Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Cinema Galeries, een voor mij haast mythische plek. Hoeveel films heb ik daar, alleen of vergezeld, niet gezien, al dan niet in het kader van bijvoorbeeld hun toenmalige zomerfestival "Ecran total", wat telkens vergezeld ging met het uitpluizen van het tweemaandelijks programma, bijna een ritueel. Heb er echt heel mooie herinneringen aan en gelukkig bestaat deze bioscoop nog steeds al is het nu onder een andere naam (dit in tegenstelling tot de bijvoorbeeld een boogscheut verder gelegen Actor's Studio die enkele jaren geleden definitief de handschoen in de ring wierp, en blijkbaar de Styx in Elsene ook...). Had deze week dankzij een mail van hen vernomen ze voor de laatste week van het jaar een speciale programmatie hadden klaargestoomd met een selectie van enkele uitstekende films die dit jaar in de zalen werden vertoond. Daarnaast werd tijdens de tweede helft van december ook meermaals de klassieker vertoond van Chantal Akerman worden bekeken: "Jeanne Dielman 23, q...

Mijn ego, that is ... Vorige zondag was ik in het vlakbij gelegen Mima naar een tentoonstelling geweest van Invader die naast zijn op computerspelletjes gebaseerde figuurtjes die hij zowat overal ter wereld in het straatbeeld aanbrengt ook werken maakt a.d.h.v. de kubus van Rubik die de meesten van ons toch kennen. Die viel echt goed mee; ik was er zonder speciale verwachtingen naartoe gegaan maar kwam er tevreden en goed gehumeurd opnieuw buiten. In de museumshop had ik bovendien nog een paar zaken gekocht en heel even met de caissière gesproken; ttz we zeiden meer tegen elkaar dan enkel "xxx euro aub" en "tot ziens". Het scala aan mogelijkheden op dat vlak is natuurlijk eindeloos maar al bij al was het een bijzonder kort en vrij banaal "gesprek". Maar vandaag ging ik er opnieuw langs (gewoon voor de shop) en het was hetzelfde meisje dat na 5 à 10 minuten wachten opdaagde achter de kassa nadat al haar collega's bezig waren met het bedienen van de vele...

Zoals u misschien al had begrepen uit de vorige stukjes kocht ik de laatste tijd een lading nieuwe cd's/lp's. Geen idee of dat een positief dan wel negatief teken is; kom ik er wat bovenop of is het gewoon onweerstaanbare compensatie- dan wel verdringingsdrang? Bij die nieuwe cd's was er dus een waarover ik het hier eerder al heb gehad en ook "Luxury Liner" van Emmylou Harris, een van de platen die ze in de jaren '70 opnam en kenners blijkbaar tot een van de hoogtepunten van haar carrière rekenen. Heel lang had ik een clichébeeld van countrymuziek, onder meer gevormd door iemand als Willy Nelson in de jaren '80, en het is pas na 2000 of zo, dankzij een goede vriend en ook de geweldige film met bijbehorende soundtrack "Brother, where art thou" dat ik dit ben beginnen bijstellen. Niet dat dit soort muziek hier dagelijks op staat, maar op z'n minst zoek ik bij de eerste noten geen andere zender en het gebeurt al eens dat ik zelfs aandachtig luis...

The Slits, een Engelse vrouwelijke punkgroep die medio de jaren '70 werd gevormd. Pas relatief recent "hoorde" ik er voor het eerst van, dankzij een documentaire over punk. Vanmorgen moest ik nog naar kantoor en ik profiteerde ervan om daarna maar snel een grote, bekende elektrozaak binnen te springen waar ook cd's, dvd's en nog heel wat andere spullen worden verkocht. M'n oog viel plots op hun laag geprijsd debuut en ik gritste het dan maar meteen mee. Wel, een eerste beluistering daarstraks viel in veel betere aarde dan bij de vorige artiest die ik "ontdekte" en die hier eveneens aan bod gekomen is. Dit is een prettig gesprek met een van de voormalige bandleden, Viv Albertine, waarbij de interviewer en geïnterviewde echt goed overeen lijken te komen. Het is een plezier om te luisteren en te kijken en de 20 minuten dat het filmpje duurt, vliegen zo om. Niet alleen entertainend maar ook wel leerrijk voor iemand als ik. En voor nog wat informatie over...

Had een paar maanden geleden al eens een stukje aan Natalie Dessay gewijd. Hierbij een andere compositie die op dezelfde cd staat die ik een tijd geleden van haar in huis gehaald heb. Is wellicht geen feestmuziek maar mag toch gehoord worden wat mij betreft, ook in deze periode van het jaar. Indrukwekkend wat sommigen met hun stem kunnen. Veel luisterplezier 😊 (voor wie het wil weten : dit werk is gecomponeerd door Léo Delibes en heet "Les filles de Cadix")

Daarstraks bij de bakker. "shukran" of "shokran"; wat blijkbaar "dank je/bedankt" betekent. Kan hier nog van pas komen. Voor wanneer de eerste vloeken of schunnige woorden?

