar hebben, ruimdenkend als we ongetwijfeld zijn.  

Al een tijdje probeerde ik het keukenweegschaaltje dat ik had meegenomen vruchteloos aan de praat te krijgen. Batterijtjes opladen, er eens tegen tikken, er lichtjes mee schudden, er lief tegen spreken, dreigen haar terug naar Turnhout te brengen... niets hielp. Dus toen er in de promofolder van Lidl werd aangekondigd dat er deze week eentje te koop zou zijn, ging ik maar eens kijken in de plaatselijke winkel, zo'n 300m verder. Alles was al weg. Dan maar de computer geraadpleegd waar in Brussel er nog filialen waren en niet heel ver van m'n werk is er eentje. Dus tijdens de middagpauze maar eens naar ginder en, verhip, daar waren er nog met hopen beschikbaar. Goedgemutst terug naar kantoor. Thuisgekomen haalde ik het oudere model dan uit de kast, waarop dat plotsklaps begint te werken...

Misschien, wellicht, hoogstwaarschijnlijk... ben ik mezelf als fundamentele houding (veel) te veel blijven zien als een (losstaand) individu dat leefde/bewoog binnen ons gezin i.p.v. in de eerste plaats als deel uitmakend van een geheel. ...en dus te weinig in functie van dat tweede gehandeld of ten minste gedacht.

Opera die ik vorig jaar op goed geluk voor een prikje kocht toen Muntpunt een deel van zijn boeken en cd's uit de collectie van de hand deed. Nog geen seconde spijt van gehad; heb hem al verscheidene keren 'beluisterd' ttz opgezet en af en toe eens aandachtig geluisterd. Een paar aria's en beter als troost(vr)eten (iets waar ik overigens sowieso nooit veel last heb gehad): Akte 1 : Sopra il sen la man mi posa (dit is ook de versie die ik heb) Akte 1 : Prendi: l'anel ti dono

(dit stukje is ruim een maand 'op het schap' blijven liggen en intussen is de toestand geëvolueerd. Meer daarover wellicht in een 3de deeltje) Wat de schade geweest is van hetgeen intussen anderhalf jaar geleden gebeurde en tot nu toe voortduurt, valt nu nog niet helemaal in te schatten; daar is het nog wat te vroeg voor. Ik zie mezelf in alle geval niet meer in harmonie met iemand anders samenleven of zelfs een evenwichtige relatie opbouwen. De mentale schade, of het trauma zo u wil, is te groot; misschien verklaart dat ook voor een stuk waarom ik contact met anderen probeer te vermijden of er alleszins niet naar op zoek ga. Er zal altijd wel een zekere mate van achterdocht blijven spoken, bij gelijk welke band die ik nog zal opbouwen die verder gaat dan het louter professionele of vriendschappelijke. Me helemaal op m'n gemak voelen bij iemand anders zoals vroeger het geval geweest is met m'n voormalige geliefde, lijkt me uitgesloten. Op cognitief vlak heeft het voorbi...

In mijn ontdekkingstocht doorheen het gevarieerde, kleurrijke, soms bizarre en vaak ook vieze universum van de pornografie (waar ik me maar tot een klein en al bij al nog relatief braaf segment beperk) stootte ik ettelijke maanden geleden op een wat aparte vondst: "Je fais du porno et j'aime ça". Deze film kwam tot stand dankzij Murielle Scherre, een dame die van verschillende markten thuis is: schrijfster maar ook lingerieontwerpster (La fille d'O), blijkbaar fotografe en ze waagde zich dus ook aan een pornofilm, die in 2009 uitkwam. Daarbij kon ze beroep doen op kennissen en vrijwilligers die bereid waren te acteren. Wie deze om de voor de hand liggende reden aanschafte, had wel eens van een koude kermis kunnen thuiskomen, want uiteindelijk is het een wat aparte genrefilm geworden, met een twist, wat waarschijnlijk ook wel te verwachten viel van mevrouw Scherre.  Op de dvd staan ruim 12 filmpjes die rond seks draaien. Hoewel de seks overduidelijk niet gesimuleerd is...

Gisteren gekeken naar de eerste twee afleveringen van deze reeks; het lijkt mij persoonlijk geen pure comedy maar er zijn toch ook heel wat grappige momenten. Het is de eerste TV-serie in haast een jaar die ik nog eens bekijk/volg (de vorige moet "The Deuce" zijn geweest, waarover ik ook van plan was een stukje te schrijven maar dat is er nog altijd niet van gekomen...). Een geëngageerde, jonge feministe wil begin jaren '70 onder meer met haar nog niet uitgegeven tijdschrift "The Matriarchy awakens" haar boodschap uitdragen maar dat wil niet zo heel goed lukken, waardoor ze uiteindelijk begint mee te werken aan een naaktblad voor dames, dus met (naakte) heren als onderwerp. Ze komt terecht in een (leef)wereld die helemaal de hare niet is maar na wat wennen en een aanpassingsperiode, lijkt het haar uiteindelijk wel te lukken. Het zit precies goed in elkaar en de acteurs lijken ook wel lol te hebben in hun rollen, de dialogen zijn ook geslaagd. Denk dat er in tota...

