Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Het lijkt wel of men doelbewust probeert de grenzen af te tasten van wat de bevolking duldt (ongetwijfeld kan dit er voor velen probleemloos bij) of de lat van wat juridisch of ethisch/moreel kan weer wat lager te leggen: de federale regering besliste dat alleenstaande mannen die om asiel vragen geen opvang meer zullen krijgen. Alhoewel staatssecretaris De Moor me gegeneerd leek toen ze dit moest toelichteno op het avondjournaal gisteren, toont het zuivere feit dat deze beslissing genomen werd dat men geen echte strategie heeft om een mogelijke nieuwe toestroom in de komende weken en maanden te trachten het hoofd te bieden en dat men ook niet van plan is om een meer humaner beleid op dat vlak te voeren. Een alleenstaande man (en dat zijn vermoedelijk de meeste vluchtelingen die hier belanden) mag dan wel nog steeds asiel aanvragen (maar je kunt je beginnen afvragen of dit binnen x aantal jaar nog altijd wel het geval zal zijn), maar onze overheid zal er geen (minimale, dus eten en een ...

Liveversie van een mooi nummer dat op hun uitstekende album "Cool frénésie" staat. Catherine Ringer had er precies zin in en deed dat zo goed. Jammer dat ik van hen of haar nooit een concert heb bijgewoond. In de studioversie is de dialoog tussen beide in de 2de helft van het nummer wellicht net iets verstaanbaarder.

...voor de uitgewisselde berichten de voorbije 2 dagen. Vergeleken met de voorbije weken voelde ik me gisterenavond een stuk serener, omringd ook door beide poezen die ook op hun gemak leken. Ondanks soms wel wat ergernissen wederzijds beginnen we een fijn trio te vormen.

Vandaag zou het weer opnieuw wisselvallig worden, maar voor 's morgens verwachtte men dat het nog relatief zonnig zou zijn. Sinds er twee katten bij me inwonen, is uitslapen er niet meer bij (ttz, vandaag was het relatief laat, want over half acht alvorens ik opstond...) en dus ging ik na een tas koffie op zoek naar een brood om dan meteen zonder eerst nog naar het appartement te gaan tram 82 te nemen naar het kerkhof van Molenbeek. Die heeft namelijk een halte aan de ingang ervan, dus da's erg praktisch. Het was de eerste halte in wat mogelijk een kleine reeks of project wordt: enkele/de Brusselse begraafplaatsen eens bezoeken. Er zijn er verschillende die toch (redelijk) befaamd zijn, al weet ik niet of dit ook geldt voor dat van Molenbeek. Maar m'n bezoek vanmorgen verliep in alle geval al goed. Amper volk te zien op de baan en in het kerkhof, zonnig, alle tijd en ruimte om er rond te kuieren. Op het einde van de zomer verwacht je ook niet meteen een grote toeloop op der...

Vlakbij m'n stek bevindt zich iMAL, een kunstencentrum voor digitale cultuur en technologie. Daar loopt ook al ettelijke weken een interactieve tentoonstelling die ik eens ben gaan bekijken.  Zoals op tal van andere plekken kun je ook hier terecht met een museumpas. Christa Sommerer en Laurent Mignonneau tonen er verschillende werken die ze samen hebben gerealiseerd en die vaak van de toeschouwer ook een (actieve) inbreng vereisen, dit op verschillende manieren. Sommige zijn leuk gevonden. De enige foto die ik maakte is de bovenstaande van een door mij gemaakt waterdiertje. De bezoeker wordt verzocht een waterdiertje te "ontwerpen" dat vervolgens een vijftal minuten lang in een bak water wordt geprojecteerd en voortbeweegt. In de kunstwerken komen bijna steeds planten of insecten aan bod en met het geheel ben je toch al snel een half uur of langer zoet indien je elk werk toch even wil bekijken.

Treurnummer uit de prachtplaat "Victory Mixture" die ik het geluk had al snel na het uitkomen ervan in 1990 te ontdekken. Os Henriette keek raar op toen ik begon te huilen bij het beluisteren ervan.

