The Worst Person in the World

Dit weekend deze film bekeken. Aanvankelijk vreesde ik wat voor meligheidsalarm maar dat viel best mee. Het is een mooie, gevoelige film die niet per se goed afloopt, maar ondanks een tragische wending ook niet gitzwart.
Wellicht heeft het er ook mee te maken dat het een Noorse film is, waarin Noors gesproken wordt, en geen (typisch) Hollywoodproduct. Er komen heftige zaken in voor (zowel positief als negatief), maar de toon van de is gelukkig eerder beheerst, koel, geen overacting zoals vaak gebeurt in Amerikaanse films. En ook een mooie vondst in het midden van de film met een knap gedaan in de tijd bevroren moment, waarin alles en iedereen stilstaat behalve voor de twee betrokkenen die op elkaar verliefd zijn en die wel in een voor de rest helemaal stilstaande wereld om hen heen bewegen e.d.

Gaat over (liefdes)relaties en mensen die zich door het leven trachten te slaan, een ervan nog niet helemaal zeker wat ze met het hare wil aanvangen en met wie.
Een soort van coming of age-verhaal, ook al gaat het om een 30-jarige, maar uiteindelijk lijkt het erop dat ze toch innerlijke rust vindt.

Had hem wel niet veel eerder moeten zien, wegens een scène over een liefdesbreuk en een stuk van de nasleep ervan. Ben er nog niet helemaal aan toe eigenlijk en vroeger zou dat nog veel minder het geval geweest zijn.
Maar niet ontevreden hem alsnog gezien te hebben.