Vanmorgen tussen 7u30 en 8u naar de bakker voor een Marokkaans brood; het was nog donker. Op het voetpad kruis ik een wat oudere heer (althans ogenschijnlijk nog iets ouder dan ik, want ik behoor zelf ook al een tijdje tot die categorie...) die me, gruw, plots, zonder voor mij duidelijke aanleiding, aanspreekt... Belgen zijn sympathieke mensen en of ik Frans of Arabisch spreek. Het eerste een beetje, het tweede volstrekt niet, op een paar losse woordjes na die ik via het werk of op straat oppikte... De man "logeert" aan het Klein Kasteeltje, en heeft honger, net als z'n kinderen die er niet bij waren; hij was blijkbaar op zoek naar een goede (onnozele?) ziel. Of ik bij de bakker om de hoek geen stokbrood voor hen wilde kopen. Om van hem af te komen (en m'n geweten wat te sussen?), maar meteen ingestemd en de bakker in kwestie binnen gestapt om een stokbrood en rond brood (Marokkaans dus) te kopen. Aangezien de prijs nog lager was dan ik dacht en de bakker alles in 1 z...

zo "warm" is het al lang niet meer geweest in m'n appartement... Stel je voor, straks kan de gilet/extra trui zomaar uit!

De laatste week van het jaar is ingegaan en dan zijn onze administratieve diensten traditioneel gesloten. Even traditioneel is de laatste week druk en (bijzonder) hectisch en zeker de laatste dag, iets waar ik telkens weer vergeet aan te denken. Zo ook dit jaar. In die mate zelfs dat ik ook vandaag (zaterdag) in de weer ben geweest om nog te helpen iets in orde te brengen en er mee voor te helpen zorgen dat de veiligheid van de Brusselse burger gegarandeerd is. Het was maar een klein steentje maar alle beetjes helpen zou ik zo zeggen en zonder m'n hulp zou de "heetste" nacht van het jaar mogelijk minder vlot zijn verlopen als wat nu toch nog het geval zal zijn.  Het zorgt toch ergens voor een bevredigend gevoel dat ik me op die manier wat nuttig heb kunnen maken, al had ik dat eigenlijk niet noodzakelijk hoeven te doen als ik een "voorbeeldige" ambtenarenhouding had gehad.

Eerder deze week stonden op een avond twee jonge, niet onbevallige dames aan de deur van m'n appartement te morrelen of er lichtjes op te kloppen. Maar toen ik opendeed, bleek het om een vergissing te gaan. Ze moesten een onlangs leeggekomen appartement schoonmaken. Na wat gedraal en (vooral van hun kant) gênant gebazel, wees ik hen erop dat m'n linkerburen onlangs verhuisd waren en toen beseften ze dat het om een missing moest gaan en ze daar hadden moeten proberen binnen komen. Helaas had ik niet direct de tegenwoordigheid van geest om hen uit te nodigen meteen het mijne erbij onder handen te nemen, want ze waren dan zeker welkom geweest 😉😄.

Disclaimer: dit stukje zal lang niet bij iedereen in goede aarde vallen... Vorige week nog wat nieuwe muziek op de kop getikt, waaronder "Amir", het debuut van Tamino, een muzikant van Egyptisch-Belgische ouders, dat in het rek van de laaggeprijsde cd's stond. M'n nieuwsgierigheid haalde het alweer van de ratio (in tegenstelling tot bijvoorbeeld "Pornography" van The Cure, wat ik uiteindelijk teruglegde). Nadat hij een chouchou was geworden van zowel recensenten als publiek en in de hoop er (voor mij) iets aparts in te ontdekken, wilde ik wel eens weten wat ik van de schijf zou vinden. Nou, niet bijster veel, zeker niet na een eerste beluistering. Na een tweede deze avond is m'n oordeel net iets milder, maar nog ben ik helemaal niet enthousiast en ik weet niet of de cd hier nog vaak gaat opstaan. Ik begrijp dat hij bij vrouwen op veel bijval kan rekenen; een mooie jongen die ook wel wat kan zingen, akkoord, maar om mij te bekoren is er toch nog iets and...

