Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Fijn om te zien hoe Leah soms ook enthousiast kan spelen en door het appartement hollen en dat met een banaal "speeltje", zoals het afsluitlintje op de foto. Ze is veel minder energiek dan Henriette en nog altijd vaak schuw/bang maar soms zijn er dus tekenen dat ze het hier toch naar haar zin heeft en dat doet wel plezier. Misschien kan ik met haar wel aan shows gaan meedoen, want ondanks enkele lichamelijke "gebreken" (haar kleine gestalte, haar lichtjes beschadigd rechteroog) kan ze wel, als ze er zin in heeft en de gelegenheid zich ertoe leent, mooi en statig draven. Daarnaast heeft ze ook een aparte manier van springen, wat een jury misschien ook wel kan vertederen of zelfs overtuigen😊 en een wat houterige manier van stappen, een beetje zoals in oude stop-motionfilms Weet niet of er een categorie voor "scharminkels" (wat hier liefkozend bedoeld is) bestaat.

In oktober heb ik voor (gevoelig) minder dan 100 euro via m'n creditkaart gespendeerd. Iets wat zeldzaam genoeg is om het toch te noteren. Doorgaans is het een stuk meer en regelmatig zelfs veelvouden van dat bedrag. M'n bankrekening zal me bij het begin van de volgende maand dus wel dankbaar zijn. Afwachten maar of het een trend wordt, maar dat denk ik nu wel niet. 

en geïnstalleerd, iets wat de katten vrij snel door hadden.  Ze leken er opgetogen mee en drinken er intussen weer volop van.

Donderdag weer bijzonder pijnlijk nieuws vernomen via de oudste zoon, die me dat met de beste bedoelingen meedeelde, maar het kwam weer erg hard aan, want was er helemaal niet op onvoorbereid. Denk dat ik stilletjesaan op de limiet zit van m'n incasseringsvermogen; al twee jaar lang krijg ik uit die hoek klappen te verwerken en het mag wel eens gaan stoppen.  Naast de ontegensprekelijke (grote) troost die ik putte uit onze contacten, zorgden ze toch ook voor groot verdriet, want meer dan eens werd ik weer (zonder dat er opzet mee gepaard ging) de put in gesleurd, onder meer precies doordat het contact gezien de omstandigheden nog redelijk goed was gebleven en ik dan daarna plots iets te weten kwam, wat ik liever/beter niet wist. Die zekere mate van verbondenheid was op zich nog best draaglijk maar de terugvallen die er vervolgens op volgden, kwamen daardoor telkens des te harder aan. Uiteraard speelde dit me vrijdag alweer een hele dag parten en vandaag vermoedelijk ook voor een gr...

Eergisteren met de trein naar Luik, om daar nog eens naar de opera te gaan (vorige keer was in juni vorig jaar voor "Simon Boccanegra" van Verdi). Ditmaal speelde men er "Il barbiere di Siviglia", een "komedie", een opera buffa; een ander register toch dan wat ik "gewoon" ben op dat vlak.   M'n intussen gebruikelijke operagezellin had goede tickets in het parterre voor een "prijsje" op de kop kunnen tikken. Dus rond 13u de trein genomen in het Zuidstation om naar Luik Giullemins te gaan en daar een andere trein te nemen naar het centrum. Zowat anderhalf uur later waren we ter plaatse; soms praktisch toch, het spoor. Om 15 uur begon het spektakel van ruim 3u (inclusief een pauze van 30 minuten tussen beide bedrijven). Dat lijkt lang, maar voor een opera is dat zeker niet buitensporig. Ook al zijn er soms wel momenten (ook gisteren) dat het spektakel iets minder boeit en waarbij je soms (haast) indommelt. Zo heeft m'n gezelschap z...