In plaats van met de motor of de auto naar de Bio-Planet in Groot-Bijgaarden te gaan, nam ik vanmorgen maar eens de fiets. De omstandigheden leken me redelijk gunstig: nog mooi weer en vroeg op een zaterdagochtend (9u), wat betekent nog relatief weinig verkeer en drukte (vóór 11u is het in Molenbeek bij wijze van spreken haast doods tijdens weekends en feestdagen). En zo kon ik mezelf wat testen en de gedachten even verzetten. Zonder helm op pad; heb eigenlijk nog maar weinig zin om die op te zetten voor andere trajecten dan woon-werk. Mogelijk niet erg verstandig mocht er zich iets voordoen, maar in dat geval hoop ik dan maar dat het voldoende ernstig is zodat ik er achteraf voorgoed geen last meer van heb. En dus van laag-Molenbeek naar hoog-Molenbeek gereden, vervolgens in een rotvaart naar beneden naar Sint-Agatha-Berchem en ten slotte richting de Ring rond Brussel net over de gewestgrens, in Groot-Bijgaarden. Viel al bij al nog mee al was het soms best pittig; zowel op de heen- al...

Deze week 2 tentoonstellingen bezocht. Eentje helemaal gratis: A(r)mour van Mous Lambrabat in MAD. En eentje bijna helemaal gratis omdat ik geen inkom hoefde te betalen dankzij de museumpass, maar die kost jaarlijks wel iets tussen 50 en 60 euro dus helemaal kosteloos was het eigenlijk niet ook al voelde ik het vandaag niet in m'n portemonnee (althans niet de inkom, de factuur van de museumwinkel na het bezoek was iets gepeperder...).  Mous Lamrabat is een fotograaf met ook wortels in Brussen en meer bepaald Molenbeek dus een fototentoonstelling in het centrum van Brussel maar ook letterlijk op een boogscheut van Molenbeek lijkt niet meer dan logisch. Dat er geen inkom moet worden betaald, zal mogelijk ook mensen over de brug trekken die anders niet naar zo'n tentoonstelling zouden komen. De tentoonstelling heeft een tweeledige titel : Armour - Amour en gaat over kledij. Kledij kan zowel een bescherming(slaag) vormen als liefde voor iets of iemand veruitwendigen. Vandaar dus. W...

Ondanks het feit dat ik echt wel probeer ze goed te verzorgen en hen een warme thuis te geven, dat ze naast ergernis ook voor leuke momenten zorgen, toch maakt hun aanwezigheid me ergens ook wel droevig, ook al hielp deze beslist om de voorbije weken door te komen. Ze hebben er namelijk niet om gevraagd om te worden geadopteerd door een labiele kwast die in een bevlieging dacht dat katten hem er mogelijk mee bovenop zouden kunnen helpen. Het zou echt niet fair zijn tov hen om ze ineens "achter te laten" en toch bestaat dat risico. De dutskes... Wat Henriette betreft, ze lijkt wat vreemde culinaire voorkeuren te hebben voor een kat: af en toe een likje olijfolie, geitenkaas lijkt ze ook te lusten, mattentaart en wat frangipane gaat er ook wel in. Misschien zit ze in een experimentele fase? Leah dan weer heeft gisteren voor het eerst sinds ze hier woont, en voor zover ik weet, een vlieg opgegeten. Een redelijk dikke waar ze allebei een tijd achteraan gejaagd hebben. Uit vrees d...

Dit werk uitgelezen; het nam ettelijke weken in beslag (voor een van de redenen zie hieronder). Het is een erotische (lees gerust pornografische) strip, getekend (Gebbie) en geschreven (Moore) door een duo en ook koppel  Deze strip (sommigen verkiezen blijkbaar de term graphic novel ) is bijzonder indrukwekkend qua opzet, zowel tekstueel als visueel, met tal van referenties, waarvan vele mij er hoogstwaarschijnlijk ontgaan zijn. De prenten zijn nogal barok en onirisch, met niet heel scherp omlijnde contouren; vele zijn echt prachtig en dat allemaal los van de pornografische component. De seksscènes zijn tegelijk heel expliciet maar toch worden de geslachts- en overige lichaamsdelen niet heel gedetailleerd in beeld gebracht, eerder wat flou eigenlijk. Het werk is ook niet zozeer, of zeker niet exclusief, op de onderbuik gericht, meer op de hersenpan eigenlijk. Het verhaal: 3 dames, Alice, Wendy en Dorothy, ontmoeten elkaar aan de vooravond van WOI in een Oostenrijks hotel en vertell...

