Films 2025 (5)

Arachophobia - Frank Marshall (1990)
Ik herinner me nog vaag het uitkomen van deze film, toen m'n nieuwsgierigheid werd gewekt maar heb hem uiteindelijk nooit helemaal gezien, tot nu dus.
"Klassieke" monsterfilm met ditmaal spinnen in de hoofdrol en meer bepaald een voorheen onbekende grote, agressieve en bijzonder giftige soort die per ongeluk vanuit een afgelegen plek in Venezuela plots in het zuiden van de VS verzeild raakt, waar ze een lokale gemeenschap begint te terroriseren.
De grootste "attractie" van deze film is voor mij John Goodman, naast het toch wat spannende einde van de film. Deze acteur amuseerde zich zichtbaar voor zijn bijrol en kreeg daarnaast ook nog een grappig kapsel aangemeten.
Niet zo erg veel griezelen, al komt dit deels ook wel doordat de film al ruim 30 jaar oud is, wat er wel wat aan te zien is.
Gewoon wat vermaak zonder pretentie.

Christiane F. - Uli Edel (1981)*
Een -uiteraard- naargeestig verhaal over hoe een jonge tiener in het Berlijn van de tweede helft van de jaren '70 verslaafd raakt aan heroïne, gebaseerd op het gelijknamige boek. 
Vooral de tweede helft van de film beklijft, wanneer de twee hoofdrolspelers en later Christiane wegzakt in verslaving en wat ervoor nodig is deze te bekostigen. De acteerprestaties vond ik ondermaats, zeker die van de hoofdrolspeler, die haar vriendje speelt. Blijkbaar waren beide volstrekt onbekend dus zeker geen gevierde acteurs; mogelijk is dat een van de redenen.
Enkele vrienden/lotgenoten vallen om voor de hand liggende redenen weg en bijna gaat zij ook die weg op maar uiteindelijk verhuist ze naar het platteland.
De soundtrack is van topkwaliteit, want die bestaat (haast) volledig uit nummers van David Bowie, die zijn medewerking aan de film verleende.

Ainda estou aqui (I'm still here) - Walter Salles (2024)*
Een Braziliaanse film over een gezin waarvan tijdens de donkerste jaren van de militaire dictatuur in het land de vader thuis wordt opgepakt en spoorloos verdwijnt om nooit meer terug te komen. Het verhaal is het relaas van echte feiten (de regisseur was haast letterlijk kind aan huis bij de Paiva's), maar zelfs zonder dat aspect is het een pakkende film, vooral door de vertolking door Fernanda Torres, waarvoor ze terecht een nominatie kreeg voor een belangrijke filmprijs.
Rubens Paiva is begin jaren '70 (militaire dictatuur) een voormalig politicus maar hij trachtte blijkbaar toch nog mensen te helpen die zich tegen het regime verzetten. Op een dag wordt hij op klaarlichte dag en voor z'n gezin gearresteerd. Ze zullen hem nooit meer terugzien en later wordt hij vermoord. De film concentreert zich op hoe de moeder van 3 of 4 kinderen zich en haar gezin tracht staande te houden en de waarheid tracht te achterhalen. Aanvankelijk probeert ze zoveel mogelijk voor haar kinderen verborgen te houden, wat tijdelijk lukt. Opvallend: blijkbaar komt haar dochter die tijdens de arrestatie in Londen studeerde, van daaruit meer te weten dan de anderen (wat anekdotisch).
Fernande Torres speelt de hoofdrol en doet dat indrukwekkend. Opnieuw een ontroerende Braziliaanse film.
Opvallende anekdote: toen ik het er met m'n moeder over had tijdens haar verblijf hier, meen ik begrepen te hebben dat ze zei dat het dergelijke personen wellicht hun verdiende loon was... (kan het verkeerd begrepen hebben, we zaten in het openbaar vervoer)

