Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Vandaag toch maar eens de brug gemaakt, ook al was de oorspronkelijk gemaakte afspraak afgezegd wegens een defecte auto... Ervan geprofiteerd om opnieuw te gaan zwemmen, m'n gewone fiets naar de fietsenmaker te brengen, want lekke achterband en ook met m'n 'bedrijfsfiets' naar de Bio-Planet te gaan in Groot-Bijgaarden. Zou een test worden om te weten hoe het is om met een elektrische fiets de Brusselse hellingen te bedwingen. De Gentsesteenweg vanaf het kanaal oprijden is namelijk geen sinecure; daarna volgt vanaf het Schweitzerplein de steile afdaling naar Groot-Bijgaarden. Doodsverachting is een vereiste. Wel, het experiment is bijzonder goed meegevallen. Daar waar het, toen ik een paar keer met de gewone fiets naar daar ging, stampen en hijgen was (ook zwalpen? neen dat net niet misschien), ging het nu opvallend "makkelijk" of toch vlot. Hoefde eigenlijk zelfs niet een versnelling lager te schakelen om de beklimming tot een goed einde te brengen, noch het v...

Het een brengt in mijn geval vaak het ander met zich mee...  Een tijd geleden (nog voor haar overlijden onlangs maar dat bespoedigde de zaken wel) tot het besef gekomen dat er in m'n muziekcollectie waarschijnlijk geen enkel album zat van Marianne Faithfull, wat toch wel een hiaatje was, maar voor een stuk ook te verklaren door het feit dat KP een fan van haar was en dat alle albums van MF in haar bezit waren. Jarenlang was er dus geen behoefte aan om er voor mezelf te kopen en dankzij haar leerde ik MF beter kennen dan die enkele gekende nummers. Een voorbeeld is het amper gekende "Faithless", een plaat uit het midden van de jaren '70, gemaakt toen het echt niet goed ging met haar, en die maar weinigen kennen, vermoedelijk omdat hij artistiek niet hoog aangeschreven staat. Toch vind ik dat er toch verschillende mooie nummers op staan. Over "Broken English", haar comeback-plaat van eind 1979 (dus ik catalogeer het gemakshalve maar bij muziek van de jaren ...

...de Koningin Elisabethwedstrijd waarvan ik zowat voor het eerst -sinds gisteren- volledige concerten live bekijk op tv.  Even vroeg ik me toen af wat te doen en plots schoot het met te binnen dat de Belgische finalist - Valère Burnon- zou spelen. Dus uit nieuwsgierigheid de tv opgezet en deels lezend, deels kijkend en luisterend het geheel trachten te volgen. Dat werd (achteraf) ook geduid door de commentatoren die Klara had ingeschakeld, wat het extra interessant maakte; je komt er al complete leek toch heel wat door te weten, ook al snap je zeker niet alles van wat ze zeggen. De eerste avond had ik al helemaal gemist en de eerste pianist van gisterenavond ook, al was men het er wel over eens dat ze geen grootse prestatie had neergezet. Het orkest vormt ook een mooi spektakel en de beelden en het overschakelen tussen beelden van diverse muzikanten, naast de solist uiteraard, helpt ook een beetje om het muziekstuk wat beter te begrijpen en de aandacht erbij te houden. Ook mooi da...

... m'n eerste triootje namelijk met 2 aantrekkelijke dames... euh, neen, dat zal (helaas?) wel nooit gebeuren. In dat opzicht gebeurt alle activiteit al jaren uitsluitend solo... Neen, vandaag voor het eerste met een elektrische fiets gereden en dat viel best mee. De mobiliteitsmanager op m'n werk was erin geslaagd om een aantal organisaties, waaronder Pro Velo, zover te krijgen een samenwerking aan te gaan en voor 3 weken een aantal fietsen ter beschikking te stellen: een paar plooifietsen, een bakfiets, een speed pedelec en ook "gewone" elektrische. Ik was wel nieuwsgierig en schreef me in om tijdens die periode een elektrische fiets te mogen gebruiken. Eerst kregen we nog een goed uur wat onderricht in het fietsen in Brussel en de regels in het algemeen, wat zeker niet overbodig was. Daarna mochten we naar "onze" fietsen, kregen we wat praktische uitleg en gingen we in groep de baan op voor een rit van ruim een uur doorheen Brussel, een stuk Schaarbeek (...