Pffff, zowel de volledige heenrit als terugrit van m'n laatste bezoek aan Turnhout stonden er compilaties op van Franse hits tussen (vooral) de jaren '60 '00 ("Alors on danse" van Stromae is een van de meer recente). Veel evergreens , meezingers Veel liedjes over liefde in tal van haar facetten: verliefdheid, spaak gelopen relaties, odes aan lichamen of personen... En sommige redelijk melig. Waren 2 compilaties van Radio 1, n.a.v. de  Tour de France. Begon op den duur toch echt wel tegen te steken, niet alleen doordat heel wat van die liedjes ook gewoon afgezaagd zijn, maar ook de meligheid en momenteel heb ik er eigenlijk helemaal geen boodschap aan. Dus zowat 3 uur dat moeten aanhoren... Hopelijk ben ik er nu een tijdje van verlost. En een geluk dat "Les lacs du Connemara" er niet bij zat... Hierbij een van de meer beluisterbare nummers, die de tand des tijds doorstaan hebben: Alan Stivell - Tri Martolod

Leah wordt graag geaaid (door mij althans), ze kan daar echt van genieten en ligt van vaak rond te tollen van de ene flank op de andere. Vanmorgen zat ze ook een hele poos rustig op m'n schoot terwijl ik aan de computer zat. Het lijkt erop dat we goeie maatjes worden of geworden zijn.  Terwijl Henriette sinds een kleine week 's nachts niet meer bij mij slaapt. Waar dan wel weet ik niet; veel keuze is er natuurlijk niet dus mogelijk wel nog in de slaapkamer, maar dus niet meer in bed.

Gisterenavond het soort film bekeken waarvoor ik de Dali Katch One had gekocht En het was inderdaad genieten en echt fijn om opnieuw zo'n geluidservaring mee te maken in de beslotenheid van een 'woonkamer'. Wel een groots opgezette Hollywood-productie... Meer bepaald "Le Mans '66 - Ford versus Ferrari". Hij mag dan wel gebaseerd zijn op echte feiten, echt waarheidsgetrouw is hij lang niet of het is te zeggen, hij toont maar een deel van de geschiedenis waarover de film gaat, namelijk het duel tussen de Amerikaanse gigant Ford en het ambachtelijke Ferrari om de suprematie in Le Mans en het wk uithouding, die grofweg vanaf 1964 tot 1969 werd uitgevochten. De eerste jaren slaagde Ferrari er nog in de zege in de wacht te slepen, vanaf 1966 won Ford 4x op rij. Centrale figuren in deze prent zijn Carroll Shelby (als constructeur/preparator in dienst van Ford) en Ken Miles (als (test)piloot). Deze twee trachten in de loop van hun samenwerking met Ford op te tornen te...

Om het vorige bericht toch een heel klein beetje te nuanceren: me eergisteren toch nuttig gemaakt t.o.v. van een of andere mede- of buurtbewoner wiens auto niet meer wilde starten omdat de accu leeg of defect was. Net toen ik naar de garage ging om richting Turnhout te vertrekken (al is het mogelijk dat ze al een half uur aan het proberen waren), probeerden twee mannen, een achter het stuur en de ander die duwde, om een auto op gang te krijgen, wat niet echt leek te lukken... Heb hen dan maar gevraagd of ze geen startkabels hadden. Dat was niet zo dus heb dan maar de mijne bovengehaald en m.b.v. mijn eigen wagen kregen we de hunne probleemloos gestart. Waren zij toch uit de penarie, zichtbaar opgelucht en ik verloor uiteindelijk maar een 5-tal minuten.  Wie weet komt het mijn street credibility hier nog ten goede. De heenrit verliep heel vlot, al lag de oudste zoon wel al in bed toen ik daar aankwam, terwijl ik net vroeger vertrokken was om hem eventueel nog even te zien en daardo...

