Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

het was naar mijn huidige normen lang geleden... dus tijd voor opnieuw een film. Ditmaal in gemeenschapscentrum Ten Weyngaert in Vorst, waar ik nog nooit geweest was. Een buurtbewoonster had me er attent op gemaakt dat die film daar op vrijdagavond zou worden gespeeld en ik had wel interesse. De start van de voorstelling was geprogrammeerd om 19u, wat betekende dat er na het werk niet te veel tijd verloren kon worden als ik nog iets wilde eten. Gelukkig schoot er nog wat over van de voorbije 2 dagen, zodat dit enkel moest worden opgewarmd. Ruim voor 19u kwam ik dan ter plaatse aan. De verplaatsing was een fluitje van een cent, want het volstond de 82 te nemen aan de halte vlakbij m'n appartementje en uit te stappen aan de halte Kastanjes in Vorst, waarna het nog zo'n 300 m wandelen was. Lekker praktisch; ik heb het echt wel getroffen qua locatie en verbindingen van/met het openbaar vervoer. Echter, ter plaatse aangekomen bleek dat de film met minstens een half uur vertraging z...

Vandaag voor de zoveelste keer in enkele weken (ben de tel kwijt) naar Turnhout gereden. Wat me uiteindelijk het meeste bij gebleven is: de hele groep van Vlaams Belang-militanten die op mogelijk het drukste punt van de grootste winkelstraat flyers stonden uit te delen. Ze waren zeker met 8 of 10 en deden het heel open en bloot, zonder de minste gêne, zelfverzekerd; mannen en vrouwen, jong en oud(er). Op mij sloegen ze gelukkig geen acht en ik kon er dus langs wandelen zonder iets in handen gestopt te krijgen; weet niet wat ik gezegd zou hebben indien ze het wel geprobeerd zouden hebben, maar erg flatterend zou het toch niet geweest zijn. Hier in Brussel ben ik toch bijna 2 jaar niet geconfronteerd geweest met dergelijk volk en dan ineens met zovelen en op zo'n casual manier, dat was toch even schrikken, slikken en een onaangename smaak in de mond wegwerken. Voor de rest vastgesteld dat je makkelijk een halve dag verliest als je voor het openbaar vervoer kiest om tussen beide stede...

ze is vertrokken, gisterenochtend met een vlucht naar Lissabon, waar ze nog een 2-tal dagen zal verblijven bij een vriendin. Het was toch wennen om hier een tiental dagen gezelschap te hebben en in dit kleine appartement op elkaars lip te leven. Het hielp wel dat ik meestal een halve dag ging werken, dat zij af en toe iets ging doen of dat we samen ergens naartoe gingen om iets te regelen of de (klein)kinderen nog eens te zien. Op woensdagochtend was er dan de "obligate" of onvermijdelijke confrontatie met de gebruikelijke emotionele scènes, dat na vragen i.v.m. een situatie waar ik eigenlijk weinig mee te maken heb, niet zo heel veel van weet en amper iets aan kan doen. Enfin, later op de dag hebben we het wat uitgepraat en daarna verliep het bezoek "gewoon". De katten zorgden wel voor afleiding, net zoals dus zoals eerder geschreven, de TV, ook al stond die al bij al, en zeker voor haar doen, weinig op. Haar aanwezigheid voelde toch wat vreemd aan, maar geleidelij...