Soms denk ik dat dit gewoon aan me te zien is of bijna op m'n hoofd aangegeven staat, waardoor mensen allerhande me aanklampen voor geld, sigaretten, hulp... De voorbije 3 dagen opnieuw enkele keren gebeurd.  Vrijdag, na het middageten waarvoor we met 3 naar een vlakbij het werk gelegen en gloednieuw restaurantje waren gegaan, werd ik aan een oversteekplaats plots aangesproken door een mij compleet onbekende jongedame van Afrikaanse afkomst. Ze vroeg me wat verlegen waar het Noordstation was en hoe ze daar vanaf het Yzerplein moest raken. In vogelvlucht liggen beide niet zover van elkaar, maar haar gewoon de richting aanwijzen waarin ze moest gaan, leek me wat riskant dus besloot ik maar gewoon met haar naar het Rogierplein te gaan, op zowat 4 à 500 meter afstand van het Yzerplein. Van daar is het Noordstation makkelijk te zien. Heb tegen de twee collega's maar gezegd dat ze maar moesten terugkeren.  Dus wij 2 op weg en vermoedelijk is ze er wel geraakt na m'n aanwijzingen....

Het begon zelfs eigenlijk al vrijdagavond toen bleek dat ik m'n gsm -alweer- op het werk was vergeten. Dan maar snel met de fiets genomen om hem iets voor 6'en te gaan halen, daarbij nog haast letterlijk op Isis botsend die langer was gebleven en als laatste vertrok.  Had me dan al een paar dagen het idee in het hoofd gehaald om zaterdag misschien toch maar het zwemmen te hervatten, na een "pauze" van zowat 6 maanden (begin oktober was de laatste keer geweest). En zaterdagochtend dan ook daadwerkelijk gaan zwemmen, in het olympisch zwembad van Molenbeek. Zoals reeds eerder geschreven een plek zonder veel charme maar wel met veel ruimte: 50 meter lengte en veel bredere zwembanen zodat je meer plaats hebt om iemand voorbij te zwemmen die eventueel trager is. Die ochtend bleek er iets na 10'en weinig volk zodat ik op m'n gemak 14 baantjes kon zwemmen. Dan was het wel weer goed geweest voor een hernieuwde kennismaking. Misschien zou het vroegere ritme van 1x per 2...

...worden door een banaal tafereel. Het is me al verscheidene malen overkomen wanneer ik een ietwat slungelachtige jonge jongen zie die nog moeten wennen aan veranderingen die zich stilletjesaan beginnen aandienen op de leeftijd tussen kindertijd en puberteit: lichamelijk, mentaal, misschien ook qua houvast omdat de vertrouwde figuur van de mama (of papa?) er al enige tijd niet meer voortdurend bij is. De (on)zekerheid en arrogantie van de adolescentie is er nog niet, ook niet qua tred of lichaamstaal. Je krijgt haast zin ze bij de hand te nemen of een knuffel te geven. Doet me vaak aan m'n eigen zoons denken en vooral de jongste toen zij opgroeiden en hun weg moesten beginnen zoeken in de wereld, nog wat onzeker en onwennig. Je zou ze graag toch nog bij de hand nemen als je het vanop een zekere afstand als observator had gadegeslagen (rol/plek die je als vader vaak niet speelt/bezet omdat je er zelf middenin zit; de nodige afstand ontbreekt of omdat je met jezelf al veel aan je ho...

Arachophobia - Frank Marshall (1990) Ik herinner me nog vaag het uitkomen van deze film, toen m'n nieuwsgierigheid werd gewekt maar heb hem uiteindelijk nooit helemaal gezien, tot nu dus. "Klassieke" monsterfilm met ditmaal spinnen in de hoofdrol en meer bepaald een voorheen onbekende grote, agressieve en bijzonder giftige soort die per ongeluk vanuit een afgelegen plek in Venezuela plots in het zuiden van de VS verzeild raakt, waar ze een lokale gemeenschap begint te terroriseren. De grootste "attractie" van deze film is voor mij John Goodman, naast het toch wat spannende einde van de film. Deze acteur amuseerde zich zichtbaar voor zijn bijrol en kreeg daarnaast ook nog een grappig kapsel aangemeten. Niet zo erg veel griezelen, al komt dit deels ook wel doordat de film al ruim 30 jaar oud is, wat er wel wat aan te zien is. Gewoon wat vermaak zonder pretentie. Christiane F. - Uli Edel (1981)* Een -uiteraard- naargeestig verhaal over hoe een jonge tiener in het B...

