Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

De PS/Vooruit en de PTB/PVDA gaan in Molenbeek een meerderheid vormen voor het gemeentebestuur. Liever hadden ze een 3de coalitiepartner gehad (nu hebben ze met 23 op 45 zetels een flinterdunne meerderheid), maar die werd niet gevonden. Ik vind het wel een leuk idee dat ik in een mee door communisten geleide gemeente ga wonen. Benieuwd wat dat gaat geven en of ik er zelf iets van ga merken. In dat kader vond ik de beslissing van Belfius toch nogal kras om de stad Bergen niet te willen financieren, blijkbaar onder meer omdat de PVDA daar ook in het bestuur zal zitten. Is dat de rol van een (staats)bank om plaatselijk beleid zo te willen dwarsbomen? PVDA is (net als in Molenbeek dus) maar een van de coalitiepartners en zal het dus niet -zoals in Ninove bijvoorbeeld- alleen voor het zeggen hebben. Bovendien zijn er nog wel andere machtsniveaus die hun zegje zullen doen mochten er wetten of regels worden overtreden. Een gemeente heeft wel enige autonomie maar is op veel vlakken toch ook ge...

Neen, heeft niets meer met Turijn te maken ;-) Ook dit jaar organiseerde (of sponsorde?) Bruzz een groots opgezette spaghettislag ten voordele van een of andere organisatie die zich inzet voor wie het (wat) moeilijk(er) heeft. Dit jaar was dat vzw Accolage . Achteraf bleek dat in totaal haast 90.000 euro is ingezameld; een mooie som en blijkbaar een recordbedrag. Proficiat! Net zoals vorig jaar maar besloten om ook mijn duit in het zakje te doen, opnieuw door 2 borden spaghetti te bestellen: een bolognese en een vegetarische. De bolognese was 's middags gepland, bij een organisatie die zich aan het Bonnevieplein bevindt en zich onder meer met huisvesting bezighoudt, een prangende problematiek hier in Molenbeek. En verhip, i.p.v. 1 spaghetti kreeg ik er zowaar 2 voorgeschoteld, want toen men me een tweede bord aanbood, bleek dat praktisch evenveel als in de 1ste portie. Er waren 2 shiften, ik kwam voor de 1ste zo rond 12u30 en er stond 1 grote tafel waaraan elke bezoeker kon plaats...

Nog een laatste keer over de city trip naar Turijn, of hoe je iets kunt uitmelken 😄😁 Deze is dus goed meegevallen en ben tevreden dat ik uiteindelijk beslist heb om die reis te doen. Deze was helemaal niet gepland tot ergens eind augustus of begin september. Dacht dat ik dit jaar geen enkele reis zou maken en me daar ook bij neergelegd. En Turijn hoorde al helemaal niet bij de potentiële bestemmingen, maar door die tijdelijke tentoonstelling over Ayrton Senna en de unieke kans die deze leek te bieden om veel parafernalia van/over hem te bekijken, uiteindelijk toch maar beslist er naartoe te gaan. Dat beklaag ik me bijgevolg helemaal niet. Turijn (althans het centrum) kwam op mij over als een aangename stad om in te verblijven en wellicht ook te wonen. Lang niet zo hectisch als ik had gedacht, integendeel. En ook de inwoners zelf leken me over het algemeen niet de stereotype Italianen te zijn. Pro's: - poezen die het goed hadden. De uitgedokterde oplossing (iemand hier gewoon late...

Vrijdag 8 november na weken van getalm toch maar eens naar MvC gebeld, de voormalige collega die intussen alweer 10 jaar geleden met pensioen is gegaan. Dit verliep zonder overdrijven haast manu militari door de toenmalige directeur-generaal; de beide zijn nooit vriendjes van elkaar geweest, integendeel. De laatste keer dat ik MvC zag, was het voorbije voorjaar, toen ze toch wel een verwarde indruk maakte, wat niet zo heel verwonderlijk was; ze is zoals u begrijpt al een dagje ouder en verloor relatief recent op korte tijd zowel haar broer als zus en schoonbroer. Zoiets kan natuurlijk sporen nalaten. Daarbovenop had ze in de zomer een klein ongeluk waarbij ze haar voet brak. Dus uit bezorgdheid om haar zodat ze toch niet zou vereenzamen, had ik me voorgenomen toch maar eens te bellen. Probleem met haar: ze telefoneert of praat heel graag, zodat je voor je het weet minstens een half uur aan het bellen bent, iets wat ik nu net liever niet doe... En zo geschiedde inderdaad, een 30 à 45-ta...