  Ik recycleer deze foto even: het tweede pompje heeft intussen ook de geest gegeven. Een maand na het eerste (dat het toch 2 maanden uithield). Goei marchandise! Henriette was gisterenavond aan de haal gegaan met de "bokaal"/recipiënt minus het pompje (dat ik eruit had gehaald) en dat door het halve appartement geduwd. Had toen niet door wat er aan de hand was en heb haar onder haar voeten gegeven, want was net gaan slapen. Vanmorgen begon ze opnieuw en toen pas besefte ik dat ze me misschien iets wilde vertellen. En ja hoor, hun andere (gewone) drinkbakje was helemaal leeg, dus ze hadden eenvoudigweg geen drinken meer. Mogelijk heeft Henriette de hele voorbije nacht dus grote dorst gehad...

Gisteren (zondag): een vrouw in mantelpakje bij het begin van de Gentsesteenweg (vanaf het kanaal). Geen idee of ze werkt in een van de (talrijke) boetieks in die buurt, een klant was of er gewoon zomaar wat stapte. De meeste dames die je daar ziet gaan toch doorgaans iets anders (mag ik schrijven "iets minder elegant"?) gekleed.

Henriette maakt het goed 😊  Leah daarentegen doet vreemd en blaast als vanouds naar Henriette, alsof er een nieuwe kat in 'huis' is. Het lijkt wel of ze ze niet herkent; mogelijk hangt er een vreemde geur rond Henriette? Of misschien vond ze het gisteren op haar eentje (ok, samen met mij) zo fijn, dat de terugkeer van haar 'zusje' een enorme tegenvaller was? Dus momenteel is de (relatieve) harmonie tussen hen weer (helemaal) zoek... 😔😐 Vreemd toch; Henriette en ik begrijpen het niet goed.

ze is weer thuis, wat beduusd maar voor de rest lijkt ze wel redelijk ok. De hele terugweg te voet afgelegd, voor een stuk ook omdat ik te ongeduldig was om nog enkele seconden langer te wachten totdat er een tram in zicht kwam... Maar ze heeft zich voorbeeldig gedragen; meer dan enkele miauwtjes heb ik niet gehoord. In tegenstelling tot vanmorgen heb ik ditmaal wel de Leopold II-laan vermeden met al haar drukte en een parallelle, veel rustiger straat genomen. Zo heeft ze eens een stukje Brussel van nabij ervaren en nu is het tijd om wat te rusten. Bij de dierenarts heeft ze nog wel wat overgegeven maar niets dramatisch. Blijkbaar behoeft ze in principe geen extra nazorg, dus ik probeer gewoon een oogje in het zeil te houden en morgen de meeste tijd hier bij hen door te brengen. Volgend bezoek aan de dierenarts is in principe volgend jaar, gewoon voor de jaarlijkse inenting. Als ik van plan ben om te gaan reizen en ze in een pension achter te laten, moeten ze wel tijdig (enkele weken v...

vandaag wordt haar fysieke integriteit onherroepelijk aangetast. Heb haar net weggebracht naar de dierenarts voor haar sterilisatie. Keek hier al een paar weken tegenop; haar 's morgens geen eten mogen geven, haar een harnasje aandoen, ze in de daartoe gekochte draagtas stoppen en dan op weg naar Jette, allemaal stappen die voor haar lastig zouden zijn. Uiteindelijk verliep alles redelijk vlot, ook ondanks de regen vanmorgen (hoewel het ergste achter de rug was toen wij onze neus buiten staken). Had eerst overwogen om met de fiets te gaan, maar gezien de overvloedige regen dan toch maar geopteerd voor het openbaar vervoer en uiteindelijk werd het i.p.v. stappen naar Ribeaucourt (of eventueel Graaf van Vlaanderen) om daar de metro te nemen tot Simonis en vervolgens voor enkele haltes tram 19, gewoon het hele traject naar Simonis te voet afgelegd (het is toch maar 1 metrohalte tussen beide stations en zo bespaarde ik haar (en mezelf) toch al de stress van de metro). Tijdens het traje...

