De baai van de Somme

Al ruim een maand geleden voor 4 dagen op vakantie geweest in de mooie streek van de baai van de Somme. Heel veel geluk gehad met het weer; begin april kan dat in onze streken toch nogal onvoorspelbaar zijn maar toen was het de hele tijd mooi lenteweer. 

Heel wat jaren geleden had een toenmalige vriend me er eens de aandacht op gevestigd door er zelf een paar dagen op vakantie te gaan en sindsdien was de regio wel in m'n hoofd blijven rondspoken als potentiële bestemming; maar het was er nog nooit van gekomen, al zijn we ooit in de ruime omtrek wel eens een week op vakantie geweest, maar niet tot aan de baai van de Somme geraakt toen.
Als bestemming heeft het voor een Belg meerdere troeven, waaronder de relatieve nabijheid. Bijna dubbel zo lang rijden als naar de Belgische kust maar vlakbij het water wel veel mooier en vermoedelijk wat rustiger.

Dus toen ik enkele maanden geleden begon na te denken over enkele korte vakanties/trips uiteindelijk daar toch maar iets geboekt voor 4 dagen, meer bepaald in Saint-Valérie-sur-Somme, een van de dorpen die aan de baai van de Somme liggen. Ik liet me vooral verleiden door de foto's op de boekingssite, iets minder door de tekst of faciliteiten. Pas na boeking drong het tot me door dat het gehuurde appartementje wel erg klein was, eerder iets ter grote van een studio of kot...
En achteraf bleek ook nog dat ik m'n eigen lakens diende mee te brengen. Dat loste dan meteen wel een dilemma op: ik zou met de wagen gaan; want met de motorfiets zou het toch wat lastig worden, te meer daar ik nog een probleem had qua schoeisel en ook kleding, waarover hieronder meer.
Maar het appartement had wel de ligging als groot voordeel: prachtig zicht op het kanaal van de Somme en pal in het centrum van Saint-Valéry. Heel praktisch.

Vrijdagochtend met wat pijn in het hart vertrokken, want ging m'n 2 katten weer ettelijke dagen achterlaten, al was er wel iemand gevonden die 2x daags langs ging komen om wat voor hen te zorgen. En na 15u al ter plaatse, na een probleemloze rit. De vriendelijke eigenaars verwittigd zodat ze me de sleutels konden overhandigen en wat uitleg geven en ook nog uitleggen waar hun parkeerplaats was, zodat ik de auto daar (enkele honderden meter verderop) kon stallen.
Diezelfde namiddag al maar meteen meegedaan aan een typische toeristenactiviteit: een boottocht doorheen de baai van de Somme. Die zijn maar een paar keer per dag mogelijk, afhankelijk van wanneer het vloed is, want anders kunnen ze niet uitvaren. Bedoeling van deze toch was om tot aan de monding te varen en dan terug te keren; de schippers weten precies waar ze wanneer moeten varen.
Een van de attracties van de streek kregen we heel even een klein beetje te zien: zeehonden. Deze lag niet te zonnen op het strand maar zwom of dreef in het water langs de boot en liet even zijn kopje zien. De hond die op een van de stranden liep, was er overduidelijk geen zoals een van de opvarenden dacht...
De avond afgesloten in een restaurant vlakbij en daar goed gegeten.

's Anderendaags was er een bezoek aan het vogelreservaat Le Marquenterre gepland, waar je een paar wandelingen kunt doen die in lengte verschillen. Op de trajecten staan verschillende uitkijkposten waar de bezoekers wat verschuild naar vogels kunnen kijken of deze fotograferen. Het park is een relatief belangrijke speler als het op bescherming van habitats aankomt en er verblijven of komen dus in de loop van een jaar vele soorten vogels langs. Gelukkig lukte het me ook nog om van daar een tafel te reserveren in een restaurant voor diezelfde avond.
Op de terugweg maakte ik een kleine omweg langs een bijzondere begraafplaats: een Chinees kerkhof, waar ruim 800 Chinezen begraven liggen. Zij kwamen de geallieerde oorlogsinspanning tijdens WOI versterken; niet door mee te vechten maar door het verlenen van logistieke hulp en het uitvoeren van riskante opdrachten. Vele 10.000'en van hen zijn daarvoor naar Frankrijk gekomen en een aanzienlijk deel is daar ook gebleven of overleed daar; lang niet altijd door oorlogshandelingen maar ook door de Spaanse griep die vlak na de oorlog uitbrak. Van wat ik kon opmaken, zijn de meeste mensen in het kerkhof daaraan gestorven.

Ik vond het wel een ontroerend moment om daar te zijn (aanvankelijk ook helemaal alleen); het zet je toch aan het denken dat zovelen zich dermate voor een land en zaak hebben ingezet waar ze eigenlijk helemaal geen uitstaans mee hadden.

's Avonds dus kunnen eten in het eerder die dag nog gecontacteerde restaurant; als voorgerecht koos ik uiteindelijk voor een assortiment schelpdieren en grote garnalen. Was er wat bevreesd voor, want ben nogal onhandig in het hanteren ervan en van het daarvoor benodigde "gereedschap", maar uiteindelijk viel dat best mee; heb me aardig uit de slag getrokken.

