Curiosum

zo voelde ik me toch een beetje toen ik de kapperszaak ergens tussen Zuidstation en Molenbeek binnen stapte. M'n haar moest maar eens geknipt worden en die avond wandelde ik toevallig voorbij die barbier op weg naar m'n appartement. Aangezien er niemand binnen zat en ik niet gehaast was, kon ik net zo goed daar m'n haar laten knippen i.p.v. in een van de kapperszaken waar ik al eens was geweest.
Er waren wat verbaasde blikken, genre: "wat krijgen we nou, een blanke boomer?!"

En ook hier weer hetzelfde euvel: gemillimetreerd/bros kennen ze precies niet dus ik liep weer naar buiten met haar dat langer was dan aanvankelijk gevraagd.
Toch is een kapsel voor sommigen in de zaak een uitermate belangrijke zaak. Elkeen die er aanwezig was, waarvan er maar 1 werkte (namelijk aan mijn kop), besteedde uitermate veel aandacht aan hun eigen kapsel, zaten constant aan hun haar en voortdurend in de spiegel te kijken of het nog wel goed lag. Om daarna op de stoep te gaan staan en met het vriendenclubje vanalles te bespreken of te bekijken (of na te roepen/fluiten?? (veronderstelling van mijn kant, wat misschien meer over mezelf zegt...)).

De jonge kapper nam er zijn tijd voor en  probeerde zijn job duidelijk secuur te doen. Het resultaat was dan ook niet slecht, integendeel; alleen een stuk langer dan wat ik eigenlijk had gevraagd. Maar ja, had ik vermoedelijk maar moeten aandringen.
Na het haar liet ik me ook maar overhalen om de baard te laten doen, wat opnieuw heel wat tijd beslag nam en al zijn concentratie leek te vergen. Het zorgde er ook voor dat ik zeker 45 minuten binnen zat, vermoedelijk nog iets langer. Al goed dat ik niet dringend ergens had moeten zijn...

Een dag later kreeg ik in "Zinneke en cats" ook een compliment (van een vrouw!) over m'n geknipte haar, al was het me niet duidelijk of dat wegens het kapsel op zich was of gewoon om het feit dat m'n haar geknipt was.