Longlegs -Osgood Perkins (2024)

Gisteren voor het eerst in relatief lange tijd nog eens naar de bioscoop gegaan, ditmaal om een griezelfilm te gaan bekijken: "Longlegs", geregisseerd door Osgood Perkins (blijkbaar de zoon van Anthony Perkins). In de krant hadden ze de voorbije weken redelijk wat lof voor 2 onlangs in de zalen uitgebrachte zalen thrillers of griezelfilms en dit was er een van.

De vorige keren dat ik dergelijke films in de bioscoop zag dateerde al van voor Covid ("Get out" en "Us", allebei van Jordan Peele). Maar tegelijk worden er ook niet zoveel soortgelijke films bij ons in de filmzalen in roulatie gebracht natuurlijk. "Saw"-toestanden laat ik gewoon aan mij voorbij gaan.
Wist niet goed wat te verwachten, enkel dat het over een seriemoordenaar gaat die in de loop van de 20 voorgaande jaren verschillende keren toesloeg en moet worden opgespoord, ook al heeft men aanvankelijk niet het minste idee over waar te beginnen. Dus wordt de jonge rechercheur Lee Harker erbij betrokken; zij blijkt over een of andere zesde zintuig te beschikken en nog andere talenten, waardoor ze er uiteindelijk in slaagt de onbegrijpelijke boodschappen te ontcijferen die telkens worden achtergelaten op de plaats van een moordpartij. Tegelijk wordt snel duidelijk dat ze eveneens te kampen heeft met minstens een ernstige stoornis.
Dit alles speelt zich af midden jaren '90 van de vorige eeuw dus niet recent.

Het was nog wel eens fijn om een dergelijke film te gaan bekijken in een filmzaal (Aventure in het centrum) en een aantal dingen zijn ook wel geslaagd, maar net zo goed vond ik zeker de 2de helft van de film toch wat tegenvallen. Er zijn verschillende zaken die wat mij betreft niet echt kloppen (dat Harker gezien alles wat er eerder gebeurde niet van de zaak werd gehaald of ten minste niet sneller werd begeleid en soms op haar eentje nog daden kan stellen is in mijn ogen voor een organisatie als de FBI toch bijzonder ongeloofwaardig) en daar waar het satanische, annex bovennatuurlijke erbij gehaald wordt, haakte ik toch af.
Maar de film heeft een aantal schrikmomenten en onverwachte wendingen. Zat toch niet altijd op m'n gemak op m'n stoel :). Mogelijk zou ik hem een tweede keer moeten gaan bekijken, ook omdat ik gisteren enkele malen werd afgeleid door m'n gsm die plots lawaai maakte, wat de kijkervaring toch negatief beïnvloedde. 
In alle geval, de 4 sterren (op 5) van de krantenrecensent vond ik persoonlijk overdreven. Drie zou voor mij het maximum mogen zijn. Vormelijk is hij overigens wel eerder geslaagd.

"Maxxxine", een film die in hetzelfde genre thuishoort, zal vermoedelijk de volgende worden.

Wat wel opviel in de galerij waar de bioscoop zich bevindt: het aantal nagelstudio's. Je vindt er haast geen andere zaken meer en het is letterlijk de ene naast de andere.
Een paar jaar geleden moest de brandweer nog mensen uit de bioscoop evacueren die onwel geworden waren. Blijkbaar zou dat veroorzaakt geweest zijn door de producten die al die nagelstudio's gebruiken (dissolvanten enz.)... Als je door de galerij wandelt, kun je je daar wel iets bij voorstellen.
Weet niet welk effect zo'n job heeft op de gezondheid van de mensen die er werken (en ook die van de klanten).