Droevige dag

Gisteren werd de Seleção in de kwartfinales van het wk voetbal uitgeschakeld door Kroatië.

Toch wel jammer en ook wel onverdiend. De enige ploeg die een resem kansen bij elkaar voetbalde, was de Braziliaanse. De Kroaten beperkten zich grotendeels tot het (uitstekend) opvangen van de Brazilianen zonder veel initiatief te tonen. Dat doet niets van hun prestatie af, maar zorgt voor een nog wrangere nasmaak bij de torcedor. Het doet me wat denken aan het wk van '82 toen Brazilië ook opdaagde met een fantastische ploeg maar er in de 2de ronde uitging na 2-3 verlies tegen Italië. Volgens m'n oudste zoon zal het nog heel lang duren eer Brazilië op een wk nog eens zoveel talentvolle spelers in topvorm zal hebben.
Misschien had ik toch maar beter m'n truitje van de nationale ploeg aangetrokken, zoals bij de ruime winst tegen Zuid-Korea, de tegenstander in de 2de ronde.

 Zelf was ik van plan om de wedstrijd volledig vanuit de zetel te volgen, maar daar kwam weer relatief weinig van in huis.
In plaats van om 15u30 op het werk te kunnen vertrekken om toch zeker de tv te kunnen opzetten bij van de start van de wedstrijd, kon ik pas rond 16u15 de deur van m'n bureau achter me toetrekken...
Nu, de eerste helft had blijkbaar weinig te bieden dus veel heb ik niet gemist in het eerste half uur.
Daarna moest ik nog wat werken, dus was het met een half oog en heel oor op de tv gericht en een half oog en het merendeel van m'n hersenactiviteit geconcentreerd op het computerscherm.
Af en toe stond ik dan toch op om 5 minuten echt te kijken.

Zo ging dat door tot een heel stuk in de eerste verlenging, totdat de Brazilianen de score openden. Toen bleef ik aan het scherm plakken, tot na de strafschoppen en het onherroepelijke en zo tegenvallende verdict...
Ik zat er toch enige tijd vol ongeloof bij en als gedeeltelijk versuft.
De tweede wedstrijd die dag hoefde voor mij dan ook niet meer. Ik had gehoopt op een halve finale Brazilië - Argentinië (waarbij de Brazilianen de buren zouden wippen), maar die kwam er dus niet. Heb vanochtend het eindresultaat vernomen.

Ongewilde schlemiel van de dag was de onfortuinlijke Marquinhos. Eerst was het zijn knie die de anders waarschijnlijk te pakken Kroatische bal deed afwijken en in doel belanden en daarna miste hij als tweede Braziliaan zijn penalty door deze op de binnenkant van de paal te trappen... Arme speler.

Vanmorgen dan, ging het opstaan opvallend vlot (moest voor tal van zaken meerdere keren de deur uit), maar de teleurstelling was nog erg voelbaar aanwezig, mogelijk nog meer als gisterenavond toen ik misschien nog te zeer versuft om goed te beseffen dat het opnieuw over was voor de Braziliaanse nationale ploeg. Ik kan me ook moeilijk inbeelden hoe het ontwaken in Brazilië zelf moet zijn geweest.

Heb me dan maar getroost door onder meer naar wat Braziliaanse muziek te luisteren (Paêbirú van Lula Cörtes en Zé Ramalho (een album uit het midden van de jaren '70 en wie nog een originele editie op de kop kan tikken mag zich niet alleen een gelukzak en gelukkig prijzen maar ook rijk) en een liveopname van Caetano Veloso)...