Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Vanmorgen begon de radiojournalist die vandaag het overzicht presenteerde van de (Nederlandstalige; ik herinner me nog dat in de jaren '80 ook de Franstalige nog aan bod kwamen...) hoofdartikels zijn stuk met de mededeling: "De verkiezingen die eraan komen, blijven begeesteren."... *Frons* en *vraagtekens* rond m'n hoofd Geen idee in welke realiteit hij leeft, maar alvast niet in de mijne 😁 Maar mogelijk was het ironie/sarcasme (al viel dat dan zeker niet uit de toon van z'n stem af te leiden, die perfect egaal bleef). Of heb ik een compleet verkeerd beeld omdat ik geen sociaal leven heb, is ook mogelijk 😀 In alle geval, wat mij betreft, staat het enthousiasme op een bijzonder laag pitje en ik ben vastbesloten om niet naar verkiezingsdebatten e.d. te kijken. Komt mogelijk ook omdat voor de federale en gewestverkiezingen m'n keuze intussen min of meer vast staat: federaal: Groen (al zal ik niet op Petra De Sutter kunnen stemmen, vermoed ik, want die komt op i...

Geen tentoonstelling dit keer zoals vorig jaar  maar een documentairereeks op televisie die aan enkele van de cartoonisten/tekenaars die in de tentoonstelling aan bod kwamen, telkens een aflevering van 50 minuten weidt. De anderhalve maand geleden uitgezonden reeks is een ode aan hun (teken)talent, moed, doorzettingsvermogen tegen een patriarchale maatschappij die hen  onderdrukt in hun dagelijks leven en ook hun werk, tevens omdat ze vrouwen zijn, in enkele gevallen ook tegen de machthebbers. Meer bepaald gaat het hier om Victoria Lomasko (Rusland - gevlucht in 2022), Rachita Taneja (India - "Sanitary Panels" op Instagram), Mar Maremoto (Mexico) en Doaa El-Adl (Egypte).

Iets voor de middag de deur uitgegaan om naar de bakker te gaan. Aan een populair café langs het kanaal stonden blijkbaar een paar wagens van m'n werk om voor weet ik welke reden. Omdat het op de weg naar de bakker was, er toch eens langs gewandeld en daar een collega gezien en dus een praatje geslagen. Blijkt dat ze daar al bijna een uur stonden, want een van de 3 wagens die er stonden, was in panne gevallen. Daarnaast stond er nog een depannagewagen, maar er was blijkbaar een probleem om de defecte erop te krijgen (geblokkeerde versnellingsbak of zoiets) en helemaal achteraan stond nog een (signalisatie?)wagen, wellicht om het achteropkomende verkeer erop te wijzen dat ervoor iets aan de hand was.  Het praatje met SH was best aangenaam en z'n bezorgdheid deed wel wat deugd, ook al ging ik er liever niet te diep op in. Hij probeert me al een tijdje "in actie" te krijgen op het amoureuze vlak, maar ik hou toch nog maar liever de boot weer wat af, zeker gezien een rece...

Aandachtige lezers met een goed geheugen (zo zijn er maar weinig want het aantal lezers hier is qua kwantiteit geheel verwaarloosbaar 😁) herinneren zich mogelijk nog dat hier een maand geleden te lezen stond dat ik mogelijk een primeur had meegemaakt omdat ik dacht voor het eerst een jazzconcert te hebben bijgewoond. Dat bleek achteraf na wat diep nadenken totaal niet te kloppen. Toen kondigde ik een andere primeur aan en dat was gisterenavond en wel juist ditmaal: m'n allereerste hiphopconcerten (of is het rap? 👹)! Plaats en uur van het gebeuren: de Oranjerie van de Botanique, met een voorprogramma dat om 20u15 zou beginnen: de in Nederland wonende Keenan Mundane (nooit van gehoord; foto hierboven). De moeite hoe hij helemaal alleen, met opgenomen bandjes/samples/geluid die hij zelf afspeelde of programmeerde nummers bracht en enthousiast rapte. Na een 45-tal minuten was zijn geslaagde set voorbij. Na de gebruikelijke pauze van 15 à 20 minuten was het dan de beurt aan Danny Brow...

