Emmylou Harris - country

Zoals u misschien al had begrepen uit de vorige stukjes kocht ik de laatste tijd een lading nieuwe cd's/lp's. Geen idee of dat een positief dan wel negatief teken is; kom ik er wat bovenop of is het gewoon onweerstaanbare compensatie- dan wel verdringingsdrang?

Bij die nieuwe cd's was er dus een waarover ik het hier eerder al heb gehad en ook "Luxury Liner" van Emmylou Harris, een van de platen die ze in de jaren '70 opnam en kenners blijkbaar tot een van de hoogtepunten van haar carrière rekenen.
Heel lang had ik een clichébeeld van countrymuziek, onder meer gevormd door iemand als Willy Nelson in de jaren '80, en het is pas na 2000 of zo, dankzij een goede vriend en ook de geweldige film met bijbehorende soundtrack "Brother, where art thou" dat ik dit ben beginnen bijstellen. Niet dat dit soort muziek hier dagelijks op staat, maar op z'n minst zoek ik bij de eerste noten geen andere zender en het gebeurt al eens dat ik zelfs aandachtig luister.
Voor wat het waard is; ik denk intussen dat country de bluesmuziek van de blanke Amerikaan is.

Eerder wijdde ik hier al een bericht over een ontroerend nummer dat Emmylou Harris samen met Gram Parsons zong, een ander muziekicoon dat country en rock met elkaar vermengde. De twee waren maten en mogelijk zorgde dat voor extra chemie.
Een van de nummers die me bij een eerste beluistering (tijdens het afwassen) op "Luxury Liner" trof, was "When I stop dreaming", ongetwijfeld deels omdat ik het voor een stuk ook op mezelf betrek.
Blijkbaar zingt op dit nummer ook Dolly Parton mee, een ander country-icoon dat ik eerlijkheidshalve altijd als een karikatuur beschouwd heb, maar dit komt ook voor een groot stuk uit onwetendheid.