The Zone of Interest - Jonathan Glazier (2023)

Aangezien deze film al ettelijke weken in de zalen liep, werd het hoog tijd om hem te gaan bekijken, want lang zou dit wellicht niet meer duren. Om allerlei redenen was het er nog niet van gekomen om hem te gaan zien terwijl het thema toch aansluit bij een onderwerp dat me boeit (WOII) en de hoofdactrice in een andere film schitterde die ik onlangs had gezien : Anatomie d'une chute.
Maar twee dagen na de tentoonstelling over het surrealisme besloot ik toch maar te gaan; opnieuw in Cinema Palace waar dergelijke films blijkbaar soms relatief lang geprogrammeerd blijven.

Deze was een kanshebber voor een Oscar en heeft er vermoedelijk ook daadwerkelijk een of meerdere gewonnen (te tam om het op te zoeken). Deze gaat over Rudolf Höss, de kampcommandant van het concentratiekamp Auschwitz (en daarbij horend het vernietigingskamp Birkenau), en diens gezin. Ze wonen vlak naast het kamp, er enkel van gescheiden door een muur.

Sandra Hüller speelt de rol van zijn echtgenote, Hedwig. Ze doen hun best om de gruwelijke werkelijkheid te negeren maar dat lukt uiteraard niet altijd, met soms werkvergaderingen (voor hem welteverstaan) in huis. Op een bepaald moment krijgt hij een nieuwe taak waardoor ze hadden moeten verhuizen maar zij krijgt het voor elkaar dat enkel Höss naar Berlijn moet en ze zelf ter plekke kan blijven, want ze houdt zo van hun huis en de omgeving. Zij was blijkbaar de drijvende kracht achter het kleine paradijs dat ze daar voor zichzelf hadden geschept. 

De realiteit dringt ook hun bestaan binnen door het onophoudelijke lawaai afkomstig van het kamp. Bijna de hele tijd is tijdens de scènes vlakbij het kamp het gebulder van de ovens hoorbaar en het vuur uit de schouwen kan ook maar moeilijk genegeerd worden. Daarnaast, maar dat viel eigenlijk niet op te maken, moet er daar in werkelijkheid ook een opvallende geur gehangen hebben.
In de film zijn geen gruwelijkheden te zien; ze worden wel gesuggereerd (onder meer door de brandende schouwen of een executie die aan de andere kant van de muur plaatsvindt, wat de kinderen horen).

Het moet van wie erbij betrokken was toch heel wat gevergd hebben om de film te maken, te meer omdat hij voor een groot stuk in Polen (op locatie?) werd geschoten.