de zin van het leven. Zin zowel in de betekenis van "goesting" als in de betekenis van "zingeving" misschien is het dan ook stilletjesaan tijd om conclusies te trekken

de enkele jaren geleden gekochte Dali-soundbar. Eerst stond hij een tijdje in Turnhout, maar met de definitieve verhuis kwam hij mee naar hier. De anderen kon het toch niet veel of zelfs geen barst schelen. Mogelijk hebben zo een slecht gehoor of al zoveel gehoorschade opgelopen dat ze geen verschil merkten. Maar hier stond hij eigenlijk werkloos en enkel decoratief te wezen. Het aangeschafte tweedehands tv-toestel herkende hem namelijk niet. Na anderhalf jaar werd ik het toch wat moe en besloot ik dan maar een andere televisie te kopen, alweer tweedehands maar ditmaal trachtte ik me er wel van te vergewissen dat de geluidsbalk zou worden herkend. M'n keuze viel op een kleiner tv-toestel dan de voorganger (43 versus 50 inch), maar wel wat recenter. Een minder indrukwekkend scherm dus maar dat had tegelijk het voordeel dat het interieur er ineens wat "lichter", minder overbelast door lijkt. Het geheel doet m'n interieur wat mij betreft zeker geen oneer aan en nu staat ...

Gisteren voor het eerst naar de lokale zomerbar geweest: L'écluse (in vogelvlucht zo'n 200 (?) meter van m'n appartement). Gewoon om er iets te drinken; werd uiteindelijk een cocktail, meer bepaald een negroni. Maar ben er niet echt weg van (de cocktail). Er was wel wat volk aanwezig maar het zat er niet vol; hetzelfde gold voor het ernaast gelegen parkje. Heb er zowat een half uur gezeten, wat lezend. Het goede weer zorgde er mee voor dat het een  aangename manier was om een stuk van de avond door te komen. Volgende keer misschien ook een snackje bestellen om erbij te eten.  

Hoewel ik er vlakbij woon, was ik nog nooit door de Heyvaertstraat gestapt. Vanmorgen dus voor de eerste keer en het verbaasde me hoe dichtbij de voormalige slachthuizen van Anderlecht eigenlijk gelegen zijn van m'n appartement; zowat een of hoogstens anderhalve kilometer. Misschien moet ik op een zondagmorgen eens tot daar wandelen, want dan is er daar ook een markt. Wat ook opviel: het ene import/exportbedrijf voor auto's naast het andere. Ik dacht dat die handel zich vooral rond de Bergensesteenweg concentreerde maar dat was duidelijk een vergissing. Mogelijk was dat vroeger zo maar nu toch niet meer. Hier echter wel nog. Het is duidelijk een gekleurde buurt, met veel zwarten in het straatbeeld. De Heyvaertstraat is ook typisch zo'n straat waar er een relatief groot verloop is van bewoners; weinig mensen blijven er lang. Er is een relatief grote instroom maar ook een uitstroom (van mensen die er een tijdje gewoond hebben en nu zich elders iets kunnen veroorloven). Twee j...

Gisteren na m'n vertrek in Francorchamps dus weer naar Brussel gereden maar alvorens op m'n bestemming aan te komen, stopte ik toch nog even in een lokale Bio Planet om wat inkopen te doen. Onder meer katteneten, want ze vinden het weinige katteneten dat ik hen van deze winkel al heb voorgeschoteld precies redelijk lekker. Dus moest er nog wat in huis komen, want het zakje natte voeding had ik eerder deze week gegeven en dat bleek er vlot in te gaan (of kwam dat door de grote honger?). Wat het samenleven betreft, dat gaat elke dag een beetje beter. Leah is nog steeds niet helemaal op haar gemak en blaast nog wel eens naar Henriette of schrikt nog vaak van (bruuske) bewegingen en wil ook nog niet opgepakt worden. Was net ook getuige van fysiek geweld tussen beide; ondanks dat Henriette duidelijk zwaarder gebouwd is en intussen zeker even groot als Leah, laat deze laatste zich zeker niet doen. Maar ze verdraagt Henriette wel al in haar buurt en kent intussen het hele appartement,...

