Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Het BANAD-festival, hoewel vorig weekend afgelopen, kreeg bij mij nog een staartje in de vorm van een bezoek aan de tentoonstelling gewijd aan de Oostenrijkse architect Josef Hoffmann , te bezoeken in het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis in het Jubelpark. Hoffmann (1870-1956) is hier vooral bekend als de architect van het Stocletpaleis (voltooid in 1912), wat niet heel ver van het Jubelpark ligt. Een opvallend gebouw, niet alleen door de indrukwekkende buitenkant maar het interieur moet net zo, indien niet meer, overweldigend zijn. Alleen valt dat moeilijk na te gaan, want er mag zo goed als niemand binnen... Daardoor alleen al fascineert het gebouw reeds decennialang liefhebbers van architectuur... en design, want hij ontwierp niet alleen het huis op zich maar ook de meubels en vele decoratieve elementen binnenin. Hij was een van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van de Wiener Secession en was daarnaast medeoprichter van de Wiener Werkstätte. De tentoonstelling ga...

Voor gisterenavond twijfelde ik tussen 2 mogelijkheden: gewoon binnen blijven of naar Cinema Palace gaan om nogmaals naar "Stop Making Sense" te gaan kijken, ditmaal om 21u30. Gezien het relatief late uur dacht ik al een paar weken dat ik dat misschien niet meer zou redden. Maar hoe dichter vrijdagavond kwam, hoe meer de tweede optie me het waarschijnlijkst leek. Echter, vrijdagnamiddag kreeg ik dan plots de vraag of ik geen zin had in een tweede avond Scandinavian Sins. De vraag verbaasde me, want ik dacht dat Offscreen het vorige weekend afgelopen was. Dat klopte blijkbaar maar Cinematek breidde er toch nog een vervolg aan, dit in het kader van hun "B tot Z"-reeks elke laatste vrijdag van de maand. De eerste film betaal je, de tweede kun je dan gratis bekijken (of je betaalt enkel voor de tweede, dat kan vermoedelijk ook). Na aanvankelijke twijfel besloot ik toch maar een ticket te kopen voor de 1ste, wat me dus meteen toegang verleende tot de 2de, al moet je het ...

Het was de bedoeling BANAD dit jaar af te sluiten met een bezoek aan de baden van Sint-Joost-ten-Noode, maar blijkbaar mocht het vorig weekend qua zwembadtoerisme niet zijn, want dat bezoek werd een paar dagen ervoor zonder opgaaf van reden afgelast. Wie zich daarvoor had ingeschreven, kon wel een alternatief kiezen uit een beperkte waaier van andere gebouwen. Of zich gewoon laten terugbetalen. Mijn keuze viel uiteindelijk op de oogkliniek van dokter H. Coppez , iets wat ik helemaal niet kende. Maar bij het bezoek aan het Riez-herenhuis een weekend eerder had een bezoeker de naam laten vallen, want... de oogkliniek werd namelijk gebouwd door dezelfde architect; de u intussen ook al bekende Jean-Baptist Dewin, die het in 1912 bouwde. Van alle deze editie bezochte gebouwen, is dit dus het oudste, maar ook een van de strakste aan de buitenkant, wat toch wel opvallend is, aangezien het tot de art nouveau wordt gerekend. Het bevindt zich aan de Tervurenlaan en oogt van buiten nog relatief s...

Vandaag vernomen dat onze beruchtste vakbondsafgevaardigde veel respect voor mij zou hebben. Geen idee of het klopt en ik voel dat ook zo niet aan. In het verleden heeft hij me al een hele tijd als mikpunt van zijn aanvallen in het vizier genomen, maar dat ligt intussen al ruim 10 jaar achter ons. Echter, de persoon in kwestie is qua gedrag zo onvoorspelbaar en wispelturig, iets wat ik vaak van nabij kan "gadeslaan", daarbij vaak wild om zich heen schoppend om zo zijn achterban te "bewijzen" dat zijn vakbond hun belangen wel degelijk en duidelijk zichtbaar verdedigde, dat je je vaak afvraagt wanneer het nog eens jouw beurt gaat zijn. Het was onze adjunct-directeur-generaal die dit zei na me te hebben bedankt of gefeliciteerd voor een antwoord op een mail van de vakbondsman in kwestie (waar ik overigens eerst 2 dagen over getalmd had...). Het viel me moeilijk dat te geloven, maar hij (de ADG) leek het wel te menen. Toch kon ik maar moeilijk een houding geven en stond...

