Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Pas stond dan m'n laatste bezoek gepland in het kader van BANAD, dat zondag afliep: het Autrique-huis in Schaarbeek, nog een verwezenlijking van Victor Horta en wel zijn eerste art nouveaugebouw. Eigenaardig genoeg ontwierp hij het bijna tegelijk met een ander bekend huis van hem, het Hotel Tassel, zo rond 1893-94. Het Hotel Tassel heb ik nog nooit bezocht, het Autrique-huis sinds zondag dus wel. En vergeleken met andere door Horta ontworpen art nouveauhuizen merk je dat hij nog wat aan het zoeken is, ook is de omvang/ambitie nog wat bescheidener, mogelijk ook omdat de opdrachtgever niet zo rijk was als sommige andere, maar ik denk toch ook omdat een aantal ideeën nog aan het rijpen waren. Het Autrique-huis veranderde ook verschillende keren van eigenaar en momenteel is het eigendom van de gemeente Schaarbeek. Onder impuls van de artiesten François Schuiten en Benoît Peeters kreeg het zijn huidige gedaante, waarbij getracht werd het origineel in de mate van het mogelijke te benade...

a) Hotel Solvay Een paar maanden geleden werd ik erop attent gemaakt dat er voor 2023 een Art Nouveau Pass werd gecreëerd aangezien dit jaar blijkbaar werd uitgeroepen tot het Art nouveaujaar. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan en kocht er dus eentje waarmee ik 3 verschillende Art nouveauplaatsen of tentoongestelde collecties die er verband mee houden kon bezoeken. 1 van de 3 was sowieso het Hotel Solvay . Aangezien de pass 'maar' 6 maanden geldig is, moet je eventuele bezoeken ook niet te lang voor je uitschuiven en dus had ik een tijd geleden alvast een bezoek gereserveerd aan het Hotel Solvay . Dat was op zaterdag 25 maart en toevallig viel dat ook in het laatste weekend van BANAD, maar daarvan heb ik pas veel recenter gehoord dus eigenlijk had het ene niet veel met het andere te maken. Dus ging het zaterdagochtend richting Louizalaan, waar de afspraak om 11 uur was en waar ik net op tijd aankwam, onder meer dankzij een 'sprint' van enkele honderden meters... Be...

Laatste filmvoorstelling voor mij in het kader van dit festival: vrijdagavond in Cinematek, waar " Death Machine " geprogrammeerd was. Deze film is van het jaar 1994 en werd geregisseerd door Stephen Norrington. Veruit de belangrijkste en misschien ook wel de enige reden voor mij om ernaar te gaan kijken is dat Brad Dourif een van de hoofdrollen speelt.  Deze acteur leerde ik vooral kennen door de film Wise Blood van John Huston, waarin hij op bijzonder intense wijze een religieuze fundamentalist speelt van een godsdienst zonder god en zichzelf als martelaar wegzet. Hij werd waarschijnlijk vooral bekend door de stem achter Chucky, de moorddadige pop uit de Child's play-reeks. Ook hier speelt hij weer een geschifte kerel, het technisch genie van een gewetenloze en gigantische wapenfabrikant dat een moordrobot ontworpen heeft en dat dan uit frustratie loslaat op een handvol mensen dat zich in de hoofdzetel bevindt van het bedrijf waarvoor hij werkt. Het wordt een soort van ...

De laatste volledige dag in A Coruña draaide rond een middagmaal in het restaurant Árbore da Veira , blijkbaar het enige restaurant in A Coruña zelf dat een Michelin-ster heeft. Afspraak daar om 13u30, wanneer het openging. Zat er wel mee verveeld dat m'n hele kop vuurrood zag (behalve waar m'n bril zat...), maar bon, er zijn ergere zaken in het leven en enkele dagen later zou ik er wellicht toch vanaf zijn.  M'n oorspronkelijke plan was om 's morgens MEGA (Museo Estrella Galicia) te bezoeken, wat niet ver van m'n hotel gelegen was én bovendien in de brouwerij zelf. Echter, diezelfde ochtend dacht ik er plots aan dat het maandag was en vaak zijn musea op maandag gesloten. Even checken en inderdaad, sluitingsdag... dus weer een idee dat de prullenmand in kon. Niet getreurd, het had toch op de weg te voet gelegen naar waar ik uiteindelijk wilde wandelen, namelijk de Monte de San Pedro, waar het restaurant ook gelegen was en dat enkele kilometers van m'n hotel af l...

Zondag had ik gereserveerd als de wandeldag van m'n city trip, want dat zou de enige dag met redelijk mooi weer worden. En dat werd het inderdaad: een aangename 15 graden om daaromtrent, de hele dag zon, een windje. Echter, doordat ik er niet aan gedacht had m'n (wel degelijk) meegebrachte zonnecrème aan te brengen en m'n pet in het hotel had vergeten, liep ik tegen de avond met een vuurrode kop rond, als een gekookte garnaal... Frustrerend, want zo onder de mensen moeten komen, is niet echt leuk... Op het programma stond het afwandelen van de paseo maritimo , een ruim 12 kilometer lange zeepromenade, blijkbaar de langste van Europa, en intussen ook andere plaatsen daar in de buurt aandoen, zoals de oude stad, het beroemdste plein van de stad, een kerkhof enz. Maar eerst moest ik daar dus wel nog geraken van aan m'n hotel dat toch zeker een kilometer van het startpunt gelegen was. Geen nood, er was genoeg te zien wat ik op de eerste avond nog niet behoorlijk had bekeken...

De dagen voor de afreis had ik enkele malen de weersvoorspellingen bekeken en die waren niet echt gunstig; 1 dag op de 3 volledige dat ik er zou zijn, werd er wat mooi weer verwacht. Op de dag van aankomst echter was alle verwachte regen ofwel uitgebleven ofwel gevallen, want nadat ik m'n spullen in de hotelkamer had uitgeladen en heel even had uitgeblazen, besloot ik toch nog een eerste verkennende wandeling te maken en ik heb zo goed als geen enkele druppel gevoeld. Dat het er zo rond 19 uur nog volop licht was, nodigde daar nog meer toe uit.  Nog even een detail vermelden: toen ik op m'n kamer aankwam, hing er in de badkamer een soort van lichte rookwalm. Ik dacht dat het bedoeld was als ontsmetting en besteedde er verder geen aandacht aan. Uiteindelijk bleek het een stofwolk te zijn, afkomstig van werken die aan het hotel werden uitgevoerd en die via de ventilatie in 'mijn' badkamer terecht gekomen was. 2 dagen later kreeg ik te horen dat ik wegens dat ongemak de ee...