A Coruña 4 - Árbore da Veira

De laatste volledige dag in A Coruña draaide rond een middagmaal in het restaurant Árbore da Veira, blijkbaar het enige restaurant in A Coruña zelf dat een Michelin-ster heeft. Afspraak daar om 13u30, wanneer het openging. Zat er wel mee verveeld dat m'n hele kop vuurrood zag (behalve waar m'n bril zat...), maar bon, er zijn ergere zaken in het leven en enkele dagen later zou ik er wellicht toch vanaf zijn. 

M'n oorspronkelijke plan was om 's morgens MEGA (Museo Estrella Galicia) te bezoeken, wat niet ver van m'n hotel gelegen was én bovendien in de brouwerij zelf. Echter, diezelfde ochtend dacht ik er plots aan dat het maandag was en vaak zijn musea op maandag gesloten. Even checken en inderdaad, sluitingsdag... dus weer een idee dat de prullenmand in kon.

Niet getreurd, het had toch op de weg te voet gelegen naar waar ik uiteindelijk wilde wandelen, namelijk de Monte de San Pedro, waar het restaurant ook gelegen was en dat enkele kilometers van m'n hotel af lag.  En aangezien het verrassend genoeg mooi weer bleek te zijn, was het geen straf om gewoon wat langer buiten te vertoeven in plaats van in een brouwerij met biermuseum. Een lange wandeling zou alweer een goede oefening zijn en er was onverwacht een zee van tijd, dus relax. 
Zoals de naam aangeeft, ligt het park bovenop een heuvel (of rots?), dus er kwam ook nog een klim aan te pas.

Door het zonnige weer kon het niet zoveel kwaad dat ik zowat anderhalf uur te vroeg was; het gaf me ruimschoots de kans het park wat te bezichtigen en daarna nog rustig wat te lezen op  een bank, onderwijl genietend van het fraaie uitzicht op de kustlijn en de oceaan.
Er waren ook nu weer relatief weinig bezoekers dus het was kalm in het park, dat enkele bezienswaardigheden in petto heeft:
- een labyrinth
- 2 reusachtige kanonnen die dateren van het begin van de jaren '30 van de vorige eeuw. Ze hebben wellicht nooit moeten schieten
- de Cúpula Atlántica (dacht eerst dat het een sterrenwacht of zoiets was, maar is blijkbaar een uitkijkpunt of observatorium, met binnenin nog een museumpje; maandag gesloten...)
- gewoon ook veel groen en een mooi uitzicht

   

Het restaurant in kwestie ligt blijkbaar vlak naast een ander plek waar je kunt eten en waar ik eerst binnen ging. Na enige verwarring bij het personeel bleek dat ik de deur 10 meter verder moest hebben.
Vanuit het restaurant en je tafel kun je genieten van een mooi uitzicht op de lager gelegen wijken van de stad.

Ik kan me inbeelden dat dit 's avonds ook een fraai schouwspel oplevert.
Naarmate de middag vorderde, kwamen er ook steeds meer gasten; het wordt dus blijkbaar druk bezocht. Des te beter voor hen.
Ik had vooraf al oppervlakkig het menu bekeken en min of meer voor een 8-gangenmenu gekozen. Wat ambitieus misschien voor een middagmaal, maar op z'n minst liet ik toch al het 12-gangenmenu voor wat het was. Daarbij koos ik ook voor bijpassende wijnen. Drijft de prijs wel op maar zo doe je ook al eens een ontdekking en vaak blijkt de combinatie gerecht - wijn inderdaad erg geslaagd.
Beetje lastig was wel dat bijna alles in het Spaans verliep, soms eens wat Gallego, wat nog meer met Portugees overeenkomt dan Spaans en uiteindelijk trok ik me toch min of meer uit de slag.

Enkele van de geserveerde gerechten:

Toegegeven, na 5 of 6 gangen en, vooral, glazen verslapt de aandacht al wel wat voor wat men u allemaal komt uitleggen, maar al bij al ging het uiteindelijk nog en verstond ik toch nog min of meer wat men me zei en kon ik zelf nog redelijk coherente zinnen uitspreken, ook al stonden ze grammaticaal wellicht op hun kop.
In alle geval, tegen 16 uur ben ik daar tevreden vertrokken. Ik zou niet weten of het restaurant qua verfijning de vergelijking met andere dergelijke etablissementen doorstaat, wellicht wel. De prijs zorgde er in alle geval voor dat ik het me niet beklaagde, want die had ik een stuk(je) hoger verwacht. Dus wat mij betreft zeker een goede prijs-kwaliteitverhouding.
Daarnaast vond ik het personeel ook vriendelijk.

Toch meer dan een beetje beneveld door de drank keerde ik dan maar weer terug naar het hotel. Andere tegenvaller: de lift/funicular die vlakbij het hotel ligt en recht naar de promenade afdaalt, bleek gesloten (maandag...), waardoor ik het hele traject naar beneden te voet moest doen. Gelukkig niet via de lange weg waarlangs ik gekomen was, maar kon ik een binnenwegje nemen dat me ook recht naar de passeo maritimo leidde. Geen enkele keer gevallen :) en uiteindelijk ben ik redelijk vlot tot op m'n bestemming geraakt al moest ik van geluk spreken dat de voetpaden in A Coruña van goede kwaliteit zijn en redelijk egaal.

In het hotel dan een uur (of 2?) uitgerust om dan 's avonds nog een laatste keer de stad in te trekken op zoek naar een of andere souvenir en ook gewoon om gewoon nog wat rond te kijken en kiekjes te nemen.