Turijn 9: eindbeschouwing en frustraties

Nog een laatste keer over de city trip naar Turijn, of hoe je iets kunt uitmelken 😄😁

Deze is dus goed meegevallen en ben tevreden dat ik uiteindelijk beslist heb om die reis te doen. Deze was helemaal niet gepland tot ergens eind augustus of begin september. Dacht dat ik dit jaar geen enkele reis zou maken en me daar ook bij neergelegd. En Turijn hoorde al helemaal niet bij de potentiële bestemmingen, maar door die tijdelijke tentoonstelling over Ayrton Senna en de unieke kans die deze leek te bieden om veel parafernalia van/over hem te bekijken, uiteindelijk toch maar beslist er naartoe te gaan.

Dat beklaag ik me bijgevolg helemaal niet.
Turijn (althans het centrum) kwam op mij over als een aangename stad om in te verblijven en wellicht ook te wonen. Lang niet zo hectisch als ik had gedacht, integendeel. En ook de inwoners zelf leken me over het algemeen niet de stereotype Italianen te zijn.

Pro's:
- poezen die het goed hadden. De uitgedokterde oplossing (iemand hier gewoon laten logeren of toch langer laten verblijven dan 2x een half uur gewoon om ze eten te geven) bevalt me best en Leah en Henriette blijkbaar ook. Hier kan ik dus opnieuw voor opteren, wat een beetje een geruststelling is, al zal het niet noodzakelijk steeds met dezelfde persoon zijn, zodat het resultaat mogelijk niet altijd hetzelfde is...
- goed openbaar vervoer, althans voor de beperkte ervaring die ik ermee heb,
- de wijk waar ik verbleef (San Salvario). Deze lag in/vlakbij het centrum en bovendien zijn er tal van plekken waar je kunt eten en/of drinken,
- amper of geen lachgasflessen gezien (toch opvallend in vergelijking met "mijn" buurt/gemeente in het Brusselse) en de stad kwam in het algemeen ook net op me over (misschien ook niet zo moeilijk in vergelijking met Brussel?),
- het was de juiste keuze met de auto te gaan. Eerder stond hier al waarom vliegen vanuit Charleroi geen optie was en vluchten met tussenlanding en overstap leken al helemaal krankzinnig. Met de trein waren de overstaptijden te kort om sereen te kunnen reizen en met de moto stond me ook niet aan; enerzijds vanwege het mogelijke slechte weer in deze periode van het jaar, maar toch vooral omdat het traject voor 90% autosnelweg zou zijn en daar is ook niets aan.
Dus de auto, waarmee ik telkens rustig snorrend, (ruim) onder de snelheidslimiet toch overal mooi op tijd raakte waar ik moest zijn en goed beschut bovendien! Dat laatste was niet onbelangrijk gezien de hoeveelheid neerslag, vooral op de terugweg...
Toch een vorm van slow travelling waardoor ik toch enkele plekken opnieuw heb kunnen aandoen waaraan ik om een of andere reden toch (een beetje) gehecht ben.
- op culinair vlak is het ook heel goed meegevallen, wellicht mede door de randvoorwaarden (enkele zelf ontdekte plekjes waar ik het naar m'n zin had).

Contra's:
- een eigenzinnige GPS die me toch langs die afschuwelijke N5 stuurt tussen Charleroi en Philippeville ondanks het feit dat ik dacht genoeg parameters te hebben ingegeven om die net te vermijden. Me weer laten vangen...
- de verkeersdrukte in België en zeker rond Brussel, waar ik op de Ring minstens 45 minuten verlies door enerzijds het weer, maar anderzijds, en vooral, alweer een nieuwe werf, in Anderlecht ditmaal. Misschien is het dan toch geen slecht idee om gewoon een stolp op Brussel te zetten, zoals een intussen overleden ex-collega placht te zeggen. Het is deze reis de enige keer geweest dat ik echt in de file heb gestaan...
- m'n beroerde praktische kennis van het Italiaans,
- betalen om naar het wc te mogen gaan: enkel in België meegemaakt, niet in Frankrijk of Italië
- muziek: 2x een compilatie met Franse muziek van telkens 2 cd's dus in totaal 4cd's na elkaar van dergelijke muziek. Is toch van het goede te veel, te meer daar sommige van die nummers op beide staan en dat zijn niet noodzakelijk de liedjes die ik het liefste hoorde, integendeel...
Maar het nummer bij dit stukje, dat ook op een van die compilaties staat en dat nog recent is in vergelijking met de meeste andere erop, mag er wel zijn wat mij betreft, vermoedelijk ook omdat het nog altijd een (erg) gevoelige snaar raakt bij mij.