Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Deze week eens een experimentje uitgehaald met 2 à 3 collega's. Zoals bij iedereen wel gebeurt, krijg ik dagelijks meermaals de vraag of het gaat. Afhankelijk van mijn stemming mompel of grom ik iets, maar doorgaans geef ik een opgewekt antwoord. En de voorbije maanden kreeg men warempel ook al eens te horen dat het niet echt of echt niet ging, wat meestal op verbazing wordt onthaald omdat men dat niet gewoon is van mij. Tja, het zijn dan ook ongewone tijden die ik al ettelijke maanden beleef. Maar ik begin het bij sommigen wat beu te worden om steeds weer op die vraag te antwoorden, in die mate dat ik al serieus heb overwogen om een A4'tje op de deur van m'n bureau te plakken met de boodschap "non, ça ne va pas!" of anders met een ineen geknutselde kleine pancarte op m'n hoofd met (knipper)lichtjes en dezelfde boodschap. Want zoals u wel weet, zijn de meesten eigenlijk gewoon niet geïnteresseerd of alles wel degelijk snor zit en is de vraag gewoon een automat...

Vorige vrijdag, toen ik van m'n werk kwam, zag ik voor de deur van het appartementsgebouw waar ik woon wat verder een vrouw wat schuifelend mijn richting uitkomen. Ze er wat verfomfaaid uit maar dat zie je in deze buurt wel vaker en het alarmeerde me niet echt. Daarnaast ging ze ook niet bepaald tredvast. Drank, drugs, vermoeidheid? geen idee. Toen ik dan de hal binnenstapte, zag ik dat ze plots tussen twee auto's verdween en haar broek zonder dralen omlaag trok, waardoor ik ineens een royaal zicht kreeg op haar poep. Tja, een dringende behoefte ; ben maar niet blijven kijken tot ze eraan begon en nam de trap naar boven. Hoogstens een paar minuten later kwam ik weer beneden, want moest naar een postpunt. Ze was intussen verdwenen en gelukkig was het een kleine boodschap die ze had achtergelaten. 't is toch iets waar je heel even versteld van staat als je zo'n tafereel gadeslaat. Had ik geweten wat ze van plan was, had ik haar mogelijk aangeboden om de toilet in m'n ...

Om 21u30 zou het dan eindelijk zover zijn, en die timing werd nog redelijk aangehouden. Eerst wat eerder bombastische sfeermuziek, gepaard aan beelden van Iggy Pop uit lang vervlogen tijden en de muzikanten komen geleidelijk op. Opvallend daarbij: hij had een vrouwelijke gitariste meegebracht, Noveller. Gezien zijn meer dan aangebrande reputatie inzake vrouwen, toch wel mooi om zien.   Iets later stormt Pop dan het podium op en zet er meteen de beuk in met "5 foot 1", gevolgd door het eerste Stooges-nummer "TV eye".  Daarna volgden in snel tempo onder meer "I wanna be your dog", "Lust for life", "The passenger", klassiekers quoi . Maar daar beperkte hij zich lang niet alleen toe en ook minder bekende nummers raakten op de set (bijvoorbeeld "Run like a villain", wat ik niet herkende of "I'm sick of you" wat nooit op een officiële LP verschenen is maar op bootlegs allerhande staat).  Daarnaast zong hij toch ook nog...

En hop, wijle weg naar Antwerpen! weliswaar allebei met een beetje een benauwd gevoel, want hoe zou de verkeers- en parkeersituatie daar zijn, in een buurt die ik helemaal niet kende. Wel, we hebben niet het minste probleem gekend om een parkeerplaats te vinden, weliswaar op ruim een kilometer van Park Den Brandt, maar dat kon ons niet deren en het was bovendien mooi weer; de grootste hitte leek verdwenen. Toen we aankwamen, was Taxi Wars zijn set aan het afwerken, een gezelschap met als blikvanger -qua naambekendheid althans- Tom Barman. Had op de radio al wel eens een of andere tune gehoord, maar dat was het dan ook wel. Nu, dat halve concert viel best mee, ook al stonden we buiten de tent te luisteren, ons ook nog afvragend of we nu plat dan wel spuitwater zouden drinken. Na Taxi Wars was het de beurt aan de Thurston Moore Group. Thurston Moore was, zoals iedereen natuurlijk wel weet, een leden van het legendarische ensemble Sonic Youth en afgaand op de T-shirts liepen er op Jazz M...

De recente en iets minder recente blijken van sympathie vanwege personen (hoofdzakelijk (voormalige) collega's) die "het" nog niet wisten, zijn hartverwarmend en doen oprecht waar deugd, maar het positieve effect ervan is eerder kortstondig of lang niet afdoende om het almaar knagende verdriet en de daarmee gepaard gaande pijn duurzaam te verzachten. Toch bedankt beste mensen! Geen idee hoe lang dit hier nog gaat duren en niet het minste uitzicht op ook maar enige verbetering. Het is beangstigend. "Verteerd worden door..." heeft in alle geval een heel wat meer concrete invulling voor mij.

Enkele maanden geleden had ik gezien dat Jazz Middelheim dit jaar onder meer Iggy Pop programmeerde. Het is een festival waar ik nog nooit naartoe gegaan was maar waarvan ik al heel lang dacht dat het toch de moeite waard zou zijn om het op z'n minst 1x te bezoeken. Eens gepolst bij de oudste zoon of het hem interesseerde om eventueel te gaan en na te hebben geraadpleegd hoe de sterren erbij stonden en of hij niet naar de hondenraces moest, zegde hij uiteindelijk toe. Hij bezoekt de laatste tijd regelmatig heavy metalconcerten dus helemaal uit zijn comfortzone zou hij niet zijn bij een concert van deze wildeman. Iggy Pop heeft inmiddels blijkbaar al de gezegende leeftijd bereikt van 75 jaar en wordt intussen algemeen beschouwd als een rock- en (vooral) punkicoon, maar dit is lang niet altijd zo geweest. In de jaren '70 en '80 waren er periodes waarin haast iedereen in een grote cirkel om hem heen liep en niets met hem te maken wilde hebben. 2x stak David Bowie hem een handj...