Soleil Trompeur - Nikita Michalkov (1994)**
Een film die ik zowat 30 jaar geleden in de bioscoop heb gezien en die door het einde een diepe indruk op me maakte. 
Nu ik te weten was gekomen dat Cinematek hem nog eens programmeerde, wilde ik hem nog eens herbekijken, al was het maar om te weten of hij nog enigszins hetzelfde effect zou hebben.
In de Sovjet-Unie van de jaren '30 heeft Serguei Kotov, een held van de Russische revolutie, heeft een dagje vakantie op het platteland en brengt die door met zijn vrouw Maroussia, hun dochter Nadia en inwonende familieleden van Maroussia. Ze (behalve Kotov dus, wat pijnlijk duidelijk wordt in een scène waarin hij (nog maar eens) beseft niet tot dezelfde klasse te behoren) zijn telgen van een aristocratisch geslacht en krijgen die dag bezoek van Dmitri, haar neef, ook van adel. Maroussia en Dmitri hebben ooit iets met elkaar gehad en er hangt spanning in de lucht als hij daar opdaagt (in een grappige scène overigens). Naarmate de dag vordert stijgt deze ten top en aan het einde wordt duidelijk wat Dmitri/Mitia daar eigenlijk komt doen. De slotscènes blijven wat mij betreft huiveringwekkend, ook al was ik ditmaal uiteraard beter voorbereid op wat er komen zou.
Ontroerende film met sterke vertolkingen; het meest opvallend is vermoedelijk die van het dochtertje Nadia (in het echt de dochter van de regisseur), die de onschuld lijkt te incarneren in een wrede wereld.

Danny Collins - Dan Fogelman (2015)*
Een film waarin Al Pacino een oudere charme- of rockzanger speelt die teert op vroegere successen en dat is beginnen beseffen. Wil z'n leven en carrière weer wat op de rails krijgen door authentieker werk te maken/spelen en het roer privé compleet om te draaien. Een ooit door John Lennon aan hem geschreven brief die hij toen nooit ontving maar die zijn manager plots opdiept voor zijn -tigste verjaardag, zorgt voor de klik.
Zo zoekt hij zijn intussen volwassen zoon en diens gezin op die hij nog nooit had gezien en probeert hen te helpen.
Wat klassiek verhaal van iemand die ergens verloren gelopen is en verlossing probeert te vinden. Maar Al Pacino (Danny Collins) is echt wel goed; die man heeft duidelijk veel métier. Ook Christopher Plummer (manager/vriend van Danny Collins) speelt met zichtbaar plezier en is een lust voor het oog en oor. Andere fijne rollen: Annette Bening als manager van het hotel waar hij zijn toevlucht zoekt (en love interest) en Jennifer Garner als zijn schoondochter. Misschien toch ook nog Bobby Cannavale vermelden als de zoon.
Voor liefhebbers: de soundtrack zijn (hoofdzakelijk?) nummers van John Lennon.

Crawl - Alexandre Aja (2019)*
Een voor een dergelijke film (alligators die interesse tonen in mensenvlees) verbazend "goede" film.  Niet zo heel veel horrorscènes, wel enkele angst- en schrikmomenten. Er wordt evengoed aandacht besteed aan het psychologische aspect van het "belegerd" worden door roofdieren als aan bloederige toestanden.
Een jonge vrouw zoekt haar alleen wonende, getraumatiseerde vader op om hem eventueel te ontzetten nadat er een bijzonder krachtige storm is losgebroken. Dat loopt anders dan verwacht.
Regisseur Alexandre Aja is wel een naam in het horrorgenre; het resultaat mag er best zijn.

The Father - Florian Zeller (2020)***
Prachtfilm die hier alweer ruim 2 jaar geleden al eens aan bod is gekomen en nogmaals bekeken.
Met onder meer als resultaat de aankoop van de opera "Les pêcheurs de perles" van Bizet, waarvan een stukje te horen is in de film.
Blijft aan de ribben plakken.