Op dinsdagochtend was het dan zover, de terugreis aanvatten, wat dan in het begin meteen samenviel met een van momenten waar ik het minst naar uitkeek: vertrekken tijdens de Turijnse ochtendspits. Maar dat viel heel goed mee; in de stad zelf verliep het verkeer al bij al relatief vlot en enkel bij het oprijden van de autosnelweg was er wat vertraagd verkeer en voor de rest verliep alles heel vlot tot op de Brusselse Ring. Wat wel opviel: de indrukwekkende hoeveelheid regen die de eerste uren van de terugreis viel. Vanuit Turijn ben je al snel in Frankrijk en ook daar bleef de regen lange tijd met bakken uit de hemel vallen. De dagen daarna zou deze overvloedige neerslag zowel in Noord-Italië als in Zuid-Frankrijk voor (grote) problemen zorgen... Maar ik reed niet in 1 stuk door naar Brussel; er was een overnachting gepland in Langres, een plek waar ik meermaals geweest was en die graag opnieuw aandoe, onder meer wegens het hotel/restaurant waar ik dan verblijf: Le Cheval Blanc . Een ge...

Vorig weekend stond er zoals elke twee weken in de weekendkrant een column van een van Vlaanderens knuffelschrijvers, of eerder -schrijfster in dit geval: Lize Spit. En zonder de column zelf gelezen te hebben maar enkel het vetgedrukte citaat dat gebruikt wordt om de lezer zin te geven het hele stuk te lezen, wist ik over welk evenement het ging. Dat citaat ging over gedachten die tijdens een concert door haar heen gingen. Ik was zo goed als zeker te weten over welk concert het hier ging: Nick Cave in het Antwerpse Sportpaleis. En dat bleek ook te kloppen. Deze knuffelrocker heeft zijn bijzonder ruige imago uit de jaren '80 sinds zeker 20 jaar al achter zich gelaten en wordt door recensenten en publiek al lang op handen gedragen. Ik heb daar geen oordeel over te vellen en het is maar normaal dat een artiest doorheen zijn/haar (intussen toch al bijna 50-jarige) carrière evolueert. Daarbovenop komt nog dat het lot hem de voorbije tien jaar ook niet bepaald gunstig gezind geweest is; ...

Vorige week zaterdag voor het eerst (met de fiets) het park bij Tour & Taxis doorgereden, op weg naar Laken waar ik (vruchteloos) een reflecterende arm- of enkelband trachtte te vinden voor de komende donkere dagen. Bij goed weer is het een populaire plek, zowel bij minder gegoede medeburgers als bij de bobo’s/hipsters die daar de buurt onveilig maken. Vaak ook jonge gezinnen. Met de Gare Maritime is er daar een echte publiekstrekker en de gentrificatie is ook in die buurt in volle gang (net zoals in de mijne; maak er overigens zelf deel van uit). Vermoedelijk beter dan dat de buurt verder blijft verloederen zeker? Maar in geen van  beide winkels met veiligheidskledij waarvan de waren opzichtig uitgestald zijn aan de gevels hadden ze wat ik zocht. In de tweede kreeg ik wel de tip mee eens in de vlakbij gelegen Action te gaan kijken, wat ik dan ook prompt deed. Was m’n allereerste bezoek aan een dergelijke winkel, want ik probeer ze zorgvuldig te vermijden. Maar met het excu...

Na het bezoek aan het MAUTO en de Senna-tentoonstelling  restten me nog een namiddag en avond in Turijn.  Een van de opties was een bezoek aan de basiliek bovenop de heuvel van Superga, niet zozeer voor het gebouw op zich, maar wel voor het soort van schrijn in de openlucht dat aan de voet ervan ingericht is ter ere van een grote Italiaanse voetbalploeg, "Il Grande Torino". Had een voetbalgekke collega gezegd dat ik er misschien wel naartoe zou gaan, wat bij hem meteen al verwachtingen allerhande creëerde en waardoor het haast niet meer anders kon dat die plek toch eens te bezoeken. Nu ja, zelf was ik er ook wel wat nieuwsgierig naar.  Daarvoor moest er alweer een bus worden genomen (die pas heeft z'n nut wel bewezen) om tot aan de voet van de heuvel te gaan. Daar kun je een soort van treintje nemen dat de bezoekers aan de heuvel mee naar boven neemt. Het is geen funicular (kabelspoorweg) maar heeft er toch wel iets van weg. Er is maar 1 spoor en het gaat traag en redelij...