Gisteren eens naar een aflevering van "Thuis" gekeken, dat om voor wat afleiding te zorgen voor de logee. Het was al haast 2 jaar geleden dat ik er nog eens naar had gekeken en dat viel eraan te merken; ik was totaal niet meer mee. Niet met de huidige verhaallijnen en evenmin met de nieuwe personages die er sindsdien zijn bijgekomen, wat normaal was. Maar de nieuwe gezichten verrasten me minder dan sommige oude 'bekenden' die een andere look hadden gekregen; meer bepaald Simonne (heel ander kapsel) en Waldek (zonder baard). Was toch een seconde of zo wennen. Waldek werd lastiggevallen door een of andere "klant" van zijn zaak die i.p.v. iets te kopen onbeschaamd kwam informeren naar de afwikkeling van een moord (of zoiets?) waar Waldek ooit bij betrokken zou zijn geweest. De duts was er effenaf niet goed van. Ook de puberdochter van dokter Judith heeft een kleine transformatie ondergaan. Van brave puber evolueerde ze blijkbaar naar rebelse, zelfbewuste vrouw ...

in het Théâtre Royal des Galeries op zaterdagnamiddag. Het was wel eens fijn om daar (voor het eerst) te komen, de schouwburg die verwerkt is in de Sint-Hubertusgalerijen (in het gedeelte dat de Koningsgalerij heet). De voorbije 30 à 40 jaar was ik er al ontelbare keren voorbij gewandeld maar nog nooit binnen geweest. Nu bood de gelegenheid zich aan om daar een toneelbewerking te gaan bekijken van het bekende werk van de Britse schrijfster Agatha Christie. Het was geen hoogstaand theater en al zeker geen avant-garde maar wel een fijn tijdverdrijf en een tof namiddagje weg, zo'n 3 uur in totaal ongeveer ter plaatse; heb het me zeker niet beklaagd. Weet niet of het steeds hetzelfde gezelschap is dat daar speelt. Het stuk zelf verraste me in die zin dat het een ongewone ontknoping was en er maar 1 dode viel. Sommige zaken zag je wel al van ver aankomen maar uiteindelijk wordt de toeschouwer toch nog door een aantal zaken in de ontknoping verrast. Heb ooit een verfilmde versie gezien m...

... of katten ook last hebben van winterblues of iets dergelijks? ik heb toch de indruk dat ze het over een hele dag genomen allemaal wat rustiger aandoen, alsof ze wat gelatener zijn. Per dag hebben ze wel nog een paar keer "het zot", en dan vooral Henriette, maar voor de rest doen ze het eigenlijk (erg) kalm aan, alsof ze half aan een winterslaap bezig zijn of hun energie opsparen. Misschien door het weinige zonlicht? In mijn appartement (gelegen op de 1ste verdieping en in de schaduw van andere gebouwen) komt al relatief weinig rechtstreeks zonlicht binnen, zeker in de winter wanneer de zon lager blijft hangen, maar als het daar bovenop nog wekenlang bewolkt is en er amper zon te zien is, wordt dit nog versterkt. Mij lijkt het toch dat hun "humeur" daar ook wat onder "lijdt".

...hoe het nakend bezoek van een haast 80-jarige verschillende personen, en mij in de eerste plaats, stress bezorgt, dat ondanks het feit dat ze moeilijk te been is en verzekert dat dit allemaal niet nodig is. 2 weken op voorhand verwittigd worden zonder enig overleg dat ze naar Europa komt en 3 dagen vooraf bevestiging gekregen van de dag en het uur waarop ze in Brussel zal aankomen, erg praktisch is dat allemaal niet als je zelf voltijds werkt. Benieuwd hoe dat bezoek hier zal verlopen... En dan zijn er nog anderen die er onrechtstreeks iets mee te maken hebben en ook angstig in hun hoekje zitten afwachten 😆op wat mogelijk komen kan.

De voorzitter van de N-VA was gisterenavond voor de nieuwjaarsreceptie en start van de campagne weer in "grootse" doen en mocht dat ook live komen uitleggen op het journaal. Velen zullen zeggen dat dit ook maar normaal is, aangezien hij de onbetwiste leider is van de grootste democratische partij van Vlaanderen en de meest markante Vlaamse politicus van, wat?, de voorbije 15 à 20 jaar? Wellicht had ik toen gewoon beter even het geluid afgezet. Afgeven op Vivaldi, de Waalse socialisten, Franstalige partijen of Franstaligen in het algemeen; weer allemaal stokpaardjes, van meet af aan polariseren, aanvallen... Graag zou hij ook premier worden van een zakenkabinet dat de overgang inzet naar confederalisme. Enfin, weer vanalles op de spits drijven en weer de confrontatie welbewust opzoeken. Daarnaast zei hij ook nog wel dat hij liever niet met Vlaams Belang zou regeren, wat ik best wel geloof. Maar hij kreeg niet over zijn lippen dat hij het niet zal doen. Ergo, afwachten maar wat...