want m'n tuinmeubilair op het terras gezet en er zelf ook even gezeten, maar toch niet lang, want met die frisse wind was het niet echt aangenaam, ook niet in de zon en met een gilet aan. 

dan gewoon een blokje om stappen. Namelijk met de fiets naar een bekende handel van motorkledij in Sint-Pieters-Leeuw.; volgens een populaire website toch ruim 8 kilometer heen. Om diverse redenen was ik deze week met m'n gedachten nog minder bij m'n werk dan gebruikelijk (maar toch nog genoeg om me af en toe nuttig te maken) en gisteren ben ik er dan vroeg vertrokken, hoofdzakelijk om eens naar Vanzeebroeck Motors te fietsen. Blijkbaar had ik er behoefte aan om me fysiek wat af te reageren of in te spannen. Het zou meteen ook de langste fietstocht zijn die ik al ondernomen heb sinds ik hier woon. Grotendeels langs hetzelfde traject dat ik deze zomer voor het eerst aflegde, namelijk gewoon langs het kanaal Brussel-Charleroi. Voor vertrek zag het er niet goed uit, want tijdens de wandeling naar m'n appartement begon het te regenen en zag de lucht er op sommige plaatsen erg dreigend uit. Van die dikke regendruppels die wel eens onweerachtige maar korte regenbuien voorafgaan e...

  Gisteren voor het eerst dit jaar in de buurt eens een korte avondwandeling gemaakt zonder bepaald doel voor ogen. Niets bijzonders, gewoon het blokje om, dus hoogstens 10 minuten buiten geweest. Wel vastgesteld dat de hoop afval die er 's morgens nog lag en al enkele dagen aan het aangroeien was, weggehaald was. Schuin ertegenover was er nog zo'n bergje van voornamelijk karton. Dat ligt er momenteel wel nog... De parking voor supermarktcaddies is intussen ook verdwenen. 't Was wel frisjes gisterenavond zo zonder sjaal en met een relatief korte jas, maar toch. De lente is in het land jubelden sommigen al; heb er zelf nog niet veel van gemerkt maar misschien is deze wandeling voor mij ook een teken om opnieuw wat meer buiten te komen na de werkuren.

heeft wat mij betreft niet noodzakelijk iets te maken met lafheid of weglopen van problemen. Kan net zo goed een weloverwogen, vrije keuze zijn, gemotiveerd door de vaststelling dat er eigenlijk zo goed als niets meer is om voor te blijven leven en dat hetgeen wat nog in het verschiet ligt toch vooral (psychische of fysieke) pijn en lijden is en bitter weinig vreugde of positiefs of zelfs dat het leven dat men geleid heeft tot dan toe goed (genoeg) geweest is en dat het wellicht niet meer beter wordt (niet noodzakelijk slechter door een gezondheid die niet meer mee zou willen), dus waarom niet gewoon stoppen als het nog goed gaat? Het zou dus in theorie ook gewoon een daad kunnen zijn waarmee je het leven viert. En zelfs zonder zwaar fysiek of psychisch lijden kan het bestaan wegens al het gedoe errond (al dan niet door eigen toedoen of "schuld) ook al gewoon (te) zwaar zijn om te verdragen. Dat het "op" is en goed of gewoon genoeg geweest is. Het is een net zo legitieme...

Ofwel de naarling uithangen of niet meer over je laten lopen? Niet altijd makkelijk hier.  In 4 dagen 2 maal een opmerking gemaakt tegen een medeburger die een "overtreding" beging: parkeren op een plek waar het manifest niet mocht en zelfs veiligheidsrisico's inhield en een strooistepster op de stoep. Heb geen zin om nog verder verzuurd te raken maar af en toe steekt ook de neiging om wat meer op m'n strepen te staan, niet meer zomaar over me heen te laten lopen, dus dunne koord om op te balanceren.

Een film uit 2001 van de Mexicaanse regisseur Alfonso Cuarón. Het is een coming of age-verhaal/roadtrip en ondanks het droeve einde ook een ode aan vriendschap, levenslust, vrijheid en, volgens mij, Mexico en Mexicaanse volkstradities. Het geheel wordt gekruid soms cru taalgebruik (goed voor m'n Spaanse woordenschat), wat naakt en ook humor. 2 vrienden, "charolastros" noemen ze zich (een onbestaand woord), waarvoor ze zelfs een manifest opstelden, vertrekken samen met een bedrogen rijpere vrouw voor enkele dagen op goed geluk naar zee. De vriendschap wordt op de proef gesteld. Het is wel even wennen aan de voorliefde van Cinematek voor pellicule, want dit gaat gepaard met soms "haartjes" of "stofjes" op de band (of beschadiging?) die op het scherm geprojecteerd worden, iets wat in deze digitale tijden vreemd aandoet. En soms ontbreken er ook een paar frames zodat het beeld (en het geluid) lichtjes verspringt. Maar dat vormt een deel van de charme zulle...

