Arme Henriette (3)

ze is weer thuis, wat beduusd maar voor de rest lijkt ze wel redelijk ok.
De hele terugweg te voet afgelegd, voor een stuk ook omdat ik te ongeduldig was om nog enkele seconden langer te wachten totdat er een tram in zicht kwam...

Maar ze heeft zich voorbeeldig gedragen; meer dan enkele miauwtjes heb ik niet gehoord. In tegenstelling tot vanmorgen heb ik ditmaal wel de Leopold II-laan vermeden met al haar drukte en een parallelle, veel rustiger straat genomen.

Zo heeft ze eens een stukje Brussel van nabij ervaren en nu is het tijd om wat te rusten.
Bij de dierenarts heeft ze nog wel wat overgegeven maar niets dramatisch. Blijkbaar behoeft ze in principe geen extra nazorg, dus ik probeer gewoon een oogje in het zeil te houden en morgen de meeste tijd hier bij hen door te brengen.

Volgend bezoek aan de dierenarts is in principe volgend jaar, gewoon voor de jaarlijkse inenting.
Als ik van plan ben om te gaan reizen en ze in een pension achter te laten, moeten ze wel tijdig (enkele weken vooraf al) een inenting tegen leukose krijgen. Iets om in het achterhoofd te houden dus; voorlopig zijn er nog geen plannen in die richting, dus het is nog niet aan de orde.

Het was hier wel een stuk rustiger zonder Henriette.
En ik kon ook haast ongehinderd m'n middageten klaarmaken en opeten. Wat een verademing!
Misschien moet ik ze wel vaker ergens gaan droppen :).
Maar wie weet verandert haar temperament ook nog een beetje, nu er misschien wat minder hormonen door haar lijfje gieren?