...dat is wat me sinds enkele maanden overkomt en tot hiertoe viel dat (op sommige vlakken althans) eigenlijk nog redelijk mee. (haast gedwongen) afstand moeten nemen of doen van enkele geliefden, maar ook zaken als de helft van m'n muziek- en boekencollectie collectie. Dat laatste omdat ik eerst wilde zien erg hoe m'n appartement gevuld zou raken voordat ik nog meer (de rest) naar hier zou overbrengen. Nu, dit zal niet zo goed lukken, vrees ik omdat m'n appartement maar 1 kamer heeft en ik toch nog een beetje een illusie van ruimte wil behouden, zodat ik niet alles ga volstouwen met kasten, waardoor ik toch nog een beetje vrij kan bewegen zonder steeds alert te moeten zijn of me te stoten... Sinds vanmiddag nu wel min of meer de definitieve configuratie gevonden; moest m'n 'echte' muziekinstallatie nog plaatsen, wat nu gebeurd is (voordien behielp ik me wat met een klein toestel dat bovendien maar voor de helft leek te werken) en daarnaast nog een bibliotheekka...

Vanmorgen op het werk hoor ik ineens via het PA-systeem: "Vérification bonne extinction /Verificatie goede blussing te FB-straat 31 à Molenbeek". "Tiens, da's waar ik woon. Wat zou er nu aan de hand kunnen zijn?" Na een paar minuten toch maar eens naar de dispatching gegaan om te vragen wat er schortte, want ik was toch een beetje ongerust. Hun antwoord was toch een beetje geruststellend. Blijkbaar had er in de binnentuin iets vuur gevat, maar werd het door de aanwezige bewoners zelf al geblust voordat de hulpdiensten moesten worden gebeld. Maar men vond het toch maar best om de collega's alsnog ter plaatse te roepen om na te gaan of alles wel degelijk uit was. Vandaar de oproep... Ik vermoed dat het dit plekje op de foto is dat brandde. Dat belooft voor de komende dagen.

Zoals ik hier al eerder schreef, woonden we ruim 20 jaar geleden ook enige tijd in Brussel, waarvan 4 jaar binnen de vijfhoek. In die periode had ik ook een aquarium van zowat een meter (en nog wat?) lang op 40cm hoog, dus toch niet gewoon een viskom. Een van m'n vaste adressen om wat te gaan rondsnuisteren als ik niets beters te doen had, was toen New Brussels Aquarium aan de Barthélémylaan (buurt Ninoofsepoort). Je kon er toen gewoon binnen wandelen om de vissen, aquariums en andere benodigdheden te gaan bekijken en eventueel wat weg te dromen. Deze winkel bestaat nog steeds. En nu ik opnieuw in Brussel woon, weer op amper een steenworp van die winkel, had ik me al enkele keren afgevraagd of ik er nu niet eens opnieuw zou binnen gaan. Zaterdagnamiddag, terugkomend van de foor, waar ik een Brusselse wafel was gaan kopen, toch maar eens de moeite gedaan om tot daar te wandelen en er wat rond te kijken. Vergeleken met ruim 20 jaar geleden is de winkel wel wat kleiner geworden (een d...

...dat dacht ik althans toen ik deze namiddag naar het postkantoor ging. Omdat het dichtstbijzijnde een tijdje gesloten is, moest ik naar een ander in de buurt van metrostation Ossegem om daar een pak te gaan halen. Aangezien ik van de verplaatsing wilde profiteren om ook maar meteen naar de dichtbij gelegen Colruyt te gaan, had ik de wagen daar alvast geparkeerd en ging dan eerst naar het postkantoor, denkend dat het er in de maand augustus rond 16 uur wel niet zo heel druk zou zijn. Ik dwaalde. Het toestel kende me nummer 286 toe en men was bezig de persoon met nummer 239 te bedienen... Stond me al af te vragen of ik niet beter eerst m'n boodschappen ging doen om dan terug te komen maar na nog wat wachten hoorde ik plots een jongen aan een andere bezoeker vragen of ze voor een aangetekende zending of een pakje kwam en zo ja, dan kon ze gewoon met hem meegaan. Dat viel niet in dovemansoren en dus hield ik hem in het oog en toen hij klaar was met haar, deed ik teken, waarop hij me ...

  Zondag dacht ik brood nodig te zullen hebben en ging dan 's morgens ook de deur uit om naar de bakker te gaan, hier 5 à 10 te voet verderop. Een gsm en portefeuille leken me niet nodig, 5 euro zou moeten volstaan, zodat ik eventueel een extraatje kon kopen. Zo gezegd, zo gedaan, de deur uit en naar de bakker. Echter, toen ik neuriënd terugkwam, merkte ik plots geen sleutels op zak te hebben. Deze had ik schijnbaar in het slot langs de binnenkant van m'n appartement achtergelaten en dus had ik mezelf buitengesloten... Best schrikken, want bovendien had ik buiten m'n kleren, een brood, een mattetaart en nog iets van 2 euro, ook niets anders bij. Na wat dralen uit ongeloof, dan maar richting politiebureau, dat gelukkig vlakbij gelegen is. Nu, in Molenbeek is tijdens de vakantieperiode zowat de helft van de handelszaken voor meerdere weken gesloten en bovendien was het een zondag, dus nog net iets rustiger en "gesloteners" dan anders.  Parkeerwachters die ik onderwe...