Alweer wat actualiteit

Betreffende een aantal zaken die de voorbije week in de krant verschenen:

- de nieuwe minister van Energie (Mathieu Bihet, MR, 20 jaar jonger dan ik...) en bij uitbreiding de huidige federale regering.
Hij en nog andere leden van de parlementaire meerderheid komen nu met groot genoegen rondbazuinen dat het gedaan is met ideologische keuzes in het energiedossier (lees de aanpak van Tinne Van der Straeten van Groen voor hem) en dat weer volop voor kernenergie wordt gekozen. De begin deze eeuw besliste kernuitstap is dus op de schop gegaan.

Is een keuze als een ander waarover ik geen uitgesproken mening wegens onvoldoende (dossier)kennis maar beweren dat dit het einde is van ideologie qua energiebevoorrading is uiteraard flauwekul. Die keuze is namelijk ook uitermate ideologisch.
Voorgangers van Van der Straeten hebben vooral zo weinig mogelijk gedaan om de kernuitstap echt concreet te maken en lieten het dossier maar stof vergaren/verrotten, mogelijk met de bedoeling om dan later te kunnen vaststellen dat het met die beslissing niets zou worden en dat er niets anders zou opzitten om toch maar (deels) op kernenergie te vertrouwen.

In tegenstelling tot enkele van die voorgangers was Van der Straeten ten minste iemand die Energie kreeg, niet als een soort van troostprijs, om haar of haar partij toch maar iets te geven, maar omdat ze de materie erg goed kent en de juiste persoon op de juiste plaats was in die regering-De Croo. Is dat nu ook het geval? Ik ben lang niet zeker. Komen beweren dat nu de rede weer zal regeren, overtuigt mij in alle geval helemaal niet.

- Maarten Boudry: hij mocht vorig weekend nog eens in de krant met een lang interview, dit naar aanleiding van het verschijnen van een boek dat hij geschreven heeft. Deze onverbeterlijke vooruitgangsoptimist heeft ook een andere kant: hij steunt haast onvoorwaardelijk Israël in het conflict met de Palestijnen en de oorlog(smisdaden; dit woord is zeker niet misplaatst en gezaghebbende bronnen/instellingen hebben het zelfs over nog een graad erger) in Gaza...

Ook hij is een overtuigd voorstander van kernenergie en ook het kapitalisme, dus niet bepaald iemand die ik warm in m'n hart draag, maar storende of afwijkende meningen mogen er ook zijn en de zijne is momenteel verre van afwijkend van wat tegenwoordig de norm is... al ziet hij dat wellicht liever anders, want het lijkt erop dat hij per se tegen (linkse) schenen wil schoppen, maar aangezien rechts nu veruit dominant is in beleid en discours voelt hij zich misschien wat gedesoriënteerd nu hij niet meer roepend in de woestijn is...

In alle geval, het is haast stuitend om te lezen hoe hij schaamteloos Israël blijft steunen en het Palestijnse standpunt probeert te discrediteren, bijvoorbeeld door het algemeen/officieel aanvaard aantal slachtoffers (cijfers afkomstig van Hamas maar door gezaghebbende instanties erkend als min of meer correct. Hamas is in deze vermoedelijk een betrouwbaarder bron dan Israël, dat zich (ook) volop aan propaganda en desinformatie bezondigt).
Afserveren die man.

Overigens, in hoeverre zijn de kwalificaties "links" en "rechts" nog pertinent, ook in dit debat. Je kunt perfect "rechts" zijn en toch ook geschokt door wat er gaande is in de Palestijnse gebieden of, integendeel "links" en toch redelijk onverschillig zijn wat dat betreft.
Het zijn misschien eerder de politieke partijen die dicteren welk standpunt hun politici en leden zouden moeten innemen.
Geldt ook voor de tegenstelling "progressief" en "conservatief" (wat men zich nu blijkbaar afvraagt over de nieuwe paus, Leo XIV). Beide kunnen zich toch in zekere mate opgaan voor iemand; weinigen zijn vermoedelijk over alles consequent "progressief" of "conservatief". Bovendien, wat betekenen die termen eigenlijk; lijkt me ook erg contextgebonden.