Daar wat afleiding welkom was, trok ik gisteren naar het circuit van Spa-Francorchamps, waar dit weekend het Bikers' Classics of het Bikers' festival (benaming is me niet helemaal duidelijk, maar dat geldt ook voor de organisatie die lijkt te hinken op beide). De weersverwachtingen voor zeker 's ochtends waren niet bijster goed; erg wisselvallig weer. Ik hoopte dan maar tussen de buien door te rijden met de Moto Guzzi die ik amper een maand geleden nog gewassen had, maar dat bleek al snel ijdele hoop, ook al had ik m'n vertrek met ruim een uur uitgesteld. De buienradar bleek ook niet bijster betrouwbaar in die zin dat hij niet aangaf dat het motregende. Volgens hun gegevens was er in Brussel geen neerslag terwijl hier duidelijk vast te stellen was dat het de hele tijd aan het motregenen was... Had m'n regenspullen klaargelegd maar moest toch nog een paar keer terug van de garage naar m'n appartement om een aantal zaken te halen die ik vergeten was en uiteindelij...

Was toch al een tijdje half wakker en dus nog voor 6u 's ochtends opgestaan, koffie gedronken en de deur uitgegaan om een luchtje te scheppen en rustig tot aan de Grote Markt te wandelen. Al de eerste persoon die ik tegenkwam, een jongeman, vroeg me of ik niet wat geld kon missen. Aangezien ik geen munten op zak had, hij zich heel correct gedroeg en het zo vriendelijk vroeg, viste ik maar een biljet van 5 euro uit m'n portefeuille. Zo vroeg op een zondagochtend is het echt wel rustig in de stad en je krijgt bij momenten wel het gevoel dat de stad je toebehoort. De nachtbrakers (in de Archiduc bijvoorbeeld of de nachtclub vlakbij de regenboogbuurt.) zijn vertrokken of staan op het punt dat te doen, sommigen reppen zich naar hun werk (hotels bvb.), de politie rijdt rond, op sommige plekken (ruziënde) bedelaars of (wanhopige?) mensen die de nacht om een of andere reden op straat lijken te hebben doorgebracht, wat toeristen ook.  Aan het Bloemenhofplein hadden de feestneuzen die na...

...hoe m'n vermogen om gewoon na te denken en ernaar te handelen achteruit is gegaan. Het valt ook op voor banale, dagelijkse handelingen waarin ik de volgorde verkeerd heb waardoor ik op m'n stappen moet terugkeren en tijd verlies of wanneer het nodig is gewoon niet op het juiste woord kom (bvb. "Gierle" ipv "Beerse"). Voor vandaag had ik regenhandschoenen mooi klaargelegd, maar ben ze eenvoudigweg vergeten. Pas ergens rond Tienen, toen het even hard regende dacht ik eraan. Ze lagen dus gewoon aan de eettafel. Dingen vergeten mee te nemen naar de kelder zodat je er weer om moet gaan.  Je helm met een kabel en slot vastmaken aan je motor maar je cijferslot niet verzetten, enz. Om het dan nog niet over werkgerelateerde aspecten te zwijgen.

Vandaag, alweer..., eten gaan kopen voor de poezen. Niet zo ver hier vandaan is een Tom&co-winkel, waar ik meestal ga voor hun droge voeding. En daar ook dit toestel op de kop getikt met een toch wel erg stevige korting. Als het werkt kan ik dan toch met een iets geruster hart een paar dagen weg gaan 😊.

Dinsdag de krant mooi 's ochtends in de bus. Eergisteren 's ochtends geen krant in de bus, maar na terugkeer van kantoor wel. Gisteren helemaal geen krant in de bus. Vandaag twee kranten in de bus: 's ochtends die van vandaag, 's avonds die van gisteren. Er valt niet meteen een lijn in te trekken, maar gezien de ontwikkelingen van vandaag ga ik nog niet direct een mail schrijven naar de krantenuitgever.

...bij ons, gisterenavond  Een paar maanden geleden woonde ik een concert bij van geluidskunstenaar (eerder dan zangeres?) Lucrecia Dalt, waarover hieronder ergens een stukje staat, en toen ook haar laatste album gekocht, wat een fascinerende plaat is. Laatst bestelde ik dan een ander album van haar, die gisteren kon worden afgehaald bij de pakjesdienst: "No era sólida". Na eerst redelijk luid naar "Mezzanine" van Massive Attack geluisterd te hebben, waarbij beide katten rustig bleven, besloot ik dan maar meteen ook deze op te zetten. Maar vreemd genoeg was het lastig zo niet haast ondoenbaar om er aandachtig naar te luisteren...  Want haast zodra de plaat op stond, begon Leah zich anders te gedragen... te zoeken, rond te kijken en onrustig rond te wandelen en op voorwerpen te klimmen, waaronder ook op de platenspeler waarop de 33-toerenplaat aan het draaien was... Nodeloos te zeggen dat ik er helemaal niet gerust in was toen ik dat merkte. Opvallend genoeg, deed ze...

