Aangenaam weerzien (2x)

De zaterdagavond voor de verkiezingen stond in het teken van weerzien. 

Eerst een weerzien met het jazztrio De Beren Gieren.
In het voorjaar had ik al een concert van hen bijgewoond in de Ancienne Belgique, wat heel goed was meegevallen, maar achteraf bleef ik toch achter met een kleine frustratie: bij het standje achteraf had ik een cd van de groep gekocht, daarbij twijfelend tussen 2 cd's, zodat er eentje bleef liggen. Achteraf bleek die toch wel moeilijk te vinden te zijn...
Dus toen ik kort daarna vernam dat ze in oktober een concert zouden geven in De Warande in Turnhout, twijfelde ik niet lang en kocht een ticket, dit zowel om hen nogmaals aan het werk te horen als om die ene cd alsnog te kopen, in de hoop dat ze er toch nog een exemplaar van bij zouden hebben.

Deze groep heeft een beetje een speciale plek bij mij gekregen omdat ik de voorbije jaren toch gevoelig meer naar jazz en klassieke muziek ben beginnen luisteren en minder naar rockmuziek. De leeftijd misschien?
Na de breuk met KP en m'n verhuis naar Brussel waren De Beren Gieren een van de eerste groepen die ik ontdekte, dat zowel omdat hun naam m'n aandacht trok als door hun muziek. Ze hadden niet lang daarvoor namelijk een nieuw album uitgebracht ("Less is endless") en dat werd op Klara toch enkele keren onder de aandacht gebracht.
Dus deze groep markeert mee het begin van een nieuw hoofdstuk, misschien zelfs een nieuw leven, dat tot op heden wel gedomineerd wordt door uitzichtloosheid en een totaal gebrek aan enig "project" waar ik naartoe zou kunnen "leven". Dan komt onder meer muziek wel goed van pas om m'n zinnen te verzetten en voor afleiding te zorgen.
Het concert zou om 20.15 uur beginnen.

Maar er was dus een tweede weerzien, namelijk met R. en S., m'n beide zonen die nog altijd in Turnhout wonen (of gedomicilieerd zijn in het geval van de jongste, want die brengt de voorbije jaren eigenlijk meer tijd in Antwerpen door). Had met hen afgesproken om nog voor het concert samen te gaan eten in een Italiaans restaurant niet ver van Turnhout.
Daar ik ruim vooraf al in Turnhout was aangekomen, profiteerde ik van de gelegenheid om nog wat spullen op te pikken, maar vooral om nog even wat tijd door te brengen in het stadspark. Naast wat staan turen bij de dierenweide heb ik me iets verderop gewoon op een bank neergezet en op m'n gemak enerzijds wat in de krant gelezen en anderzijds wat trachten te genieten van het kalme weer en de sfeer nog wat opsnuiven.
Het was een prettig moment van rust.

Iets voor vijven was het dan tijd om te vertrekken als ik niet alweer te laat wilde aankomen en het toeval wilde dat zowel ik als m'n zoons zowat tegelijk de parking van het restaurant opdraaiden. R. had vooraf laten weten dat hij van de gelegenheid wilde profiteren om mij en zijn nieuwe vriendin aan elkaar voor te stellen; zij was er dus bij. Ik had me al dagen op voorhand zitten afvragen hoe dat nu precies zou verlopen en wat ik tegen haar zou kunnen zeggen, maar uiteindelijk viel dat allemaal wel goed mee. Vermoedelijk was zij ook wel wat nerveus maar daar heb ik niet veel van gemerkt. Aan R. merkte ik ook niet dat hij veel stress had en voor S. was er el helemaal geen reden om gespannen te zijn.
Het etentje verliep in een relatief gemoedelijke sfeer en mij heeft het alvast gesmaakt; is wat mij betreft voor herhaling vatbaar, ook in aanwezigheid van E. indien zij dat nog zou zien zitten. Hopelijk gaan ze als koppel een mooie toekomst tegemoet. Ook met S. leek het dus goed te gaan; hij zag er vrij relax uit, dus dat was een fijne vaststelling. Zijn nieuwe academiejaar was net begonnen en hij was eindelijk verlost van de last die hij nog van de vorige academiejaren meesleepte. Oef!

Ergens tussen 7 en half 8 was het tijd om te vertrekken, zodat ik tijdig in De Warande kon raken en de auto in de nabijheid kwijt kon. Dat werd uiteindelijk gewoon de parkeergarage haast onder het cultureel centrum. Was er aanvankelijk niet happig op daar naartoe te rijden, vrezend dat ik me zou vastrijden in het legendarische Turnhoutse verkeer op zaterdagavond, maar de jeugd verzekerde me dat dit onterecht was. Wat klopte.

Het concert was opnieuw fijn al was het qua beleving een stuk minder in vergelijking met de AB omdat dit een gezeten concert was. Net zoals vorige keer speelden ze vooral stukken uit hun laatste plaat (die mij wat minder in het oor ligt, maar wel tal van positieve recensies oogstte), met ook enkele uit "Less is endless". 
Daaruit komt ook dit nummer, voor wie een idee wil hebben van wat voor muziek ze maken.

Het enthousiasme van -vooral de bassist- bij het groeten van het publiek achteraf was aandoenlijk en mooi om te zien. Ze zijn nog steeds vrij bereikbaar, wat ook te merken was aan hun standje na het concert, waar ze zelf hun waren stonden te verkopen.

Had nog een timide poging gewaagd om het jonge volk mee te krijgen door te zeggen dat ze toegankelijke muziek maken en dat er zeker nog wel plaatsen vrij zouden zijn, maar dat was natuurlijk vergeefs.
En na het concert is het me effectief ook gelukt om die ene cd te bemachtigen die ik in april had laten liggen 😊. Ook al lag er opnieuw een andere cd (mogelijk hun aller-, allereerste) die ik toch maar heb laten liggen... 😉