Vincenzo Bellini - La Sonnambula

Opera die ik vorig jaar op goed geluk voor een prikje kocht toen Muntpunt een deel van zijn boeken en cd's uit de collectie van de hand deed. Nog geen seconde spijt van gehad; heb hem al verscheidene keren 'beluisterd' ttz opgezet en af en toe eens aandachtig geluisterd.

Een paar aria's en beter als troost(vr)eten (iets waar ik overigens sowieso nooit veel last heb gehad):

Akte 1 : Sopra il sen la man mi posa (dit is ook de versie die ik heb)


Akte 1 : Prendi: l'anel ti dono




Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Honey Wilder (en toch ook Kay Parker)

Afbeelding
Terloops is het hier al gegaan over Brigitte Lahaie, de (nog in leven zijnde) Franse legende (althans in bepaalde middens toch) die vanaf de tweede helft van de jaren '70 furore maakte in de filmwereld en talloze mannen het hoofd op hol bracht. Enkele jaren geleden ontdekte ik dan al argeloos surfend een Amerikaanse tijdgenote van haar die me haast meteen kon bekoren: Honey Wilder (rechts op de foto). En dit om verschillende redenen. Niet alleen viel ze fysiek in de smaak, onder meer omdat het nog een "natuurlijke" schoonheid was en geen opgevulde bimbo met enkel haar op haar hoofd, maar ook doordat ze ook echt kon acteren en bovendien een leuk accent had (Texaans zoals ik later vernam).  De eerste keer dat ik haar aan het werk zag en hoorde was in de film " Private Teacher ", waarin ze een van de vrouwelijke rollen speelt als bekommerde tante van een tienerjongen. Daarin wordt ze kundig bijgestaan door nog een andere actrice die eveneens daadwerkelijk kon acter...
Meer lezen

Flashback tijdens het afwassen

van wij twee in de zetel, minder dan 5 jaar geleden. Zij in haar paarse pyjama en blauwe gilet. Wanhopig en verdrietig, huilend, smekend ook een beetje, me verwijten makend, hoofdzakelijk met haar blik. Niet begrijpend. Ik ernaast ook wanhopig zoekend naar wat ik kon zeggen of doen om haar toch maar een beetje te kunnen troosten maar zat in plaats daarvan machteloos en haar als versteend aan te staren, niet wetend wat in deze situatie het juiste was om te doen of zeggen. Wellicht een sleutelmoment van wat later zou volgen, althans toch in mijn beleving. 😭😰😑 De afwas is min of meer op automatische piloot en zonder schade afgeraakt, maar wel met een groot gevoel van onbehagen.
Meer lezen

Paul, 94 jaar en Molenbeekenaar

die heeft deze week blijkbaar een rubriek in "Man bijt hond" dat herrezen is. Hij is blijkbaar nog behoorlijk kwiek en actief en ook tweetalig. Hij moet niet zover uit m'n buurt wonen, want neemt de metro in Zwarte Vijvers. Kan me wel niet herinneren hem ooit gezien te hebben. Allee, een beetje reclame voor "mijn" gemeente kan zeker geen kwaad.
Meer lezen