Josef Hoffmann - KMKG

Het BANAD-festival, hoewel vorig weekend afgelopen, kreeg bij mij nog een staartje in de vorm van een bezoek aan de tentoonstelling gewijd aan de Oostenrijkse architect Josef Hoffmann, te bezoeken in het Koninklijk Museum voor Kunst en Geschiedenis in het Jubelpark.

Hoffmann (1870-1956) is hier vooral bekend als de architect van het Stocletpaleis (voltooid in 1912), wat niet heel ver van het Jubelpark ligt. Een opvallend gebouw, niet alleen door de indrukwekkende buitenkant maar het interieur moet net zo, indien niet meer, overweldigend zijn. Alleen valt dat moeilijk na te gaan, want er mag zo goed als niemand binnen... Daardoor alleen al fascineert het gebouw reeds decennialang liefhebbers van architectuur... en design, want hij ontwierp niet alleen het huis op zich maar ook de meubels en vele decoratieve elementen binnenin.

Hij was een van de meest vooraanstaande vertegenwoordigers van de Wiener Secession en was daarnaast medeoprichter van de Wiener Werkstätte.

De tentoonstelling gaat over heel zijn werk en dus zeker niet alleen het Stocletpaleis. 
Op het einde van de tentoonstelling wordt de bezoeker wel een virtuele blik gegund in hoe enkele vertrekken ervan er zouden hebben uitgezien toen het pas af was.

Er zijn tal van meubelen en gebruiksvoorwerpen te bewonderen en eveneens meerdere indrukwekkende maquettes van verschillende grote gebouwen die hij ontwierp.

Hoffmann heeft een lange carrière gehad en bleef bijna tot op het einde van zijn leven actief, al waren zijn latere werken veel minder groots, dat om verschillende redenen (ander cliënteel, andere stijlen die in waren, de maatschappelijke context, de geschiedenis (was voor en na beide wereldoorlogen al actief).

Hij heeft 5 verschillende staatsstelsels meegemaakt tijdens zijn leven, waaronder ook het nazisme, waarvoor hij ook werk realiseerde, al was dat meer dan waarschijnlijk niet uit overtuiging, maar "gewoon" om te kunnen blijven werken.

De keuze om op een zaterdagochtend te gaan, bleek ook een juiste: vlak na opening binnen gaan, zodat er nog maar weinig andere bezoekers waren en je op je gemak kunt rondkijken zonder anderen te storen of zelf gestoord te worden.
De tentoonstelling vond ik in alle geval zeker de moeite waard.