Betreffende een aantal zaken die de voorbije week in de krant verschenen: - de nieuwe minister van Energie (Mathieu Bihet, MR, 20 jaar jonger dan ik...) en bij uitbreiding de huidige federale regering. Hij en nog andere leden van de parlementaire meerderheid komen nu met groot genoegen rondbazuinen dat het gedaan is met ideologische keuzes in het energiedossier (lees de aanpak van Tinne Van der Straeten van Groen voor hem) en dat weer volop voor kernenergie wordt gekozen. De begin deze eeuw besliste kernuitstap is dus op de schop gegaan. Is een keuze als een ander waarover ik geen uitgesproken mening wegens onvoldoende (dossier)kennis maar beweren dat dit het einde is van ideologie qua energiebevoorrading is uiteraard flauwekul. Die keuze is namelijk ook uitermate ideologisch. Voorgangers van Van der Straeten hebben vooral zo weinig mogelijk gedaan om de kernuitstap echt concreet te maken en lieten het dossier maar stof vergaren/verrotten, mogelijk met de bedoeling om dan later te kunn...

Al ruim een maand geleden voor 4 dagen op vakantie geweest in de mooie streek van de baai van de Somme. Heel veel geluk gehad met het weer; begin april kan dat in onze streken toch nogal onvoorspelbaar zijn maar toen was het de hele tijd mooi lenteweer.  Heel wat jaren geleden had een toenmalige vriend me er eens de aandacht op gevestigd door er zelf een paar dagen op vakantie te gaan en sindsdien was de regio wel in m'n hoofd blijven rondspoken als potentiële bestemming; maar het was er nog nooit van gekomen, al zijn we ooit in de ruime omtrek wel eens een week op vakantie geweest, maar niet tot aan de baai van de Somme geraakt toen. Als bestemming heeft het voor een Belg meerdere troeven, waaronder de relatieve nabijheid. Bijna dubbel zo lang rijden als naar de Belgische kust maar vlakbij het water wel veel mooier en vermoedelijk wat rustiger. Dus toen ik enkele maanden geleden begon na te denken over enkele korte vakanties/trips uiteindelijk daar toch maar iets geboekt voor 4 da...

Vorige week opnieuw een vertrouwd gezicht op bezoek gehad in Brussel; let wel, "in Brussel", want ze logeerde niet bij mij maar in een hotel bij het Zuidstation: m'n moeder. Iets wat voor beide altijd met extra stress gepaard gaat... In januari vorig jaar was ze al eens geweest (en toen bleef ze wel een week of zo in m'n appartement) en nu vond ze dat ze terug moest komen om een aantal bank- en andere zaken te regelen.  En wellicht had ze voor een stuk gelijk; een nieuwe bankkaart naar Brazilië sturen, houdt toch wel enig risico in en ik vermoed dat ze niet vertrouwd is met de app "It's me" (als die al op haar gsm geïnstalleerd is; vergeten te controleren...). Toen ze me liet weten dat ze gewoon een paar dagen in een hotel zou blijven, heb ik er een beetje tegengeprutteld, maar uiteindelijk niet echt aangedrongen. In extra bekommernissen had ik geen zin. Dus ben ik maar dagelijks eens tot aan het hotel gegaan om te zien wat er die dag zou gebeuren. Op do...

zo voelde ik me toch een beetje toen ik de kapperszaak ergens tussen Zuidstation en Molenbeek binnen stapte. M'n haar moest maar eens geknipt worden en die avond wandelde ik toevallig voorbij die barbier op weg naar m'n appartement. Aangezien er niemand binnen zat en ik niet gehaast was, kon ik net zo goed daar m'n haar laten knippen i.p.v. in een van de kapperszaken waar ik al eens was geweest. Er waren wat verbaasde blikken, genre: "wat krijgen we nou, een blanke boomer?!" En ook hier weer hetzelfde euvel: gemillimetreerd/bros kennen ze precies niet dus ik liep weer naar buiten met haar dat langer was dan aanvankelijk gevraagd. Toch is een kapsel voor sommigen in de zaak een uitermate belangrijke zaak. Elkeen die er aanwezig was, waarvan er maar 1 werkte (namelijk aan mijn kop), besteedde uitermate veel aandacht aan hun eigen kapsel, zaten constant aan hun haar en voortdurend in de spiegel te kijken of het nog wel goed lag. Om daarna op de stoep te gaan staan en...