Momimol; proberen om te gaan met verlies en er weer bovenop te komen (boekenwijsheden noch advies)

Vandaag voor het eerst in m'n leven oesterzwammen klaargemaakt à la KP's. Inderdaad, zonder haar is de kans groot dat ik dit wellicht zelf niet zou hebben bereid. Het was namelijk een van haar gerechten om op terug te vallen als er snel iets moest worden klaargemaakt dat niet te veel poespas vergde. Ik heb haar zelf nooit geobserveerd toen ze het bereidde, maar merkte wel dat het relatief snel klaar was en dacht dus dat ik het ook maar eens moest proberen, te meer omdat er niet erg veel ingrediënten voor nodig leken te zijn. Daar ik onlangs oesterzwammen in huis had gehaald en gisteren wat varkensvlees kon kopen (niet heel vanzelfsprekend als je in Molenbeek woont en je liever geen vlees uit de gewone supermarkt koopt...), vond ik dat ik het maar eens moest proberen. Een stukje vlees braden (varkenshaasje in dit geval, gekruid met wat vleeskruiden), deegwaren koken en in een pan uien, culinaire room en oesterzwammen met daarnaast nog wat kruiden die ik er een beetje op goed gel...

Deze affiche hing deze week aan de inkomhal van het appartementsgebouw waar ik woon. En ik vrees dat ik jammer genoeg stilletjesaan bij het doelpubliek begin te behoren... (een filosofisch aangelegd persoon denkt mogelijk dat dit sowieso iedereen aanbelangt, zowel jonge als oude Molenbekenaars). Niet alleen maakt de onderrug me er al enkele jaren haast dagelijks op attent dat er iets schort, zijn er de laatste tijd enkele eerder gênante "kwaaltjes" bijgekomen, maar sinds een dikke week liep ik ook rond met een opgezwollen rechteronderbeen, wat voor de nodige hinder bij het stappen zorgde. Geen idee wat het is/was: vochtophoping of iets anders? Op een dag mee opgestaan, het leek spiergebonden te zijn en het heeft toch een kleine tien dagen geduurd en een dikke week zat ik met een duidelijk zichtbaar dikker onderbeen rond het scheenbeen. Daar waar de rand van de kous kwam, was het gezwel wat minder omdat het daar een klein beetje spande. Het zorgde ervoor dat ik mankte bij het ...

Nog een nummer uit "Your funeral... my trial", gewoon omdat de verleiding om allerlei redenen te groot is en het lang geleden was dat ik hier nog eens "zondagse muziek" heb gepost. En zo staan er nog wel een paar op deze dubbelaar. Voor een keer niet geschreven door Nick Cave zelf maar door z'n toenmalige muze, Anita Lane, en bloedbroeder Blixa Bargeld. Het zorgt voor kippenvel, ook door de dictie en niet in het minst de ijzingwekkende laatste regel...

Dit weekend vinden in Brussel de open monumentendagen plaats; een week na Vlaanderen en Wallonië. Om m'n tijd hier af en toe toch ook op een zinvolle manier door te brengen, besloot ik vorig weekend om toch eens iets te bezoeken. Jammer genoeg waren er voor de plaatsen die me het boeiendst leken al geen plaatsen meer vrij dus koos ik maar op goed geluk voor iets wat ik helemaal nog niet kende: het voormalig Hotel (herenhuis) Boël in Sint-Joost-ten-Noode, Koningsstraat 288. Wel, toegegeven, het was een bizarre ervaring. Ik verwachtte een smaakvol ingericht huis en wat we te zien kregen, was wat mij betreft zowat het tegenovergestelde. Even wat context (dank, gids Hans) : het huis werd in 1913 door architect M. Heyninx gebouwd in opdracht van George Boël, zoon van (groot)industrieel Gustave Boël. Die liet daarvoor een pand dat daar er eerder al ruim 50 jaar stond, afbreken en een nieuw herenhuis optrekken in ongeveer dezelfde stijl, dus alsof er intussen niets gebeurd was op archite...

maar is eens iets anders als "ça va/hoewist/alles goed ?" was naar een dienst 2 verdiepingen lager gegaan met een document en had er en passant een paar snoepjes meegegritst. Al grappend vroeg het daar aanwezige trio vrouwen me hen m'n geheim te verklappen  om ondanks m'n al slanke maar toch redelijk gespierde figuur alsnog te vermageren. Had nochtans niets nauwsluitends aan... Misschien was het te merken aan de bretellen die ik aan had zonder dewelke m'n broek gewoon los van m'n heupen zou zijn gegleden😐🤨😀 Heb hen toen maar verteld hoe dat wellicht gekomen is en dat hadden ze blijkbaar niet verwacht. Mogelijk gaat de informele "communicatiedienst" nog eens behoorlijk zijn werk doen en hoef ik het zelf niet meer voort te zeggen tegen wie het nog niet wist. Enfin, hun medeleven en invoelen was wel fijn al was er uiteraard ook weer eentje bij die, weliswaar goedbedoeld, tevens een boodschap bracht die je in deze situatie niet per se wil horen: ...