Gisteren was het nog eens een vrijdag de 13de. Niet dat het me veel doet. Gisteren moest ik ook in de Inno zijn om daar iets te gaan kopen (duh, voor wat anders? zeker niet om met iemand af te spreken...). Er daarna van geprofiteerd om ook nog eens naar de Media Markt te gaan op de bovenste verdieping van hetzelfde gebouw en daar wat rondgesnuisterd tussen cd's en dvd's. Beide afdelingen zijn serieus gekrompen t.o.v. enkele jaren geleden. Uiteindelijk kocht ik er alleen maar het 2de album van de Britse groep Portishead, dat democratisch geprijsd was. Qua atmosfeer wel een passende keuze voor een vrijdag de 13de. Hier het openingsnummer, "Cowboys" dat de meesten wel kennen. De andere nummers zijn qua 'ambiance' gelijkaardig  

Heniette en Leah waren 's ochtends weer aan het ravotten, zoals zo vaak en alleen de radio speelde met voorts gewoon het gebruikelijke tumult als ze zo bezig zijn. Ik was in de WC om een van de kattenbakken wat proper te maken en ineens merk ik dat zowel de TV als de DVD-speler op staan... Geen idee hoe ze dat geflikt hebben; de afstandsbedieningen lagen nog op hun gebruikelijke plaats dus daarmee kon het niet gebeurd zijn. Mogelijk heeft een van hen een of andere knop op de DVD-speler hard genoeg aangeraakt of ingedrukt zodat die ineens op 'on' stond en heeft dat als gevolg gehad dat de TV ook aan sprong? Op websites allerhande lees je wel eens dat zeker blauwe Russen intelligente katten zijn (en over Karthuizers schrijven sommigen dat ook), maar dat staat bij haast elk kattenras wel vermeld dus wat is zo'n bewering dan waard? Zelf had ik daar nog niet zo bijster veel van gemerkt eigenlijk, maar nu hebben ze het bewijs natuurlijk wel geleverd. Mij was het nog niet gelu...

Toen ik die paar lijntjes zaterdag schreef, was de schaal van het aangerichte (en er nog op volgende) leed me helemaal niet duidelijk. Had iets geleden over een regen van raketten die vanuit Gaza waren afgeschoten en dat was het dan min of meer. Pas 's avonds werd het me wat duidelijker wat er gebeurd was of nog aan het gebeuren was en dat was toch van een heel andere orde dan wat de titel van het stukje liet vermoeden. Dit was ongezien qua opzet, uitvoering, stoutmoedigheid en resultaat. Nooit eerder had Hamas (of de Palestijnen in de voorbije decennia) Israël zo hard kunnen treffen. Bij vorige geweldorgieën vielen er langs Palestijnse kant steevast een groot veelvoud aan slachtoffers van wat aan Israëlische kant te betreuren viel en was de materiële schade ook onmetelijk veel groter. Ditmaal waren de rollen (aanvankelijk) omgekeerd, maar vooral, kreeg Israël ook mentaal een ongelooflijke opdoffer, waar ze niet meteen van zullen herstellen. Voor hen is het onvoorstelbare gebeurd; ...

bah, net een afspraak gemaakt voor haar sterilisatie. Het dutske. krijg het er zelf al benauwd van en 't is nog wel een poosje. Had haar dit weekend al eens een harnasje aangedaan om te trachten haar eraan te doen wennen voor wanneer ik haar (per fiets of met het openbaar vervoer) moet wegbrengen in de daartoe gekochte tas/rugzak. Ze was er helemaal van slag door en het was een zielig zicht. Dat belooft... Ook dat ze nuchter moet zijn, zal lastig worden.

een paar dagen geleden droomde ik net voor het ontwaken dat ik me moest haasten om een trein te halen in het Centraal station en dat ik daarvoor de Ravensteingalerij door moest. Daarbij trapte ik (hard, want lopend) op het gelaat en de benen van 2 daklozen maar liep gewoon door om de trein niet te missen, al was ik wel wat gegêneerd. Eens wakker voelde ik me er toch wat ongemakkelijk bij. Vanmorgen, ook net weer voor het wakker worden ging het over m'n huwelijksfeest, met de dochter van Vladimir Poetin nota bene (weet niet eens of hij een dochter heeft)... Zou Leah er voor iets tussen zitten ;-)