Kort geleden schreef De Morgen-journaliste en columniste Jana Antonissen een stukje op de eerste pagina dat gewijd was aan Brussel in de maand juli, waarin het leven in de stad wat vertraagt, minder hectisch, lawaaierig is, wat leefbaarder eigenlijk (en dat geldt ook voor augustus). Maar zij voelde zich daar niet helemaal op haar gemak bij; een stad moet juist bruisen volgens haar. Vreemd toch, wat mij betreft. Je zou denken dat een mens blij is met 2 maanden op de 12 een wat andere sfeer, wat relaxer toch, een stuk minde druk, zeker in 'mijn' buurt. Ik vind het eerder een verademing.

Vorige vrijdag La Piccola bij de dealer binnengebracht voor een groot onderhoud na bijna 10.000 km te hebben afgelegd. De factuur viel minder duur uit dan gevreesd. Plaats van het gebeuren: The Good Bike in Jette, ook de plek waar ik m'n allereerste motorvest kocht al ruim 20 jaar geleden, een Richa Millennium. Was een soort hoogdag voor mij toen ik die kocht (had nog niet eens een motor, noch een brommer als ik het me goed herinner). Een paar jaar later was de vest wegens een ongeval helaas klaar voor het containerpark, maar ik heb die steeds met veel plezier gedragen en in de Richa-vest die erna volgde me nooit zo op m'n gemak gevoeld als in die eerste. Binnenkort is het dan de beurt aan de Saab 9000. Dat zal ongetwijfeld een stuk duurder uitvallen...

Vanmorgen zag ik voor het eerst hoe Henriette en Leah op een niet agressieve manier fysiek contact hadden met elkaar. Ze raakten elkaar heel kort en voorzichtig met de neus aan toen de ene nieuwsgierig kwam kijken wat er gaande was op de plek waar ik met de andere zat.  En daarna gingen ze elk weer hun eigen weg zonder opgewonden of geërgerd te reageren. Leah heeft deze nacht ook een hele tijd in het hokje van de krabpaal gelegen.

Een o zo mooi nummer uit het tweede album (Ágætis Byrjun) van de IJslandse groep Sigur Rós, die ik in 2002 aan het werk heb mogen zien in het Koninlijk Circus in Brussel, net voor ze wereldfaam verwierven en het eiland door het massatoerisme werd ontdekt. Dit is er het 7de nummer uit. Het was lastig kiezen. Vandaag beluisterde ik deze cd nog eens nadat hij voor enkele jaren tussen de rest van m'n collectie verdwenen was. Ontroering. De officiële videoclip staat hier, maar daar is het nummer met enkele minuten ingekort: https://www.youtube.com/watch?v=akYuy2FMQk4 Hij blijkt wel heel wat los te maken bij tal van mensen. Dit mag misschien wel op het lijstje.

Slapeloosheid is niet bepaald prettig maar het stelde me wel in staat te zien dat Leah deze nacht ook uit eigen beweging op de krabpaal klimt om er wat te rusten. Niet in het hokje maar helemaal bovenaan in de "hangmat". En dat tot tweemaal toe! En daarbij maakte ze ook van de gelegenheid gebruik om haar nageltjes 1 à 2 seconden te scherpen, iets waartoe ik haar al een paar keer (vruchteloos) had aangepord. Denk niet dat ze er heel lang in gebleven is, maar kom, toch positief en iets om (een beetje) blij mee te zijn. Zo hebben we toch deze nacht een tijdje met z'n 3'en in dezelfde kamer gelegen. De kleine dingen in het leven...