De dag erop, een zondag, was het in de voormiddag markt dus nam ik daar eerst een kijkje alvorens een wandeling te gaan maken in het oude stadsgedeelte, gelegen op een hoger (hoogste?) deel van het stadje, dat ook uitkijkt over de baai. Het toeval wilde dat ik toen nog getuige geweest ben van een reddingsoperatie van de brandweer, die daar plots met een speciaal voertuig kwam aanrijden om iemand uit de nood te gaan helpen in de duinen. Met een normale auto kom je daar wellicht al snel in de problemen...
Toen ik vrijdag aankwam had de eigenaar me de tip gegeven om eventueel ook eens naar Mers-les-Bains te gaan, waar er vele opvallende huizen aan de dijk zouden staan. Mers-les-Bains heeft nog een zusterstad: Le Tréport, beide door (de monding van) een kanaal van elkaar gescheiden maar wel in twee verschillende regio's liggend (Normandië versus Noord-Frankrijk). Dus in de namiddag ging het die richting uit; dat de binnenstad door de markt en om andere redenen was afgesloten, was geen probleem, want ik moest de andere richting uit en de auto stond ook geparkeerd op een plek waar ik niet via het centrum moest rijden maar meteen richting bestemming kon.

En inderdaad, na aankomst in Mers-les-Bains (via Le Tréport, waar je een funicular kunt nemen, maar ik verkoos de trap) bleek het toch wel de moeite om de gevels van de felgekleurde vakwerkhuizen met art nouveau-accenten te bekijken. Na een dik uur daar te flaneren was het jammer genoeg tijd om stilletjesaan te vertrekken, want ik had om 19u een tafel gereserveerd bij een ander restaurant, blijkbaar een van de lokale favorieten, L'Embarcadère, en dat stelde niet teleur, met regionale gerechten zoals bijvoorbeeld een ficelle picarde om mee te beginnen.

Voor de laatste volledige dag van mijn verblijf was het plan om de baai te voet over te steken: in dit geval van Le Crotoy naar Saint-Valérie-sur-Somme. Dit betekende dat ik eerst naar Le Crotoy moest gaan om dan te voet naar S-V-s-S te gaan en dan weer terug naar Le Crotoy om daar met de auto in omgekeerde richting terug te keren. Leek omslachtig maar in de praktijk verliep dit mits betaling probleemloos.
2 dagen eerder had ik in een lokale supermarkt nog (gele) laarzen gekocht; de meegenomen bottines werden door de organisator afgeraden en achteraf bleek dat dit wel klopte, dus goed dat ik nog de reflex om toch maar op goed geluk een winkel binnen te stappen. En een extra reden om met de auto gegaan te zijn...

Om niet te laat te komen ruim op voorhand vertrokken, ook om de plek van parking en meteen afspraak te vinden (wat uiteindelijk geen probleem bleek, mede dankzij de moderne technologie). Dus er was nog ruimschoots voldoende tijd om in Le Crotoy rond te wandelen.

De oversteek was leuk, in een groep van zowat 20 personen; een mengeling van jong en oud. Veel interessante dingen gehoord over de fauna en flora in de baai en in het bijzonder over de eendenjacht en -jagers, wat daar een bijzondere stiel schijnt te zijn, inclusief speciale jachthutten die in de grond kunnen verzinken en waterdicht zijn. Zelfs wat rauwe planten geproefd. De oversteek was verscheidene kilometers lang en nam enkele uren in beslag maar dat viel allemaal best mee. 
Blijkbaar is er ook na-ijver of jaloezie tussen de inwoners van Le Crotoy en die van Saint-Valérie-sur-Somme, want de gidsen hadden geen goed woord over voor wie in S-V-s-S woonde; zal wel voor een stuk folklore zijn.

's Avonds opnieuw in hetzelfde restaurant gaan eten als de eerste keer, L'Ardoise om opnieuw een heel lekkere ceviche te bestellen als voorgerecht maar nu het andere hoofdgerecht op het menu. Vlakbij zat ook nog een dame samen met haar dochter en moeder haar verjaardag te vieren. Heb haar bij vertrek dan ook maar gelukgewenst en de avond afgerond met een intussen gebruikelijk wandelingetje door de hoofdstraat en vervolgens langs het water.

Het was een fijne vierdaagse, ondanks dat ik de eerste avond weer van KP had gedroomd. Vaak gaat dit, zoals nu ook weer, gepaard met een gevoel van onbehagen en gemis, omdat je toch weer de hele tijd alleen bent en nauwelijks iemand hebt om tegen te praten of iets mee te delen, maar soit. Uiteindelijk verdween dat toch ook weer.

Nog leuke momenten of plekken:
- de 3 restaurants waar ik gegeten heb: Le Relais Guillaume de Normandie (ziet er van buiten exclusief uit maar de kaart en prijzen bleken dat uiteindelijk niet - de daar verorberde schotel zeevruchten was lekker en de rest ook). L'Embarcadère en L'Ardoise, waar ik 2x ben gaan eten. Allemaal vriendelijke bediening ook, zonder capsones. Denk niet dat het typische toeristenvallen zijn, wat je daar ook wel tegenkomt,
- de bakker aan de overkant van de smalle straat. Lekker, ook hun gebakjes die ik in Brussel maar opat,
- de rhumerie, letterlijk vlak naast de deur, ongetwijfeld een van de heel weinige in de regio en waar ik enkele flesjes kocht (die voorlopig nog ongeopend zijn) en met eveneens een praatgrage verkoopster,
- het terugtrekkende water; toch wel indrukwekkend als je ziet hoe snel dat gaat bij eb. Het lijkt wel of er verderop een stop wordt uitgetrokken. En dan was er de dagen van mijn verblijf schijnbaar nog relatief weinig water in het kanaal,
- de avondwandelingetjes, ook al werd het toen wel al gevoelig frisser. Gewoon nog even uitwaaien en verteren,
- de zondagmarkt die zeker niet alleen op toeristen is afgestemd. Was lang geleden dat ik nog een martk heb bezocht (en dingen gekocht!),
- de timing en planning van alle activiteiten e.d. Die zat echt goed en het weer uiteraard ook.