  Dit weekend onder andere een compilatie opgezet van forró, een muziekstijl uit het Noordoosten van Brazilië. Dit is van m'n favoriete stukken erop, het voorlaatste van de 18 op de cd. Heb dit altijd een ontroerend nummer gevonden. Dit soort muziek roept steeds warme herinneringen in me op; m'n mogelijk beste vriend kwam speciaal uit Brazilië om ons medio jaren '90 een spoedcursus forró dansen te geven (in ons appartement in Etterbeek?). 😜

en je kan zo al raden wie de grootste slachtoffers zullen zijn, al is het aantal slachtoffers langs Israëlische kant wel indrukwekkend hoog...  Afwachten maar of dit geen domino-effect zal teweeg brengen in de regio (en mogelijk daarbuiten?). Hamas heeft in alle geval en vermoedelijk willens en wetens zijn doodvonnis getekend.

Het was al lang geleden dat Henriette bij mij geslapen had, iets wat ze de eerste weken wel systematisch deed maar intussen "afgeleerd" had. Maar tijdens de nacht van donderdag op vrijdag had ze er blijkbaar weer zin in. Alleen is ze intussen wel een stuk gegroeid en ditmaal koos ze ook voor "mijn" kant van het bed, zodat het toch iets lastiger slapen was.  In het midden van de nacht waren we dan allebei wakker en hebben we toch van elkaars aanwezigheid geprofiteerd voor wat geaai en liefkozende woordjes of likjes/gespin. Wat heeft ze toch een zachte vacht. En daarna is het toch nog gelukt om nog een paar uur te slapen i.p.v. de hele tijd wakker te blijven liggen. Leah is op die ene keer na niet meer bij mij komen slapen en verkiest daarvoor wellicht de living.

In de tweede helft van augustus op een van de 3 Nederlandse zenders deze Noorse reeks opgenomen over een alleenstaande moeder die zich op haar job en tussen haar opgroeiende dochters, haar vader en vriendinnen/buren staande tracht te houden. Niet altijd makkelijk en soms (bedoeld) lachwekkend, wat door haar vaak onderkoelde reacties nog in de hand wordt gewerkt. Daarnaast nog een ex die schrijver is en blijkbaar nogal egocentrisch. Heb nu 5 van de 6 afleveringen van het 2de seizoen gezien en dat zorgt wel voor aangename weekendavonden. Gewone bekommernissen, generatieverschillen op een leuke en niet meteen oordelende manier gebracht. Het Noors geeft er nog een extra "exotische" toets aan. Overigens komt de titel van haar officiële naam, Pernille ;-)  Heb normaal gezien ook nog een andere Noorse reeks opgenomen, maar die zich in een heel andere sociale omgeving afspeelt al zijn er mogelijk toch ook enige raakvlakken (al dan niet existentiële eenzaamheid en hoe ermee omgaan. De...

gisterennamiddag liet een van de zonen me weten dat zijn gsm stuk was en dat ik hem via WhatsApp moest contacteren op het nummer dat hij vermeldde. Nietsvermoedend ging ik daarop in en hij ging zien of hij het toestel nog kon laten herstellen, wat voor mij goed was indien de kosten niet gigantisch waren. Toen wilde hij plots weten of ik hem met iets kon helpen en waar hij eigenlijk wat beschaamd voor was. Of ik hem wat geld kon voorschieten; hij zou het een dag later wel terugbetalen. Toen de andere persoon me tot enige spoed aanmaande en wat informatie vroeg over m'n bankinstelling begon ik (eindelijk) toch wat nattigheid te voelen en het leek me voorzichtiger om toch eens te checken, zowel bij iemand die hem goed kent als bij de zoon zelf en deze bevestigde dat zijn gsm nog werkte en dat het hier wellicht om "afzetters" ging. Geen idee hoe ze aan mijn nummer zijn geraakt; via hem of op een andere manier? In alle geval, heb het contact dan maar afgebroken nadat ze niet o...

terwijl ik meer als werk genoeg heb, zit ik de helft van m'n tijd te verdoen door vertederd naar foto's van m'n katten te kijken... Overigens ben ik nog steeds opgetogen over hun namen.