Het werd wel eens tijd na 2 jaar geen tandartsbezoek om wat dat betreft ook de koe bij de horens te pakken. Een andere huisdokter had ik al (denk ik toch, ben er nog nooit bij geweest maar hoop dat m'n dossier aan hem is overgemaakt). Mijn vaste tandarts liet me bij m'n laatste bezoek ergens begin 2021 weten dat hij met pensioen zou gaan en bijgevolg moest ik dus een nieuwe vinden. Hij kon me zijn dochter aanraden die in het Antwerpse een praktijk had (ik dacht Brasschaat of zo), iets waar ik toen wel oren naar had, aangezien ik nog in Turnhout woonde en de (haast) jaarlijkse bezoeken aan een in een deelgemeente van Meise wonende tandarts op praktisch vlak niet altijd evident waren... Een schuchtere poging tot zoektocht naar een tandarts in Turnhout had nog niets opgeleverd (patiëntenstop, COVID...) en toen draaide het zo uit dat m'n leven zich voortaan opnieuw in Brussel zou afspelen i.p.v. Turnhout... Al bij al goed dus dat ik er daar nog geen had gevonden. Na september 2...

Ik wist al dat ze met z'n tweeën in augustus op reis gingen naar Schotland maar had angstvallig getracht om niet te weten te komen wanneer of hoe lang precies om toch nog een zeker mentaal evenwicht te kunnen bewaren en te proberen me niet op bepaalde data vast te pinnen. Via een derde, die zich natuurlijk ook van geen kwaad bewust was en die op Instagram een berichtje postte, vernomen dat ze voor 3 weken vertrekken... 3 hele, verdomde weken... 😭 😰😵😬😢😩 worden bijzonder moeilijke en lange weken voor mij (en sorry voor m'n geklaag en zelfbeklag alweer...)

Niet alleen Leah weer betrapt toen ze haar nagels aan de rugleuning van een stoel probeerde te scherpen maar ook een 1ste teken van speelsheid opgemerkt bij haar toen ze achter een balletje aanliep dat ik voor Henriette had gegooid. 😊 Maar het klopt niet helemaal wat ik net schreef; gisteren speelde ze ook wat met een garnaaltje dat een van haar speeltjes is maar dan alleen in de stoel, nadat ik het naast haar had gelegd. Nu liep ze wel achter iets aan.

Deze toch wel eerder vrolijke cd stond hier gisterenavond op, naast ook wat meer droefgeestige muziek. Heb de groep nooit live aan het werk gezien al was het wel ooit de bedoeling om een concert bij te wonen van Catherine Ringer die dan werk van de band bracht. Na de dood van Fred Chichin eind 2007 nam zij de draad enige tijd later weer op en toerde verder met hun oeuvre. In 2019 of zo had ik dan een kaartje gekocht voor een concert ervan in De Roma maar om een of andere reden werd dat uitgesteld (ben niet meer zeker of het door COVID kwam). En na een eerste uitstel kwam er nog een tweede (mogelijk zelfs een derde). Na een tijdje en wegens andere besognes liet ik het dan maar zo en verkocht m'n ticket door aan iemand anders maar toen werd het concert definitief afgelast... Heb de groep leren kennen medio jaren '80 dankzij hun hit "Marcia baila" een onweerstaanbaar nummer. Hun werk karakteriseerde zich onder meer door een hoog gehalte aan prettige gestoordheid en origi...

Ben vandaag aan het telewerken en hoewel ik niet de hele tijd hier was, was hetgeen ik zag niet bepaald geruststellend. Als Henriette het "zot" heeft, haalt die dekselse toeren uit en kruipt op of onder vanalles waar ze (wat mij betreft 😉) beter niet zou komen (en dus was het mogelijk toch zij die twee nachten geleden op enkele kasten gekropen is)... 😓 Heb me jammer genoeg ook al eens kwaad gemaakt op haar; in de glasgordijnen gaan hangen, is er wat mij betreft echt wel over... en dat heeft ze ook gevoeld 😢  Heb me tot nu toe echt wel ingehouden om me boos te maken op haar/hen, ook als ze voortdurend op tafel blijven komen terwijl ik aan het eten ben, hun nagels in meubilair (zetels of stoelen) steken of andere "kwameisjesstreken" uithalen.

...toen ik daarstraks weer terug in m'n appartement was. Haast nergens schade te bespeuren en beide katten waren nog in leven en op het eerste zicht (fysiek) ongeschonden de dag doorgekomen. Fijn! Ze zijn wel nog altijd geen vriendinnen, dat is ook duidelijk...