M'n appartement ligt vlakbij een drukke winkelstraat en op de hoek met "mijn" straat stonden tot voor kort 4 geldautomaten, waaraan het tijdens bijvoorbeeld weekends of verlofdagen steevast aanschuiven was om geld af te halen. Ik deed ze ook al eens aan, maar dan wel 's ochtends vroeg op later op de avond, wanneer er haast niemand stond; erg praktisch. Sinds vorig weekend zijn er 2 definitief weggehaald/verdwenen; er staat nu een stalen plaat voor de opening waar de klant ging staan... Er zal wel een logica achter schuil gaan en ik ben me er ook van bewust dat er minder cash omgaat in de economie, maar het ontgaat me toch waarom de grootbank die er eigenaar (of huurder??) van was, ze wegdeed, want ze werden wel degelijk overvloedig gebruikt. De buurtbewoners en winkelende mensen moeten het voortaan met 2 toestellen stellen, die logischerwijze echter ook vlugger leeg zullen zijn en dus onbruikbaar. Geen idee of de gemeente iets ondernomen heeft om dit te vermijden, maa...

Een paar dagen geleden voor het eerst in m'n leven "gecommuniceerd" met een chatbot; ik zet het tussen aanhalingstekens, want ik weet niet of er van echt communicatie sprake was. Misschien waren het eerder een uitwisseling van syntagma's. Beetje vreemde ervaring toch die ik alweer snel afbrak. Je stuurt dus berichten naar een soort van robot die aan de hand van wat je typt (gebruikte woorden, stijl, volgorde??) geautomatiseerd antwoordt. Ongetwijfeld hebben velen zich al geamuseerd met het uitlokken van de vreemdste reacties van dergelijke antwoordmachines. Misschien moet ik dat ook eens proberen, maar toch liever eerst wachten tot het verondersteld probleem waarvoor ik aanvankelijk de webwinkel aanschreef effectief van de baan is.

Dat viel er gisterenavond in Molenbeek in overvloed te merken nadat in de kwartfinales het Marokkaanse elftal het Portugese had uitgeschakeld op het wk voetbal. Zelf had ik een lichte voorkeur voor Portugal, maar kon me uiteindelijk wel verzoenen met het resultaat. Tijdens de eerste helft was ik al wel eens de deur uit gegaan om te kijken hoe het er op straat aan toe ging. Wel eerst nog de uitzending op pauze gezet zodat ik kon voortkijken eens ik terug was.   In de buurt stond de politie op verschillende plaatsen klaar om in te grijpen voor het geval het na de wedstrijd (weer) uit de hand zou lopen, maar ook "gewoon" preventief. Snel een Marokkaanse bakkerij binnengestapt voor wat gebak en toen ik informeerde naar de stand was het op dat moment nog 0-0. Terug in m'n appartement weerklonken dan in de verte ineens ontploffinkjes maar aangezien ik gewoon weer was beginnen kijken vanaf het punt dat ik vertrokken was, wist ik nog niet met zekerheid of het met een doelpunt te ...

Snif  Heb de voorbije maanden/het voorbije jaar al wel vaker tranen gelaten en blijkbaar werkt Braziliaanse muziek dat nog wat extra in de hand. Hoogstwaarschijnlijk niet alleen door de muziek op zich, maar ook door de vele mooie herinneringen die eraan verbonden zijn uit verschillende fases van m'n leven en gewoon de saudade  voor het land, de taal en de associaties die ze oproept en sommige van z'n inwoners, wat alles bij elkaar blijkbaar toch ook een deel vormt van de persoon die ik ben. En ook door iemand die ondanks alles nog altijd een speciale plaats inneemt en ik op een of andere manier toch ook voor een deel associeer met Brazilië.  Dit is het afsluitende nummer van de cd.

Gisteren werd de Seleção in de kwartfinales van het wk voetbal uitgeschakeld door Kroatië. Toch wel jammer en ook wel onverdiend. De enige ploeg die een resem kansen bij elkaar voetbalde, was de Braziliaanse. De Kroaten beperkten zich grotendeels tot het (uitstekend) opvangen van de Brazilianen zonder veel initiatief te tonen. Dat doet niets van hun prestatie af, maar zorgt voor een nog wrangere nasmaak bij de torcedor . Het doet me wat denken aan het wk van '82 toen Brazilië ook opdaagde met een fantastische ploeg maar er in de 2de ronde uitging na 2-3 verlies tegen Italië. Volgens m'n oudste zoon zal het nog heel lang duren eer Brazilië op een wk nog eens zoveel talentvolle spelers in topvorm zal hebben. Misschien had ik toch maar beter m'n truitje van de nationale ploeg aangetrokken, zoals bij de ruime winst tegen Zuid-Korea, de tegenstander in de 2de ronde.  Zelf was ik van plan om de wedstrijd volledig vanuit de zetel te volgen, maar daar kwam weer relatief weinig van ...