Vandaag tijdens het middageten moeten aanhoren hoe mooi Schotland wel niet is; een collega had daar blijkbaar voor een aantal dagen een wandelvakantie doorgebracht. Aangezien zovelen daarover eensgezind zijn, twijfel ik daar niet aan, hoewel ik er moeite mee heb me die schoonheid voor te stellen. Wat bergen/golvende heuvels en groene of bruine vegetatie, lichtspel door zon en/of wolken, wat meren, dat lijkt me nu niet zo bijzonder en heb ik elders ook gezien. Misschien is het de weidsheid/grootsheid van de landschappen die zo'n indruk nalaat? Probleem in mijn geval is dat zij er dit jaar ook met hun tweetjes verschillende weken op vakantie zijn geweest. Sindsdien is die streek voor mij (voorlopig?) niet meer interessant om ooit eens te bezoeken, mocht dat ooit al een serieuze mogelijkheid zijn geweest. Schotland is momenteel in mijn geest definitief "bezoedeld". Ben mentaal of psychologisch dermate beschadigd of in de war, verblind dat ik volstrekt geen zin heb om in hu...

Een paar weken geleden informeerde m'n zus bij me of ik geen interesse had om daar naartoe te gaan. Het is een jaarlijks weerkerend historisch evenement op het circuit van Spa-Francorchamps dat ik al enkele keren had bezocht maar de laatste maal moet toch alweer ettelijke jaren geleden zijn. De toeschouwers kunnen er tal van minstens 40 jaar oude auto's bewonderen uit verschillende raceklassen: eenzitters (F1), endurancebolides, GT's, auto's uit enkele toerismeklassen en als het wat meezit en je gedraagt je, dan laat men je probleemloos vlakbij de wagens komen om ze te bewonderen en te fotograferen. Heb lang getwijfeld om te gaan (het lange traject heen en terug en de katten na een hele werkweek weer een groot stuk van de dag alleen achterlaten) maar uiteindelijk kocht ik donderdagavond dan toch maar een ticket om er op zaterdag langs te gaan.   Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag iets na 9 vertrokken richting Francorchamps en m'n zus en schoonbroer. Qua vervoer vertrouw...

2 opvallende personen gisteren in de bioscoopzaal: - vlak naast mij (bof, kan die nu niet ergens anders gaan zitten?...) kwam iemand zitten met een enorme "beker" overvol met popcorn en een flesje frisdrank. Was de eerste keer dat ik zoiets voorhad en m'n eerste reflex was om een of meer zetels op te schuiven, maar uiteindelijk bleef ik toch maar zitten. Verbazend genoeg was zijn karton nog voor het einde van de film helemaal leeg maar gelukkig heb ik er eigenlijk zo goed als geen last van gehad. De vreter was redelijk discreet :) - vlak voor het begin van de film kwam er iemand binnen die haast gekleed leek alsof het winter was, plastic (ziekenhuis?)handschoenen aan had en een medisch mondmasker op. Al opvallend genoeg, maar als je dan toch per se zo uitgedost wil verschijnen en een mondmasker wenst te dragen, zorg er dan voor dat je neus ook bedekt is. Zo niet zie je er toch wel lichtjes belachelijk uit... 

Deze film kwam in 1995 in roulatie en toen al was het mijn bedoeling om hem in de bioscoop te gaan bekijken. Helaas was het er nooit van gekomen. We woonden toen nog in een appartement in Etterbeek, wat niet zo ver gelegen was van een aantal bioscopen, maar andere bezigheden zeker. Tot vandaag dan en dat in het kader van de retrospectieve gewijd aan 100 jaar Warner-films, die me ook de gelegenheid had geboden om Dangerous Liaisons in een filmzaal te bekijken. Ditmaal werd de film vertoond in UGC Toison d'Or en niet De Brouckère en het was de laatste in de reeks. Om dezelfde reden als gisteren had ik nog getwijfeld om te gaan, maar uiteindelijk is het goed geweest om tot daar te gaan. De vertoning was in de late namiddag. Het is meteen ook de 2de film in een paar weken waarin Meryl Streep de vrouwelijke hoofdrol vertolkt. De mannelijke wordt gespeeld door Clint Eastwood, die de film ook regisseerde. Het is een gevoelige, ontroerende film over een gehuwde vrouw en moeder van 2 die ee...