Evil Superstars - Love is okay (tip voor onze oudste zoon?)

Ik heb een vreemde relatie met Belgische/Vlaamse rock- en popmuziek; ttz er is er eigenlijk heel lang geen of amper een geweest. Dit omdat ik er gewoonweg weigerde naar te luisteren, wat enerzijds voortsproot uit een soort van afgunst en anderzijds een minderwaardigheidscomplex t.o.v. Engelse of Amerikaanse rock en popmuziek.
Qua Engelstalige muziek vormde Dirk Blanchart mogelijk een uitzondering; hij heeft enkele nummers geschreven die ik wel goed vond (en vind).

Vreemd genoeg had ik die reflex niet met kleinkunst; zo heb ik meerdere platen/cd's van Willem Vermandere, Jan De Wilde en nog een paar van die gozers.

Daar is in de loop der jaren wel wat verandering in gekomen, maar al bij al redelijk weinig. Ter illustratie: ik heb bijvoorbeeld nooit een plaat van Deus gekocht en ken hun werk dus totaal niet, waarmee ik een curiosum moet zijn. Maar daar lig ik niet echt wakker van, integendeel.

Artiesten waarvan ik in de loop der jaren wel al eens iets kocht : Daan en (veel) recenter Evil Superstars. De figuur Mauro Pawlowski is me uiteindelijk toch wat beginnen boeien (mede, maar niet alleen, onder impuls van m'n ex) en ik meen me te herinneren dat we in De Warande ooit een concert van hem heb bijgewoond (al kan ik me vergissen, m'n geheugen...).
Of het feit dat ik hem ooit eens op het voetpad kruiste in het centrum van Brussel (mogelijk ging hij naar café 'Le Soleil') daarin meespeelde, durf ik te betwijfelen

En zo kwam ik er onlangs dus toe om toch eens te zien of ik nog ergens een cd van de groep op de kop kon tikken. En dat kon, meer bepaald de tweede: "Boogie-Children-R-Us" uit 1998, wat uiteindelijk een meer dan aangename luisterervaring opleverde.
In die mate dat ik uiteindelijk ook hun eerste trachtte te bemachtigen, wat eveneens zonder grote problemen lukte: "Love is Okay" uit 1996.

Heb hem vanmorgen eens beluisterd en die klinkt toch behoorlijk anders dan de opvolger. Veel meer gitaargeweld en geschreeuw, maar zeker niet alleen maar dat; ik hoor er ook wel Captain Beefheart-invloeden in en waarschijnlijk valt er nog veel meer in te ontdekken. De teksten heb ik nog niet echt bestudeerd, maar een titel als "Satan is in my ass" laat het beste vermoeden.
Ik vraag me ook af of onze oudste zoon dit geen goede plaat zou vinden. Ik begrijp weinig of niets van zijn muziekinteresses, alleen dat hij heavy-metalfan is, maar dit komt (voor mijn oren althans) toch al aardig in de buurt van waar ik hem af en toe naar hoorde luisteren toen we nog in hetzelfde huis woonden. Dus Arthur, misschien spek voor jouw bek?

Anekdote: beide cd's komen van dezelfde verkoper, die in Turnhout woont...