Hotel Van Eetvelde

Midden vorig jaar 2 art nouveau passen gekocht; een basisversie voor mij en eentje met een extra bezoek aan het Hotel Solvay. Die 2de was een geschenk voor KP.
Tot heel recent was de mijne nog niet gebruikt maar een paar weken geleden bezocht ik dan het Hannonhuis en kwam hij dus eindelijk van pas. 

Een tijdje geleden waren KP en ik dan overeengekomen om samen het Hotel Van Eetvelde te bezoeken,  ontworpen door Victor Horta en in 1901 voltooid. Sinds vorig jaar is het opengesteld voor het publiek en kan het dus worden bezocht.
Afpraak op een maandagochtend in het Centraal Station, wat betekende dat ik niet kon uitslapen, ondanks de dag verlof. Zou een constante worden in de loop van de daaropvolgende dagen...
Daar bus 63 genomen tot aan het Ambiorixsquare. Toevallig staat daar ook het Saint-Cyrhuis met zijn buitenissige gevel. Aangezien we geen haast hadden, gingen we daar ook eens naar kijken; bovendien was het mooi weer, wat mooi meegenomen was.

Daarna trokken we dus naar het nabij gelegen Hotel Van Eetvelde. De eigenaar was een Belgisch topambtenaar en enkele jaren de leidinggevende van de Congo-Vrijstaat (dus toen die kolonie nog het persoonlijke eigendom was van Leopold II). In die  hoedanigheid moet hij zich dus ook schuldig hebben gemaakt aan het bevelen of goedkeuren van ontelbare misdaden en ook wat vandaag plundering zou heten (denk ik). Heb niet alle infoplaatjes gelezen, dus weet niet of dit aspect ervan duidelijk genoeg geduid wordt tijdens het bezoek. 
In alle geval, in het interieur vormt hout een van de overheersende elementen; je kunt er gewoon niet naast kijken, want het is alomtegenwoordig en vaak spectaculair. Dit was ongetwijfeld (of hoogstwaarschijnlijk?) uit Congo afkomstig.

Vergeleken met het interieur lijkt de gevel op het eerste zicht redelijk sober, iets waardoor dit gebouw blijkbaar niet KP's eerste keuze was. Echter, als je die wat van dichterbij bekijkt zijn er toch al enkele bijzondere aspecten te zien: de mozaïeken en de blootliggende stalen structuur bijvoorbeeld.

Maar toch is het waarschijnlijk het interieur dat dit gebouw zo speciaal maakt. Daarbij is de lichtkoepel/wintertuin de grote blikvanger voor de bezoekers. Deze bevindt zich in het hoofdgebouw. Het bezoek vangt echter aan in gebouw ernaast, dat ook deel uitmaakt van het geheel; daar bevond zich blijkbaar het bureau van Van Eetvelde nadat hij terug in België was (op de bovenste foto het linkergedeelte). Ook in dat stuk zijn er spectaculaire kamers en meubels die beslist de moeite van het bekijken waard zijn. Daarnaast werd nog een korte documentaire getoond over het Hôtel Aubecq, een ander ontwerp van Victor Horta dat helaas volledig afgebroken werd. De gevel bestaat nog  grotendeels maar ligt ergens in losse stenen te wachten op een reconstructie die er mogelijk nooit zal komen.

Maar het indrukwekkendst zijn dus de ruimtes en kamers in het hoofdgebouw waarbij de koepel meteen de aandacht trekt.

Na een goed uur of zo was ons bezoek afgelopen, waarna we maar besloten richting Molenbeek te gaan om daar iets te eten. Onze keuze viel op hetzelfde eethuis als 10 dagen eerder maar ditmaal kozen we eerder voor iets hartigs i.p.v. zoetigheden. Het ligt vlakbij m'n appartement ; zij had een presentje bij voor Leah en Henriette en wilde hen dat graag persoonlijk overhandigen. 
Daarnaast had ze tot slot nog een onaangename mededeling, maar vergeleken met wat ik vorig jaar rond deze tijd van het jaar te weten kwam, en gezien de tijd die ik intussen had om aan het idee te "wennen", kwam het aanvankelijk minder hard aan dan ze mogelijk gevreesd had. Of misschien komt het doordat de draagwijdte van sommige zaken pas een stuk later tot me doordringen. Enfin, "mooi" van haar dat ze het me zelf en vooraf liet weten. En alles bij elkaar deed dat weinig af van een voor de rest aangenaam doorgebrachte dag.

Heb haar vervolgens nog naar het station begeleid en op de terugweg nog een ander gebouw bezocht waar ik al zovele keren voorbij gekomen ben maar nooit aan gedacht er binnen te gaan. Nu stond de poort open en ik had toch niets anders te doen, dus wie weet zou dat een balsem zijn na enigszins slecht nieuws te hebben gekregen, wat troost zoeken afkomstig van het bovenmaanse misschien.
Het was in alle geval een gebouw met een radicaal andere functie, uit een heel ander tijdperk en opgetrokken in een erg verschillende stijl : de Onze-Lieve-Vrouw-van-Goede-Bijstandkerk in het centrum van Brussel.

Bij het binnenkomen zie je meteen dat dit qua vorm een atypische kerk is. Geen foto's hier; da's misschien voor een andere keer.