Siouxsie and the Banshees: nog eens een echte ontdekking

Bij ons thuis stond vroeger vaak muziek op; een verdienste van m'n moeder, want vader had daar indien geen hekel, dan toch een broertje dood aan.
Maar het was wel bijna steeds pop- en mainstreammuziek: Toppop, BRT 2's Tom 30 (nu Radio 2), Studio Brussel in de beginjaren, ook nog wel gelardeerd met wat MPB (musica popular brasileira).
Het is pas vanaf grofweg medio de jaren '80 dat ik mezelf op dat vlak langzaamaan begon te "emanciperen" of me los te werken uit die "dwangbuis".

Ik herinner me ook nog een soort van Panini-album dat vermoedelijk mijn zus via Joepie of zoiets in huis had gehaald; dus je kon stickers verzamelen van allerlei toen populaire groepen om die in dat album te plakken.
Er stonden veel Britse groepen in en 3 ervan vielen me op door hun naam (vreemd!) en look. Daarnaast werden ze ook min of gecatalogeerd bij dezelfde muziekstroming, namelijk New Wave of post-punk (wat tegenwoordig blijkbaar "Goth" heet, maar da's niets nieuws): Echo & The Bunnymen, The Jesus and Mary Chain en Siouxsie & The Banshees. 

Van deze drie had ik de eerste 2 al heel wat jaren geleden uiteindelijk wel leren kennen. Siouxsie & The Banshees daarentegen, was tot voor 10 jaar geleden of zo onbekend. Toen heb ik hun debuutalbum gekocht toen dat bij Caroline in de soldenbak lag en elke beluistering bleek een aangename ervaring. Het is een uitstekend album. Maar daar bleef het dus lang bij.

Tot onlangs, toen ik nog eens naar Charleroi reed en daar een tweedehandsmuziekhandel bezocht. Een van de LP's die ik toen kocht (eigenlijk de enige cd toen), was hun album Peepshow, wat volgens sommigen blijkbaar hun laatste heel goede studioalbum was. Eerste oppervlakkige beluisteringen maakten niet zo heel veel indruk maar intussen kocht ik er nog 2 andere die ook goed gequoteerd stonden op die referentiesite: 'Kaleidoscope' en 'Juju'. 
Pas na beluistering van deze twee inderdaad puike albums beluisterde ik nog eens Peepshow en toen maar besefte ik hoe mooi ik hem vond.
Best mogelijk dat deze groep qua rockmuziek de beste ontdekking is die ik deed sinds opnieuw hier in Brussel te zijn aanbeland.

Snel daarna kwam het besef en tegelijk ook teleurstelling dat ik deze groep pas ruim 40 jaar nadat ze op hun hoogtepunt waren, heb ontdekt en dat ik ook waarschijnlijk nooit een concert van hen zou bijwonen. Niet zo heel lang hadden ze nog een tournee maar of er nog een komt, lijkt me toch twijfelachtig en zelfs mocht dat zo zijn, die shows zouden niets meer vandoen hebben met hoe het er eind jaren '70 - begin jaren '80 op hun concerten aan toeging.

Enfin, genoeg getreurd en in dit stuk kunt u de 2 nummers beluisteren die Peepshow afsluiten; afzonderlijk zijn ze al mooi maar samen genomen ontroeren ze (me) oprecht. Allebei concertopnames maar aarzel niet om ergens de studioversies eveneens te beluisteren ;-).
Ze geven Siouxsie's ook de mogelijkheid om haar mooie vocale kwaliteiten te laten horen.
Ze zijn wel niet representatief voor hun eerdere werk, dat ruiger was, onheilspellender, waarbij haar gezang meer aan een furie of bezweringen door een heks deed denken.

Als toemaatje toch nog een ander, ruiger nummer, uit hun beginperiode en opgenomen door de RTBF: Suburban relapse (uit hun debuut).