Voorlaatste dag van BANAD dit jaar en er stond in dat kader maar 1 afspraak op het programma: een bezoek aan Résidence Palace in het hart van de Europese wijk.  Het was de bedoeling om een stad binnen de stad te bouwen, bewoond door de hogere burgerij of misschien adel, in alle geval mensen met de nodige middelen die het zich konden veroorloven. Er waren 180 appartementen, variërend in grootte en in het omvangrijke complex, want het was groter dan het gebouw dat er vandaag nog staat, waren er allerlei voorzieningen: een schouwburg, restaurant, winkels, een postkantoor, 200 parkeerplaatsen (of garages?) en ook een zwembad. Kortom, een microkosmos op zich en met een beetje verbeelding zou je je kunnen voorstellen dat sommige mensen hier dagenlang hadden kunnen doorbrengen zonder per se een voet buiten het complex te zetten.  In 1927 was het af en tot begin WOII werd het bewoond, maar vanaf de Duitse bezetting werd daar blijkbaar komaf mee gemaakt en sindsdien raakte het geleide...

Zoals u mogelijk al las bezocht ik zondag onder meer een herenhuis, maar er stond nog (veel) meer op het programma, beginnend met een bezoek op de middag aan een Thais restaurant aan de Beurs. Daar vervoegde BR me, want ik had hem daar uitgenodigd en erna zouden we dan naar Cinema Nova gaan voor de matineevoorstelling zoals dat daar blijkbaar heet, ook al begon die ruim na de middag. Volgens het programma zou de film om 14u30 beginnen dus ergens tussen 12u30 en 13u afspreken om iets te gaan eten, zou moeten lukken. De film zou 90 minuten duren en dus had het me wel moeten lukken om tegen 16u30 bij het Riez-herenhuis te raken, eventueel de 5 of 10 laatste minuten van de film missend. De film? Wel, voor Offscreen had men een film gepland waarvan de totstandkoming wel heel veel tijd in beslag genomen had, namelijk ruim 50 jaar... : The Primevals . Van eind jaren '60 tot begin jaren '20 van dit millennium. Dat kan toch al tellen. De drijvende kracht erachter was blijkbaar David All...

Het is wat ongemerkt voorbij gegaan, maar intussen woon ik hier alweer 2 jaar, sinds woensdag vorige week 13 maart om precies te zijn. Het doet nog steeds pijn en het verdriet is nog altijd aanwezig. Intussen is er wel een zekere vorm van aanvaarding of eerder berusting misschien. Toch blijft het lastig en wat jeuken dat ik relatief snel inwisselbaar ben gebleken. Tegelijk doet het ook wel deugd dat we nog wel overeen trachten te komen en doen de sporadische rechstreekse contacten met haar en beide zonen me wel goed.

In de late namiddag moest ik me naar de andere kant van Sint-Jans-Molenbeek begeven, richting metrostation Belgica, meer bepaald aan de Jubelfeestlaan, alwaar het herenhuis Riez gelegen is. Had er tot voor enkele weken nog nooit over gehoord en moest in m'n zoektocht naar een ander art nouveau- of art decogebouw me daarmee "tevreden stellen". Maar het lag in Molenbeek en dat was praktisch en het feit dat het voor mij volledig onbekend was, wilde ook niets zeggen. Dus op naar ginder; het was wat spannend, want ik had een gevulde agenda en het was toch minstens een half uur te voet van waar ik me op dat moment bevond, maar raakte er op tijd, mede dankzij het openbaar vervoer, maar zonder zou het wellicht ook wel gelukt zijn.  Een volledige groep begon aan het bezoek aan het huis, dat al snel boeiend bleek, dankzij onze goede gids. Blijkbaar hadden enkelen van onze groep eerder op de dag een minder aangename ervaring gehad met hun gids die overduidelijk zou laten blijken he...