Toch zo schoon wat Willy Deville hier klaarspeelt met enkel een gitaar, zijn stem en wat voetenwerk. Om toch wel stil van te worden. Voor een geheel andere liveversie kunt u hier terecht en zijn studioversie van deze cover, hier  en u zo  desgewenst verschillende opvoeringen van het nummer beluisteren. Heb helaas maar 1 keer het genoegen gehad hem live aan het werk te zien, in de Ancienne Belgique eind jaren '80 of begin jaren '90, samen met verschillende artiesten uit New Orleans, waarbij elk iets als een half uur à 45 minuten mocht komen spelen.

En vandaag opnieuw een compliment gekregen, ditmaal wegens het hemd dat ik aan had. Maar opnieuw vanwege een heteroman. Décidément ...

Vandaag een compliment gekregen van een collega over het parfum dat ik voor vandaag had gekozen. Aangezien het nog mooi weer ging worden, ging ik voor een frisse bij zomerweer passende geur en het werd dus deze : Agua de Loewe El van het Spaanse huis Loewe (voor wie meer over deze geur te weten wil komen) . Helaas was het een mannelijke collega... en eveneens hetero bovendien 😔 dus van die kant hoef ik ook niet meteen heil te verwachten i.v.m. een uiterst hypothetische, toekomstige relatie. Dju toch. Al blijft het wel fijn uiteraard om ook eens een compliment te krijgen.  Ik kreeg er gisterenavond ook onverwacht nog een oprecht ander (ivm film en muziek), en hoewel ik dat niet uit die hoek zag aankomen, deed het me veel plezier, maar heb er tegelijk ook bijna om moeten janken. Niettemin ik neem het wel in dank aan 😊  Aanvulling (13/09): vannacht herinnerde ik me dat enkele maanden geleden een vrouwelijke collega me ook  eens complimenteerde voor het parfum dat ik toen d...

Ik woon hier sinds medio maart en heb vorige week voor het eerst een volle naar de afvalcontainers gebracht. Geen overdreven grote pmd-productie me dunkt 😐  

Sinds enige tijd is het grootste deel van m'n muziekcollectie naar Brussel overgebracht (zeker 2/3 van de cd's en al de vinylplaten). Bijna van bij de start van deze collectie ben ik ook albums beginnen kopen van Nick Cave & The Bad Seeds (daarna ook van de bende volkomen losgeslagen nozems waarbij hij daarvoor zong, The Birthday Party) en in de loop der jaren kreeg ik zo het grootste deel van zijn/hun oeuvre bijeen. Een van m'n absoluut favoriete platen daarvan is "Your funeral, my trial" uit het midden van de jaren '80 en die bol staat van wanhoop, waanzin, visioenen allerhande, seks, dood. Gezien de huidige context en mijn broze mentale toestand durfde ik het niet zo goed aan om ze op te zetten, want vrolijker word je er niet echt van, al blijft het na ruim 30 jaar een prachtige luisterervaring. Onlangs dan verscheen er in de krant een artikel gewijd aan een andere plaat van Nick Cave, die als een mijlpaal wordt beschouwd in zijn oeuvre: "The boatm...

Vandaag enkele primeurs meegemaakt. - Zo ging ik voor het eerst sinds de verhuis nog eens naar de bioscoop. - Daarvoor viel m'n keuze op Cinema Palace omdat daar ook matinéevoorstellingen gegeven worden (om 10.45 uur), wat best wel praktisch is omdat je na de voorstelling eigenlijk nog bijna een hele dag over hebt om andere dingen te doen. Bovendien dagen er op zo'n uur ook hoofdzakelijk cinefielen op i.p.v. luidruchtige kijkers die eigenlijk niet bijzonder in de getoonde film geïnteresseerd zijn. In deze bioscoop was ik voor zover ik me kan herinneren nog nooit geweest. Toen we in de tweede helft van de jaren '90 op een boogscheut ervan woonden, werd deze bioscoop, toen nog Pathé Palace geheten, voor het eerst opnieuw leven ingeblazen nadat het gebouw decennialang een andere bestemming had gekregen en zelfs ettelijke jaren leeg kwam te staan. - Bovendien kon ik gewoon gratis naar de film. Voor een dikke maand bestaat in Brussel namelijk de mogelijkheid om voor 1 euro een ...

Aargh, net vernomen dat het Economato español binnenkort (= eind oktober) definitief sluit... Was een dierbare gaan afzetten aan het Zuidstation en op de terugweg besloot ik er nog wat manchego en pikante chorizo te gaan kopen. Ik hoorde de uitbaatster toen tegen enkele andere klanten zeggen dat ze ermee zou stoppen, onder meer wegens familiale omstandigheden. Haar dochter is blijkbaar wel van plan om met een truck markten te blijven doen, maar als ik het goed begrijp niet in Brussel. Ik ken de winkel al zeker 25 jaar en hij was voor mij al lang een vaste waarde geworden, in die mate dat het zelfs niet in me opgekomen is dat men er ooit wel eens mee zou kunnen stoppen... Droevig nieuws en een instituut dat weldra zal verdwijnen (na ruim 40 jaar als ik me haar uitleg goed herinner).  Waar moet ik nu heen voor m'n Spaans bier, Spaanse kaas en andere lokale producten? Er zijn waarlijk geen zekerheden meer in het leven. Adios y gracias por todo!