TÁR - Todd Field

Om het jaar bioscoopgewijs goed te beginnen meteen naar een klepper van vorig jaar geweest: TÁR, volgens kenners een van de beste films die in 2023 in onze zalen kwam.
Deze ging ik bekijken in Cinéma Galeries, in de Koninginnegalerij, waar hij nog eens uitzonderlijk vertoond werd.

Lydia Tár is een geniaal en gevierd dirigent die het mikpunt wordt van een al dan niet terechte lastercampagne en geostraciseerd wordt (of gecanceld zoals dat tegenwoordig heet), waarna de knoppen bij haar doorslaan en een tocht door de woestijn begint. Het is vooral de aanloop daar naartoe die belicht wordt.

Voor zover ik erover kan oordelen, wordt aan de kijker niet duidelijk getoond of dit terecht is of niet. Tár heeft inderdaad een uitgesproken mening, een eigen visie in een harde wereld en probeert daarnaast iets te verstoppen uit haar verleden nadat ze betrokken raakte bij een dramatische gebeurtenis, maar of dat dan voldoende is om iemands loopbaan en leven te breken, is nog maar de vraag. Daarnaast komen ook kleinmenselijker beweegredenen aan bod, maar niet uitgesproken. De film toont iemand aan de top in haar vak en hoe ze haar beroeps- en privéleven tracht te combineren. Er is wellicht soms sprake van "toxiciteit" of machtsmisbruik maar dit is niet de rode draad doorheen de film, noch doorheen haar leven. Ik kreeg meer de indruk dat het hier ging om hoe de persoon Tár omgaat met de druk in haar leven, waarbij ze wel duidelijk iemand is die gewoon is haar zin te krijgen of door te drukken. 
Maar veroordelend kwam de film niet op me over. 

Cate Blanchett is bijzonder indrukwekkend als de hoofdpersoon van deze film. Het viel me in het begin ook op wat voor een mooie stem ze heeft en wat voor een goede actrice ze is.
Blij dat ik hem gezien heb.
Hier een echte recensie.