Rusalka - Antonin Dvořák

Minstens 15, mogelijk al 20 jaar geleden hoorde ik in de vroege ochtend een radiospot voor een bekend Duits automerk, dat adverteerde met een gedeelte van een aria (die ik niet kende). De stem zei onder meer dat het om een opera van Dvorák ging, wat natuurlijk een eventuele zoektocht al erg vergemakkelijkte, want het stuk muziek was zo mooi dat m'n aandacht getrokken werd. Het bleek dus om "Rusalka" te gaan ; waarvan ik later natuurlijk ook een uitvoering kocht.

Enkele maanden geleden bood m'n Ukkelse connectie me dan de mogelijkheid om deze opera in Luik te gaan bekijken en beluisteren. Zij ging niet, dus vertrok ik eergisteren alleen naar Luik; aangezien 1ste klasse maar zo'n 10 euro duurder was dan 2de, koos ik daarvoor om zo niet in het rumoer te hoeven zitten. Gelukkig lijken op zondag de treinen vrij stipt te rijden of althans toch op de lijn Brussel-Luik.

Het begin was gepland om 15u en iets voor 19u was het gedaan; redelijk lang dus (inclusief 2 pauzes).
Maar het was een mooie voorstelling, met een aangrijpend einde.
Zelf had ik eigenlijk nooit veel aandacht besteed aan het verloop van het verhaal, dus ik wist niet dat het helemaal geen happy end was, integendeel.

Het verhaal kort: een waternimf wordt verliefd op een prins die regelmatig komt baden in het meer of de rivier waar zij huist. Zij is dus geen mens en kan hem niet beminnen; vandaar vraagt ze haar vader en vervolgens een tovenares om een mens te kunnen worden. Ze betaalt daarvoor een zware prijs (verstoten uit haar waterwereld, ze wordt stom en is gedoemd indien het om een of andere reden verkeerd loopt); beide worden dan wel verliefd op elkaar maar het loopt toch verkeerd af, voor beide.

De bovenstaande aria is dus diegene waarvan ik een stukje had gehoord in de spot en is de beroemdste uit deze opera, maar er zijn er nog andere mooie.
Hier zingt Rusalka, de waternimf, tot de maan, waarin ze haar gevoelens vertelt; het heet dan ook toepasselijk "Lied aan de maan".
Elke beluistering van deze aria ontroert me en dat was nu ook niet anders, nu ik de opera voor het eerst live bijwoonde. Af en toe lukte het niet om een gesmoorde snik te onderdrukken.

Niet alleen de muziek was mooi (daarin in viel me enkele keren de harp op), ook de stukken met dans, de kostuums.
Over de kwaliteit van de zang kan ik niet oordelen, ken daar eenvoudigweg niet genoeg van. Maar ook dat was mooi; vooral Rusalka, de spectaculaire geschminkte heks Jezibaba en de watergeest (Rusalka's vader) maakten indruk op me. 
Blij dat ik geweest ben, ook al was ik pas tegen 21u weer terug.
Dit seizoen staat nog 1 opera op het programma.