Zaterdag besloten om na het Hannonhuis en het Hôtel Van Eetvelde het 3de deel van m'n Art Nouveau Pass te verzilveren, waarmee alle mogelijkheden uitgeput zouden zijn. Ditmaal was het de beurt aan de Wolfers-collectie die sinds enkele jaren deel uitmaakt van de permanente tentoonstelling in het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis. Bij het verlaten van de metro in Merode stootten de bezoekers meteen op een wat kitscherig ogende maar wel relatief grote middeleeuwe markt bij de ingang van het Jubelpark. Ben er maar snel langs gewandeld zonder er veel acht op te slaan; de tentjes begonnen ook maar pas open te gaan, maar het zou me verbazen dat er iets te zien was dat me echt interesseerde. Het aanvankelijk in edelsmeedkunst gespecialiseerde huis Wolfers werd midden de 19de eeuw in Brussel opgericht en de zonen van de stichter zetten zijn werk voort. Creatief genie was Philippe Wolfers, een van 3 broers; hij ontwierp de meeste decoratieve objecten die te bezichtigen zijn met de...

Deze week de laatste aflevering van deze reeks bekeken. Door onvoldoende alertheid 😏 dacht ik dat deze niet was opgenomen, maar dat bleek achteraf toch het geval dus de laatste aflevering heb ik nog op tv kunnen bekijken. De overige 7 via VRT Max 😬, op een computerscherm dus. Niet m'n favoriete bezigheid... Hij gaat over hoe Purdue Pharma een nieuwe pijnstiller op de markt brengt, OxyContin, op basis van opioïden en zo geleidelijk het leven van honderdduizenden mensen indien niet volledig kapot maakt het op z'n minst helemaal overhoop gooit, met voor velen uiteindelijk de dood tot gevolg, omdat ze er volledig aan verslaafd geraakt zijn en in talloze gevallen overschakelen op andere drugs, vaak heroïne. De makers concentreren zich vooral op het (juridisch) gevecht dat sommige ambtenaren leveren om het middel van de markt te halen en de fabrikant voor het gerecht te brengen. Purdue Pharma was erin geslaagd heel wat mensen voor hun zaak te winnen (of in sommige gevallen "gu...

Woensdag had ik als Brussels ambtenaar een (extra) dag verlof wegens het Irisfeest dat het weekend ervoor gevierd werd. En zo kon ik ervan profiteren om op een voor al de rest gewone werkdag naar garage Kegels te gaan om de Saab op te halen. Ze waren ermee akkoord gegaan om het probleem (rechtermistlampje vooraan dat stuk bleek) te vervangen en ergens in hun planning te wrikken. Dit betekende wel dat ik die dag ook weer vroeg uit de veren zou moeten om 's ochtends een trein richting de hoofdstad van de Kempen te nemen. Kwam ook goed uit omdat het voor de Franstaligen deze week nog paasvakantie is, met als nevengevolg gevoelig minder druk verkeer in de hoofdstad. Daarnaast had ik hen nog twee andere euvels gesignaleerd en eentje ervan, een kapot slot links achteraan hebben ze meteen ook maar grotendeels opgelost. Waarvoor dank! 😊 De lichtjes in het dashboard zullen voor een volgende keer zijn, dat zou te tijdrovend zijn geweest voor een ongeplande herstelling. Tot slot hebben ze zo...

Dus zondag had ik geen excuus meer om er niet met de motor op uit te trekken. Het was voorzover ik me kon herinneren haast 3 maanden geleden dat La Piccola nog eens buiten gekomen was, dus het werd wel tijd, indien het al niet te laat was voor wat de batterij betrof... Maar ze startte probleemloos 😊 In de week naarstig opzoekingswerk verricht en blijkbaar gaat het park al van 8u 's ochtends open; het kasteel zelf vanaf 10u. Dus ook zondag weer vroeg opgestaan, onder meer omdat het makkelijk anderhalf uur duurt eer ik klaar ben met alles bijeenzoeken en aantrekken en dan nog een grote kop koffie uiteraard. Ergens na 8'en vertrokken en relatief vroeg ter plekke aangekomen. Het park was inderdaad open en een hele tijd was ik er de enige bezoeker; bovendien begon de lucht wat op te klaren. Momenteel staan er verschillende sculpturen in tentoongesteld, wat het lanterfanten nog wat meer veraangenaamde. Pas vanaf halfweg of zo kwam ik de eerste andere bezoekers tegen, een gezin van 4...