Een job in het CERN, da's niet niks! We zullen dus enkele jaren collega's af zijn. Het ga je goed ginder in Genève. Bedankt ook voor de uitnodiging om nog iets te gaan drinken vlak voor je vertrok. Vond het best aangenaam om elkaar ook eens buiten de werkomgeving te treffen, samen met X. en N. 

Woensdag had BR gepolst of ik geen zin had om donderdag met hem naar "7 days in may" te gaan kijken in Cinematek, over een Amerikaanse generaal die van plan is een staatsgreep te plegen en de president opzij te schuiven omdat deze te soft was tegenover de Soviet-Unie. De naam van de film zei me niets en de naam van de regisseur alleen vaagweg iets*. Ondanks de (voor mijn doen althans) talrijke films die de voorbije weken al had gezien, nam ik het aanbod toch in overweging en uiteindelijk besliste ik de dag zelf toch maar te gaan; had op tijd gedaan op m'n werk, kon nog naar m'n appartement gaan en me douchen, de katten eten geven en nog wat resten van de dag ervoor opeten om dan rond 18u50 ter plaatse te zijn. BR leek oprecht blij te zijn me daar te zien. De film werd eerst ingeleid door recensent Patrick Duynslaegher die blijkbaar een John Frankenheimer -cyclus mocht opzetten en in dat kader elke maand een film van deze regisseur koos. Enkele grote namen deden mee: K...

En woensdag een vierde bioscoopbezoek in pakweg 2 weken. Druk druk! Deze keer samen met BR voor een andere film waar met veel lof over wordt gesproken en geschreven: The Banshees of Inisherin. De film werd geprojecteerd in de zaal op de 1ste verdieping, die zich net onder het dak schijnt te bevinden. Wat als gevolg heeft dat het er in de zomer snikheet kan zijn en in de winter, zoals gisteren, koud. Vele toeschouwers waren al vertrouwd met dit fenomeen, want tal van hen grepen naar de ter beschikking gestelde plaids aan de ingang van de zaal. Aangezien wij onze wintervest aanhielden, dachten we dat het zonder ook wel zou gaan, maar na enige minuten voelden we toch ook dat het misschien geen overbodige luxe zou zijn geweest er eentje te hebben. Niettemin bleven we zitten; de zaal raakte ook aardig gevuld (bleek uiteindelijk bijna uitverkocht), dus mogelijk zou al die menselijke warmte ook wel helpen, zoals BR opmerkte 😆. De film speelt zich af op een fictief eiland voor de Ierse kust, ...

Was gisterenochtend wat door de foto's op m'n gsm aan het gaan en tussen die van februari 2022 zie ik er ineens een genomen in de Warande net voor een concert. Er staan 3 personen op: zij, ik en hij... Dat was toen nog in (voor vermoedelijk iedereen) tempore non suspecto (ook al was onze relatie toen al wel afgelopen, voor haar althans). Maar wel een erg directe manier om (ongevraagd) met het (recente) verleden geconfronteerd te worden... Geen van alle rechtstreeks betrokkenen (wij 3, kinderen) heeft erom gevraagd dat de zaken liepen zoals ze gelopen zijn, zij noch ik. Het is ook niet dat ik het fijn vind om het zo lastig te blijven hebben met de plaats die hij nu in haar leven heeft terwijl de mijne zoveel beperkter is geworden dan ervoor, integendeel, want voorheen ervaarde ik de weinige contacten die we beide hadden als eerder positief... Maar we gaan het er alle drie maar mee moeten doen en ermee moeten trachten leven hoe het er nu voorstaat. Iets wat zij ongetwijfeld al la...

