Concertje op Jazz Middelheim meepikken (2)

En hop, wijle weg naar Antwerpen!

weliswaar allebei met een beetje een benauwd gevoel, want hoe zou de verkeers- en parkeersituatie daar zijn, in een buurt die ik helemaal niet kende.

Wel, we hebben niet het minste probleem gekend om een parkeerplaats te vinden, weliswaar op ruim een kilometer van Park Den Brandt, maar dat kon ons niet deren en het was bovendien mooi weer; de grootste hitte leek verdwenen.

Toen we aankwamen, was Taxi Wars zijn set aan het afwerken, een gezelschap met als blikvanger -qua naambekendheid althans- Tom Barman. Had op de radio al wel eens een of andere tune gehoord, maar dat was het dan ook wel. Nu, dat halve concert viel best mee, ook al stonden we buiten de tent te luisteren, ons ook nog afvragend of we nu plat dan wel spuitwater zouden drinken.

Na Taxi Wars was het de beurt aan de Thurston Moore Group. Thurston Moore was, zoals iedereen natuurlijk wel weet, een leden van het legendarische ensemble Sonic Youth en afgaand op de T-shirts liepen er op Jazz Middelheim nog wel wat fans van hen rond. Niet zo verwonderlijk, want Sonic Youth heeft ontelbare artiesten beïnvloed uit allerlei muziekstromingen. Na het uiteengaan van de groep richtte dan maar een andere op en die stond hier dus op zaterdagavond voor ons te musiceren.

Eerlijk gezegd kon het me toch wat minder bekoren, onder meer omdat ik volstrekt niet vertrouwd ben met hun oeuvre en het soort muziek dat ze spelen zich ook minder leent om er bij een eerste beluistering goed 'in' te komen. An acquired taste zoals men in het Engels zegt en dan is een concert op een jazzfestival mogelijk niet de beste manier om er kennis mee te maken.

Enfin, na dat concert besloten we ons voor het concert van Iggy Pop toch al maar in de buurt van het podium te gaan posteren. Er waren er blijkbaar nog meer die dit gedacht hadden, want zeker de eerste 5 rijen waren al ingenomen door andere fans.

Rondkijkend besefte ik dat de gemiddelde leeftijd van de mensen rond ons makkelijk boven de 40 zou liggen. 's Anderendaags zou er dus ongetwijfeld gekreund, gejammerd en gestrompeld worden als ze besloten te blijven en op te gaan in het feestje dat eraan zat te komen. Intussen was men op het podium alles in gereedheid aan het brengen en kwamen beneden de onvermijdelijke voorkruipers weer opdagen, sommige met de nodige arrogantie erbovenop.