De oorspronkelijke bedoeling was om zaterdag een (relatief korte) motorrit te doen naar een gekende toeristische plek in Henegouwen. Maar doordat de Saab niet door de technische keuring raakte, kon er wat dat betreft wel eens roet in het eten worden gegooid.  En zo geschiedde ook. Tot zaterdagochtend, vlak na het heel vroege opstaan was het de bedoeling er met de motor op uit te trekken maar toen ik voor beide dagen de weerverwachtingen hoorde, dacht ik ineens dat ik ook kon omwisselen, want voor zaterdag bestond er nog een (grote) kans op regen. Dus kon ik net zo goed die dag de auto wegbrengen; bovendien zou er dan nog iemand bij de dealer aanwezig zijn, dit i.t.t. zondag. Dus met de auto naar Turnhout en met de trein terug, dat was de bedoeling. Alleen was er vorig weekend geen treinverkeer tussen Turnhout en Lier en legde de NMBS er een busdienst in. Daardoor duurde een traject waar de trein zo'n 25 à 30 minuten over doet nu 1u45 minuten... Maar het bood me tegelijk wel de gele...

Woensdag 1 mei, Dag van de Arbeid. Naar aanleiding van zijn uitkomen ervan in België, precies 21 jaar geleden blijkbaar, stond deze film om 9 uur geprogrammeerd, dus de kijkers moesten wel erg gemotiveerd zijn om de voorstelling bij te wonen. Gelukkig was het in Cinema Palace, dus vlakbij voor mij. Destijds waren we hem ook gaan bekijken in de bioscoop maar sindsdien had ik hem niet meer op het grote scherm gezien en de dvd was ook al lang niet meer afgespeeld. De stomp in je maag die je toen voelde, is er nog steeds. Een heel rauwe, brute, krachtige film die naast alle dood en geweld toch ook ergens een ode aan het leven is. Gelukkig is er ook wat humor in verwerkt en blijven de bijnamen van de mannelijke personages toch ook goed gevonden. Iets wat in Brazilië een veel voorkomend fenomeen is; denk maar aan al die beroemde voetballers die met hun roepnaam bekend zijn (Pelé om er maar 1 te noemen bijvoorbeeld). Wat de zit voor mij persoonlijk ook verlichtte, waren sommige uitdrukkingen ...

Niet meer gewoon om om 5u30 op te staan, maar het was nodig, want de Saab 9000 moest naar de jaarlijkse technische controle en daarvoor verkoos ik dit zo vroeg mogelijk te doen, wat neerkwam op een afspraak om 7u15. Net als vorig jaar oogstte hij (of zij?) heel wat bijval bij de (wat oudere) keurders, maar los daarvan werd de wagen ook opnieuw afgekeurd. Toen wegens een defect remlicht, nu wegens een defect mistlampje rechts vooraan. Zal dus opnieuw een rit naar Turnhout worden om hem daar achter te laten. Ik kan er immers niet bij om eraan te werken en eventueel zelf te proberen het lampje te vervangen; daarvoor moet hij op de brug, vermoed ik. Maar de complimentjes en gesprekken waren wel fijn; zo'n auto's zien ze vermoedelijk niet meer elke dag passeren. En nu krijgen ze daar alweer het genoegen om hem een tweede keer in twee weken (of zo) te bewonderen...

Midden vorig jaar 2 art nouveau passen gekocht; een basisversie voor mij en eentje met een extra bezoek aan het Hotel Solvay. Die 2de was een geschenk voor KP. Tot heel recent was de mijne nog niet gebruikt maar een paar weken geleden bezocht ik dan het Hannonhuis en kwam hij dus eindelijk van pas.  Een tijdje geleden waren KP en ik dan overeengekomen om samen het Hotel Van Eetvelde te bezoeken,  ontworpen door Victor Horta en in 1901 voltooid. Sinds vorig jaar is het opengesteld voor het publiek en kan het dus worden bezocht. Afpraak op een maandagochtend in het Centraal Station, wat betekende dat ik niet kon uitslapen, ondanks de dag verlof. Zou een constante worden in de loop van de daaropvolgende dagen... Daar bus 63 genomen tot aan het Ambiorixsquare. Toevallig staat daar ook het Saint-Cyrhuis met zijn buitenissige gevel. Aangezien we geen haast hadden, gingen we daar ook eens naar kijken; bovendien was het mooi weer, wat mooi meegenomen was. Daarna trokken we dus naar h...