Vorige week bus 89 genomen tot aan zijn eindpunt, namelijk Westland Shopping; daar moest ik iets gaan afhalen. Hij rijdt sinds enkele jaren van het Centraal Station (soms van de Beurs) naar het shopping centrum (tot voor een paar jaar had hij blijkbaar een heel ander traject) en heeft een paar haltes vlakbij waar ik woon; redelijk praktisch dus. Toen moet ik haast langs het standbeeld van Jean-Claude Van Damme gestapt hebben dat daar sinds enige jaren staat. Het was toen al donker dus heb het helemaal niet gezien en er ook niet aan gedacht dat ik er vlakbij was. M'n oudste zoon zal het me misschien kwalijk nemen... Volgende keer beter, zeker. Maar nu weet ik wel hoe je er moet raken en dat is wel erg eenvoudig, want gewoon tot aan het eindpunt van lijn 89 meerijden.

Vorig weekend toch wel droevig en wat mij betreft onbegrijpelijk nieuws vernomen: de Bortiergalerij krijgt hoogstwaarschijnlijk een andere bestemming.  Het schokkendst was misschien dat in plaats van een soort van walhalla voor snuisteraars de plannen zijn om er de zoveelste hippe voedselmarkt in te huisvesten... Gruw. Er wordt wel gedacht aan een muziekhandel en nog iets anders als soort van schaamlapje of om toch wat diversiteit in het geheel te brengen, maar de huidige eigenheid en charme van de plek dreigt toch compleet verloren te gaan. Nog wat meer eenheidsworst in de vijfhoek. Ik ga niet onnozel of hypocriet doen, ik kwam er maar zelden meer, maar in mijn hoofd (en blijkbaar geldt dat voor heel veel mensen, afgaand op de petitie die maanden geleden daaromtrent gestart werd) was dit een vaste waarde in Brussel en dus ook de boekenwinkeltjes die er zich in bevonden. Het was er aangenaam rustig, soms zelfs doods misschien midden in een stad waar er constant veel drukte, lawa...

Om het jaar bioscoopgewijs goed te beginnen meteen naar een klepper van vorig jaar geweest: TÁR, volgens kenners een van de beste films die in 2023 in onze zalen kwam. Deze ging ik bekijken in Cinéma Galeries, in de Koninginnegalerij, waar hij nog eens uitzonderlijk vertoond werd. Lydia Tár is een geniaal en gevierd dirigent die het mikpunt wordt van een al dan niet terechte lastercampagne en geostraciseerd wordt (of gecanceld zoals dat tegenwoordig heet), waarna de knoppen bij haar doorslaan en een tocht door de woestijn begint. Het is vooral de aanloop daar naartoe die belicht wordt. Voor zover ik erover kan oordelen, wordt aan de kijker niet duidelijk getoond of dit terecht is of niet. Tár heeft inderdaad een uitgesproken mening, een eigen visie in een harde wereld en probeert daarnaast iets te verstoppen uit haar verleden nadat ze betrokken raakte bij een dramatische gebeurtenis, maar of dat dan voldoende is om iemands loopbaan en leven te breken, is nog maar de vraag. Daarnaast ko...

...maar daar was ik me al wel lang terdege van bewust. Een collega die deze week na goed 9 maanden ziekte weer het werk hervatte, had er schijnbaar geen problemen mee om in de refter te vertellen wat er gescheeld had: allerlei zaken die verkeerd gelopen of problematisch waren, wat uitmondde in 2 zelfmoordpogingen, waarvan de 1ste bijna gelukt was. Tja, als je dat van de persoon in kwestie zelf hoort, word je daar toch even stil van. Het zou nu beter gaan. Laat het ons hopen en ook dat het blijft duren. In de refter hangen ook mooie foto's van RH en FD, die een wacht eerder 'afgezwaaid' was. Ook leuk om te bekijken en een mooi gebaar van de collega's.