Zaterdagnamiddag was er een bezoek geprogrammeerd aan een plek die ik al wat kende: Taverne en hotel Espérance , pal in het centrum van Brussel. Heel wat jaren geleden ben ik er verschillende avonden geweest om in de taverne een biertje te drinken en wat van de sfeer te proeven ook en heb er ook eens een nacht doorgebracht samen met KP, helaas in wat tragische omstandigheden, maar soit. We hebben toch getracht er wat van te profiteren. De taverne en het hotel waren van bij het begin ontworpen als rendez-vousplek/-hotel waar je dus wat tijd kon spenderen met iemand die doorgaans niet uw officiële wederhelft was. Geen idee tot wanneer dit de belangrijkste bedoeling was van Espérance maar deze periode ligt wellicht toch al enkele decennia achter ons. De opdrachtgever en de architect, Léon Govaerts , vonden elkaar daarin. Govaerts had verschillende watertjes doorzwommen qua stijl en eindigde blijkbaar zijn loopbaan met dit etablissement in art decostijl. Het oorspronkelijke interieur is no...

Gisteren de tweede etappe qua bezoeken in het kader van BANAD. 's Morgens eerst naar een van de ijkpunten in de (onmiddellijke) omgeving van 'mijn' appartement (de Brunfaut-woontoren is de andere): de Sint-Jan-de-Doperkerk . In Laag-Molenbeek kun je er haast niet naast kijken en ik kom er ook vaak langs. Enkele maanden geleden kreeg ik al eens onverhoeds de mogelijkheid om ze van binnen te bekijken, maar een tweede bezoek leek me toch de moeite omdat je toch uitleg krijgt van een gids. Begin jaren '30 gebouwd op initiatief van de gemeente, bestuurd door een socialistisch en vrijzinnig bestuur, dus de kerk is blijkbaar eigendom van de gemeente en niet van de Kerk. Vlakbij die plek stond al sinds de jaren 1000-1100 een kerk en de vorige dateerde van vlak na de Belgische onafhankelijkheid. Deze was na WOI echter in slechte staat en diende dus te worden vervangen (of niet  ;-), maar blijkbaar vond men dat toen toch nog geen optie). De opdracht werd aan architect Joseph Dion...

Veel sterkte nog, JT, die nu blijkbaar min of meer hetzelfde meemaakt als ik 2,5 jaar geleden. Je lijkt er de moed in te houden en nog toekomstplannen te hebben, da's toch al positief. Hopelijk komt het op het werk ook nog in orde... En bedankt JM voor de troostende woorden alweer een paar maanden geleden. Was voor mij onverwacht, afkomstig van iemand die op het eerste zicht zo'n ruwe bolster lijkt, wat het effect mogelijk nog vergrootte, omdat het uit onverwachte hoek kwam.

De autowereld is in rouw : ben bij leven reeds legendarisch auto-ontwerper is gisteren overleden. Hij heeft talloze prachtauto's ontworpen of mee helpen ontwerpen, zowel iconische prototypes als modellen die het tot productie schopten en we door onze straten zagen rijden. Sommige daarvan waren voor Jan/Jeannine  Modaal bedoeld, andere voor een exclusief cliënteel. Zelfs mensen die helemaal geen interesse of voeling hebben met auto's zullen wel een of meer modellen kennen (en niet alleen de naam) van auto's die hij ontwierp: verschillende Lamborghini's (met de Miura en Countach als vermoedelijk bekendste), de Lancia Stratos, Maserati's, Alfa Romeo's, maar ook de Citroën BX of Fiat Uno bijvoorbeeld. In dienst van designbureau Bertone stond hij tijdens de jaren '60 en '70 in voor een aantal absolute klassiekers, maar ook aan het hoofd van zijn eigen ontwerpbureau maakte Marcello Gandini in de jaren '80 en '90 nog spraakmakende auto's. Aan hem h...