Zaterdagochtend vrij laat opgestaan nadat ik de avond tevoren van m'n reis was teruggekeerd. Klara, een radiozender om te koesteren wat mij betreft en hopelijk denkt de VRT daar ook zo over...,  is dan een uitstekende keuze om rustig het weekend aan te vatten. In het programma De liefhebber, koos gaste Myra Bryssinck onder meer een nummer van de Tsjechische artieste Iva Bittová , wiens stem/mond een polyvalent instrument op zich is. De beluistering in de zetel van dat stuk deed me opnieuw beseffen dat de muziekinstallatie in dit appartement toch goed tot haar recht komt. Dit in tegenstelling tot de luidsprekertjes die aangesloten zijn op deze computer en waarvan het geluid toch veeleer 'ruk' is; de eerder subtiele geluiden zijn er veel minder duidelijk te horen, wat natuurlijk ook niet verbazend is.  Na dat programma heb ik nog eens de cd opgezet van Iva Bittová die ik ooit tweedehands had gekocht, ergens in de jaren '90 en sindsdien toch wel zeker (hoogstens) 3x beluis...

Bij het begin van deze blog in de tweede helft van maart had ik er geen flauw idee van waartoe hij zou leiden. En ik weet het nu nog steeds niet. Maar wel dat ik intussen in ruim 8 maanden aan het 100ste gepubliceerde bericht zit, iets wat ik bij het begin ervan nauwelijks had durven denken. De leescijfers zijn wel niet spectaculair, integendeel, of toch wel maar dan voor wat betreft de vertrouwelijkheid ervan die erg groot is, want ik denk dat het gemiddeld aantal leesbeurten onder de 3 ligt :). Maakt niet veel uit want het is/was dan ook meer de bedoeling om hier gewoon wat gedachten te delen, van me af te schrijven i.p.v. enig publiek te bereiken en af en toe eens eentje te herlezen en eventueel bij te schaven. Toch proficiat aan mezelf dat ik het tot nu toe heb volgehouden.

De hoeveelheid post die ik krijg van de "goede-doelenindustrie", in vaak dikke enveloppes omdat ze er nog allerhande kleine "cadeaus" (balpennen, kaartjes om tijdens de eindejaarsperiode op te sturen enz.) in stopten. Blijkbaar zijn de vzw's massaal op zoek naar geld/stortingen.  En ze lijken niet van ophouden te weten als je dan toch eens doneert, integendeel; het lijkt wel of dat ze nog "hongeriger" maakt. Maar tegelijk ook vervelender; ze blijven je bestoken met post. Hun aantal maakt de keuze ook wat lastiger maar tegelijk ook makkelijker want ik keil alles gewoon meteen bij het oud papier, ha!

Het is hier de voorbije weken relatief stil geweest, wat uiteraard vooral te wijten was aan andere bezigheden, zoals een reis naar het verre buitenland, zodat ik weinig tijd, zin en evenmin mogelijkheden had om hier veel te typen.  Dat verre buitenland was Brazilië, waar ik voor het eerst sinds 7 jaar nog eens kwam, niet alleen om m'n zinnen te verzetten, maar ook in de hoop om het wintergevoel nog wat uit te stellen (de zomer begint daar omstreeks november) en om familie en enkele vrienden weer te zien. Het toeval (of het lot?) wilde dat 2 dagen voor m'n aankomst daar de zangeres Gal Costa overleden was, wat ik spoedig daarna vernam. Niet dat ik een erg grote fan was, maar heb wel een compilatie van haar vroegere werk in m'n muziekcollectie zitten. Het etiket vermeldt de prijs nog in Belgische frank, dus die is al wel minstens 20 jaar oud en bevat nummers uit de eerste 15 jaar van haar carrière (tot begin jaren '80 - ze is blijkbaar tot vlak voor haar dood muzikaal act...

naast bijvoorbeeld het feit dat ik niet meer moet pendelen... dat ik een groot deel van m'n muziekcollectie in zekere zin herontdek, dit door het loutere feit dat dezelfde muziekinstallatie nu niet alleen in een kleinere ruimte staat maar dat deze akoestisch ook veel beter geschikt is, waardoor een aantal subtiliteiten in de muziek (beter) hoorbaar zijn die ik voorheen veel minder of gewoon niet opmerkte doordat het geluid toen zowat alle richtingen uitgestuurd werd. Er staan ook weinig voorwerpen/hindernissen in de weg en mogelijk wordt het geluid beter/mooi weerkaatst door de vlakke muren/ramen, waar niets voor staat. Zeker de lagere tonen zijn beter hoorbaar. Het is me ook al opgevallen dat ik het geluidsniveau niet zo hoog moet zetten om een gelijkaardig beoogd effect te verkrijgen als waar ik vroeger woonde. De buren zullen dat niet zo erg vinden. 😉 De luisteromstandigheden zijn hier toch wel een stuk geschikter en ik word hier ook gewoon minder gestoord.