Een paar dagen voor het jaareinde begonnen plots de plastic zakken te verdwijnen uit de naburige  openbare vuilnisbakken. Een vreemd fenomeen, vond ik eerst, maar wat later begon het me te dagen: dat was in het vooruitzicht van oudejaarsnacht! Zo kon er niets in worden verstopt, want op die manier kon je zien wat er in de vuilbakken zit, wat met de groene vuilzakken erin niet het geval is. Oudejaar is al talrijke jaren een risiconacht voor orde- en hulpdiensten en blijkbaar was het vlakbij gelegen pleintje inderdaad een hot spot , afgaand op wat onze korpschef me 2 dagen later zei en ook op het aantal afgeschoten vuurpijlen die er 's anderendaags her en der verspreid lagen. Ok, maar wat moest ik dan aanvangen met mijn afval die ik regelmatig in die vuilbakken stop: de hoopjes die de katten in hun bak achterlaten na een plas en het organisch afval? Dat laatste moet natuurlijk in principe in de oranje vuilbakken of -zakken. Maar daar doe ik niet aan mee; wat een rebel ben ik toch! 😏...

Die is bijna geheel in virtuele rook opgegaan wegens rekeningen van de belastingen, brandverzekering, pechverhelping en gewone kosten. Terwijl ik me net had voorgenomen om er spaarzaam mee om te springen... Dus heb er zo goed als niets van in de solden kunnen besteden! 

...de traditionele week tussen kerst en Nieuwjaar waarin we "gedwongen" met verlof zijn. Dus morgen weer naar het werk ("aan het werk" klopt niet helemaal aangezien ik deze week toch verschillende dagen in de weer geweest ben voor het werk). Het was een vrij fijne week. Was er zoals gewoonlijk wat bang voor, want heb doorgaans een lichte hekel aan de eindejaarsperiode met zijn gedwongen sfeertje, maar daar heb ik me voor een groot stuk van kunnen afsluiten. Wat me veel plezier deed, was deze dagen doorbrengen met m'n katten, Leah en Henriette en ik heb de indruk dat ze het ook fijn vonden dat ik er overdag meer was.  En zelf vond ik het ook gewoon fijn om er te zijn bij/voor hen en hen in m'n buurt te hebben. Hier een foto van Leah, die zich echt wel veel meer als een grote katachtige voortbeweegt dan Henriette, haast vorstelijk. Deze laatste heeft meer iets "berigs", ook qua aanzicht, is ook veel knuffeliger en knuffelbaarder. Leah toont haar affe...

Zaterdag nog wat boodschappen gaan doen, alweer in de Bio Planet in Groot-Bijgaarden. Vorige bezoeken verliepen met de wagen of fiets; ditmaal koos ik voor het openbaar vervoer en meer bepaald de tram, lijn 19 om precies te zijn. Van grofweg 1986 tot 1995 nam ik die regelmatig, toen reed die tram tussen Groot-Bijgaarden naar de Heizel, vandaag is het traject wat verlegd en is het eindstation De Wand (ergens in Neder-over-Heembeek denk ik). Toen was ik met de 19 richting Groot-Bijgaarden eigenlijk nooit verder geraakt dan de Basiliek (komende vanuit metrostatoin Simonis, dus amper 2 of 3 haltes verder). Vorige zaterdag zou ik dus all the way gaan; spannend! Metrostation Graaf van Vlaanderen in om na wat complicaties in Beekkant aan te komen, daar over te stappen en naar Simonis te gaan, alwaar er na een kleine 10 minuten een 19 kwam aanrijden. Hop, erop en je laten vervoeren tot aan het eindpunt, waar de winkel ook meteen gelegen was. Redelijk praktisch dus, maar het kan nog praktischer...