De uitspraak en straf in de zaak tegen dit heerschap verrasten me toch, maar wel in positieve zin. Of het iets tegen de man in kwestie (en zijn advocaat) uithaalt, is nog maar de vraag. Ze gaan alvast in beroep dus voorlopig verandert er weinig tot niets. Op barsten in de façade zal het wellicht ook vergeefs wachten zijn, al gaat het Vlaams Belang blijkbaar al wel stevig te keer (op sociale media, vermoed ik). Je kunt je afvragen welke schade zijn venijn intussen heeft aangebracht aan de individuen en de maatschappij. Toch een pluim aan de ploeg van Pano die dit alles jaren geleden aan het licht bracht en ook aan de rechters of ons juridisch systeem, ook al draait die molen vaak tergend traag of stokt die soms zelfs... Maar mogelijk doet het sommigen toch wel een beetje nadenken over waar ze mee bezig waren en zijn verdediging dat het allemaal maar om te lachen/humor was, lijkt me bijzonder zwak. En als er op dit bericht geen haatreacties komen, is het bewijs nogmaals geleverd dat deze...

Zaterdag in de vooravond ontving ik een bericht van BR of ik geen zin had om af te komen naar cinema Nova voor enkele voorstellingen in het kader van Offscreen . Gezien die dag al erg gevuld geweest was, onder meer met bezoeken in het kader van BANAD en daarna nog wat rondhangen in Ukkel, had ik er aanvankelijk niet zoveel zin in en al zeker niet in de voorstelling van 19 uur. Zeker niet omdat ik eerst nog iets moest eten. Maar de Scandinavian sin night, dat kon misschien nog wel iets leuk worden? Bij Nova geprogrammeerde films kun je vaak verschillende kanten uit: ze kunnen leuke verrassingen zijn, maar ze kunnen net zo goed erg tegenvallen. Wat wel steevast het geval is: ze slagen erin om de interesse op te wekken met hun beknopte beschrijvingen... Bij aankomst stond BR aan de ingang te keuvelen met een niet meer piepjonge dame en ik heb me dan maar meteen bij hen gevoegd. BR had de eerste film van de avond al achter de rug, zij kwam ook van de bioscoop maar om Dune 2 te gaan bekijke...

En het is weer tijd voor het jaarlijkse Brussel Art Nouveau & Art Decofestival (BANAD). Vorig jaar was ik er relatief laat bij om tickets te bestellen en dat zou me dit jaar niet meer overkomen, nam ik me voor. Maar toch was het opnieuw zo dat ik me liet vangen door de website, in de veronderstelling verkerend dat er nog tickets zouden zijn voor de bekendste huizen/gebouwen. Het is pas als je echt wil overgaan tot bestellen dat je merkt dat er al heel wat van uitverkocht waren. Enfin, niet getreurd, de keuze bleef groot en ook de wat minder bekende of prestigieuze plekken hebben elk wel wat te bieden. Het was dus een kwestie van relatief lang puzzelen en afwegen om te zien hoe je de bezoeken zou indelen (waar, wanneer enz.). Voor de eerste dag viel m'n keuze dan uiteindelijk op twee woonsten in Ukkel, op zowat 15 à 20 minuten te voet van elkaar gelegen. Voordeel als je toch een beetje Frans begrijpt, is dat je je niet hoeft te beperken tot Nederlandstalige rondleidingen, zodat ...

Blijkbaar zit ik met m'n wedde in de categorie Brusselse topverdieners (ruim 4.100 euro), zo stond in de krant van dit weekend. De onderlaag moet het redden met 985 euro per maand en per persoon. Ik mag zeker niet klagen over m'n loon, maar iedereen weet dat het grote geld niet te verdienen valt met wat iemand maandelijks gestort krijgt van zijn of haar werkgever en daarnaast is het ook de enige vorm van inkomen die ik heb. Dus al bij al zal het in mijn geval qua kapitaal nog wel meevallen en misschien mag ik dus nog steeds zonder schaamrood op de wangen op de PVDA stemmen?  Nu is het eigenlijk maar recent dat de mist in m'n hoofd begint op te klaren en dat ik eventueel geld zou kunnen opzijschuiven naar de spaarrekening, wat de jaren voordien eigenlijk niet gebeurd was. Heeft ook meer te maken met een gebrek aan zelfdiscipline (niet noodzakelijk spilzucht maar toch), maar toch ook met (hoge) rekeningen die maar bleven komen (niet alleen voor auto of belastingen, ook voor v...

