Avondje uit
twee weken geleden met onze beide zonen, R. en S. en ook mijn zus, wier initiatief het was, en haar man.
De kinderen kwamen naar m'n werk, waar ik ze een heel bescheiden rondleiding gaf en waarna we te voet richting m'n appartement vertrokken, daarbij ook passerend aan de plek waar 2 Zweedse supporters in oktober zijn doodgeschoten door, wellicht, een religieus fanaticus. Maar aan m'n appartement zijn we nooit aangekomen.
Eerst waren we nog iets gaan drinken in wat m'n stamcafé is geworden: Midpoint, dat rond 16 à 17 doorgaans nog niet vol zit, integendeel de meeste tafeltjes zijn dan nog vrij. Toen we daar al even zaten, belde m'n zus me op om te zeggen dat ze aan m'n appartement stond maar dat ze niet binnen kon; logisch, want ik was er niet... Daar het ongeveer 5 minuten te voet is van het café waar we zaten, kwamen ze maar naar ginder en dat zonder verloren te lopen!
Ik profiteerde van hun aankomst om zelf naar m'n appartement te snellen om de beide katten eten te geven, waarna het weer richting Midpoint ging waar de rest van het gezelschap zich nog steeds bevond en gezellig aan het babbelen was.
Na daar nog even gezeten te hebben, vertrokken we dan maar naar het Grieks restaurant pal in het centrum waar een paar weken eerder telefonisch een tafel voor 4 was gereserveerd. Althans dat dacht ik toch, want daar aangekomen bleek dat ze voor ons geen reservering hadden... Maar het was nog vroeg en er was toch nog een tafel vrij, dus nadat we de waardin hadden duidelijk gemaakt connecties te hebben bij de Griekse fiscus, liet ze ons gedwee zitten aan een tafel voor 6.
Het eten was ruim voldoende, misschien zelfs haast overvloedig en smaakte bovendien ook nog, dus geen klachten wat dat betreft. Daarnaast leek iedereen het wel min of meer naar zijn of haar zin te hebben dus het werd een aangename avond. Een kleine domper als afsluiter was dat het humeur van de vrouw des huizes er sinds onze aankomst niet op verbeterd leek, want echt vriendelijk was ze niet bij het afrekenen. Enfin, we lieten het ons niet al te veel aan het hart komen en namen vrij opgewekt afscheid, maar het viel wel op t.o.v. vorige bezoeken.
Vervolgens vergezelden de 3 oudjes de jeugd schuifelend naar het Centraal Station (de ene moest 's anderendaags werken en de andere had drie dagen later een examen, dus we konden het niet te laat maken, aangezien ze nog een trein moesten halen) en liet ik m'n zus en schoonbroer achter bij hun hotel. Denk dat iedereen wel redelijk tevreden was met de avond en dus oprechte dank aan allen.
Ja , natuurlijk Momo, het was heeel leuk, en ik was zo blij de kinderen weer te hebben gezien, je mag best trots zin op hen, allebei hun iegen karakter en super vriendelijk. Ik had daar zo naar uitgekeken en toen ik Arthur zag staan heb ik hem een dikke pakkerd gegeven. Het was dan ook enkele jaren geleden dat ik hen nog had gezien!! Het was voor ons beiden echt aangenaam! Ik hoop dat jij en de kinderen er ook van genoten hebben. En hopelijk zien wij jou binnenkort nog eens in Francorchamps of Spa, het doet er niet toe, als we mekaar maar weerzien dan ben ik al zo blij. En wonderlijk genoeg had ik die avond geen migraine, wat ook een uitzondering is, omdat ik na een jaar 3 maanden geen picuur mag hebben tegen de migriane en dan ga ik echt letterlijk door de hel. Maar het was zo leuk dat hij er niet is doorgekomen, gelukkig! Alé tot volgende keer en hopelijk zie ik de kinderen ook snel eens terug en Kim natuurlijk ook . Dat was het voor vandaag , tot binnenkort! Ahja en volgende week mogen alle kopers eindelijk de appartementen gaan bekijken, daar verheug ik mij ook op.
BeantwoordenVerwijderenNog een aangename werkdag en een fijn weekend