Turijn 1: heenreis

Voor vertrek had ik me wel wat voorbereid maar niet overdreven veel.
Een van de zaken die ik vooraf regelde: een bezoekerspas voor toeristen, zodat ik verschillende plekken voor veel minder of zelfs "gratis" kon bezoeken en ook korting genoot op het openbaar vervoer.
Heeft zijn nut meer dan bewezen, zowel qua bezochte plekken als op het openbaar vervoer :).

Je koopt dus de pas en dan kijk je wat je wil bezoeken, waarna je daar la een ticket voor koopt (vaak kostenloos aangezien je een forfait hebt betaald voor de pas). Je kunt uiteraard ook gewoon ter plekke gaan, maar dan loop je het risico dat er geen plek meer is op het uur dat je aankomt.
Dus een planning was al in grote lijnen gemaakt, maar liet toch ook nog wat flexibiliteit; had niet m'n hele verblijf "volgeboekt". Dat gaf voor vertrek toch al enige gemoedsrust.

Met de auto dus op naar Turijn, dat was het plan en zo gebeurde ook, ondanks een aanvankelijke vrees dat ik wellicht in files e.d. zou terechtkomen. Maar dat viel bijzonder goed mee; de enige keren dat ik vertraagd (of stilstaand) verkeer tegenkwam, waren hier in België.
Op de heenreis in Charleroi. Ik was om 6u vertrokkken om eventuele files te vermijden op de Brusselse Ring en dat kwam ook uit; het was relatief kalm op de baan. Alleen in Charleroi was het een tijd aanschuiven achter een (of twee?) vuilniswagen(s). Daarna verliep de rit tot in Bourg-en-Bresse zonder noemenswaardige problemen. Gewoon af en toe een halte inlassen om wat te pauzeren en ergens tussen 14 en 15u aangekomen in het hotel.

Daar waren we ooit al 2x geweest tijdens vorige vakanties (zo'n tiental jaar geleden), toen we op weg waren naar vakanties in Corsica (denk ik toch) en had er goede herinneringen aan overgehouden. Het lag ook al een heel eind onderweg naar Turijn, waar ik sowieso niet in 1 keer naartoe wilde rijden. Dus na m'n spullen in de hotelkamer te hebben achtergelaten, trok ik er maar op uit om te zien of het lokale prestigieuze café er nog was, wat het geval bleek, al waren er amper klanten en diegene die er waren, hadden de pensioengerechtigde leeftijd al bereikt.
Tijd voor een "droogje" en een natje: een baba au rhum (kende ik niet), samen met als aperitief een Dubonnet, wat ik evenmin kende maar nu met plezier wat vaker zou drinken als het hier verkrijgbaar zou zijn.
Dan terug richting hotel, niet zonder eerst het Monastère Royal de Brou eens van buiten bekeken te hebben.
De avond werd beëindigd in het op een boogscheut van het hotel gelegen restaurantje Ici comme chez mémé (bestond nog niet toen wij er eerder geweest waren).

De ochtend erop wilde ik niet te laat vertrekken om toch nog voor de avondspits in Turijn aan te komen, maar dat was buiten de waard gerekend, in de vorm van een andere hotelgast die me bij het ontbijt aansprak. Had al gemerkt dat hij me met enige aandacht bekeken had toen ik aan de tafel naast de zijne kwam zitten en na enkele minuten sprak hij me ook aan. M'n T-shirt had namelijk zijn aandacht getrokken; hij dacht dat ik een fan van manga's en Japanse spelletjes of zo kon zijn. Aangezien hij na een sterfgeval opgezadeld zat met een hele hoop van dergelijke dingen, wilde hij weten of ik niet geïnteresseerd was in een overname of iemand kende. Heb hem maar uitgelegd dat ik volstrekt niet thuis was in dat wereldje en dat het T-shirt een verwijzing was naar een (bescheiden) hit van Warren Zevon, dat opent met een verwijzing naar het Londens restaurant Lee Ho Fook (mijn T-shirt is in het paars, maar de tekening is dezelfde).

Maar hij had blijkbaar wel zin of behoefte om wat te babbelen en blijkbaar kende hij Brussel ook een beetje, want had er opdrachten uitgevoerd.
Voor we afscheid van elkaar namen, raadde hij me nog een bezoek aan het klooster aan. De binnenkant zou blijkbaar ook erg de moeite zijn. Na wat aarzelen, besloot ik zijn raad toch maar op te volgen (hoe groot was de kans dat ik er nog eens zou komen?), ook al betekende dat dat ik pas een stuk later zou vertrekken als aanvankelijk de bedoeling was geweest.
Maar het klopte, het was wel de moeite om eens te bekijken. Er is ook een vast collectie kunst, maar die heb ik maar oppervlakkig bekeken.

Om 11u ben ik uiteindelijk vertrokken in Bourg-en-Bresse, met toch een beetje stress over hoe het  zou zijn om vlakbij en in Turijn met de auto te rijden... Het eerste deel ging over secundaire en binnenwegen, want de tunnel onder de Mont Blanc was gesloten en dus was een andere optie aangewezen, wat de Fréjus-tunnel bleek te zijn. Maar daarvoor moest ik dus een alternatieve weg nemen, die voor een deel over kleine wegen ging. Maar ook dat ging vlot en zo kon ik me ten minste ook een beetje uitleven qua sturen en rijden, want autosnelwegritten zijn doorgaans wel redelijk saai.

En zo kwam ik uiteindelijk in de late namiddag, tijdens het spitsuur, aan op mijn bestemming. Tot mijn lichte verbazing viel het met de gevreesde drukte en hectiek uiteindelijk nog best mee. Om m'n hotel te vinden, heb ik naast de GPS van de wagen wel nog een beroep moeten doen op Google Maps, want het navigatiesysteem van de auto, dat intussen toch al enkele jaren oud is, had het moeilijk in centrum Turijn, ook al zat ik eigenlijk vlakbij de bestemming te zoeken. Maar dankzij de bijkomende hulp vond ik het hotel alsnog en kon ik de auto achterlaten op de vooraf besproken parkeerplek, mede dankzij de hulp van de hotelmedewerker.
Dat was dan toch al een gevreesd onderdeel (ik was alleen en moest dus tegelijk bestuurder en navigator zijn, wat in een (groot)stad toch net iets ingewikkelder en stressvoller is dan op een snelweg) van de reis dat goed verlopen was en na het inchecken kon ik even bekomen en rusten alvorens even de buurt van het hotel te gaan verkennen.