Donderdag te weten gekomen dat de AD Delhaize aan de Beurs voor 3 jaar gesloten is (verbouwingen of zoiets aan "Dome", wat dat ook moge zijn; een of ander vastgoedproject ongetwijfeld). Had me in de (mot)regen naar daar gerept voor wat inkopen en bleek hij dus gesloten... Jammere zaak, want het was zowat de enige grotere, "traditionele" supermarkt op wandelafstand van m'n appartement. Voor de rest zijn er nog wel heel wat buurtsuperettes e.d. maar daar is het aanbod toch een stuk beperkter dus dat wordt nog wat meer nadenken over wat ik waar moet gaan kopen. Er hing wel nog een papiertje waarop aangeduid stond waar 2 van dergelijke Proxy Delhaize zich bevonden. M'n GSM had ik thuis laten liggen maar na 5 minuten turen op het plannetje had ik een idee van waar een van beide zich bevond, die die min of meer op de weg terug  lag en warempel, ik vond hem ook nog zonder echt te moeten zoeken. Wellicht ben ik niet de enige die dit betreurt; voor de paupers die er ...

Geen idee of het een ongelukje was of vandalisme of een uit de kluiten gewassen plant. Er moet in alle geval toch wat kracht aan te pas zijn gekomen. Wel jammer net nu de lente echt zou moeten gaan beginnen en hopelijk snel weer in orde.

Omdat: - het relatief lang geleden was dat ik hier nog eens muziek had gepost, - het misschien wel past op een zondagochtend en, wie weet, bij Pasen, - het niet altijd Natalie Dessay moet zijn, die hier toch al enkele malen aan bod is gekomen, hoewel het door een opname van haar was ik dit leerde kennen. Mooi om te zien hoeveel plezier de muzikanten en zangers hebben: Hier hetzelfde stuk, maar met moderne dans (en tekst):

Misschien herinnert u zich nog dat ik hier een tijdje geleden iets gepost had over 2 verdwenen geldautomaten vlakbij (van de 4). Wel, op deze plek zijn er nog steeds nog maar 2 over maar enkele honderden meter verderop zijn er wel bijgekomen, meer bepaald in de metrostations Graaf van Vlaanderen (maximum 200m) en Ribeaucourt (1 km?).  Dus er is voor een stuk toch tegemoet gekomen aan de verzuchting van ongetwijfeld heel wat mensen, al is het niet zeker of het nieuws al wijd verspreid is. En in Ribeaucourt geld afhalen is misschien ook niet de beste en meest aangename zet, gezien de alomtegenwoordige drugsproblematiek daar. Geen idee of er in Zwarte Vijvers nu ook een automaat staat.

Ik laaf me momenteel toch met kleine teugen aan het leven en aan sommige straattafereeltjes hier in Brussel. Voelt soms wel goed (althans, gezeten in en bekeken vanuit café Midpoint).

De technische keuring, een jaarlijks weerkerend ergerlijk ritueel waarvan het resultaat soms lastig te voorspellen is. Zo werd m'n Saab 9000 afgekeurd omdat er een onderdeel defect was (de airbagmodule als ik het me nog goed herinner) dat nieuw niet meer te vinden was... Via via heb ik dan gelukkig nog een functionerend exemplaar op de kop kunnen tikken. Daarmee ergens naar centraal-Nederland gereden zodat een gespecialiseerde garagist het kon monteren en dat allemaal voor een wat mij betreft heel schappelijke prijs. Al zal mijn opluchting dat het probleem alsnog opgelost raken, ook wel meegespeeld hebben, want die auto is me heel dierbaar. Vorige week was het dan weer zover en nu voor de allereerste keer in het Brusselse, meer bepaald bij keuringsstation nr. 11 ergens in Anderlecht. Had een paar weken geleden alvast de banden opgepompt, niet zozeer als voorbereiding maar om de ergerlijke trillingen te verhelpen. En dat heeft geholpen, want die zijn verdwenen. Maar dat was eigenlij...

Een van de films van Spike Lee die ik nog niet gezien had en dus wilde ik vrijdag van de gelegenheid profiteren dat hij geprogrammeerd was in Cinematek.  Afgaand op een tip van vaste bezoeker B.R. had ik vooraf geen ticket gekocht, want er zou hoogstwaarschijnlijk toch meer dan plaats genoeg zijn. Bovendien was het vrijdagavond, om 18 uur, niet meteen een moment waarop je verwacht dat er een toeloop zou zijn. Dat was echter niet gerekend op het feit dat deze film vertoond zou worden in de zaal Plateau, die veel kleiner blijkt te zijn dan de zaal Ledoux; dus dat is wel iets om voortaan aan te denken. En dus toen ik er aankwam, bleek de film al uitverkocht... Ik was blijkbaar niet de enige, want terwijl ik dan maar besloot om te wachten tot vlak voor de film om te zien of er toch nog een plaatsje zou vrijkomen van iemand die uiteindelijk niet zou opdagen, kwamen er nog ettelijke andere gegadigden die nog geen ticket hadden. Mijn geluk was hoogstwaarschijnlijk dat ik alleen was en dat...