Uiteen gaan

De krant heeft de voorbije weken relatief veel aandacht besteed aan personen (al dan niet BV's) die een eind zagen komen aan hun relatie. Of anders valt het me gewoon meer op omdat ik ook in dat schuitje beland ben en er dus meer aandacht aan besteed.

Zo was er een uitgebreid interview met een van de dochters van voormalig doelman Jean-Marie Pfaff (Debby of Kelly??) die in deze situatie verzeild is geraakt en die ermee tracht om te gaan.
Daarnaast mocht Steven Van Herreweghe lang aan bod komen omdat hij een nieuw amusementsprogramma klaar had: "Gelukkig gescheiden", waarin koppels bestaande uit voormalige partners met hun nieuwe het tegen elkaar opnemen. De presentator probeerde onder meer uit te leggen waarom dit mogelijk nog zo geen slecht idee was. Hijzelf was ook een ervaringsdeskundige en daarbij door een diep dal gegaan. Zijn ex had nadien al relatief snel een nieuw lief. Herkenbaar...  

Gelukkig is men niet aan mijn deur komen aankloppen met de vraag of ik wilde meedoen; kan ook niet, want er is nooit een vervangster of zelfs maar kortstondige ersatz geweest. Daarnaast zou het ook niets voor mij geweest zijn om daarin mee te spelen. Maar alle media-aandacht was wel confronterend; heb nog geen enkele aflevering gezien en ben dat evenmin van plan. Te confronterend, ook al heb ik in de verste verte niets te maken met de deelnemers, tenzij dat we een gelijkaardig lot delen. Maar zelfs dat is al te moeilijk.
Overigens stond er deze week een recensie over dat programma in de krant. Heel veel kwam de lezer niet te weten of de kwaliteiten of gebreken ervan. De recensent had dat soort wateren blijkbaar ook al doorzwommen en zijn hoofdbekommernis was of zo'n spelprogramma überhaupt een bestaansreden had. Hij vond precies van niet, wat erop wijst dat hij er evenmin mee in het reine is.
Zelf ben ik nog (lang?) niet uitgerouwd; geen idee wat er, buiten tijd, nog nodig is om dat proces te voltooien.

Dan stond er gisteren in de krant opnieuw een groot artikel over personen die een breuk hadden meegemaakt en het daar lastig mee hebben, dan omdat ze telkens weer een tijdje van hun kinderen gescheiden worden wanneer die naar de andere partner moeten. Ook daar weer herkenning in bepaalde situaties of gevoelens, wat voor een stuk weer dingen oprakelde.

Intussen blijft het hier nog altijd aanmodderen om het dagelijkse "gevecht" met de wereld en realiteit aan te gaan. Lukt vaak wel, maar regelmatig ook weer niet.
Afleiding blijft nodig, weze het in de vorm van muziek, werk en het erbij horende zowat enige sociale contact dat ik heb, porno, cinema.
Enfin, de winter begint op z'n laatste benen te lopen, binnenkort is februari ook voorbij en intussen heb ik toch enige weken me gelukkig met iets anders kunnen bezighouden dan de korte, donkere, grijze dagen. Weliswaar niet zoals vorig jaar met enige hoop op iets nieuws qua relaties, maar toch iets waar ik naar kon uitkijken, hoe kort het ook zou zijn.