Henriette is voor het eerst ziek geweest. Iets verkeerd gegeten of zoiets, dus iets wat ik haar op een of andere manier moet gegeven hebben... 😕😩 Maandagavond leek ze al niet helemaal in vorm, want ze drong iets minder aan om eten te krijgen. En daarnaast was haar stoelgang ook een stuk minder vast, dus minder "worstig" en vloeibaarder, nog net geen diarree. Maar veel aandacht besteedde ik er eigenlijk nog niet aan, ook niet toen ze 's nachts moest overgeven. Ik ging ervan uit dat het daarmee wel over zou zijn. Ze bleef ook een groot stuk van de avond bij mij in bed liggen, zoals intussen opnieuw gebruikelijk is. Gisterenavond dan had ze opnieuw (veel) minder eetlust en was ze ook een stuk minder energiek, bleef meestal rusting in een stoel of zetel liggen. Maar ze had toch nog een beetje gegeten. Helaas is dat er allemaal vrij snel weer uitgekomen met een indrukwekkende kwak braaksel, wel nog relatief vast. Maar de rest van de avond moest ze nog enkele keren braken en ...

Hoogstwaarschijnlijk de laatste van 4 opera's  voor mij dit seizoen. Had via m'n connectie alweer een "goedkoop" ticket gekregen in de parterre van de opera in Luik voor een voorstelling van " Falstaff ", de laatste opera van Guiseppi Verdi, een komedie, op een libretto van Arrigo Boito (ken ik niet), die zich dan weer losjes baseerde op 2 werken van Shakespeare. Enkele weken geleden kwam de dame in kwestie dan met het idee om van ons bezoek aan Luik te profiteren om meteen ook naar de tentoonstelling van werk van Bill Viola te gaan kijken, in La Boverie, niet heel ver van station in Luik-Guillemins. Zij dacht dat een paar uur wel zouden volstaan, iets waar ik toch m'n twijfels over had, aangezien het allemaal video-installaties zijn die bij elkaar toch al makkelijk veel meer dan een halve dag in beslag nemen. Maar gisterenochtend belde ze om te laten weten dat ze niet kon gaan, want ze had een longontsteking en voelde zich helemaal niet lekker. Zo kon i...

Dit weekend deze film bekeken. Aanvankelijk vreesde ik wat voor meligheidsalarm maar dat viel best mee. Het is een mooie, gevoelige film die niet per se goed afloopt, maar ondanks een tragische wending ook niet gitzwart. Wellicht heeft het er ook mee te maken dat het een Noorse film is, waarin Noors gesproken wordt, en geen (typisch) Hollywoodproduct. Er komen heftige zaken in voor (zowel positief als negatief), maar de toon van de is gelukkig eerder beheerst, koel, geen overacting zoals vaak gebeurt in Amerikaanse films. En ook een mooie vondst in het midden van de film met een knap gedaan in de tijd bevroren moment, waarin alles en iedereen stilstaat behalve voor de twee betrokkenen die op elkaar verliefd zijn en die wel in een voor de rest helemaal stilstaande wereld om hen heen bewegen e.d. Gaat over (liefdes)relaties en mensen die zich door het leven trachten te slaan, een ervan nog niet helemaal zeker wat ze met het hare wil aanvangen en met wie. Een soort van coming of age-verha...

...voor allebei werd mijn aandacht er dankzij de krant op gevestigd a) Olivier Schrauwen, Zondag  (een apart stripwerk) b) Barbara Ceuleers, Doodgewoon , naar aanleiding waarvan gisteren een pakkend interview met de auteur gepubliceerd werd. Haar vader, de ooit bekende Jan Ceuleers, koos vroegtijdig voor euthanasie omdat hij begon te dementeren en dit wettelijk niet meer zou "mogen" indien hij wilsonbekwaam zou zijn geworden. Aansluitend daarop schreef ze dit werk. Het deed me wel iets om dat lange artikel te lezen en dus om de titel van het werk niet te vergeten, post ik het hier maar. Ben eigenlijk wel al vergeten of dit gaat over hoe zij dit ervaarde of dat het eerder over haar vader gaat, misschien beide? Ik kom helaas gewoon niet meer aan lezen toe, al haast 2 jaar niet meer, tenzij de krant of het occasionele tijdschrift.  Treffend in dat opzicht: dit is het eerste stukje waarvoor het label "lectuur" hier verschijnt, terwijl ik vroeger het ene boek na het ande...