Lap, weer van dat (2) - en toch weer niet

Toen ik die paar lijntjes zaterdag schreef, was de schaal van het aangerichte (en er nog op volgende) leed me helemaal niet duidelijk. Had iets geleden over een regen van raketten die vanuit Gaza waren afgeschoten en dat was het dan min of meer.

Pas 's avonds werd het me wat duidelijker wat er gebeurd was of nog aan het gebeuren was en dat was toch van een heel andere orde dan wat de titel van het stukje liet vermoeden. Dit was ongezien qua opzet, uitvoering, stoutmoedigheid en resultaat.
Nooit eerder had Hamas (of de Palestijnen in de voorbije decennia) Israël zo hard kunnen treffen. Bij vorige geweldorgieën vielen er langs Palestijnse kant steevast een groot veelvoud aan slachtoffers van wat aan Israëlische kant te betreuren viel en was de materiële schade ook onmetelijk veel groter.

Ditmaal waren de rollen (aanvankelijk) omgekeerd, maar vooral, kreeg Israël ook mentaal een ongelooflijke opdoffer, waar ze niet meteen van zullen herstellen. Voor hen is het onvoorstelbare gebeurd; aangevallen worden door vele op wraak beluste en moordlustige Palestijnen binnen in hun "eigen" land, waar ze zich haast volkomen veilig waanden. Bovendien is het ook nog niet gedaan en is zal Hamas er alles aan doen om het lot/lijden van de door hen gegijzelde personen op pornografische/obscene wijze te gebruiken voor hun zaak.

Ik kan het me amper voorstellen wat dit doet met de collectieve psyche van een volk. Mogelijk komt 22 maart 2016 een heel klein beetje in de buurt?

Het prestige van Hamas zal dan weer bij velen in de Arabische wereld (en ook daarbuiten) een enorme boost gekregen hebben. Binnen de Palestijnse gemeenschap waren ze intussen toch redelijk gecontesteerd omdat ze er niet in slaagden het lot van de bevolking significant te verbeteren. Dat de schaal van vernietiging die nu bezig is en nog zal volgen in Gaza waarschijnlijk alle vorige bombardementen ver zal overtreffen, is voorlopig helemaal hun grootste zorg niet. Integendeel misschien; mogelijk hopen ze op zoveel mogelijk dood en vernieling.

Toch nog een persoonlijke bedenking n.a.v. een gebaar voor de beleidsverklaring door de Eerste Minister  in de Kamer.
Waarom werd er alleen medeleven betuigd met de Israëlische slachtoffers die sinds zaterdag gevallen zijn, terwijl het duidelijk is dat er intussen ook al vele Palestijnse burgerslachtoffers gevallen zijn?