Offscreen 4 - Death machine

Laatste filmvoorstelling voor mij in het kader van dit festival: vrijdagavond in Cinematek, waar "Death Machine" geprogrammeerd was.

Deze film is van het jaar 1994 en werd geregisseerd door Stephen Norrington.
Veruit de belangrijkste en misschien ook wel de enige reden voor mij om ernaar te gaan kijken is dat Brad Dourif een van de hoofdrollen speelt. 
Deze acteur leerde ik vooral kennen door de film Wise Blood van John Huston, waarin hij op bijzonder intense wijze een religieuze fundamentalist speelt van een godsdienst zonder god en zichzelf als martelaar wegzet. Hij werd waarschijnlijk vooral bekend door de stem achter Chucky, de moorddadige pop uit de Child's play-reeks.

Ook hier speelt hij weer een geschifte kerel, het technisch genie van een gewetenloze en gigantische wapenfabrikant dat een moordrobot ontworpen heeft en dat dan uit frustratie loslaat op een handvol mensen dat zich in de hoofdzetel bevindt van het bedrijf waarvoor hij werkt.
Het wordt een soort van huis clos met enkele kaderleden van het bedrijf en eco-activisten als prooi. Zoals u al kan raden, halen de meesten het niet.

Het was wel eens leuk zo'n science fiction B-film in een bioscoopzaal te zien. Ik herkende lang niet alle referenties want ken het genre amper, maar de robot lijkt toch wel veel op de vijandige levensvorm uit Alien. De meeste personages zijn (vermoedelijk opzettelijk) redelijk karikaturaal en de acteerprestaties zijn niet bepaald groots, misschien met een paar uitzonderingen, waaronder dus Dourif.

De montage van sommige scènes is mij ook te snel en de humor werkt bij gelegenheid ook bizar, zeker bij de computerstemmetjes die af en toe te horen zijn.
Maar bon, heb me toch nog geamuseerd en bovendien was filmfan B.R. ook weer aanwezig.
Hij zal toch enigszins opgelucht zijn dat Offscreen nu voorbij is, want marathons van 9 films, zoals hij zich vorig weekend nog aandeed, dat eist wel zijn tol. De tweede film die die avond nog op het programma stond, Cherry 2000, heb ik gezien m'n nog drukke agenda de dagen erna, toch maar aan mij voorbij laten gaan.

En het volgende festival staat al in de steigers: het BIFFF.
Ben er nog nooit geweest en weet ook niet of ik er deze editie eens naartoe zal gaan; het programmaboekje heb ik alvast.