Gisterennamiddag/-avond vond Leah het blijkbaar definitief welletjes om afgezonderd te blijven zitten in haar gedeelte van het appartement en verbleef ze bijna de hele tijd in dezelfde ruimte als Henriette en ik, dus de woonkamer. Weliswaar nog op afstand van ons beide, maar toch. Mij tolereerde ze nog in haar onmiddellijke nabijheid en ik mocht haar aaien en zelfs oppakken, van Henriette haar aandacht was ze toch nog minder gediend... Maar niettemin, begon de nieuwsgierigheid (of de behoefte aan gezelschap?) het toch te winnen van haar argwaan (of angst?). De nacht is bij mijn weten ook vrij rustig verlopen; ikzelf heb relatief goed geslapen en ben niet wakker geworden door rakkerende katten of vallende objecten en ik denk dat Henriette het grootste deel van de nacht naast mij gelegen heeft. Ook vanmorgen was het relatief rustig al hing er wel degelijk nog wel spanning in de lucht tussen beide. Uiteindelijk besliste ik dan maar, na een uitgebreide risicoanalyse, om ze niet meer gesch...

In de krant van vandaag stond een groot artikel over de echtscheidingsgolf waar Oekraïne blijkbaar sinds kort mee te kampen heeft, wat werd geïllustreerd aan de hand van een koppel, beide intussen vijftigers. Hij mocht het land niet uit (vluchten) omdat hij het moest dienen en zij vluchtte naar Finland, waar ze een nieuw leven begon. Ze hebben 2 kinderen die met haar vertrokken zijn. Daar groeide bij haar geleidelijk maar al bij al vrij snel het besef dat hun huwelijk over was. Het is pas nadat zij in een volledig andere setting terecht kwam en hun relatie van "buitenaf", vanop een afstand kon bekijken, dat ze, hoewel ze de mens duidelijk nog waardeert, doorhad dat het voorbij was. In hun verhaal zijn ook wel overeenkomsten met het onze, wat het lastige lectuur maakte. Dat dit de man overkwam en overviel zonder dat hij ook maar enigszins de mogelijkheid had er iets tegen te doen, dat zij intussen iemand anders heeft, dat hij na al die tijd nog steeds van haar houdt ondanks al...

Het aanpassingsproces van Leah verloopt langzaam, maar ik bespeur toch lichte vooruitgang. Het lijkt erop dat ze toch wat nieuwsgieriger wordt naar haar nieuwe omgeving en deze beter wil leren kennen, al loopt er natuurlijk wel nog die vervelende karthuizer in rond... Dus dat bemoeilijkt de zaken toch wat maar ze krijgt zin om toch wat ruimer behuisd te zijn dan de geïmproviseerde bench waarin ze nu veelal bleef zitten (ttz de hal-wc en het voor haar gereserveerde holletje). Dat Henriette af en toe de gelegenheid te baat neemt om in dat holletje te gaan zitten als Leah er niet in zit, is daar mogelijk niet helemaal vreemd aan, want het is dus niet meer exclusief van haar... Gisteren had ik ze overdag weer in afgescheiden ruimtes gezet alvorens naar het werk te vertrekken omdat ik er nog geen goed oog in had, maar zodra ik in de namiddag weer terug was, ging de deur opnieuw open. Na opnieuw pogingen van Henriette om Leah uit haar "lethargische" toestand te krijgen en weer gebl...

Heb ik de voorbije dagen gemerkt, uitgerekend door 2 onschuldige antwoorden van de oudste zoon die zonder er erg in te hebben reageerde op berichten die ik hem eerder had gestuurd. De minste hint naar hun relatie zorgt er nog steeds voor dat ik ogenblikkelijk droevig, neerslachtig word.  Zondag liet A. me terloops weten dat ze de dag ervoor naar de verjaardagsbarbecue van een van zijn zonen waren gegaan. Tegen die jongen heb ik hoegenaamd niets, maar door associaties en veronderstellingen was ik er zeker van dat ze een groot gedeelte van de dag samen hadden doorgebracht en zich uiteraard geamuseerd hebben. En bovendien lijken onze zonen zich er dus bij neer te leggen, wat ik hen niet kwalijk kan en mag nemen, wat (momenteel) ook niet het geval is, maar wat me ergens toch veel pijn doet. Al kan dit ook een veel te voorbarige conclusie zijn, omdat A. en de jarige zoon al vele jaren voor er tussen hen beide  iets was, heel goede vrienden waren; het is dus best mogelijk da...