The Banshees of Inisherin - Martin McDonagh

En woensdag een vierde bioscoopbezoek in pakweg 2 weken. Druk druk!

Deze keer samen met BR voor een andere film waar met veel lof over wordt gesproken en geschreven: The Banshees of Inisherin.
De film werd geprojecteerd in de zaal op de 1ste verdieping, die zich net onder het dak schijnt te bevinden. Wat als gevolg heeft dat het er in de zomer snikheet kan zijn en in de winter, zoals gisteren, koud. Vele toeschouwers waren al vertrouwd met dit fenomeen, want tal van hen grepen naar de ter beschikking gestelde plaids aan de ingang van de zaal. Aangezien wij onze wintervest aanhielden, dachten we dat het zonder ook wel zou gaan, maar na enige minuten voelden we toch ook dat het misschien geen overbodige luxe zou zijn geweest er eentje te hebben. Niettemin bleven we zitten; de zaal raakte ook aardig gevuld (bleek uiteindelijk bijna uitverkocht), dus mogelijk zou al die menselijke warmte ook wel helpen, zoals BR opmerkte 😆.

De film speelt zich af op een fictief eiland voor de Ierse kust, vlak voor het einde van de Ierse burgeroorlog in 1923. Pádraic (Colin Farrell), een wat simpele boer, en Colm (Brendan Gleeson), een muzikant en ook poëet, zijn vele jaren lang de beste vrienden geweest, maar van de ene dag op de andere besluit Colm hun vriendschap te beëindigen, iets wat Pádraic maar niet kan begrijpen. Uiteindelijk leidt dit tot een aantal moeilijk te begrijpen dramatische daden en een escalatie.
In die mate dat je je afvraagt wie van beide nu eigenlijk "normaal" is.

De twee enige mentaal "minder gestoorde" personages nemen in de loop van de film afscheid van het eiland en zijn bewoners. Enerzijds de jongen, Dominic, die door haast iedereen als de dorpsgek wordt beschouwd en een zware rugzak met zich meesleurt, maar die eigenlijk heel wat pertinente vragen/opmerkingen stelt/maakt. Anderzijds, Siobhán, de zus van Pádraic, met wie hij een erg innige band heeft, die graag leest en die het uiteindelijk niet meer uithoudt op het eiland, mede door de vete tussen de beide voormalige vrienden. Dominic overlijdt door verdrinking in een meer (hoogstwaarschijnlijk zelfmoord) en Siobhán neemt een job in een boekhandel aan op het Ierse 'vasteland', waar ze zich wel goed voelt.
Pádraic verliest dus op heel korte tijd de 2 personen waar hij het meest om geeft. 

De acteursprestaties zijn in deze film van de bovenste plank, er zijn vele vergezichten te zien van het wijdse, desolate landschap die mogelijk een reflectie zijn van de mentale staat van enkele van de personages of de wanhoop waaraan ze ten prooi dreigen te vallen.
Ook een speciale vermelding voor het Iers dat ze spreken. Toch wel wennen in het begin, maar tegelijk ook fijn.

Brendan Gleeson was hier eerder al eens aan bod gekomen in een stukje over een minireeks gewijd aan een (oud) koppel dat uit elkaar gaat. Dus misschien heb ik voor hem als acteur wel een boontje, ondanks zijn helemaal niet telegenieke verschijning. Daarvoor had hij me ook al getroffen in een film geregisseerd door dezelfde regisseur als van deze film en met als tegenspeler eveneens Colin Farrell: "In Bruges", die ik had gezien vlak na het uitkomen. Al deze drie personen hebben sindsdien een heel parcours afgelegd en andere films (of series?) gedraaid of erin meegespeeld.
Ook nog een vermelding voor Kerry Condon en Barry Keoghan die respectievelijk Siobhán en Dominic spelen en voor Jenny 😄.
Gelukkig is er ook wat humor (of ironie/sarcasme?) in verwerkt.

Als u de kans krijgt deze film te zien, zou ik hem grijpen, althans indien u toch ook auteursfilms kunt waarderen.
De avond sloten we af in Mokafe, een bar in de Sint-Hubertusgalerij. Ik met een Irish coffee, B. met een Guinness, wel zo toepasselijk.