Sinds ik hier woon, intussen toch al een dikke 2 jaar, en daarvoor evenmin, was ik nog nooit naar Wiels geweest, het niet zo heel ver gelegen centrum voor hedendaagse kunst.  Dus daar diende vroeg of laat toch eens verandering in te komen en zaterdag was het zover. Relatief vroeg opgestaan om iets na 10'en aan de ingang te staan en te merken dat het pas om 11u zou openen (zal me leren de openingsuren niet vooraf te raadplegen...). In plaats van dan maar onverrichterzake weer naar m'n appartement te gaan en eventueel later op de dag terug te keren, dan maar beslist om wat in Vorst rond te wandelen. Gewoon kuieren lijkt me eenvoudigweg de beste manier om een plek echt beter te leren kennen: op het gemak wat lukraak stappen en tegelijk rondkijken. Zo belandde ik op de Guillaume Van Haelenlaan in Vorst, langs dewelke het redelijk aangenaam lijkt om te wonen. Maar intussen wellicht onbetaalbaar voor een modale beurs. Daarna kwam ik uit aan het park van Vorst, dat wat wegheeft van ee...

De laatste vrijdag van de maand (april) en dus was het in Cinematek weer tijd voor 2 films voor de prijs van 1 in het kader van het "B tot Z-films"-gebeuren. In april was dit gewijd aan haaien en dus een avondvullend programma gewijd aan die dieren en de angst die ze kunnen inboezemen. Een ervan had ik al gezien, de andere helemaal niet en had er ook nog nooit over gehoord. Lang twijfelde ik of ik wel zou gaan en welke van beide ik dan zou zien; uiteindelijk werd het allebei... a) Mako: the Jaws of Death - William Grefé (1976) Sonny Stein kan dankzij een amulet dat hij kreeg van een Filipijnse medicijnman met haaien praten, een haaienfluisteraar als het ware en tracht hen op die manier te beschermen. Wanneer enkele booswichten snode plannen hebben met Mathilda en Sammy, twee van de haaien waarover hij waakt, wreekt hij zich, met natuurlijk vreselijke gevolgen. Deze film was voor een groot stuk tijdverspilling wat mij betreft. Wat ook opviel: de gedode haaien waren ook echte d...

Aangezien deze film al ettelijke weken in de zalen liep, werd het hoog tijd om hem te gaan bekijken, want lang zou dit wellicht niet meer duren. Om allerlei redenen was het er nog niet van gekomen om hem te gaan zien terwijl het thema toch aansluit bij een onderwerp dat me boeit (WOII) en de hoofdactrice in een andere film schitterde die ik onlangs had gezien : Anatomie d'une chute. Maar twee dagen na de tentoonstelling over het surrealisme besloot ik toch maar te gaan; opnieuw in Cinema Palace waar dergelijke films blijkbaar soms relatief lang geprogrammeerd blijven. Deze was een kanshebber voor een Oscar en heeft er vermoedelijk ook daadwerkelijk een of meerdere gewonnen (te tam om het op te zoeken). Deze gaat over Rudolf Höss, de kampcommandant van het concentratiekamp Auschwitz (en daarbij horend het vernietigingskamp Birkenau), en diens gezin. Ze wonen vlak naast het kamp, er enkel van gescheiden door een muur. Sandra Hüller speelt de rol van zijn echtgenote, Hedwig. Ze doen h...

Een tweetal weken geleden liet KP me weten dat ze een paar dagen later naar Brussel moest komen voor haar werk maar dat dit wellicht geen hele dag zou duren en dat we elkaar in de loop van de namiddag zouden kunnen zien en eventueel iets samen doen; zij wilde de tentoonstelling over het surrealisme in Bozar wel eens bezoeken. Dat was een goede gelegenheid om elkaar nog eens op "neutraal" terrein te treffen dus voor mij was dat goed. Een halve dag thuiswerken en een halve dag verlof genomen. We zagen elkaar aan het Klein Kasteeltje, waarna we eerst iets gingen eten in een Marokkaans eethuis waar ik onlangs voor het eerst geweest was en me wel beviel; bovendien lag het vlakbij dus dat was praktisch. Na het lekkere eten en een muntthee vertrokken we dan naar Bozar, waar momenteel 3 verschillende tentoonstellingen lopen, waaronder een gewijd aan het Belgisch surrealisme (vooral in literatuur/schrijven en schilderkunst). Er zijn heel veel werken te zien, maar ook gewone "jour...