Maar uiteindelijk kwam ik dus bij de zaal waar de tentoonstelling over Ayrton Senna zich bevond.  Deze Braziliaanse racepiloot was mijn grootste jeugdidool wiens carrière in de F1 ik 10 jaar zo goed en zo kwaad als dat toen ging volgde (geen internet en relatief weinig aandacht voor deze sport, zeker bij de Nederlandstalige televisie; gelukkig was er nog RTBF, soms in de geschreven pers een artikel, tenzij je er de gespecialiseerde op nasloeg maar daar was toen voor een puber in een Vlaams dorp moeilijk aan te komen...). Dit betekende in de praktijk dat ik zo goed als al zijn races live op tv heb gezien (sommige in Brazilië zelf, wat een aardige bonus was) en hem ook eenmaal in het echt heb zien rijden : de Grote Prijs van België van 1990. De toeschouwers werden toen extra verwend, want als ik me niet vergis waren er in totaal 3 starts, na ongelukken in de openingsfase. Mooi Ik denk toch dat hij mee een bepalende rol heeft gespeeld in wie of wat ik geworden ben, mogelijk zelfs voor...

Zeer lastig: de herverkiezing van Donald Trump als president van de VSA. Worden 4 bijzonder zware jaren voor wie graag de (internationale) actualiteit wat volgt. Dit wordt nog erger dan de 1ste keer... (momenteel nog niet heel) lastig: sinds 2 dagen geen internet of tv meer bij mij. Tot dit geregeld is, zullen hier dus wellicht geen nieuwe berichten verschijnen, want daar kan ik me op m'n werk eigenlijk niet mee bezighouden. Het vervolg van mijn spannende en fel gesmaakte avonturen in Turijn zal dus voor iets later zijn. Daarnaast werkt de TV ook niet meer; ttz geen ontvangst meer. Beide zijn mogelijk/waarschijnlijk gelinkt en ik vermoed dat er iets scheelt met het materieel van Proximus.

Binnen enkele dagen weten we wellicht wie de nieuwe Amerikaanse president wordt.  Ik heb me gelukkig tot nu toe relatief goed kunnen afschermen van heel het gedoe errond in de/onze media maar op woensdag zal ik vermoedelijk toch ook proberen ze wat te volgen, een beetje met een bang hart. Weinig zinnige mensen zullen hopen dat het Trump wordt, al hebben zijn kiezers natuurlijk ook wel een bepaalde logica. Je hoeft daarom nog niet per se een supporter van Kamala Harris te zijn (denk niet dat ze de zaken radicaal anders zal aanpakken dan haar (Democratische) voorgangers (alweer, Trump daargelaten), maar nog eens 4 jaar Trump zou vermoedelijk voor het land, zijn bevolking maar ook voor de rest van de wereld catastrofaal kunnen zijn. Misschien weerspiegelt het feit dat Trump opnieuw grote kans maakt om weer Amerikaans president te worden en dat hij überhaupt nog een "geloofwaardig" kandidaat kon zijn, wel het falen van de Democraten (de partij) en democraten (personen die nog gel...

De voorbije weken heel wat films bekeken, sommige bij Cinematek maar de meeste opgenomen en die stonden op het punt te worden gewist dus werd het dringend tijd ze te bekijken. Vandaar ook dat het hier de laatste tijd wat rustiger was, want doorgaans zat ik 's avonds één à anderhalf uur voor tv (heel wat van die films duurden ook 2 uur of langer...), ook op weekdagen. De sterretjes (van 0 tot 3) geven m'n persoonlijke quotering. Bilbao* - Bigas Luna (1978) La grande illusion* - Jean Renoir (1937) mooi hoe de Duitsers hier ook op menselijke wijze worden weergegeven en niet karikaturaal zoals in latere films (begrijpelijk) zo vaak gebeurde. Fransen die krijgsgevangen worden gemaakt en in Duitsland in gevangenkampen terecht komen maar trachten te ontsnappen Antoinette dans les Cévennes** - Caroline Vignal (2020) Leuke kleine, pretentieloze film Belfast** - Kenneth Branagh (2021) had weinig verwachtingen maar dat bleek (opnieuw) een vergissing. Mooie film; gelukkig heb ik hem opgeno...

De 3de en laatste volledige dag in Turijn begon met een bezoek aan het Museo Nazionale dell'Automobile, of het Museo Biscaretti . Niet zozeer wegens hun permanente tentoonstelling, maar wel vanwege de tijdelijke tentoonstelling die er nog tot 3 november loopt en die gewijd is aan mijn absolute (tiener)idool: de Braziliaanse Formule 1-piloot Ayrton Senna. Het is hoogst uitzonderlijk dat er een overzichtstentoonstelling aan hem wordt gewijd en dat er tal van voorwerpen en bolides waarmee hij tijdens zijn hele carrière racete samen worden geëxposeerd. Vermoedelijk zijn de meeste van die zaken verspreid over allerlei (privé)collecties en zo goed als nooit samen te bezichtigen. Eigenlijk vormde die tentoonstelling ook gewoon de aanleiding voor m'n bezoek aan Turijn, maar gelukkig was er daar veel meer te zien en te doen dan enkel deze tentoonstelling. Vlakbij het hotel is een metrohalte en die bracht me recht naar de buurt waar het museum zich bevindt. Blijkbaar werd van de bezoeker...