Andermaal op bezoek

Vorige week opnieuw een vertrouwd gezicht op bezoek gehad in Brussel; let wel, "in Brussel", want ze logeerde niet bij mij maar in een hotel bij het Zuidstation: m'n moeder.
Iets wat voor beide altijd met extra stress gepaard gaat...

In januari vorig jaar was ze al eens geweest (en toen bleef ze wel een week of zo in m'n appartement) en nu vond ze dat ze terug moest komen om een aantal bank- en andere zaken te regelen. 
En wellicht had ze voor een stuk gelijk; een nieuwe bankkaart naar Brazilië sturen, houdt toch wel enig risico in en ik vermoed dat ze niet vertrouwd is met de app "It's me" (als die al op haar gsm geïnstalleerd is; vergeten te controleren...).

Toen ze me liet weten dat ze gewoon een paar dagen in een hotel zou blijven, heb ik er een beetje tegengeprutteld, maar uiteindelijk niet echt aangedrongen. In extra bekommernissen had ik geen zin. Dus ben ik maar dagelijks eens tot aan het hotel gegaan om te zien wat er die dag zou gebeuren.
Op donderdag kwam ze aan en aten we samen iets in het hotel; de prijs ervan verbaasde me wel een beetje.

Zoals hierboven geschreven, kwam ze onder meer speciaal om een aantal zaken met de bank te regelen. En niet geheel onverwacht slaagde ze er praktisch in om de vooraf geregelde afspraak te missen... (typisch Braziliaans zullen sommigen denken). Maar dankzij koelbloedig denken (niet noodzakelijk reageren...) van mijn kant raakten we toch nog net op tijd in het bankkantoor.
Daarnaast gingen we die dag ook nog naar de pensioendienst, waar ik zelf nog nooit binnen geweest was, al had dat niet gemoeten als ze de papieren die ik haar vorig jaar al gegeven had, niet ergens was kwijtgespeeld. Enfin, hopelijk weet ze nu hoe ze van ginder uit het nodige kan doen om te bewijzen dat ze nog steeds in leven is. 

Zaterdag reden we dan naar Turnhout om m'n jongste zoon te zien (oudste kon niet), ook al wilde ze aanvankelijk alleen gaan als de kinderen er zelf om hadden gevraagd. Dat was best aangenaam, ook al was de plaats van afspraak niet meteen de meest gezellige. Ze leken het allebei leuk te vinden elkaar nog eens terug te zien en het verbaasde me hoe goed ze met elkaar konden babbelen, na al die jaren en ook omdat haar Nederlands niet bepaald onberispelijk is... Fijn en denk dat iedereen tevreden was bij het afscheid.
Mogelijk was dit op humaan vlak het hoogtepunt van het bezoek.

Zondag samen eens naar het Jubelpark gegaan en maandag afgesproken aan het hotel om samen iets te gaan drinken aan het Zuidstation. Bij het afscheid nemen die dag kwamen we overeen dat ze me de dag erop iets zou laten weten wanneer ik haar zou kunnen opwachten om dan samen naar mijn appartement te gaan, in afwachting van haar vertrek naar de luchthaven, waar ze de dag erop om 6u00 een vlucht naar Lissabon had.
Maar ook nu weer veranderde ze van plan, zonder mij iets te laten weten, waardoor we elkaar misliepen aan haar hotel. Ik was er zonder bericht van haar al naartoe gegaan om haar op te wachten en had haar bij aankomst een bericht gestuurd dat ik wel beneden zou blijven tot ze klaar was. Zij was echter al (met de beste bedoelingen) vertrokken toen ik daar aankwam, had me niets laten weten en had haar gsm ook niet meer geraadpleegd... Enfin, me dus opnieuw opgewonden tegen haar, maar uiteindelijk vonden we elkaar dan toch en de rest van de dag verliep naar wens, onder meer met een bezoek aan een hippe koffie-, annex eetbar vlakbij: Koul.

's Avonds laat heb ik haar dan naar de luchthaven gebracht zodat we niet in het midden van de nacht zouden moeten opstaan. Zij zou daar dan wel enkele uren wachten totdat ze kon inchecken. En zo geschiedde ook.
Wellicht was het de laatste keer dat ze hier was; kan me moeilijk inbeelden dat ze nog eens zin zou krijgen om een op haar leeftijd dergelijk vermoeiende reis te maken, ook omdat ze toch moeilijk te been is.
Afwachten maar of we elkaar ooit gaan terugzien.

Op de terugweg van de luchthaven speelde op de radio nog dit niemendalletje van blijkbaar Cliff Richard dat ik allang was vergeten maar dat nog uit m'n jeugd dateert en dat echter een paar dagen in m'n hoofd is blijven spoken...